ตอนที่ 74
“เมียงั้นเหรอ” ไมร่าถามเสียงกราดเกรี้ยว ดวงตาคู่สวยมองอย่างขุ่นเคือง
“ใช่! ถ้าเข้าใจแล้วก็กลับไปซะเถอะ ผมยังให้ความเป็นเพื่อนกับคุณได้ จำไม่ได้หรือไง เราตกลงกันแล้วไง ว่าใครเจอคนใหม่ก็ต้องปล่อยอีกคนไป” แอนโทนี่พยายามใช้ความใจเย็นเพื่อบอกเหตุผลให้ไมร่าเข้าใจเสียที เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันแต่งงานกับไมร่าเด็ดขาด แม้ว่าถ้าพ่อบุญธรรมอาจจะเห็นด้วยเรื่องแต่งงานของเขากับไมร่า แต่ทว่าเขาคงไม่ยอมแน่ๆ ที่จะให้แต่งงานกับคนที่เขาไม่รัก
“นั่นมันความคิดของคุณฝ่ายเดียวนะเอริค ในเมื่ออาริชาร์ดต้องการให้เราสองคนแต่งงานกัน แล้วอีกอย่างอาแดเนียลก็เห็นด้วย” ไมร่านึกโมเมเอาเองว่าคนเป็นพ่อของชายหนุ่มคงยินยอม ในเมื่ออาของเธอเป็นเพื่อนรักของอาแดเนียล แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรหากเอริคจะปฏิเสธอยู่แบบนี้ ถึงยังไงเธอก็ต้องแต่งงานให้ได้ และทุกอย่างก็จะตกเป็นของเธออย่างที่อาริชาร์ดต้องการ ทว่าสิ่งที่ไมร่าต้องการคือร่างกายของแอนโทนี่หาใช่ความร่ำรวยของเขา ในเมื่อบรรดาผู้ชายที่เธอคบมีเพียงแอนโทนี่เท่านั
ตอนที่ 75“สวัสดีครับคุณแอนโทนี่” ธนกฤษกล่าวทักทายตามมารยาท เมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มทำราวกับมองไม่เห็นเขา“อ้าว! ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ทักทาย งั้นสวัสดีเช่นกันครับ ว่าแต่ตอนนี้ ผมรู้สึกง่วงมากเลย คงต้องขอตัวพาเมียไปนอนก่อนนะครับ” แอนโทนี่กล่าวจบก็เจอแม่ปูหนีบเข้าให้ ด้วยความหมั่นไส้และไร้มารยาทของเขา “โอ๊ย! เจ็บนะครับเมียจ๋า” คนโดนแม่ปูหนีบร้องครางเสียงหลง ทำเอาเจ้าหวานเย็นวิ่งวนรอบๆ เจ้านายสาว ราวกับเป็นผู้พิทักษ์ ส่วนคนที่ร้องเสียงดังก็ยังคงแสร้งทำสีหน้าเหยเกเจ็บปวดจนน่าหมั่นไส้“คุณเอริค ฉันหยิกเบาๆ เองนะ ทำสำออยไปได้” พัทตราเบี่ยงตัวหลบหวังให้พ้นปลายจมูกโด่งที่ก้มต่ำลงเรื่อยๆ ซึ่งกำลังจ้องจะหากำไรจากแก้มนวลของเธอ พัทตราเงยหน้ามองตาเขียว เมื่อชายหนุ่มคิดจะทำประเจิดประเจ่อ“อะแฮ่ม!” เสียงดังขัดจังหวะ หลังจากธนกฤษยืนมองอยู่นานด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ที่อย่างน้อยชีวิตรักของหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเขาเคย
ตอนที่ 76“ไมร่า ผมว่าเรากลับกันดีกว่านะครับ” ธนกฤษหลังจากปลีกตัวออกมาได้ เขาก็คิดหาหนทางแยกไมร่าออกจากแอนโทนี่ เพื่อให้ความรักของน้องสาวสมหวังและทำเพื่อหัวใจของตนเอง แม้จะไม่รู้ว่าแอนโทนี่และไมร่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมากแค่ไหน แต่ทว่าในเวลานี้คุณหมอหนุ่มรู้แล้วว่าเพื่อนใหม่ต่างแดนนั้นหลงรักน้องสาวของเขาอย่างแน่นอน ฝ่ามืออบอุ่นเลื่อนโอบเอวคอดกิ่วของหญิงสาว เมื่อเธอยังขัดขืน ส่วนไมร่าก็ยังคงเมียงมองหาชายหนุ่มอีกคนที่ขอตัวไปทำธุระสักครู่ แต่นี่มันก็นานเกินไปแล้วสำหรับคนที่ไม่ชอบรออะไรอย่างไมร่า ด้านธนกฤษก็เพิ่มแรงกอดกระชับให้ แนบแน่นยิ่งขึ้น “กลับเถอะ ไมร่า” คุณหมอหนุ่มอ้อนเสียงทุ้ม เมื่อหญิงสาวยังคงพยายามเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ทว่าเขาก็รู้ว่าหญิงสาวหาได้ บ่ายเบี่ยงจริงจังนัก เรียวปากหยักยกยิ้มมุมปากน้อยๆ“ไม่ค่ะ ฉันจะรอเอริค” เรียวปากสีสวยเชิดขึ้นน้อยๆ อย่างข
ตอนที่ 77“ไหน...ไหนว่าคุณก็หิวข้าวไง” พัทตราครางท้วงเสียงขาดหาย เมื่ออารมณ์ที่แอบซ่อนอยู่ภายในมันพร้อมจะปะทุเพราะปลายนิ้วแสนร้ายของเขา“ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมอยากกินอย่างอื่นแทน ได้ไหม...ที่รัก” แอนโทนี่ไม่ยอมทำตามที่หญิงสาวขอร้อง ทว่าเขากลับถามเสียงทุ้มพร่าแววตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ แฝงความปรารถนาไว้จนล้นปรี่ พัทตราเงยหน้าขึ้นสบตาก่อนหลุบตาลงมองแผ่นอกกำยำแทน เมื่อรู้ว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น แต่เธอจะยินยอมให้มันเกิดขึ้นตอนนี้ไม่ได้ หากมีใครเข้ามาเธอจะทำเช่นไรแอนโทนี่ดันร่างบอบบางลงบนโซฟานุ่ม ก่อนเลื่อนกายตามติด ฝ่ามือร้อนลากไล้ลูบวนที่สะโพกกลมกลึง วนลงต่ำเรื่อยๆ ไม่นานชายกระโปรงตัวสวยก็ถูกถลกร่นเผยให้เห็นความอวบอูมน่าสัมผัส ซึ่งซุกซ่อนอยู่ภายใต้อาภรณ์ตัวจิ๋วสีหวาน ซึ่งมันเร้าอารมณ์เขาได้ดีเหลือเกิน แก้มสากระคายกดลึกจนเกิดรอยบุ๋ม เมื่อได้ยลโฉมความงดงามที่ปราศจากอาภรณ์ตัวจิ๋ว เพียงเท่านั่นสิ่งมหัศจรรย์แห่งความภาคภูมิใจของชายชาตรีก็พร้อมเต็มที่ ร่างแกร่งเกร็งสะท้านเมื่อหญิงสาวขยับกายต่อต้าน เพราะคว
ตอนที่ 78ภายในห้องพัก พาธินีย์เฝ้ามองเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ที่ยืนนิ่ง เฝ้ามองท้องทะเลผ่านกระจกใสบานใหญ่ เสียงลมหายทอดถอนออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปยืนเคียงข้าง สองมือน้อยเอื้อมไปกุมมืออบอุ่นนั้นไว้ ดวงตาคู่สวยเพ่งมองใบหน้าของหนุ่มใหญ่ ก่อนคลี่ยิ้มบางๆ“คุณแดเนียล คิดอะไรอยู่เหรอคะ”“เปล่าหรอก ว่าแต่หนูพีชยังหิวอยู่ใช่ไหม ผมเห็นทานไปได้นิดเดียวเอง” หนุ่มใหญ่ไม่ตอบคำถามของแม่สาวน้อย แต่ทว่าหมุนร่างกลับมาเผชิญหน้า ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้น มองลึกในดวงตาหวานซึ้ง“ก็...นิดหน่อยค่ะ” เสียงหวานบอกโดยไม่ปิดบัง เพราะเธอเพิ่งตักอาหารทานได้ไม่ถึงห้าคำด้วยซ้ำ ก่อนมีอีกคนเดินเข้ามา และดูท่าแล้วคุณ แดเนียลของเธอก็กำลังทำหน้ากลุ้มอกกลุ้มใจนับตั้งแต่บุรุษหนุ่มผู้นั้นเดินจากไป“งั้นก็ทานต่อเถอะ อาหารที่นี่อร่อยทุกอย่างครับ” บอกเสียงทุ้มพลาง
ตอนที่ 79 “คุณกฤษ”“บอกผมมาเถอะครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะบอกอะไรผม”“ไมร่าเป็นห่วงเอริค ไมร่ากลัวว่าอาริชาร์ดจะทำร้ายเอริค” บอกเสียงสั่น ไม่กล้าที่จะบอกว่าอาของเธอคิดฆ่าเลยต่างหาก หาใช่จะทำร้ายให้เจ็บปางตายเท่านั้น“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ”“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอาริชาร์ดถึงอยากจะทำร้ายเอริคนัก แล้วนี่เราต้องทำยังไงล่ะคะ แต่ตอนนี้ไมร่าโดนอาริชาร์ดบังคับให้กลับอิตาลีพรุ่งนี้ด้วย”“กลับอิตาลี” ธนกฤษครางรับราวกับคนละเมอ นี่ชีวิตของเขาต้องถูกผู้หญิงที่รักทอดทิ้งตลอดเลยหรือนี่ ฝ่ามือใหญ่ละออกจากเอวคอด แล้วยืนนิ่ง ไมร่ามองอากัปกิริยาที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มด้วยความสงสัย“คุณกฤษ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“ไม่ครับ ผมไม่เป็นไร ถ้าคุณจะกลับอิตาลีพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเองครับ ส่วนเรื่องคุณเอร
ตอนที่ 80“แล้วคุณ...จะไปนานแค่ไหนคะ” พัทตราถามเสียงเบา หวาดหวั่นกับคำตอบที่จะได้รับ“ผมตอบไม่ได้ แค่คุณรู้ไว้ว่าผมจะกลับมาก็แล้วกัน เอาล่ะพักผ่อนเถอะดึกมากแล้ว” เขาตัดบทแบบดื้อๆ ทำเอาคนที่รอฟังคำตอบหัวใจห่อเหี่ยวขึ้นมา หยาดน้ำตาที่พากันเอ่อคลอเริ่มรินไหล ก่อนถูกมือน้อยๆ ปาดทิ้งแล้วล้มกายนอนหันหลังให้เขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ถาโถมใส่ เมื่อเธอเริ่มชินกับการที่มีเขานอนอยู่เคียงข้างแอนโทนี่ทิ้งกายลงนอนเคียงข้างหญิงสาว ก่อนสอดมือโอบรั้งให้ร่างบอบบางแนบชิด พัทตราฝืนกลั้นสะอื้นไว้ ทว่ามันก็ยังเล็ดลอดออกมาจนอีกคนได้ยิน เจ้าของเรือนกายกำยำขยับตัวเล็กน้อย แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ เพ่งพิศเรียวหน้างดงาม ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยหยาดน้ำใสๆ อย่างอ่อนโยน ทว่ามันยิ่งทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรงและเริ่มแน่ใจว่าหลงรักเจ้าหนี้หนุ่มจนหมดหัวใจ“แพท คุณร้องไห้ทำไม ผมสัญญาว่าผมจะกลับมา ผมไม่มีวันทิ้งเมียให้อยู่คนเดียวหรอก เชื่อผมสิ” เขากระซิบบอกเสียงนุ่ม กอดกระชับแน่นขึ้นเพื่อยืนยันสิ่งพูดออกไป&l
ตอนที่ 81 มือเรียวสวยผลักบานประตูเปิดเข้าห้องส่วนตัว ที่อยู่ห่างจากห้องคุณแดเนียล แต่ทว่าก่อนที่เธอจะดันประตูปิดกลับมีบุรุษหนุ่มลึกลับแทรกกายเข้ามา พร้อมด้วยการกดล็อกประตูจนแน่นหนา พาธินีย์ถอยหลังครูดด้วยความตกใจ พยายามควานหาอาวุธเพื่อป้องกันตัว “เป็นอะไรหรือแม่สาวน้อย” เสียงทุ้มห้าวดังขึ้น “คุณ...คุณเป็นใคร ออกไปนะ” พาธินีย์บังคับตัวเองไม่สั่นกลัว พลางถอยหลังไปเรื่อย เมื่อเจ้าของเสียงทุ้มต่ำเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับแสงไฟภายในห้องสว่างโร่ พาธินีย์ยกสองมือขึ้นปิดปากตนเองไว้ด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นโฉมหน้าของผู้บุกรุก หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ ลำคอแห้งผาก ความหวาดกลัวประเดประดังเข้ามาจนเธอนิ่งงัน “จำได้หรือยังล่ะแม่สาวน้อย” ผู้บุกรุกย่างสามขุมเข้าใกล้ร่างบางที่สั่นกลัวเป็นลูกนกมากขึ้นเรื่อยๆ เ
ตอนที่ 82“พีช!” พัทตราสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ก่อนหันมองคนข้างกายที่ยังคงหลับสนิท พัทตราค่อยๆ ลุกออกจากเตียง มาหยุดที่กรอบรูปของน้องสาวเพียงคนเดียว แล้วหยิบรูปนั้นขึ้นมา เธอเฝ้ามองภาพนั้นนิ่งเนิ่นนาน หวนให้คิดถึงความฝันที่เสมือนจริง พัทตราพยายามคิดว่ามันคือความฝัน และอาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอไม่ได้รับการติดต่อจากพาธินีย์เลย นับแต่จากไป ‘พีช สบายดีใช่ไหม ทำไมพี่เป็นห่วงเราจัง’ พัทตรายิ้มบางๆ ให้กับรูปภาพนั้น ก่อนไล้ปลายนิ้วแผ่วเบา ก่อนวางกรอบรูปไว้ที่เดิม แล้วเข้าไปล้างหน้าล้างตา กลับมาทิ้งกายลงนอนเช่นเดิม “ที่รัก เป็นอะไรไป นอนไม่หลับหรือไง” แอนโทนี่พลิกกายมากกกอด ร่างนุ่มไว้แนบอก กดจมูกโด่งสันแนบสนิทกับซอกคอหอมกรุ่น “ฉันขอโทษที่ทำให้คุณตื่น” พัทตราพลิกกายเ
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก