บทที่ 899

จิ่งโม่เยี่ยกล่าวอย่างเรียบเฉยไร้อารมณ์ว่า “พูดตามตรง ข้าค่อนข้างสบายใจ”

เส้นทางนี้พระสนมสวี่เป็นคนเลือกเอง เขาไม่เคยบีบบังคับนาง

ตอนที่พระสนมสวี่ตาย เขาอาจจะรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง แต่ไม่ได้รู้สึกจิตใจว้าวุ่นไม่สงบอย่างแน่นอน

แท้จริงแล้วเขาตกใจยิ่งกว่าจิ่งสือเยี่ยนเสียอีกที่พระสนมสวี่ทำแบบนี้ เรื่องนี้เกินความคาดหมายของเขาโดยสิ้นเชิง

จิ่งสือเยี่ยนไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ จึงกล่าวด้วยความตกใจว่า “พี่สาม ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะเป็นคนแบบนี้!”

ตอนนี้จิ่งโม่เยี่ยไม่อยากพูดไร้สาระกับเขาอีกต่อไป จึงกล่าวสวนออกไปว่า “อย่าคิดว่าข้าไร้ยางอายเหมือนเจ้า”

จิ่งสือเยี่ยนขมวดคิ้ว

จิ่งโม่เยี่ยกล่าวกับคนที่อยู่ด้านหลังว่า “นำศพมหาราชครูออกไป ประกาศให้โลกรู้ว่าอ๋องจิ้นเป็นคนฆ่าเขา”

จิ่งสือเยี่ยนรีบกล่าวว่า “ข้าไม่ได้ทำ!”

จิ่งโม่เยี่ยกล่าวอย่างใจเย็นว่า “เมื่อครู่มีพยานพบเห็นเจ้าลงมือไม่ใช่น้อย เรื่องนี้เจ้าปฏิเสธไม่ได้”

จิ่งสือเยี่ยนอยากจะบอกว่าที่นี่ไม่มีคนอื่น มีแต่จิ่งโม่เยี่ย จิ่งโม่เยี่ยกำลังใส่ร้ายเขา

ทว่าพริบตาต่อมาเขาก็รู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆ จึงหันกลับไปมอง จึงเห็นหัวหน้ากรมราชทัณฑ์และเสนาบ