บทที่ 798

เฟิ่งชูอิ่งถามว่า “เจ้าคิดอะไรออกหรือ”

เฉี่ยวหลิงกุมหัวตัวเองไว้พลางพูดว่า “มันค่อนข้างสับสน...อ๊า ปวดหัวจัง!”

เฟิ่งชูอิ่งรีบพูดว่า “ถ้าปวดหัวก็อย่าคิดแล้ว พักก่อนเถอะ!”

นางรู้ว่าอาการของเฉี่ยวหลิงแบบนี้น่าจะเป็นเพราะช่วงนี้ฝึกกับเหมยตงยวน ทำให้ร่างวิญญาณฟื้นฟูขึ้นมาบ้าง จึงเริ่มนึกถึงความทรงจำตอนมีชีวิตได้

เพียงแต่ความทรงจำเหล่านั้นมันเจ็บปวดเกินไปสำหรับเฉี่ยวหลิง ดังนั้นเวลาคิดถึงมันขึ้นมาจึงปวดหัว

ก่อนหน้านี้เฉี่ยวหลิงเผลอทีไร ลูกตาและคางก็จะหลุดออกมา ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าตอนมีชีวิตนางถูกทรมานอย่างโหดร้าย

ในสถานการณ์แบบนี้ เฟิ่งชูอิ่งอยากให้นางลืมทุกอย่างไปเสียมากกว่า

ปู๋เยี่ยโหวเห็นท่าทางของเฉี่ยวหลิงก็พูดว่า “มันเป็นเรื่องในอดีตแล้ว อย่าไปคิดถึงมันเลย”

ดวงตาของเฉี่ยวหลิงแดงก่ำ พลังอาฆาตทั่วร่างพุ่งสูง เล็บมือก็ยาวขึ้นและเปลี่ยนเป็นสีดำทันที “ข้าจะฆ่ามัน!”

เฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าไม่ดีจึงรีบร่ายมนต์สะกดลงบนร่างของเฉี่ยวหลิง

ปกติแล้ว คาถาบทนี้ของนางสามารถระงับพลังอาฆาตของเฉี่ยวหลิงได้

แต่วันนี้พลังอาฆาตของเฉี่ยวหลิงกลับไม่ลดลงเลย แถมยังเพิ่มขึ้นอีก!

เฟิ่งชูอิ่งจึง