บทที่ 892

เฟิ่งชูอิ่งเคยคิดจะถามวิญญาณของฮ่องเต้พระองค์ก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น และเคยพยายามจะเรียกวิญญาณของเขากลับมาด้วย

เพียงแต่นางเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นางจึงทำนายจากควันธูปที่ใช้เรียกวิญญาณ ถึงได้รู้ว่าฮ่องเต้พระองค์ก่อนไปเกิดใหม่ตั้งนานแล้ว

สีหน้าของพระสนมสวี่แปรเปลี่ยนไปทันที “เขา… เขาไม่ได้รอข้า แต่ไปเกิดใหม่แล้ว?”

เฟิ่งชูอิ่งเลิกคิ้ว “เจ้ามีอะไรที่ทำให้เขาต้องอาลัยอาวรณ์ด้วยล่ะ ถึงต้องรอให้เจ้าไปเกิดใหม่ด้วยกัน?”

พระสนมสวี่ “...…”

นางรู้สึกว่าคำพูดของเฟิ่งชูอิ่งถึงจะแทงใจดำ แต่ก็เป็นความจริง

นางด่าว่า “ทำไมเจ้าถึงน่ารำคาญอย่างนี้?”

เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวาน “ข้าน่ารำคาญ? เจ้าต่างหากที่น่ารำคาญ! จิ่งโม่เยี่ยบอกว่าข้าน่ารักที่สุด แล้วเขาก็ชอบข้าที่สุด!”

พระสนมสวี่ “...…”

นางย่อมรู้อยู่แล้วว่าจิ่งโม่เยี่ยชอบเฟิ่งชูอิ่งมาก แต่ก่อนหน้านี้เฟิ่งชูอิ่งไม่ใช่ว่าเอาแต่ปฏิเสธความรักจากจิ่งโม่เยี่ยมาตลอดหรือ?

แล้วตอนนี้เฟิ่งชูอิ่งกลับพูดตอกหน้านางด้วยน้ำเสียงเช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไร?

เฟิ่งชูอิ่งเหมือนจะมองทะลุความคิดของนาง จึงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “ข้าชอบเขาหรือไม่นั้นไม่