บทที่ 796

เฟิ่งชูอิ่งถอนหายใจพลางกล่าวว่า "ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่รู้สึกว่าข้าอาจจะทำอะไรผิดพลาดไป"

จิ่งโม่เยี่ยมองนางด้วยความงุนงง นางถอนหายใจอีกครั้งและพูดว่า "อย่าถามอะไรเลย ปล่อยให้ข้าได้อยู่เงียบๆ เถอะ"

แม้จิ่งโม่เยี่ยจะไม่เข้าใจความคิดที่วกวนของนาง แต่ด้วยความฉลาดของเขา ในตอนนี้ก็พอจะเดาได้บ้างแล้ว

เขาถามว่า "เจ้าคงไม่ได้คิดว่าข้าจะมีอนุภรรยาหลายคนหรอกนะ?"

เฟิ่งชูอิ่งมองเขาแวบหนึ่งแต่ไม่พูดอะไร

จิ่งโม่เยี่ยนึกถึงเรื่องอื่นขึ้นมา "เมื่อก่อนเจ้าเคยบอกว่าเคยชอบข้า แต่ก็มีความกังวลมากมาย จิตใจไม่มั่นคง"

"สาเหตุที่เจ้าเลือกจะหนีจากไปตอนที่ข้าก่อกบฏในวัง คงไม่ใช่เพราะคิดว่าหลังจากข้าก่อกบฏสำเร็จแล้ว จะถูกอำนาจครอบงำ ต้องประนีประนอมกับขุนนาง และมีสนมมากมายใช่ไหม?"

เฟิ่งชูอิ่งรู้สึกเขินเล็กน้อยที่เขาคาดเดาความคิดของนางออก

นางลูบจมูกเบาๆ พูดอย่างเก้อเขิน "จริงๆ ก็มีเหตุผลนี้ส่วนหนึ่ง"

อีกเหตุผลหนึ่งคือเขาเคยแสดงเจตนาจะฆ่านางหลายครั้ง ทำให้นางรู้สึกไม่ปลอดภัย

นางคิดว่าก่อนที่จะรักเขาลึกซึ้งเกินไป ควรจบความสัมพันธ์แล้วใช้ชีวิตอย่างอิสระตามที่ต้องการ

แต่นางไม่คิดว่ายังไม่ทันหนีออกจากจวนก็ถูกเข