LOGINShare
บทที่10.
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56บทที่10.
“โธ่ ยอดรักจ๋า เห็นพี่เด่นเป็นคนยังไงกันครับ..” อัคราพูดเสียงนุ่ม
อ๊ายย ผู้ชายอะไรทำหน้าทำเสียงออดอ้อนได้น่ารักน่าหยิกจริงๆ นี่ขนาดว่าหน้าตายังรกด้วยหนวดเครา เขายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าเขาโกนหนวดเคราแล้วเขาจะทำหน้าได้น่ารักขนาดไหนกันนะ...
อ๊ายย นี่เธอกำลังคิดอะไรน่ะนางยอด... หญิงสาวกรีดร้องในใจที่ไหวระรัว
“ตะ แต่..”
“ใครว่าพี่เด่นจะรังแกยอดรักล่ะครับ พี่เด่นก็แค่จะแก้ไขนิสัยปากเสียต่างหากเลยต้องหาตัวช่วย”
“บ้า ปากใครก็ปากมันสิ ใครจะไปช่วยใครได้ อย่ามาหลอกเต๊ะอั๋งกันเชียว”
“ใครว่าช่วยไม่ได้ รักช่วยพี่ได้สิ รับรองเลยว่าถ้ารักช่วยพี่กำจัดน้องหมาในปาก ผู้ชายคนนี้จะไม่ปากเสียอีกต่อไป..” อัคราพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาคมสีน้ำเงินเข้มดูพราวพรายจนยอดรักใจสั่นรู้สึกขัดเขินขึ้นมาทันที
“ไม่รู้ไม่ชี้ น้องหมาในปากใครมีเยอะก็ไปกำจัดกันเองสิ”
“ไม่ได้หรอกเรื่องนี้พี่เด่นต้องให้รักช่วย ช่วยแบบนี้ไง...”
ไม่ทันที่ยอดรักจะได้ตั้งตัวหรือเข้าใจความหมายของเขา ริมฝีปากหยักสวยแบบบุรุษที่ห้อมล้อมด้วยหนวดรกๆ ก็โน้มลงมาทาบลงบนกลีบปากสาวที่กำลังจะทักท้วงอย่างทันที
ยอดรักตัวแข็งทื่อรู้สึกเหมือนเลือดในกายเย็นเฉียบไปชั่วขณะก่อนที่มันจะรุมร้อนขึ้นมาอย่างรวดเร็วและความร้อนนั้นก็แล่นพล่านไปทั้งกายสาว หญิงสาวรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เธอยกมือขึ้นลูบไล้อกแกร่งและลำคอแข็งแรงของเขาอย่างเผลอไผลและเปิดปากให้เรียวลิ้นร้อนของเขาเข้าไปสำรวจดูดซับความหวานจากโพลงปากสาวของตนอย่างเต็มอกเต็มใจ ทั้งยังจูบตอบเขาอย่างเงอะๆ งะๆ อีกด้วย
ยอดรักหลับตาลงอย่างยอมแพ้กับความอ่อนเดียงสาของตนในเรื่องนี้ ในขณะที่อัคราครางเบาๆ ในลำคออย่างพอใจเมื่อเธอจูบตอบเขาอย่างน่ารักแม้จะเงอะงะไปบ้าง แต่มันทำให้เลือดหนุ่มร้อนระอุจนปวดร้าวไปทั้งแก่นกายแกร่งซึ่งตื่นตัวอย่างง่ายดายเพียงแค่ได้กลิ่นกายหอมกรุ่นจากนวลเนื้อนาง...
มือหนาสอดเข้าไปในชายเสื้อแขนกุดตัวสวยเพื่อลูบไล้เนื้อนางนุ่มละมุนมือ ผิวของเธอนุ่มลื่นราวผ้าไหมที่สวมใส่ กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆ ด้วยน้ำหอมชั้นดีผสมผสานกับกลิ่นสาบสาวกระตุ้นให้เขาอยากจะกระชากซิ่นตัวสวยออกจากสะโพกมนแล้วทำอย่างที่ใจปรารถนา แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงลูบไล้เอวบางอ้อนแอ้นกับสะโพกกลมกลึงอย่างหลงใหลและจูบเธอให้สมกับที่รอคอยเพียงเท่านั้นก่อน...
อัคราถอนปากออกมาอย่างแสนเสียดายเมื่อรู้ถึงความไม่เหมาะสมกับสถานที่และเขาต้องยั้งใจไม่ให้ล่วงเกินเธอมากกว่านี้ แค่ในตอนนี้เท่านั้นล่ะ... ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างเอาแต่ใจ...
“ยอดรักจ๋า อย่าทำหน้าแบบนี้ต่อหน้าพี่เด่นได้หรือเปล่า...”
เสียงกระซิบของเขาทำให้หญิงสาวที่หลับตาพริ้ม เผยอริมฝีปากบวมเจ่อน้อยๆ เหมือนจะชวนเชิญให้เขาจุมพิตเธออีกครั้งลืมตามองเขาตาโตด้วยความขัดเขิน...
“คุ คุณ... คนบ้า นี่แน่ะๆๆ”
ยอดรักแก้เก้อด้วยการทุบอกกว้างอย่างโมโหระคนขัดเขินที่สุดในชีวิต แต่มือน้อยก็ถูกรวบไว้อย่างง่ายดายด้วยมือเพียงข้างเดียว ตอนนี้ยอดรักรู้สึกเหมือนตนเองตัวเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับเขา...
“เอ๊า ทุบให้พอใจแต่บอกไว้ก่อนนะว่านี่แค่มัดจำ” เขาพูดหน้าตาตายเหมือนไม่ได้เพิ่งจูบเธอเลยสักนิด
“มัดจำอะไร คุณอย่ามาพูดมั่วๆ นะ แล้วก็ปล่อยเขาด้วย”
”ก็มัดจำว่า ยอดรักจะไม่จูบกับใครนอกจากพี่ไง”
“อ๊าย... คนบ้า ทำไมฉันจะต้องทำอย่างนั้นด้วย ไร้เหตุผลสิ้นดี”
ยอดรักแย้งหน้าแดง นี่มันคนละเรื่อง คนละทาง คนละอย่างกับสิ่งที่เธอคาดหวังว่าจะได้คำตอบ มันคนละเรื่องเดียวกันอย่างสิ้นเชิง อะไรของเขากันเนี่ย...
“ไม่รู้ล่ะ นี่ถือว่าเป็นจูบมัดจำว่ายอดรักจะเป็นว่าที่เจ้าสาวของพี่เด่น เอาล่ะเรากลับบ้านกันเถอะ...”
พูดจบเขาก็เดินนำหน้าเธอไปก่อนทั้งยังผิวปากเป็นเพลงรักอย่างสบายอารมณ์โดยที่เธอได้แต่อ้าปากค้างยืนมองเขาอย่างงงงวย ไม่เข้าใจเลยว่าตนเองกำลังเจอกับอะไรและเขากำลังทำอะไร
แล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน เธอถูกเขาจูบมัดจำ แล้วเขายังจับจองเธอเป็นว่าที่เจ้าสาวของเขาอีกด้วย โอย... นังยอดงง งง และไม่เข้าใจ...
ยอดรักยืนงงอยู่ตรงนั้นเป็นนานจนเขาตะโกนบอกเธอว่าตรงนี้ตอนค่ำๆ งูจะชุมมาก ทำให้เธอต้องรีบเดินเร็วๆ ตามหลังเขาไปอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงทั้งที่ยังงงไม่หายอยู่นั่นเอง...
“จริงเหรอที่คุณพูดมาทั้งหมด...” กุ้งเต้นถามอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่พลลูกน้องคนสนิทของอัคราเล่าให้เธอฟัง
กะเทยสาวร่างใหญ่ใจบอบบางมองชายหนุ่มหน้าเข้มผิวเข้มตรงหน้าอย่างพิจารณา เขาก็หล่อดีอยู่หรอกดูดิบๆ เถื่อนๆ เหมือนกับเจ้านายของเขานั่นล่ะ แต่ดูพลจะเคร่งขรึมและพูดน้อยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความทะเล้นอยู่ไม่น้อย
“จริงสิคุณ ผมเอาหัวเป็นประกันเลย นายใหญ่ผมน่ะแอบรักคุณยอดรักมานานแล้ว และที่ทำทั้งหมดนั่นก็เพื่อให้คุณยอดรักพ้นจากปลิงนรกสองตัวนั่น”
“เข้าใจเปรียบ ปลิงนรก แต่ก็เหมาะมาก อิอิ” กุ้งเต้นหัวเราะคิกคักชอบใจกับฉายาที่พลตั้งให้พิชฎากับอาทิตย์
“แล้วตกลงว่าไง คุณเอาด้วยไหม”
“แหม เรื่องสนับสนุนเพื่อนให้ได้ดิบได้ดีได้เป็นคุณนายพันล้านทำไมฉันจะต้องปฏิเสธด้วยล่ะ เพื่อนรักสบาย ฉันก็ต้องพลอยสบายไปทั้งชาติด้วยอยู่แล้ว”
“โห... คิดได้ไกลมากเลยคุณ”
“ก็กะเทยอย่างฉัน เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พ่อแม่ลูกหลานก็ไม่มี ยิ่งผัวก็ยิ่งหาไม่ได้ อนาคตดับอนาถเห็นๆ หากนังยอดได้ดิบได้ดี มันก็อาจจะดูแลฉันด้วย ไหนลูกๆ ของมันอีกฉันก็จะช่วยเลี้ยงดู ก็จะต้องมีใครสักคนล่ะที่มีแก่ใจเลี้ยงดูปูเสื่อกะเทยแก่ๆ คนนี้บ้าง”
กุ้งเต้นพูดตามความจริงที่ตนนั้นคิดไว้ แม้จะรู้ว่าจุดจบของชีวิตกะเทยอย่างตนนั้นมันอาจจะไม่สวยหรู แต่บั้นปลายชีวิตของคนทุกเพศทุกวัยก็ย่อมอยากจะมีคนให้ฝากฝีฝากไข้ เธอเองก็เช่นกัน...
“พูดได้เห็นภาพมาก แต่ผมก็รู้สึกดีนะที่คุณยอมรับสภาพที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองได้ ผมเห็นแต่บางคนพยายามจะยื้อสังขารและทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองมีความสุขจนบางครั้งก็ทำร้ายคนอื่นโดยไม่รู้ตัว...”
Related chapters
ยอดรักอัครา บทที่ 11.
บทที่ 11.พลพูดอย่างมีสาระที่สุดเท่าที่เคยพูดมา แล้วยิ่งมาเจอคนที่คุยด้วยแล้วรู้สึกสบายใจหนุ่มหน้าทะเล้นที่วันๆ เอาแต่กวนบาทาของเจ้านายที่ดูจะหาสาระไม่ได้อย่างเขาก็อยากจะพูดคุยกับกุ้งเต้นเหมือนได้เจอเพื่อนที่รู้ใจ“แล้วคุณล่ะไม่มีเมียไม่มีลูกเหรอ”“ผมมีลูกสาวคนหนึ่งแต่ไม่มีเมีย เมียทิ้งน่ะ หึหึ...”พลพูดตรงๆ และเขาเองก็ไม่ค่อยจะพูดเรื่องส่วนตัวกับใครนอกจากอัคราและคนในครอบครัวดีแลนด์ซึ่งรู้เรื่องของเขาเป็นอย่างดี... กุ้งเต้นเป็นคนแรกที่เขาเปิดอกคุยด้วยอย่างไร้ข้อกังขา“หืม... จริงน่ะ น่าสนใจดีนี่ เล่าให้ฟังมั่งสิว่าเป็นไงมาไง”“เฮ้ย... คุณนี่มันไม่เกี่ยวกับแผนการหาเมียให้เจ้านายผมเลยนะ”“เอาน่าคุณ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะพันครั้ง...” กุ้งเต้นยิ้มทะเล้นให้เขาด้วยความรู้ปลอดโปร่งและจริงใจ...“ผมก็แค่เป็นคนงานจนๆ ที่ไม่มีรถหรูๆ บ้านใหญ่ๆ ให้เขาอยู่ เขาก็เลยไปจากผมกับลูกก็เท่านั้นเอง... ก็เหตุผลหลักๆ ของคนที่เขาไม่รักเราจริงไงคุณ&rdqu
ยอดรักอัครา บทที่ 12.
บทที่ 12.แม่บ้านสาวรู้สึกเหมือนตัวเองถูกลดความสำคัญลงเมื่อยอดรักไม่มีทีท่าว่าจะกลับกรุงเทพฯ ไปเสียที อีกทั้งยังได้ทำงานในตำแหน่งประชาสัมพันธ์กิตติมศักดิ์ของดีแลนด์ซิลด์อีกด้วย หนำซ้ำป้าแก้วก็เอ็นดูและสอนการทำอาหารให้กับยอดรักอย่างเต็มที่ และสุดความสามารถเลยทีเดียว ซึ่งกับเธอที่เป็นหลานแท้ๆ ป้าแก้วกลับไม่เคยคิดจะสอนให้ทำ...“นี่ป้า ป้าเห็นคนอื่นดีกว่าหลานตัวเองรึไง ทำไมป้าไม่สอนฉันทำอาหารมั่ง สอนแต่นังดำนั่น”“นี่นังคิตตี้ ปากแกนี่มันนอกจากพ่นแต่คำพูดเน่าเหม็นพูดคำดีๆ กับใครเขาไม่เป็น แล้วจิตใจแกมันยังมืดดำยิ่งกว่าอีแร้งตายซากอีกแน่ะ”ป้าแก้วหันมามองหลานสาวที่นางแสนจะผิดหวังด้วยความเอือมระอา คิตตี้ไม่เคยมองใครว่าดีเลยนอกจากตัวเอง เจ้าหล่อนเฝ้าแต่ว่าคนอื่นอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งที่ตนเองนั้นไม่เคยทำอะไรดีๆ กับใครเขาซ้ำยังหยิบโหย่งไม่เคยสนใจสิ่งที่นางสอนสั่งเลยแม้แต่น้อย จนนางเอือมระอาและไม่คิดจะใส่ใจอะไรคิตตี้อีก เพราะนางมักจะโดนคิตตี้ถอนหงอกและด่าว่าอย่างไม่ให้เกียรติเสมอยามที่นางจะสอนสั
ยอดรักอัครา บทที่13.
บทที่13.“ป้าแก้วเป็นอะไรคะวันนี้ดูเครียดๆ” ยอดรักถามผู้สูงวัยอย่างห่วงใย มือเรียวที่กำลังห่อเกี๊ยวอย่างตั้งใจชะงักแล้ววางมือกับสิ่งที่ทำอยู่เมื่อเธอสังเกตว่าวันนี้ป้าแก้วเอาแต่นั่งเงียบและถอนใจเฮือกๆ มาตั้งแต่เช้าแล้ว“หรือว่ารักทำอะไรไม่ถูกใจคะ บอกรักได้นะคะ รักห่อเกี๊ยวไม่สวยหรือหมักหมูไม่ได้ตามสูตรรึเปล่า”หญิงสาวร้อนใจเมื่อวันนี้เธอตั้งใจว่าจะเรียนการทำเกี๊ยวน้ำหมูแดงกับป้าแก้ว ทั้งที่เธอไม่เคยเข้าครัวเพื่อทำอาหารมาก่อนเลย แต่ตอนนี้เธอทำอาหารง่ายๆ เป็นหลายอย่างแล้ว เช่นต้มจืด ผัดกะเพราและเจียวไข่ไม่ให้ไข่ไหม้...“ไม่ใช่เพราะคุณรักหรอกค่ะ มันเป็นปัญหาของป้าเองต่างหาก”“บอกรักได้ไหมคะ หากรักช่วยได้รักก็ยินดีช่วยนะคะ ทีป้าแก้วยังช่วยสอนอะไรรักตั้งหลายอย่างทั้งที่รักบอกยากสอนยากจะตายไป”“โถ... คุณรักน่ะสอนไม่ยากเลยค่ะ ดูสิคะเรียนทำอาหารแค่ไม่กี่วันก็ทำเป็นตั้งหลายอย่างแล้ว”“แล้วป้าแก้
ยอดรักอัครา บทที่ 14.
บทที่ 14.หนุ่มสาวช่วยกันห่อเกี๊ยวหมูจนเสร็จเรียบร้อยในเวลาอันรวดเร็วจากนั้นไม่นานเกี๊ยวน้ำหมูแดงก็พร้อมเสิร์ฟให้ทุกคนได้รับประทาน และงานนี้กุ้งเต้นถึงกับซาบซึ้งจนน้ำตาไหลที่รู้ว่าเพื่อนรักเป็นคนทำกับมือ...“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกทำอาหารให้ฉันกินนังยอด... แล้วนี่ฉันจะต้องกินยาแก้ท้องเสียกันไว้ก่อนรึเปล่าวะแก” ไม่วายกุ้งเต้นจะมีคำพูดให้ตนเองได้โดนด่า“เออ.. ฉันลืมบอกแกไป ฉันแช่งคนที่พูดประชดฉันด้วยว่าหากกินแล้วปากเสียขอให้จู๊ดๆ”“ว้าย ตายแล้วนังนี่ ปากแกนี่มัน...”“ก็แกชอบพูดเหน็บฉันนี่ อุตส่าห์ทำให้กินยังจะปากดี” ยอดรักค้อนขวับในขณะที่ชายหนุ่มอีกคนนั่งมองเธอตาหวานฉ่ำ“แต่พี่ว่า คืนนี้พี่คงนอนไม่หลับเพราะมดเต็มห้องแน่ๆ” อัครากล่าวยิ้มๆ ทั้งยังมองเธอตาหวานฉ่ำ“อุ๊ย... ตายจริง ถ้าคุณเด่นไม่พูดเรื่องมดฉันลืมไปเลยนะเนี่ย ฉันขอตัวไปกินยาลดความหวานก่อนนะนังยอด แหม... ลืมตัวว่าอยู่เป็น กอขอคอออ... อิอิ
ยอดรักอัครา บทที่ 15.
บทที่ 15.“อื้มมม... หวานเหลือเกินรักจ๋า ยอดรัก...”อัคราครางเสียงแหบแห้งหลงใหลไปกับความหอมหวานจากปากสาว มือหนาลูบไล้เรือนกายละมุนอย่างหลงใหลไม่แพ้กันมือใหญ่เลื่อนไล้หยอกล้อที่ฐานทรวงสาวอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยบราลูกไม้ตัวสวยสร้างความซ่านรัญจวนให้กับเธอมากขึ้นจนยอดรักแทบยืนไม่อยู่ ยิ่งเมื่อนิ้วแกร่งเขี่ยสะกิดที่ ยอดอกสวยผ่านเนื้อผ้าลูกไม้งามก็ยิ่งทำให้ใจสาวสั่นหวิว ลมหายใจก็ติดๆ ขัดๆ ราวใจจะขาดรอนๆ เสียให้ได้ซึ่งความรู้สึกนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตสาว ทั้งที่เธอผ่านงานเดินแบบถ่ายแบบชนิดว่าแนบชิดสนิทสนมกับนายแบบหลากหลาบเชื้อชาติมาก่อนแต่ไม่มีชายคนไหนสักคนที่ทำให้เธอรู้สึกเช่นนี้ได้...“อะ พะ พี่เด่น อื้ม...”หญิงสาวครางกระเส่าด้วยความรัญจวนใจเมื่อรู้สึกได้ถึงความเปล่าเปลือยของทรวงสาวจากลมเย็นๆ ที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาจนม่านลูกไม้สีขาวนวลตาไหวพลิ้วไม่ต่างจากร่างสาวที่ก็ส่ายพลิ้วราวใบไม้ต้องลม เมื่อริมฝีปากร้ายยังไม่หยุดโจมตีสร้างความร้อนเร่าแผดเผากายสาวจนเธอต้อง
ยอดรักอัครา บทที่ 16.
บทที่ 16.“ฝากได้ก่อนเถอะแกนังดำ”“โอ๊ย ไม่รับฝากย่ะขี้เกียจเก็บขยะมารกสมอง อีกอย่างนะเรียกคนอื่นว่าดำเนี่ย เคยส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเองบ้างมั้ยคะว่ามันเหมือนมนุษย์น้อยลงไปทุกที...”“แก...” คิตตี้ถึงกับพูดไม่ออกสุดท้ายก็ต้องถอยล่าไปด้วยอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยง...ยอดรักมองตามแล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เธอไม่เข้าใจเลยว่าคิตตี้นั้นจงเกลียดจงชังอะไรเธอนักซ้ำยังแสดงอาการหวงอัครา หวงที่นี่ราวกับว่าตนเองเป็นเจ้าของ น่าเกลียดที่สุด... ยอดรักถอนใจหนักๆ อย่างสุดเซ็ง“คนอะไรน่ารำคาญเป็นที่สุด ดีนะที่นางยอดคนนี้สติยังดีไม่ลดตัวลงไปแลกกับพวกประสาทเสีย...”หญิงสาวหันกลับมาทำงานต่อแต่แล้วก็ต้องหยุดสิ่งที่คิดเมื่อเห็นร่างสูงของใครบางคนที่เธอพยายามหลบหน้าเดินยิ้มร่ามาหา...“ยอดรักครับ วันนี้ไปขี่ม้าชมไร่กันมั้ย”อัคราเอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มพรายแววตาระยิบระยับจนเธออยากจะหาอะไรมาทิ่มตาเขาเสียด้วยความหมั่นไส้ แต่สิ่งที่ทำได้คือเชิดหน้าใส่เขาอย่างแง่งอน...&ld
ยอดรักอัครา บทที่ 17.
บทที่ 17.“คิดอะไรอยู่...”เสียงห้าวกระซิบข้างแก้มสีเรื่อทำให้ยอดรักเงยหน้ามองเขาตาโตแก้มแดงจัดกว่าเดิมเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของเขาอยู่ใกล้แค่ลมหายใจ...“เปล่านี่คะ”“จริงเหรอ ทำไมหน้าแดงล่ะครับ...”“นี่คุณอัคราคุณจะถามทำไมคะ คุณบอกว่าจะพารักมาดูอะไรคะ ไหนคะสิ่งที่คุณจะให้ฉันดู...” หญิงสาวแกล้งขึ้นเสียงถลึงตาใส่เขากลบเกลื่อนความรู้สึกขัดเขินที่มี“หึหึ แค่นี้ก็ต้องขึ้นเสียงใส่ด้วย...” ยอดรักค้อนที่เขาทำเสียงกลั้วหัวเราะเหมือนขบขันเธอ เขาก็คงขันเธอนั่นล่ะ ก็อยู่กันแค่สองคนนี่นะ...“รักดูสิ พระอาทิตย์จะตกดินแล้ว...” แล้วอัคราก็เปลี่ยนเรื่องชี้ชวนให้เธอมองไปตามมือใหญ่ของเขายอดรักหันมองตามที่เขาเชิญชวนแล้วก็ต้องตาโตขึ้นอีกครั้งด้วยความตื่นเต้นกับความงดงามตรงหน้า... ท้องฟ้าสีส้มทองเปล่งประกายไปทั้งฟากฟ้าเหนือขุนเขาเขียวขจีสลับซับซ้อนมีน้ำตกสายยาวทอดทอเป็นสายอยู่กลางหุบเขาบรรยากาศอันเงียบสงบเย็นสบายอากาศก็สดชื่นจนเธอสูดหายใจได้เต็มปอด
ยอดรักอัครา บทที่ 18.
บทที่ 18.คิตตี้เดินมาหยุดตรงหน้ายอดรักทั้งยังมองอย่างหาเรื่องก่อนที่เจ้าหล่อนจะเท้าสะเอวขยับกายขวางหน้าไม่ให้ยอดรักเดินผ่านหน้าไปได้ ท่าทางของคิตตี้ทำให้ยอดรักที่กำลังจะหาทางหลบหน้าอัคราเพราะยังไม่กล้าสู้หน้าเขาถึงกับเลือดขึ้นหน้า ทั้งกลัวว่าชายหนุ่มจะตามมาทันและเคืองหญิงตรงหน้าที่ดูเหมือนเจ้าหล่อนพยายามหาเรื่องเธอให้ได้“มีอะไร...” ยอดรักหยุดเดินแล้วกอดอกมองคิตตี้ด้วยความเบื่อหน่าย“เมื่อไหร่พวกแกจะกลับไปเสียที...”“นึกว่ามีเรื่องอะไร... จะบอกอะไรให้นะ จะได้ออกมาจากกะลาแลนด์เสียที ฟังดีๆ นะจ๊ะ ฉันเนี่ยได้ตำแหน่งรองประธานดีแลนด์ซิลด์ และกำลังจะมาเป็นเมียเจ้าของไร่นี้ ฉันจะต้องกลับไปไหนอีกไม่ทราบ อีกอย่างคำถามนี้คนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ถามเลยนะ จะว่าไปเธอน่าจะมาขอให้ฉันเมตตาไม่ไล่เธอออกนะจึงจะถูก...” ยอดรักได้ทีใส่เป็นชุดเพราะรู้ดีว่าคิตตี้นั้นคิดอะไรอยู่“แก นังดำขี้ตู่ คุณเด่นไม่มีวันเอาแกมาเป็นเมียหรอก”“อ้าว... เหรอ ถ้าเขาไม
Latest chapter
ยอดรักอัครา บทที่ 55.
บทที่ 55.“โห... คุณพ่อ เล่นว่าผมแบบนี้เลยเหรอ งั้นพาน้องดรีมไปดูปลาโลมาดูโลกใต้ทะเลอีกวันสองวันเป็นไง รับรองคราวนี้กลับมาน้อง ดรีมมีน้องแน่ๆ” อัครายังไม่ยอมแพ้บิดา หน้าตาขึงขังจนยอดรักส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างระอาในความอยากเอาชนะบิดาของสามี...“โธ่... ไอ้ขี้คุย” คุณอีริคยังคงต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายซึ่งก็ทำให้คุณดาราสบตากับลูกสะใภ้อย่างระอาไม่แพ้กัน...“ไม่ต้องรบกวนให้คุณพ่อคุณแม่พาน้องดรีมไปเที่ยวไหนหรอกค่ะ เพราะน้องดรีมน่ะมีน้องแล้ว...”หญิงสาวพูดจบก็คว้าน้องดรีมมาอุ้มแล้วเดินเข้าบ้านไปก่อน อัครามองตามภรรยาที่เดินอุ้มลูกเดินเข้าบ้านไปก่อนด้วยความกังขาในคำพูดของเธอทำให้คุณดาราหมั่นไส้ลูกชายที่ยืนเซ่ออยู่...“แหม... เราไปรับขวัญหลานคนใหม่ของเรากันดีกว่าค่ะคุณพี่” ว่าแล้วบิดามารดาก็เดินเกี่ยวก้อยกันตามยอดรักไปด้วยความยินดี“รับขวัญหลานคนใหม่ น้องดรีมมีน้อง... นั่นก็แสดงว่า...” อัครายิ้มกว้างตาโตด้วยความตื่นเต้นดีใจสุดชีวิต...“ไชโย้ๆๆ ไชโย เมียฉันท้องอีกแล้ว ฉันจะมีลูกอีกคนแล้ว ฮ่
ยอดรักอัครา บทที่ 56.อวสาน
บทที่ 56.อวสาน“ได้ผลแน่นะพี่เด่น ผมนี่จะลงแดงตายแล้ว จะหมดวันพักร้อนแล้วยังไม่ได้แอ้มเมียเลย” อัครวัฒน์ทำท่าเหมือนจะลงแดงไปจริงๆ“หึ.. ไอ้กะล่อน เห็นนะเว้ยตอนพาน้องมนไปหลบหลังโขดหินน่ะ” อัคนีแค่นยิ้มหมั่นไส้น้องชาย อัครวัฒน์ยิ้มแห้งๆ“แหม พี่เดียว เห็นด้วยเหรอ”“ไอ้กะล่อน” ทั้งอัครากับอัคนีพูดขึ้นพร้อมกัน...“เอาเป็นว่านายโทร. ไปบอกแม่บ้านจัดห้องหับไว้ได้เลย.. เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” พี่ใหญ่พูดอย่างมั่นใจ ซึ่งน้องๆ ต่างก็หน้าชื่นตาบาน..แล้วทั้งสามหนุ่มก็พาภรรยามาพักที่เกาะส่วนตัวได้สำเร็จซึ่งบนเกาะมีบ้านพักหลังใหญ่ที่สวยงามมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันแม้ว่าจะมีการปั่นกระแสไฟใช้เป็นเวลาก็ตามแต่ที่นี่ก็มีแผงโซล่าเซลล์ไว้ใช้งานด้วย...“พวกนายว่าวันนี้พวกเราจะได้แอ้มเมียมั้ยวะ..”อัคนีเท้าคางมองภรรยาที่กำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกนานเหมือนกั
ยอดรักอัครา บทที่ 54.
บทที่ 54.“พี่เด่นต้องขยันทำลูกให้ทันไอ้เดียวมัน ตอนนี้มันมีแล้วสองคนนะ เราเป็นพี่ใหญ่ก็ต้องตามมันให้ทันสิ ไอ้โดมก็ทำท่าว่าจะมีเมียมีลูกตามมาติดๆ”ปากก็พูดไปทั้งมือไม้ก็ไม่ว่างเว้นจากเนื้อนวล ทั้งยังขบเม้มจูบซับไปตามเนินอกอวบอิ่มของเธออย่างยั่วเย้าจนสาวเจ้าสั่นสะท้าน ยอดรักแอ่นกายเหนือที่นอนยับย่นจากมรสุมสวาทเร่าร้อนระหว่างเธอกับเขาด้วยความซ่านกระสันเมื่อลิ้นร้อนตวัดไล้เลียยอดอกสาวแผ่วพลิ้วก่อนจะละเลงดูดดื่มฟอนเฟ้นดอกบัวคู่งามเต็มไม้เต็มมืออย่างเมามัน“อื้มมม... พี่เด่น...” ยอดรักครางกระเส่ากับความเร่าร้อนที่สามีปรนเปรอให้ไม่วายเว้น ยิ่งนับวันเขายิ่งให้ความรักความเสน่หาเธอมากขึ้นๆ จนเธออ่อนอกอ่อนใจพลอยคล้อยตามเขาทุกท่วงท่าไม่ว่าเขาจะพาเธอดินแดนแสนสุขแห่งไหนเธอก็พร้อมจะไปกับเขาทุกๆ ที่...อัคราจูบไล้เรื่อยไปตามลำตัวเนียนละมุนที่ยังคงเนียนนุ่มไม่ต่างจากวันแรกที่เขาได้ครอบครองเป็นเจ้าของความหวานล้ำจากร่างงามนี้ วันนี้ก็ยังคงมีไม่แตกต่างจากวันแรกที่ได้สัมผัส แต่มันกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้นๆ จนเขาไม่อาจ
ยอดรักอัครา บทที่ 53.
บทที่ 53.“อา... เมียจ๋า ยอดรัก พะ พอก่อน... โอว....” อัคราเอื้อมมือไปปัดปอยผมที่ปิดใบหน้างามแดงก่ำออกเพื่อจะได้มองหน้าเธอชัดๆ ก่อนจะรั้งร่างงามขึ้นมาแล้วบดจุมพิตเร่าร้อนกับปากนุ่มที่ละจากแก่นกายกำยำของเขาอย่างแสนเสียดาย มือร้อนกร้านงานลูบไล้เนื้อนวลเปล่งปลั่งของภรรยาอย่างรักใคร่หลงใหลฟอนเฟ้นทั้งอกอวบและสะโพกหนั่นแน่นพร้อมกับที่เคลื่อนกายเข้าหาความอ่อนนุ่มของอิสตรีที่พรั่งพร้อมของเธอ...“อืม... โอว... พี่เด่นขา...” ยอดรักครางกระเส่าสูดปากเร่าร้อนเมื่อเขาเข้ามาเติมเต็มในร่างคับแคบของเธอ ดวงตาของหนุ่มสาวประสานกันหวานเชื่อมทว่าร้อนแรงด้วยความปรารถนาที่ส่งผ่านถึงกันได้อย่างง่ายดาย ยอดรักโยกกายช้าๆ เมื่อความซ่านเสียวเสียดแทงไปทั้งร่าง เลือดสาวในกายร้อนฉ่าจนไม่อาจจะหยุดอยู่เฉยบนร่างแกร่งแข็งขึงของเขาได้ ในขณะเดียวกันอัคราก็สอดเสยร่างใหญ่โตของตนเข้าโรมรันภรรยาสาวด้วยความร้อนแรงปากก็ทั้งครางและดูดดื่มทรวงสาวที่สั่นไหวอยู่ตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยไม่รู้หน่าย...“โอว รักจ๋า ยอดรัก โอ้ววว...” อัคราครางหนักๆ ในลำคอ
ยอดรักอัครา บทที่ 52.
บทที่ 52.ยอดรักรู้สึกเศร้าอยู่ไม่น้อยเมื่อได้ยินข่าวอันน่าเศร้าสลดของคนเคยรู้จักแต่สิ่งที่พวกเขาทำและคิดจะทำกับเธอนั้นก็ทำให้เธอปลงตก เมื่อเห็นได้ชัดว่ากรรมมันติดจรวดแค่ไหน เมื่อเราคิดจะทำร้ายคนอื่นหรือให้โทษภัยคนอื่นสักวันมันก็ต้องย้อนกลับมาหาตัวเราเองดังคำกล่าวที่ว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว...หลังจากเรื่องร้ายๆ ผ่านไปก็มีการทำบุญไร่ครั้งยิ่งใหญ่ประจำปีซึ่งคนงานทุกคนต่างก็มาทำบุญกันหน้าตาเบิกบานสดใสถ้วนหน้า และไม่มีใครใส่ใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะมีไม่กี่คนที่รู้ข่าวซึ่งคนที่รู้ต่างก็ไม่มีใครอยากจะพูดถึงเพราะนั่นเท่ากับการหาเรื่องใส่ตัวหากว่าเรื่องในไร่ถูกเล่าขานไปในทางเสื่อมเสีย เพราะนอกจากจะถูกไล่ออกแล้วชีวิตก็อาจจะไม่ได้อยู่เป็นสุขก็ได้หากเอาเรื่องไม่ดีไปพูดเพราะใครๆ ก็รู้ว่าคุณเด่นนายใหญ่แห่งไร่อัครานั้นไม่ชอบเรื่องซุบซิบนินทาและไม่ชอบให้ใครพูดถึงภาพลักษณ์ของไร่ในทางไม่ดีซึ่งคนงานต่างรู้ดีว่า งานที่ไร่แห่งนี้นั้นแม้จะหนักแต่ค่าตอบแทนงามและสวัสดิการทุกอย่
ยอดรักอัครา บทที่ 51.
บทที่ 51.ฉึก... เสียงมีดกรีดลึกลงกลางอกของพิชฎานั้นดังก้องอยู่ในหูของคิตตี้ซึ่งยิ้มเยื้อนอย่างพอใจในชัยชนะของตน...“ฮ่าๆ เป็นไงล่ะนังสาวชาวกรุง อย่างแกน่ะหรือจะชนะฉันได้...”คิตตี้ผลักร่างที่ทรุดฮวบของพิชฎาออกให้ไกลตัวพร้อมทั้งชักมีดออกมาจนพิชฎาล้มกองกับพื้น พิชฎาหายใจรวยรินมองคิตตี้อย่างเคียดแค้น“แก...” พิชฎาพูดเสียงติดขัดเลือดสดๆ ทะลักออกมาจากปากแผลที่เปิดกว้างทั้งกระอักออกมาทางปากด้วย ลมหายใจของเธอเริ่มขาดห้วงความหนาวเหน็บเริ่มรายล้อมรอบกายจนเย็นเฉียบไปทั้งตัวเสมือนว่าเธอกำลังอยู่ท่ามกลางหิมะขั้วโลก...“ตายซะเถอะพวกแกสองคนมันก็เหมาะสมกันอยู่แล้ว ต่อไปฉันก็จะไปจัดการนังยอดรัก แกน่าจะดีใจที่ฉันก็จะกำจัดมารหัวใจของแกด้วยเหมือนกัน...”พูดจบคิตตี้ก็สะบัดหน้าเดินฉับๆ หมายจะไปยังเรือนเด่นเพื่อจัดการกับคนที่เธอคิดว่าเป็นมารหัวใจ... แต่แล้วก็มีมือของใครคนหนึ่งมาคว้าไหล่เธอไว้อย่างแรงจนเธอต้องเซถลาหันกลับมาและทันใดนั้นเองเธอก็รู้สึกร้อนวูบบนใบหน้า และแสงเจิดจ้าจากเ
ยอดรักอัครา บทที่ 50.
บทที่ 50.“คืนนี้ป้าเอากุญแจนี่ไปปล่อยคิตตี้ แล้วบอกเขาให้หนีไปให้ไกลที่สุด และอย่ากลับมาที่นี่อีก...”“เพียงเท่านี้หรือคะ...”“ครับ... ผมช่วยป้าได้แค่นี้...” อัครากล่าวจบก็เดินจากไป ป้าแก้วมองกุญแจในมือด้วยความรู้สึกหนักใจอย่างที่สุดทั้งที่นางควรจะดีใจ...แล้วในคืนนั้นเองป้าแก้วก็เข้าไปที่คุกริมผาเพื่อไปปล่อยคิตตี้ตามที่อัคราบอกด้วยความหวังว่าคิตตี้จะสำนึกในบุญคุณของนางและเลิกคิดชั่ว แต่ในใจของหญิงวัยไม้ใกล้ฝั่งนั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย... แต่นางก็ต้องลองเสี่ยง...ในคุกริมผานั้นห้องขังมีหลายสิบห้องทั้งอับทั้งชื้นเหม็นขี้ค้างคาวและหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ ป้าแก้วแทบน้ำตาไหลเมื่อนึกถึงสภาพหลานสาวที่ต้องถูกขังอยู่ที่นี่ นางค่อยๆ เดินถือตะเกียงเจ้าพายุส่องหาห้องขังของคิตตี้ด้วยใจที่หวาดหวั่นไม่น้อย ที่นี่ไม่สามารถใช้ไฟฉายได้และไม่มีไฟฟ้าดังนั้นสิ่งที่จะให้แสงสว่างได้มีเพียงแสงไฟจากคบไฟหรือจากตะเกียงเจ้าพายุที่นางนำมาเท่านั้น...“คิตตี้ นังคิตตี้แกอยู่ห้องไหนวะ...” ป้าแก้วกระซิบถามแต่เสียงก็ก้
ยอดรักอัครา บทที่ 49.
บทที่ 49.“กรี๊ดดด อีกะเทยควายมึงทำร้ายกู...”“เออซิวะ กูจะกระทืบมึงด้วยหากมึงคิดทำร้ายยอดรักเพื่อนกู มานี่เลยนังงูพิษมึงนี่ฤทธิ์เยอะจริงๆ ต้องโดนตบรัวๆ จะได้สิ้นฤทธิ์ นี่แน่ะๆๆ” ว่าแล้วกุ้งเต้นก็กระชากพิชฎามาตบรัวๆ อย่างเมามันท่ามกลางเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของพิชฎาในขณะเดียวกันคิตตี้กับอาทิตย์ก็ดิ้นรนพยายามจะหนีออกจากกันแต่กุญแจมือที่ถูกล็อกติดกันทำให้ทั้งสองไม่สามารถดิ้นหลุดจากกันได้อาทิตย์จึงใช้ศีรษะโขกเข้ากับใบหน้าของคิตตี้เต็มแรงจนคิตตี้หน้าหงายทั้งพยายามถีบคิตตี้ให้ไปไกลๆ ตนเอง แต่การที่เขาทำอย่างนั้นก็ทำให้ตัวเขาเองเซถลาไปตามแรง เมื่อคิตตี้ล้มลงซึ่งผลก็คือทั้งคิตตี้และอาทิตย์ต่างก็ล้มกองกันอยู่กับพื้นและตบตีกันพัลวันเพื่อให้ตนเองหลุดจากพันธนาการที่ถูกจองจำ ทั้งที่รู้ว่าไม่มีวันหลุดไปได้ แต่ทั้งสองก็พยายามจะทำร้ายอีกฝ่ายเพื่อให้ตนเองหลุดรอดไปสุดท้ายคนทั้งสองก็ต้องบอบช้ำเพราะทำร้ายกันเองและก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากกุญแจมือที่ถูกสวมติดกันไปได้ ส่วนพิชฎาที่ถูกกุ้งเต้นตบจนหน้าเยินก็ได้แต่นอนระทวยอ
ยอดรักอัครา บทที่ 48.
บทที่ 48.อัคราเปิดประตูห้องของพิชฎาแล้วผายมือให้เธอเดินเข้าไปก่อนซึ่งแน่นอนว่าหญิงสาวยินดียิ่งนัก แต่แล้วเมื่อพิชฎาเดินเข้าห้องมาก็ต้องตกตะลึงเมื่อในห้องไม่ได้มีเพียงแค่เธอกับอัคราเท่านั้น....“นะ นี่ พวกเธอ... คิตตี้ อาทิตย์ นังยอดรัก...”พิชฎาชี้หน้ายอดรักซึ่งเดินกอดอกมาหาเธอด้วยมาดของผู้ที่เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสีหน้าแววตาของยอดรักนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่แววตากร้าวกล้าด้วยเปลวเพลิงร้อนๆ และมีท่าทางสงบนิ่งไม่เอะอะโวยวายอย่างที่เธอเคยเห็นและมันก็ควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือ... พิชฎาหน้าซีดรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที“แปลกใจล่ะสิที่เห็นฉันกับพรรคพวกหมาลอบกัดของเธอ...”“กะ แก พูดอะไร...” พิชฎาหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าทั้งคิตตี้และอาทิตย์นั้นถูกจับใส่กุญแจมือไว้ด้วยกันและถูกโยงไว้กับหัวเตียงอย่างแน่นหนาซึ่งมองก็รู้ได้ว่าไม่มีทางจะหลบหนีไปได้เลย...“มันนั่นล่ะค่ะคุณเด่นที่เป็นคนวางแผนแล้วใส่ร้ายเรา มันเป็นคนต้นคิดเรื่องวางยาคุณยอดรักแล้วให้ผู้ชายคนนี
