ตอนที่ 74
“เมียงั้นเหรอ” ไมร่าถามเสียงกราดเกรี้ยว ดวงตาคู่สวยมองอย่างขุ่นเคือง
“ใช่! ถ้าเข้าใจแล้วก็กลับไปซะเถอะ ผมยังให้ความเป็นเพื่อนกับคุณได้ จำไม่ได้หรือไง เราตกลงกันแล้วไง ว่าใครเจอคนใหม่ก็ต้องปล่อยอีกคนไป” แอนโทนี่พยายามใช้ความใจเย็นเพื่อบอกเหตุผลให้ไมร่าเข้าใจเสียที เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันแต่งงานกับไมร่าเด็ดขาด แม้ว่าถ้าพ่อบุญธรรมอาจจะเห็นด้วยเรื่องแต่งงานของเขากับไมร่า แต่ทว่าเขาคงไม่ยอมแน่ๆ ที่จะให้แต่งงานกับคนที่เขาไม่รัก
“นั่นมันความคิดของคุณฝ่ายเดียวนะเอริค ในเมื่ออาริชาร์ดต้องการให้เราสองคนแต่งงานกัน แล้วอีกอย่างอาแดเนียลก็เห็นด้วย” ไมร่านึกโมเมเอาเองว่าคนเป็นพ่อของชายหนุ่มคงยินยอม ในเมื่ออาของเธอเป็นเพื่อนรักของอาแดเนียล แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรหากเอริคจะปฏิเสธอยู่แบบนี้ ถึงยังไงเธอก็ต้องแต่งงานให้ได้ และทุกอย่างก็จะตกเป็นของเธออย่างที่อาริชาร์ดต้องการ ทว่าสิ่งที่ไมร่าต้องการคือร่างกายของแอนโทนี่หาใช่ความร่ำรวยของเขา ในเมื่อบรรดาผู้ชายที่เธอคบมีเพียงแอนโทนี่เท่านั
ตอนที่ 75“สวัสดีครับคุณแอนโทนี่” ธนกฤษกล่าวทักทายตามมารยาท เมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มทำราวกับมองไม่เห็นเขา“อ้าว! ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ทักทาย งั้นสวัสดีเช่นกันครับ ว่าแต่ตอนนี้ ผมรู้สึกง่วงมากเลย คงต้องขอตัวพาเมียไปนอนก่อนนะครับ” แอนโทนี่กล่าวจบก็เจอแม่ปูหนีบเข้าให้ ด้วยความหมั่นไส้และไร้มารยาทของเขา “โอ๊ย! เจ็บนะครับเมียจ๋า” คนโดนแม่ปูหนีบร้องครางเสียงหลง ทำเอาเจ้าหวานเย็นวิ่งวนรอบๆ เจ้านายสาว ราวกับเป็นผู้พิทักษ์ ส่วนคนที่ร้องเสียงดังก็ยังคงแสร้งทำสีหน้าเหยเกเจ็บปวดจนน่าหมั่นไส้“คุณเอริค ฉันหยิกเบาๆ เองนะ ทำสำออยไปได้” พัทตราเบี่ยงตัวหลบหวังให้พ้นปลายจมูกโด่งที่ก้มต่ำลงเรื่อยๆ ซึ่งกำลังจ้องจะหากำไรจากแก้มนวลของเธอ พัทตราเงยหน้ามองตาเขียว เมื่อชายหนุ่มคิดจะทำประเจิดประเจ่อ“อะแฮ่ม!” เสียงดังขัดจังหวะ หลังจากธนกฤษยืนมองอยู่นานด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ที่อย่างน้อยชีวิตรักของหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเขาเคย
ตอนที่ 76“ไมร่า ผมว่าเรากลับกันดีกว่านะครับ” ธนกฤษหลังจากปลีกตัวออกมาได้ เขาก็คิดหาหนทางแยกไมร่าออกจากแอนโทนี่ เพื่อให้ความรักของน้องสาวสมหวังและทำเพื่อหัวใจของตนเอง แม้จะไม่รู้ว่าแอนโทนี่และไมร่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมากแค่ไหน แต่ทว่าในเวลานี้คุณหมอหนุ่มรู้แล้วว่าเพื่อนใหม่ต่างแดนนั้นหลงรักน้องสาวของเขาอย่างแน่นอน ฝ่ามืออบอุ่นเลื่อนโอบเอวคอดกิ่วของหญิงสาว เมื่อเธอยังขัดขืน ส่วนไมร่าก็ยังคงเมียงมองหาชายหนุ่มอีกคนที่ขอตัวไปทำธุระสักครู่ แต่นี่มันก็นานเกินไปแล้วสำหรับคนที่ไม่ชอบรออะไรอย่างไมร่า ด้านธนกฤษก็เพิ่มแรงกอดกระชับให้ แนบแน่นยิ่งขึ้น “กลับเถอะ ไมร่า” คุณหมอหนุ่มอ้อนเสียงทุ้ม เมื่อหญิงสาวยังคงพยายามเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ทว่าเขาก็รู้ว่าหญิงสาวหาได้ บ่ายเบี่ยงจริงจังนัก เรียวปากหยักยกยิ้มมุมปากน้อยๆ“ไม่ค่ะ ฉันจะรอเอริค” เรียวปากสีสวยเชิดขึ้นน้อยๆ อย่างข
ตอนที่ 77“ไหน...ไหนว่าคุณก็หิวข้าวไง” พัทตราครางท้วงเสียงขาดหาย เมื่ออารมณ์ที่แอบซ่อนอยู่ภายในมันพร้อมจะปะทุเพราะปลายนิ้วแสนร้ายของเขา“ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมอยากกินอย่างอื่นแทน ได้ไหม...ที่รัก” แอนโทนี่ไม่ยอมทำตามที่หญิงสาวขอร้อง ทว่าเขากลับถามเสียงทุ้มพร่าแววตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ แฝงความปรารถนาไว้จนล้นปรี่ พัทตราเงยหน้าขึ้นสบตาก่อนหลุบตาลงมองแผ่นอกกำยำแทน เมื่อรู้ว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น แต่เธอจะยินยอมให้มันเกิดขึ้นตอนนี้ไม่ได้ หากมีใครเข้ามาเธอจะทำเช่นไรแอนโทนี่ดันร่างบอบบางลงบนโซฟานุ่ม ก่อนเลื่อนกายตามติด ฝ่ามือร้อนลากไล้ลูบวนที่สะโพกกลมกลึง วนลงต่ำเรื่อยๆ ไม่นานชายกระโปรงตัวสวยก็ถูกถลกร่นเผยให้เห็นความอวบอูมน่าสัมผัส ซึ่งซุกซ่อนอยู่ภายใต้อาภรณ์ตัวจิ๋วสีหวาน ซึ่งมันเร้าอารมณ์เขาได้ดีเหลือเกิน แก้มสากระคายกดลึกจนเกิดรอยบุ๋ม เมื่อได้ยลโฉมความงดงามที่ปราศจากอาภรณ์ตัวจิ๋ว เพียงเท่านั่นสิ่งมหัศจรรย์แห่งความภาคภูมิใจของชายชาตรีก็พร้อมเต็มที่ ร่างแกร่งเกร็งสะท้านเมื่อหญิงสาวขยับกายต่อต้าน เพราะคว
ตอนที่ 78ภายในห้องพัก พาธินีย์เฝ้ามองเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ที่ยืนนิ่ง เฝ้ามองท้องทะเลผ่านกระจกใสบานใหญ่ เสียงลมหายทอดถอนออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปยืนเคียงข้าง สองมือน้อยเอื้อมไปกุมมืออบอุ่นนั้นไว้ ดวงตาคู่สวยเพ่งมองใบหน้าของหนุ่มใหญ่ ก่อนคลี่ยิ้มบางๆ“คุณแดเนียล คิดอะไรอยู่เหรอคะ”“เปล่าหรอก ว่าแต่หนูพีชยังหิวอยู่ใช่ไหม ผมเห็นทานไปได้นิดเดียวเอง” หนุ่มใหญ่ไม่ตอบคำถามของแม่สาวน้อย แต่ทว่าหมุนร่างกลับมาเผชิญหน้า ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้น มองลึกในดวงตาหวานซึ้ง“ก็...นิดหน่อยค่ะ” เสียงหวานบอกโดยไม่ปิดบัง เพราะเธอเพิ่งตักอาหารทานได้ไม่ถึงห้าคำด้วยซ้ำ ก่อนมีอีกคนเดินเข้ามา และดูท่าแล้วคุณ แดเนียลของเธอก็กำลังทำหน้ากลุ้มอกกลุ้มใจนับตั้งแต่บุรุษหนุ่มผู้นั้นเดินจากไป“งั้นก็ทานต่อเถอะ อาหารที่นี่อร่อยทุกอย่างครับ” บอกเสียงทุ้มพลาง
ตอนที่ 79 “คุณกฤษ”“บอกผมมาเถอะครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะบอกอะไรผม”“ไมร่าเป็นห่วงเอริค ไมร่ากลัวว่าอาริชาร์ดจะทำร้ายเอริค” บอกเสียงสั่น ไม่กล้าที่จะบอกว่าอาของเธอคิดฆ่าเลยต่างหาก หาใช่จะทำร้ายให้เจ็บปางตายเท่านั้น“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ”“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอาริชาร์ดถึงอยากจะทำร้ายเอริคนัก แล้วนี่เราต้องทำยังไงล่ะคะ แต่ตอนนี้ไมร่าโดนอาริชาร์ดบังคับให้กลับอิตาลีพรุ่งนี้ด้วย”“กลับอิตาลี” ธนกฤษครางรับราวกับคนละเมอ นี่ชีวิตของเขาต้องถูกผู้หญิงที่รักทอดทิ้งตลอดเลยหรือนี่ ฝ่ามือใหญ่ละออกจากเอวคอด แล้วยืนนิ่ง ไมร่ามองอากัปกิริยาที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มด้วยความสงสัย“คุณกฤษ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“ไม่ครับ ผมไม่เป็นไร ถ้าคุณจะกลับอิตาลีพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเองครับ ส่วนเรื่องคุณเอร
ตอนที่ 80“แล้วคุณ...จะไปนานแค่ไหนคะ” พัทตราถามเสียงเบา หวาดหวั่นกับคำตอบที่จะได้รับ“ผมตอบไม่ได้ แค่คุณรู้ไว้ว่าผมจะกลับมาก็แล้วกัน เอาล่ะพักผ่อนเถอะดึกมากแล้ว” เขาตัดบทแบบดื้อๆ ทำเอาคนที่รอฟังคำตอบหัวใจห่อเหี่ยวขึ้นมา หยาดน้ำตาที่พากันเอ่อคลอเริ่มรินไหล ก่อนถูกมือน้อยๆ ปาดทิ้งแล้วล้มกายนอนหันหลังให้เขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ถาโถมใส่ เมื่อเธอเริ่มชินกับการที่มีเขานอนอยู่เคียงข้างแอนโทนี่ทิ้งกายลงนอนเคียงข้างหญิงสาว ก่อนสอดมือโอบรั้งให้ร่างบอบบางแนบชิด พัทตราฝืนกลั้นสะอื้นไว้ ทว่ามันก็ยังเล็ดลอดออกมาจนอีกคนได้ยิน เจ้าของเรือนกายกำยำขยับตัวเล็กน้อย แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ เพ่งพิศเรียวหน้างดงาม ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยหยาดน้ำใสๆ อย่างอ่อนโยน ทว่ามันยิ่งทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรงและเริ่มแน่ใจว่าหลงรักเจ้าหนี้หนุ่มจนหมดหัวใจ“แพท คุณร้องไห้ทำไม ผมสัญญาว่าผมจะกลับมา ผมไม่มีวันทิ้งเมียให้อยู่คนเดียวหรอก เชื่อผมสิ” เขากระซิบบอกเสียงนุ่ม กอดกระชับแน่นขึ้นเพื่อยืนยันสิ่งพูดออกไป&l
ตอนที่ 81 มือเรียวสวยผลักบานประตูเปิดเข้าห้องส่วนตัว ที่อยู่ห่างจากห้องคุณแดเนียล แต่ทว่าก่อนที่เธอจะดันประตูปิดกลับมีบุรุษหนุ่มลึกลับแทรกกายเข้ามา พร้อมด้วยการกดล็อกประตูจนแน่นหนา พาธินีย์ถอยหลังครูดด้วยความตกใจ พยายามควานหาอาวุธเพื่อป้องกันตัว “เป็นอะไรหรือแม่สาวน้อย” เสียงทุ้มห้าวดังขึ้น “คุณ...คุณเป็นใคร ออกไปนะ” พาธินีย์บังคับตัวเองไม่สั่นกลัว พลางถอยหลังไปเรื่อย เมื่อเจ้าของเสียงทุ้มต่ำเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับแสงไฟภายในห้องสว่างโร่ พาธินีย์ยกสองมือขึ้นปิดปากตนเองไว้ด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นโฉมหน้าของผู้บุกรุก หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ ลำคอแห้งผาก ความหวาดกลัวประเดประดังเข้ามาจนเธอนิ่งงัน “จำได้หรือยังล่ะแม่สาวน้อย” ผู้บุกรุกย่างสามขุมเข้าใกล้ร่างบางที่สั่นกลัวเป็นลูกนกมากขึ้นเรื่อยๆ เ
ตอนที่ 82“พีช!” พัทตราสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ก่อนหันมองคนข้างกายที่ยังคงหลับสนิท พัทตราค่อยๆ ลุกออกจากเตียง มาหยุดที่กรอบรูปของน้องสาวเพียงคนเดียว แล้วหยิบรูปนั้นขึ้นมา เธอเฝ้ามองภาพนั้นนิ่งเนิ่นนาน หวนให้คิดถึงความฝันที่เสมือนจริง พัทตราพยายามคิดว่ามันคือความฝัน และอาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอไม่ได้รับการติดต่อจากพาธินีย์เลย นับแต่จากไป ‘พีช สบายดีใช่ไหม ทำไมพี่เป็นห่วงเราจัง’ พัทตรายิ้มบางๆ ให้กับรูปภาพนั้น ก่อนไล้ปลายนิ้วแผ่วเบา ก่อนวางกรอบรูปไว้ที่เดิม แล้วเข้าไปล้างหน้าล้างตา กลับมาทิ้งกายลงนอนเช่นเดิม “ที่รัก เป็นอะไรไป นอนไม่หลับหรือไง” แอนโทนี่พลิกกายมากกกอด ร่างนุ่มไว้แนบอก กดจมูกโด่งสันแนบสนิทกับซอกคอหอมกรุ่น “ฉันขอโทษที่ทำให้คุณตื่น” พัทตราพลิกกายเ
ตอนที่ 82“พีช!” พัทตราสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ก่อนหันมองคนข้างกายที่ยังคงหลับสนิท พัทตราค่อยๆ ลุกออกจากเตียง มาหยุดที่กรอบรูปของน้องสาวเพียงคนเดียว แล้วหยิบรูปนั้นขึ้นมา เธอเฝ้ามองภาพนั้นนิ่งเนิ่นนาน หวนให้คิดถึงความฝันที่เสมือนจริง พัทตราพยายามคิดว่ามันคือความฝัน และอาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอไม่ได้รับการติดต่อจากพาธินีย์เลย นับแต่จากไป ‘พีช สบายดีใช่ไหม ทำไมพี่เป็นห่วงเราจัง’ พัทตรายิ้มบางๆ ให้กับรูปภาพนั้น ก่อนไล้ปลายนิ้วแผ่วเบา ก่อนวางกรอบรูปไว้ที่เดิม แล้วเข้าไปล้างหน้าล้างตา กลับมาทิ้งกายลงนอนเช่นเดิม “ที่รัก เป็นอะไรไป นอนไม่หลับหรือไง” แอนโทนี่พลิกกายมากกกอด ร่างนุ่มไว้แนบอก กดจมูกโด่งสันแนบสนิทกับซอกคอหอมกรุ่น “ฉันขอโทษที่ทำให้คุณตื่น” พัทตราพลิกกายเ
ตอนที่ 81 มือเรียวสวยผลักบานประตูเปิดเข้าห้องส่วนตัว ที่อยู่ห่างจากห้องคุณแดเนียล แต่ทว่าก่อนที่เธอจะดันประตูปิดกลับมีบุรุษหนุ่มลึกลับแทรกกายเข้ามา พร้อมด้วยการกดล็อกประตูจนแน่นหนา พาธินีย์ถอยหลังครูดด้วยความตกใจ พยายามควานหาอาวุธเพื่อป้องกันตัว “เป็นอะไรหรือแม่สาวน้อย” เสียงทุ้มห้าวดังขึ้น “คุณ...คุณเป็นใคร ออกไปนะ” พาธินีย์บังคับตัวเองไม่สั่นกลัว พลางถอยหลังไปเรื่อย เมื่อเจ้าของเสียงทุ้มต่ำเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับแสงไฟภายในห้องสว่างโร่ พาธินีย์ยกสองมือขึ้นปิดปากตนเองไว้ด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นโฉมหน้าของผู้บุกรุก หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ ลำคอแห้งผาก ความหวาดกลัวประเดประดังเข้ามาจนเธอนิ่งงัน “จำได้หรือยังล่ะแม่สาวน้อย” ผู้บุกรุกย่างสามขุมเข้าใกล้ร่างบางที่สั่นกลัวเป็นลูกนกมากขึ้นเรื่อยๆ เ
ตอนที่ 80“แล้วคุณ...จะไปนานแค่ไหนคะ” พัทตราถามเสียงเบา หวาดหวั่นกับคำตอบที่จะได้รับ“ผมตอบไม่ได้ แค่คุณรู้ไว้ว่าผมจะกลับมาก็แล้วกัน เอาล่ะพักผ่อนเถอะดึกมากแล้ว” เขาตัดบทแบบดื้อๆ ทำเอาคนที่รอฟังคำตอบหัวใจห่อเหี่ยวขึ้นมา หยาดน้ำตาที่พากันเอ่อคลอเริ่มรินไหล ก่อนถูกมือน้อยๆ ปาดทิ้งแล้วล้มกายนอนหันหลังให้เขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ถาโถมใส่ เมื่อเธอเริ่มชินกับการที่มีเขานอนอยู่เคียงข้างแอนโทนี่ทิ้งกายลงนอนเคียงข้างหญิงสาว ก่อนสอดมือโอบรั้งให้ร่างบอบบางแนบชิด พัทตราฝืนกลั้นสะอื้นไว้ ทว่ามันก็ยังเล็ดลอดออกมาจนอีกคนได้ยิน เจ้าของเรือนกายกำยำขยับตัวเล็กน้อย แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ เพ่งพิศเรียวหน้างดงาม ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยหยาดน้ำใสๆ อย่างอ่อนโยน ทว่ามันยิ่งทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรงและเริ่มแน่ใจว่าหลงรักเจ้าหนี้หนุ่มจนหมดหัวใจ“แพท คุณร้องไห้ทำไม ผมสัญญาว่าผมจะกลับมา ผมไม่มีวันทิ้งเมียให้อยู่คนเดียวหรอก เชื่อผมสิ” เขากระซิบบอกเสียงนุ่ม กอดกระชับแน่นขึ้นเพื่อยืนยันสิ่งพูดออกไป&l
ตอนที่ 79 “คุณกฤษ”“บอกผมมาเถอะครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะบอกอะไรผม”“ไมร่าเป็นห่วงเอริค ไมร่ากลัวว่าอาริชาร์ดจะทำร้ายเอริค” บอกเสียงสั่น ไม่กล้าที่จะบอกว่าอาของเธอคิดฆ่าเลยต่างหาก หาใช่จะทำร้ายให้เจ็บปางตายเท่านั้น“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ”“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอาริชาร์ดถึงอยากจะทำร้ายเอริคนัก แล้วนี่เราต้องทำยังไงล่ะคะ แต่ตอนนี้ไมร่าโดนอาริชาร์ดบังคับให้กลับอิตาลีพรุ่งนี้ด้วย”“กลับอิตาลี” ธนกฤษครางรับราวกับคนละเมอ นี่ชีวิตของเขาต้องถูกผู้หญิงที่รักทอดทิ้งตลอดเลยหรือนี่ ฝ่ามือใหญ่ละออกจากเอวคอด แล้วยืนนิ่ง ไมร่ามองอากัปกิริยาที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มด้วยความสงสัย“คุณกฤษ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“ไม่ครับ ผมไม่เป็นไร ถ้าคุณจะกลับอิตาลีพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเองครับ ส่วนเรื่องคุณเอร
ตอนที่ 78ภายในห้องพัก พาธินีย์เฝ้ามองเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ที่ยืนนิ่ง เฝ้ามองท้องทะเลผ่านกระจกใสบานใหญ่ เสียงลมหายทอดถอนออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปยืนเคียงข้าง สองมือน้อยเอื้อมไปกุมมืออบอุ่นนั้นไว้ ดวงตาคู่สวยเพ่งมองใบหน้าของหนุ่มใหญ่ ก่อนคลี่ยิ้มบางๆ“คุณแดเนียล คิดอะไรอยู่เหรอคะ”“เปล่าหรอก ว่าแต่หนูพีชยังหิวอยู่ใช่ไหม ผมเห็นทานไปได้นิดเดียวเอง” หนุ่มใหญ่ไม่ตอบคำถามของแม่สาวน้อย แต่ทว่าหมุนร่างกลับมาเผชิญหน้า ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้น มองลึกในดวงตาหวานซึ้ง“ก็...นิดหน่อยค่ะ” เสียงหวานบอกโดยไม่ปิดบัง เพราะเธอเพิ่งตักอาหารทานได้ไม่ถึงห้าคำด้วยซ้ำ ก่อนมีอีกคนเดินเข้ามา และดูท่าแล้วคุณ แดเนียลของเธอก็กำลังทำหน้ากลุ้มอกกลุ้มใจนับตั้งแต่บุรุษหนุ่มผู้นั้นเดินจากไป“งั้นก็ทานต่อเถอะ อาหารที่นี่อร่อยทุกอย่างครับ” บอกเสียงทุ้มพลาง
ตอนที่ 77“ไหน...ไหนว่าคุณก็หิวข้าวไง” พัทตราครางท้วงเสียงขาดหาย เมื่ออารมณ์ที่แอบซ่อนอยู่ภายในมันพร้อมจะปะทุเพราะปลายนิ้วแสนร้ายของเขา“ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมอยากกินอย่างอื่นแทน ได้ไหม...ที่รัก” แอนโทนี่ไม่ยอมทำตามที่หญิงสาวขอร้อง ทว่าเขากลับถามเสียงทุ้มพร่าแววตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ แฝงความปรารถนาไว้จนล้นปรี่ พัทตราเงยหน้าขึ้นสบตาก่อนหลุบตาลงมองแผ่นอกกำยำแทน เมื่อรู้ว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น แต่เธอจะยินยอมให้มันเกิดขึ้นตอนนี้ไม่ได้ หากมีใครเข้ามาเธอจะทำเช่นไรแอนโทนี่ดันร่างบอบบางลงบนโซฟานุ่ม ก่อนเลื่อนกายตามติด ฝ่ามือร้อนลากไล้ลูบวนที่สะโพกกลมกลึง วนลงต่ำเรื่อยๆ ไม่นานชายกระโปรงตัวสวยก็ถูกถลกร่นเผยให้เห็นความอวบอูมน่าสัมผัส ซึ่งซุกซ่อนอยู่ภายใต้อาภรณ์ตัวจิ๋วสีหวาน ซึ่งมันเร้าอารมณ์เขาได้ดีเหลือเกิน แก้มสากระคายกดลึกจนเกิดรอยบุ๋ม เมื่อได้ยลโฉมความงดงามที่ปราศจากอาภรณ์ตัวจิ๋ว เพียงเท่านั่นสิ่งมหัศจรรย์แห่งความภาคภูมิใจของชายชาตรีก็พร้อมเต็มที่ ร่างแกร่งเกร็งสะท้านเมื่อหญิงสาวขยับกายต่อต้าน เพราะคว
ตอนที่ 76“ไมร่า ผมว่าเรากลับกันดีกว่านะครับ” ธนกฤษหลังจากปลีกตัวออกมาได้ เขาก็คิดหาหนทางแยกไมร่าออกจากแอนโทนี่ เพื่อให้ความรักของน้องสาวสมหวังและทำเพื่อหัวใจของตนเอง แม้จะไม่รู้ว่าแอนโทนี่และไมร่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมากแค่ไหน แต่ทว่าในเวลานี้คุณหมอหนุ่มรู้แล้วว่าเพื่อนใหม่ต่างแดนนั้นหลงรักน้องสาวของเขาอย่างแน่นอน ฝ่ามืออบอุ่นเลื่อนโอบเอวคอดกิ่วของหญิงสาว เมื่อเธอยังขัดขืน ส่วนไมร่าก็ยังคงเมียงมองหาชายหนุ่มอีกคนที่ขอตัวไปทำธุระสักครู่ แต่นี่มันก็นานเกินไปแล้วสำหรับคนที่ไม่ชอบรออะไรอย่างไมร่า ด้านธนกฤษก็เพิ่มแรงกอดกระชับให้ แนบแน่นยิ่งขึ้น “กลับเถอะ ไมร่า” คุณหมอหนุ่มอ้อนเสียงทุ้ม เมื่อหญิงสาวยังคงพยายามเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ทว่าเขาก็รู้ว่าหญิงสาวหาได้ บ่ายเบี่ยงจริงจังนัก เรียวปากหยักยกยิ้มมุมปากน้อยๆ“ไม่ค่ะ ฉันจะรอเอริค” เรียวปากสีสวยเชิดขึ้นน้อยๆ อย่างข
ตอนที่ 75“สวัสดีครับคุณแอนโทนี่” ธนกฤษกล่าวทักทายตามมารยาท เมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มทำราวกับมองไม่เห็นเขา“อ้าว! ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ทักทาย งั้นสวัสดีเช่นกันครับ ว่าแต่ตอนนี้ ผมรู้สึกง่วงมากเลย คงต้องขอตัวพาเมียไปนอนก่อนนะครับ” แอนโทนี่กล่าวจบก็เจอแม่ปูหนีบเข้าให้ ด้วยความหมั่นไส้และไร้มารยาทของเขา “โอ๊ย! เจ็บนะครับเมียจ๋า” คนโดนแม่ปูหนีบร้องครางเสียงหลง ทำเอาเจ้าหวานเย็นวิ่งวนรอบๆ เจ้านายสาว ราวกับเป็นผู้พิทักษ์ ส่วนคนที่ร้องเสียงดังก็ยังคงแสร้งทำสีหน้าเหยเกเจ็บปวดจนน่าหมั่นไส้“คุณเอริค ฉันหยิกเบาๆ เองนะ ทำสำออยไปได้” พัทตราเบี่ยงตัวหลบหวังให้พ้นปลายจมูกโด่งที่ก้มต่ำลงเรื่อยๆ ซึ่งกำลังจ้องจะหากำไรจากแก้มนวลของเธอ พัทตราเงยหน้ามองตาเขียว เมื่อชายหนุ่มคิดจะทำประเจิดประเจ่อ“อะแฮ่ม!” เสียงดังขัดจังหวะ หลังจากธนกฤษยืนมองอยู่นานด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ที่อย่างน้อยชีวิตรักของหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเขาเคย
ตอนที่ 74“เมียงั้นเหรอ” ไมร่าถามเสียงกราดเกรี้ยว ดวงตาคู่สวยมองอย่างขุ่นเคือง“ใช่! ถ้าเข้าใจแล้วก็กลับไปซะเถอะ ผมยังให้ความเป็นเพื่อนกับคุณได้ จำไม่ได้หรือไง เราตกลงกันแล้วไง ว่าใครเจอคนใหม่ก็ต้องปล่อยอีกคนไป” แอนโทนี่พยายามใช้ความใจเย็นเพื่อบอกเหตุผลให้ไมร่าเข้าใจเสียที เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันแต่งงานกับไมร่าเด็ดขาด แม้ว่าถ้าพ่อบุญธรรมอาจจะเห็นด้วยเรื่องแต่งงานของเขากับไมร่า แต่ทว่าเขาคงไม่ยอมแน่ๆ ที่จะให้แต่งงานกับคนที่เขาไม่รัก“นั่นมันความคิดของคุณฝ่ายเดียวนะเอริค ในเมื่ออาริชาร์ดต้องการให้เราสองคนแต่งงานกัน แล้วอีกอย่างอาแดเนียลก็เห็นด้วย” ไมร่านึกโมเมเอาเองว่าคนเป็นพ่อของชายหนุ่มคงยินยอม ในเมื่ออาของเธอเป็นเพื่อนรักของอาแดเนียล แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรหากเอริคจะปฏิเสธอยู่แบบนี้ ถึงยังไงเธอก็ต้องแต่งงานให้ได้ และทุกอย่างก็จะตกเป็นของเธออย่างที่อาริชาร์ดต้องการ ทว่าสิ่งที่ไมร่าต้องการคือร่างกายของแอนโทนี่หาใช่ความร่ำรวยของเขา ในเมื่อบรรดาผู้ชายที่เธอคบมีเพียงแอนโทนี่เท่านั