บทที่ 353

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญพบนางที่ตรงนี้ ยามนี้ค่ายกลถูกเปิดใช้งานแล้ว เขาปล่อยวิญญาณร้ายที่เลี้ยงไว้ไม่ได้ จึงใช้กระบี่แทงใส่นางโดยตรง

เฟิ่งชูอิ่งคิดไม่ถึงว่าได้พบเขาที่นี่เช่นกัน นางวิ่งหนีพร้อมตะโกนว่า “รสชาติของการถูกวิญญาณร้ายของตนเองเล่นงานเป็นอย่างไรบ้าง?”

หากนางไม่กล่าวย้ำก็แล้วไปเถอะ แต่พอนางเอ่ยถึงเช่นนี้ชิงสวี่ก็โกรธจัด กระบี่ในมือจึงเคลื่อนไหวเร็วขึ้นด้วย

เฟิ่งชูอิ่งรู้ตัวดีว่าตนเองไม่มีฝีมือด้านการต่อสู้ ไม่สามารถประมือกับอีกฝ่ายซึ่งๆ หน้าได้ จึงวิ่งหนีอย่างไม่ลดละ

ชิงสวี่แสยะยิ้มชั่วร้าย “ข้าอยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะหนีไปไหนได้!”

เขาไล่ตามนางอย่างบ้าคลั่ง ครั้นเห็นว่าตนเองกำลังจะตามจับตัวนางได้แล้ว เขากลับรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

ส่วนเฟิ่งชูอิ่งที่กำลังวิ่งหนีเขาก็หันกลับมาอย่างกะทันหัน แย่งกระบี่จากมือเขาไปแล้วใช้คมกระบี่วางพาดบนคอของเขา

ชิงสวี่ถลึงตาโต “นังปีศาจ เจ้าทำอะไรข้า?”

จะทำอะไรได้ล่ะ? แน่นอนว่าตอนที่เฟิ่งชูอิ่งวิ่งผ่านกิ่งไม้แห่งหนึ่ง นางได้แอบแปะยันต์เอาไว้ตรงนั้นด้วย

ยันต์แผ่นนี้ไม่ได้มีพลังทำลายล้างยิ่งใหญ่ แต่สามารถตรึงร่างคนให้หยุดนิ่งได้

นางในตอนนี้