ตอนที่ 43
“ทำไมล่ะที่รัก ลีลาผมมันไม่ถึงใจหรือไง ถึงได้เรียกหาไอ้ตี๋หน้าจืดนั่น ลองดูใหม่ก็ได้นะ ว่าผมมันจะลีลาเด็ดแค่ไหน” เขากระซิบเสียงดุดัน แววตาขึงขัง ทว่าแอบซ่อนอารมณ์ปรารถนาไว้เต็มเปี่ยม ทั้งที่ตั้งใจจะให้หญิงสาวได้พักผ่อน แต่มันคงไม่จำเป็นเสียแล้ว เมื่อแม่ม้าแสนพยศของเขาเริ่มออกฤทธิ์
“คุณจะทำอะไร” อารามตกใจทำให้พัทตรารีบลนลานลุกขึ้นยืน และถอยห่างไปทันที ส่วนชายหนุ่มผู้มีสีหน้าเหี้ยมเกรียม ก็เอาแต่ยืนจ้องมองเธอ เสมือนว่าเธอเป็นขนมหวาน
“ทำอะไร จะถามทำไมล่ะที่รัก ผมก็จะทำตามคำเชิญของคุณไงล่ะ” แอนโทนี่พูดอย่างสุขุมเยือกเย็น ในแบบที่หญิงสาวไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน พร้อมก้าวขาเข้ามาใกล้ ร่างบางกระถดถอยหลังหนีทันที กระทั่งหมดหนทางเมื่อแผ่นหลังขาวนวลกระทบกับกำแพงแข็ง
“คุณพูดอะไรของคุณ ฉันไม่รู้เรื่อง ฉันไม่ได้เชื้อเชิญคุณเสียหน่อย ออกไปนะ!” พัทตราทำเสียงเข้มตะคอกกลับไป เพราะไม่ต้องการให้เขาเข้ามาใกล้มากกว่านี้ ทว่าก็
ตอนที่ 44“คนสารเลว อะ...ออกไปนะ ฉันไม่ได้ต้องการคุณเสียหน่อย” พัทตราดันอกกว้างและผลักไส แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดนั้นไม่เป็นผลอะไรทั้งสิ้น เพราะนอกจากร่างกำยำจะไม่สะเทือนแล้ว เธอยังได้รับรอยยิ้มคล้ายเย้ยหยันกลับมา“ไม่ต้องการเหรอที่รัก อยากจนตัวสั่นแต่บอกไม่ต้องการ ปากแข็งเล่นละครยั่วยวนผมเหรอ ก็ดีนะมันปลุกกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีทีเดียว แล้วไอ้ที่ผมฝ่ามันมาเมื่อคืนก็คงจะแสแสร้งด้วยล่ะมั้ง” พูดเสร็จชายหนุ่มก็จัดการนำพาตัวตนเข้าไปเติมเต็ม พร้อมจะปลดปล่อยความต้องการกับเรือนร่างเย้ายวนโดยไม่รีรอ แม้จะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นบริสุทธิ์ผุดผ่องแค่ไหน แต่เพราะความโมโหทำให้เขาต้องพูดจาดูถูกเธอออกไป“คุณเอริค ปล่อยฉันนะ” น้ำเสียงแหบพร่าและเบาหวิวของหญิงสาวเอ่ยปากร้องขอ แต่ทว่าชายหนุ่มหาได้ไม่สนใจไม่ เพราะความต้องการของเขามันหยุดยั้งไม่ได้อีกแล้ว เขาตั้งใจทรมานเธอ แต่ทว่ากลับเป็นเขาเสียเองที่จะทานทนไม่ไหว ริมฝีปากได้รูปฉกวูบปิดกั้นเสียงน่ารำคาญ ก่อนบดเบียดอย่างดุดัน ซุกไซ้ราวกับคนบ้า เมื่อความร้อนรุ่มในกายมันทวีควา
ตอนที่ 45“แต่ฉันขอร้องอย่างหนึ่งได้ไหม” เสียงหวานเอ่ยถาม แม้จะรู้ว่าถ้าพูดไปเธออาจได้รับโทษเหมือนที่ผ่านมาก็เป็นได้“อะไรล่ะที่รัก บอกผมมาสิ ถ้าผมให้ได้ ผมยินดี”“ฉัน...เอ่อ...ฉันรักร้านสปานี้มาก เพราะมันคือความฝันของฉัน คุณยอมให้ฉันเปิดร้านนี้ต่อไปได้ไหม แต่ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่บริการใครนอกจากเอ่อ...”“อะไรต่อล่ะ”“นอกจากคุณคนเดียว” รู้สึกกระดากอายกับคำสองแง่สองง่ามที่ฟังดูแปลกๆ ทำให้พัทตราอึกอักอยู่นาน“ที่รัก นอนพักเถอะนะ แล้วพรุ่งนี้ก็เตรียมตัวย้ายบ้านได้เลย รับรองบ้านหลังใหม่ของคุณจะสวยและใหญ่โตกว่าที่นี่หลายเท่าเลยนะ ทูนหัว” ร่างกำยำเฉไฉพร้อมทั้งรั้งคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอด แม้จะเป็นคนใจแข็งมาตลอด และถ้าเป็นคำสั่งของเขาใครหน้าไหนก็ไม่กล้าขัด ทว่าแค่คำอ้อนวอนของหญิงสาวกลับทำให้เขาเริ่มใจอ่อน แต่ก็ยังวางท่านิ่งเฉย“คุณเอริค”“เอาเถอะ ถ้ามันเป็นสิ่งที่คุณรัก ผมก็จะยอม แต่ว่า...” สิ้นคำพูดของชายหนุ่ม ร่างนุ่มนิ่มใ
ตอนที่ 46ภาพเกลียวคลื่นที่ม้วนตัวหาเข้าหาฝั่งระลอกแล้วระลอกเล่า และยังมีหมู่นกบินโฉบเฉียวล้อเล่นกับเกลียวคลื่น พระอาทิตย์ยามเย็นเริ่มสาดแสงอมส้มน่ามองยิ่งนัก ทว่ามันหาได้น่าสนใจไปกว่าร่างสูงสง่าของหนุ่มใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้าเลยสักนิด เมื่อดวงตาสดใสเอาแต่จ้องมองแผ่นหลังกว้างใหญ่ของบุรุษหนุ่ม ทำเอาเจ้าของร่างเล็กนึกอยากเดินเข้าไปโอบกอดแล้วอิงซบบอกความนัย“หนูพีช คิดอะไรอยู่เหรอ...” เสียงทุ้มดังเข้ามารบกวนหัวใจที่ว้าวุ่นของเจ้าของชื่อ ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆ แล้วเสมองไปทางอื่น เพื่อหลบเลี่ยงสายตาคมกริบของอีกฝ่าย เมื่อร่างสูงใหญ่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้า“หนูพีช” หนุ่มใหญ่เอ่ยปากเรียกอีกหน เมื่อแม่สาวน้อยเอาแต่มอง ท้องทะเล ทำราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงของตน ดวงตาคมเฝ้ามองร่างแน่งน้อยอย่างจับสังเกต ก่อนเกิดรอยยิ้มอบอุ่นบนเรียวปาก เมื่อเรียวหน้าสวยๆ ของหญิงสาวออกสีแดงระเรื่อ“คะ?”“เป็นอะไรหรือเปล่า พักนี้หนูพีชเหม่อบ่อยแล้วนะ รู้ตัวบ้างหรือเปล่าแม่
ตอนที่ 47“โอ๊ย! นังแพท แกจะเรียกฉันทำไมนักหนา กินๆ เข้าไป พูดมาก! ฉันอิ่มแล้ว จะไปนอนพักบนเตียงนุ่มๆ ตอนบ่ายกะว่าจะไปหานังอ้วนมันเสียหน่อย” คนเป็นแม่รีบโบกมือเป็นเชิงห้ามไม่ให้บุตรสาวพูดต่อ ด้วยสีหน้าบ่งชัดว่ารำคาญ ทว่าคนเป็นลูกกลับไม่ยอมทำตาม เพราะนึกกลัวว่ามารดาจะหลงเข้าไปติดกับของคนหน้าเลือดอย่างเสี่ยกำธรอีกครั้ง“นี่อย่าบอกนะ ว่าแม่จะกลับไปเล่นไพ่อีกน่ะ ไม่ได้นะแม่”“เอ๊ะ! นังแพท นี่แกเป็นลูกฉันนะ อย่ามาสั่ง นังนี่! เดี๋ยวเถอะ แล้วแกจะให้ฉันทำอะไรล่ะ นั่งๆ นอนๆ อยู่แต่ในบ้านหรือไง เอ...หรือว่าฉันจะมาตั้งวงที่นี่ดีล่ะ” ยกมือกอดอกคิดวาดฝัน ว่าคงดีไม่น้อยที่ไม่ต้องออกไปนั่งเล่นที่บ่อนเสี่ยกำธร“แม่!”“หุบปากไปเลยนะนังแพท! แล้วนี่น้องแกมันหายหัวไปไหน หลายวันแล้วนะ”เมื่อโดนมารดาตวาดใส่ คนเป็นลูกก็ได้แต่เงียบกริบ และเธอต้องจัดเงินเดือนให้แม่ด้วยตัวเองเสียแล้ว ไม่งั้นคงได้หมดตัวอีกรอบแน่
ตอนที่ 48 “ไมร่า” ปรามเสียงทุ้ม เมื่อหญิงสาวไม่ยอมถอยห่างง่ายๆ“ตอบไมร่ามาก่อนสิคะ ว่าคนที่เคยเร่าร้อนเรื่องอย่างว่าหายไปไหนเสียแล้ว” บอกเสียงหวานอย่างออดอ้อนออเซาะ ปรายตามองอย่างยั่วเย้า ฝ่ามือก็ลูบไล้ขึ้นลงอย่างเร่งเร้า“คุณมีธุระอะไรไมร่า ผมต้องทำงาน” แอนโทนี่พยายามใจเย็นอย่างที่สุด ที่จะไม่ตวาดไล่อดีตคู่นอน“แหม...ทำไมต้องมีธุระด้วยล่ะเอริค แล้วดูสิ...เอริคขา อย่าทำหน้าเหมือนเบื่อเรื่องพวกนี่สิคะ ไมร่าอยู่นี่แล้ว เอริคจะลงโทษไมร่ายังก็ได้นะ ไมร่ายอมรับผิดที่ก่อนหน้านั้นไมร่าไม่มีเวลาให้คุณ นะคะเอริค ลงโทษไมร่าทีเถอะ” เสียงหวานพร่ำขอโทษเมื่อเธอเองที่พลาด เพราะมัวแต่ลุ่มหลงนายแบบหนุ่มที่เผอิญเจอหน้ากัน แต่ทว่าไม่นานเธอกลับรู้สึกเบื่อ “ผมก็ยังดุดันและเร่าร้อนเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยไมร่า แต่บังเอิญว่าผู้หญิงที่ผมอยากเร่าร้อนด้วยไม่ใช่คุณแล้วยังไงล่ะ” แอนโทนี่ตอบกลับเสียงทุ้ม ก
ตอนที่ 49รถคันหรูสัญชาติยุโรปจอดสงบนิ่งภายในคฤหาสน์หลังงาม ประตูถูกเปิดออกกว้างอย่างรู้หน้าที่ ร่างสูงใหญ่สาวเท้าเข้าไปยังคฤหาสน์ที่เขาบันดาลมันขึ้นมาเพื่อเป็นรังรัก ริมฝีปากได้รูปของชายหนุ่มยกขึ้นเพียงเล็กน้อย โบกมือให้เหล่าสาวใช้ออกไปจากห้องครัว เจ้าของเรือนร่างกำยำยืนพิงขอบประตู เพ่งมองร่างระหงที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารเย็น เรียวปากได้รูปกดลึกอย่างพึงใจเมื่อความคิดบางอย่างวิ่งอยู่ในหัว ก่อนกระตุกมุมปากยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย ที่หญิงสาวไม่อาจจะได้เห็นและล่วงรู้เลยว่ากำลังมีภัยมาถึงตัวสองแขนแข็งแรงสอดรอบเอวบางกอดรั้งเธอเข้าหาอก กดจมูกโด่งสันดอมดมซอกคอหอมกรุ่น ส่งปลายลิ้นลามเลียหยอกเย้าอย่างสิเน่หา พัทตราเอี้ยวตัวหลบ สองมือน้อยแกะฝ่ามือใหญ่ออก ทว่าเขากลับยิ่งโอบรัดให้แน่นขึ้น“คิดถึงจังเลย ที่รัก” กระซิบเสียงพร่าชิดซอกคอระหง จูบเม้มฝากรอยรักซ้ำๆ ไม่รู้เบื่อ จงใจบดเบียดเรือนกายกำยำแนบชิดร่างนุ่ม“อย่านะ” พัทตราร้องห้ามเสียงสั่น สองแก้มนวลร้อนผ่าว“อย่าช้าเหรอที่รัก&r
ตอนที่ 50“ว่าไงที่รัก ตอบสิ” เสียงทุ้มคะยั้นคะยอจะเอาคำตอบ“ก็ปล่อยสิ อย่าทำอะไรบ้าๆ ที่นี่นะ” พัทตราตอบกลับเสียงขาดห้วง“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้จ้ะที่รัก” แอนโทนี่กระซิบชิดเรียวปากนุ่ม แล้วละริมฝีปากออกมายิ้มกริ่มอย่างคนเจ้าเล่ห์ ที่พัทตราไม่มีโอกาสได้เห็นความร้ายกาจของเขา ก่อนก้มหน้าเข้าไปชิดแก้มนวลอีกครั้งฝ่ามืออุ่นร้อนเลื่อนไถลเข้าหาสะโพกมน แล้วกดแนบเข้าหาตัว ก่อนจะย่อเข่าลงช้อนร่างระทวยขึ้นอุ้ม เดินตรงออกไปจากห้องครัวโดยที่ไม่ยอมละ ริมฝีปากออกจากเรียวปากอิ่มแม้แต่วินาที เรียกให้เหล่าสาวใช้ที่บังเอิญเข้ามาเห็นก้มหน้างุด พากันถอยฉากออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความสามารถพิเศษที่ไม่มีใครเกิน เพียงไม่นานประตูห้องนอนก็เปิดออกอย่างง่ายดาย และเมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับเตียงหนานุ่ม ร่างระทวยเมื่อครู่ก็แทบจะดีดตัวลุกขึ้น หากไม่ติดร่างกำยำที่กำลังค้ำร่างเธอเอาไว้ พัทตราเริ่มประมวลความคิดที่ว่าตนเองนั้นเข
ตอนที่ 51“ที่รัก ตื่นเถอะ ผมยังไม่ได้บอกให้คุณนอนเสียหน่อยนะ” สลัดผ้าห่มที่ห่อหุ้มเรือนร่างนวลลออเหวี่ยงไปให้พ้นทาง ปลายนิ้วแกร่งเคลื่อนไหวสัมผัสบนผิวเนื้ออ่อนนุ่มดุจแพรไหม ค่อยๆ ปลุกเร้าด้วยสัมผัสวาบหวาม ระดมจุมพิตเรียวปากนุ่มหวานราวกับพายุ แอนโทนี่จับร่างหอมกรุ่นพลิกคว่ำบนเตียงนุ่มโน้มริมฝีปากอุ่นร้อนโลมเลียทั่วแผ่นหลังขาวเนียน“คุณเอริค”“อย่าห้ามผมเลยที่รัก ผมยังอยากรักคุณอยู่นะ” แอนโทนี่พลิกร่างระทวยให้นอนหงายบนเตียงอีกครั้ง ก่อนยกลำแขน กลมกลึงขึ้นโอบกอดลำคอแข็งแกร่งของเขาไว้แน่น พร้อมส่งเสียงทุ้มเว้าวอน ดวงตาคู่คมพร่างพราวด้วยไฟสิเน่หาที่ไม่รู้จักมอดไหม้ พัทตราเห็นเช่นนี้แล้วก็ระทวย ริมฝีปากอิ่มเผยอยิ้มน้อยๆ เริ่มลุ่มหลงกับสัมผัสวาบหวามที่ชายหนุ่มขยันปรนเปรอให้ จนเธอปล่อยอารมณ์ไปกับทุกสัมผัสรักที่เร่าร้อนของเขาเช้าวันใหม่ แสงแดดยามสายมันช่างรบกวนจิตใจของผู้ที่กำลังหลับใหลบนที่นอนซะเหลือเกิน แอนโทนี่ลืมตาตื่
ตอนที่ 64 ริชาร์ดนั่งดูจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ภายในห้องทำงาน พร้อมรอยยิ้มเหยียดบนมุมปาก เมื่อแผนที่วางกับดักไว้ในการเล่นคาบาร่าจบลง เม็ดเงินนับล้านๆ บาทตกเป็นของเรือกาสิโนทั้งหมด ‘ไอ้พวกโง่ เงินนั้นเป็นของฉันต่างหากเล่า’ แววตาเหี้ยมเกรียมมองเหล่าเศรษฐีกระเป๋าหนักเดินคอตกกันแทบทุกคน ก็หัวเราะดังลั่นคับห้อง โดยมีเหล่าบอดี้การ์ดยืนเรียงรายนับสิบ “พวกแกเห็นไหม ว่าคนอย่างริชาร์ดทำเงินให้กับเรือกาสิโนตั้งเท่าไหร่ แล้วพวกแกยังจะยินดีให้ไอ้เด็กข้างถนนมาชุบมือเปิบ เป็นเจ้าของเรือได้ไง” กล่าวจบก็หันไปมองเหล่าลูกน้อง ที่ต่างก็น้อมรับคำว่าไม่เห็นด้วย เพราะคนตรงหน้านั้นคือนายเพียงหนึ่งเดียวของพวกเขา “ท่านครับ! ท่านครับ!” บอดี้การ์ดหน้
ตอนที่ 63“คุณพีชคะ อาหารนี่จะให้ยกขึ้นไปให้คุณๆ ทั้งสอง หรือว่าจะให้เก็บเข้าตู้คะ” สาวใช้เอ่ยถามเจ้านายสาว ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ภายในห้องรับแขก หลังจากที่พาธินีย์นั่งทานอาหารมื้อเย็นเพียงลำพังเสร็จเรียบร้อย“แล้วพี่แพทกับคุณเอริค ยังไม่ลงมาทานอีกเหรอจ๊ะ” เสียงหวานย้อนถามพร้อมรอยยิ้ม ก่อนหันมองไปยังชั้นบนของคฤหาสน์“ยังเลยค่ะคุณพีช”“งั้นก็เก็บได้เลยจ้ะ เดี๋ยวพี่แพทหิวก็คงลงมาทานเอง ส่วนน้อยก็กลับบ้านพักได้เลยจ้ะ เดี๋ยววันนี้พีชจะปิดไฟ ปิดบ้านเองจ้ะ”“ค่ะคุณพีช” สาวใช้รับคำแล้วรีบถอยฉากออกไป เมื่อเจ้านายสาว ก้มหน้าอ่านหนังสือในมือต่อ ทว่าที่หน้าคฤหาสน์หลังงามกลับมีแขกมาเยือน โดยที่เจ้าของไม่รู้ตัวเลยสักนิดร่างสูงสง่าของหนุ่มใหญ่เดินเข้ามายังห้องรับแขก หลังจากเจอกับสาวใช้ที่สวนออกไป รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าเรี
ตอนที่ 62“คนบ้า! ที่ฉันบอกให้ออกไป เพราะฉันหิวข้าวต่างหากเล่า ไอ้คนลามก! โรคจิต! เมื่อไหร่จะเลิกซะทีนะ นิสัยหื่นกามเนี่ย วันๆ ก็เอาแต่ทำเรื่องอย่างว่า หัดออกไปทำงงทำงานซะบ้าง ไอ้คนผีทะเล!” สิ้นคำต่อว่าจากเสียงหวานที่ทั้งห้วนทั้งประชดประชัน เจ้าของหุ่นล่ำทำหน้าตายพร้อมทั้งเอ่ยวาจาที่ทำเอาสาวเจ้าอารมณ์โกรธพุ่งปรี๊ด “โธ่ที่รัก ทำมาเป็นว่าผม คุณก็เหมือนกันนั่นแหละ เห็นตัวอ่อนปวกเปียกยอมผมไปทุกท่าเลยนี่” “คุณเอริค! ไอ้คนทุเรศ!” ตวาดลั่นห้อง หน้านวลแดงก่ำด้วยความอับอาย แทบจะกระโจนเข้าไปตะกุยหน้าตาหล่อๆ ของเขาเสียให้ได้ ทว่าแอนโทนี่ก็รู้ทัน โน้มตัวล็อกร่างของเธอไว้ พัทตราดิ้นอึกอัก สองเท้าน้อยๆ ยกกระทุ้งหวังให้โดนจุดสำคัญ ส่วนคนรู้ทันก็ใช้ชั้นเชิงที่เหนือกว่าหลบหลีกได้อย่างว่องไว“อ๊ะๆๆ ที่รัก เริ่มทำตัวไม่น่ารักแล้วนะ ผมพูดผิดตรงไหนเหรอ” โน้มใบหน้าเข้าใกล้กระซิบเสียงเย็
ตอนที่ 61“ไปที่เตียงกันดีกว่านะที่รัก ...ผมจะทนไม่ไหวแล้ว” เสียงแหบพร่าดังขึ้น ก่อนที่ร่างระทวยของเธอจะลอยขึ้นสูง เมื่อถูกท่อนแขนแข็งแกร่งอุ้มขึ้นแนบอก ทว่าริมฝีปากก็ยังทำหน้าที่บดเคล้าดูดดื่มไม่ว่างเว้น วางร่างบอบบางลงบนเตียงหนานุ่ม แผ่นหลังขาวเนียนเมื่อสัมผัสกับที่นอนนุ่ม ทำให้รับรู้ทันทีว่านับตั้งแต่วินาทีนี้ไป เธอต้องทำหน้าเครื่องระบายความใคร่ให้กับเจ้าหนี้หนุ่มอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง หนำซ้ำเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผิดข้อหาอะไร“รู้อะไรไหมที่รัก ว่าคุณเป็นดอกเบี้ยที่น่าลิ้มลองมากที่สุด” ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย บดจูบเร่าร้อน แล้วลากปลายนิ้วผ่านไปตามลำคอระหง เรื่อยมาถึงปมผ้าเช็ดตัว ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเขี่ยเบาๆ ให้มันแยกออกจากกัน เพื่อยลโฉมบางสิ่งที่ล่อตาอยู่ข้างในนั้น ดวงตาคู่คมจ้องมอง เนินอกอวบอิ่มที่ล้นออกมา เขายกมุมปากกดลึกนิดๆ อย่างพึงใจ และไม่รั้งรอที่จะลิ้มลองปทุมถันทั้งสองที่ช่างเย้ายวนเหลือเกินยามที่เจ้าตัวบิดกายคล้ายจะหลีกหนีความร้อนระอุจากลมหายใจเป่ารดเนินอกอวบ
ตอนที่ 60พัทตราแทบจะย่องเข้าห้องนอนของตัวเอง หลังจากบิดลูกบิดประตูเข้าห้องไป สองเท้าเล็กก้าวแบบเบาที่สุด เมื่อทุกอย่างภายในห้องเงียบกริบจนผิดปกติ แถมอากาศภายนอกก็เริ่มมืดมิด เมื่อเข้าสู่ช่วงค่ำคืนที่อสูรร้ายเฝ้ารอ ดวงตาคมกริบของบุรุษหนุ่มที่ตั้งใจจะชำระโทษแม่ม้าพยศที่วันนี้ทำผิดอยู่หลายกระทง กระตุกยิ้มมุมปาก จ้องมองแม่ม้าแสนสวยที่ทำท่าย่องเบาราวกับหัวขโมย“ไม่อยู่นี่ หายไปไหนนะ ไอ้คนบ้ากาม” เสียงหวานบ่นงึมงำ ทว่าอีกคนกลับได้ยินชัดทุกถ้อยคำ เรียวปากได้รูปยกยิ้มขึ้นอีกครั้ง ‘ที่รัก นอกจากจะมาช้าแล้ว ยังมีหน้ามาว่าผมเป็นไอ้คนบ้ากามอีกนะ เดี๋ยวเถอะ’“ไม่อยู่ก็ดี หายไปนานๆ เลยนะไอ้ฝรั่งลามก” เมื่อแน่ใจว่าไม่มีเขาอยู่จริงๆ เสียงหวานบ่นออกมาดังๆ กดสวิทช์ไฟที่โต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ชำระร่างกายอย่างสบายใจ ฮัมเพลงสุดโปรดดังกึกก้อง วันนี้เธอรู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก และไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดจากอะไร“อารมณ์ดีจริงนะที่รัก” แอนโทนี่จับที่ประตูหมายจะผลักมั
ตอนที่ 59 “คุณเอริค ตกหลุมรักพี่แพทเหรอคะ” ผู้เป็นน้องสาวทวนคำ ก่อนให้นึกถึงตัวเองที่ก็แอบตกหลุมรักคุณแดเนียลเข้าอย่างจัง แต่เธอไม่อยากจะเชื่อว่าพี่สาวคนสวยจะตกหลุมรักคุณเอริคเหมือนกัน ทั้งที่ตอนพบกันครั้งแรก ดูพี่สาวเธอจะไม่ชอบหน้าคุณเอริคสักเท่าไหร่ แต่เมื่อได้รับคำยืนยันจากพี่สาว ทำให้พาธินีย์เอาความสงสัยทั้งมวลโยนทิ้งไป“พี่แพท คือ...พีช...พีชมีเรื่องจะปรึกษาค่ะ”“อะไรเหรอ” พัทตราทำหน้าสงสัย เมื่ออยู่ๆ น้องสาวก็เปิดปากพูดขึ้น หลังจากปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำอยู่นาน โดยลืมนึกไปว่ายังมีชายหนุ่มอีกคนกำลังนอนรออยู่บนเตียงด้วยอารมณ์คุกรุ่นจนแทบจะกระโจนลงมาลากหญิงสาวขึ้นไปชำระโทษส นับตั้งแต่เลยเวลาที่กำหนด ทว่ากลับมีเจมส์ทำหน้าที่คอยขัดขวางและรีบรายงานเรื่องของว่าที่นายหญิงที่พูดคุยกับหมอหนุ่มตามเวลาที่เจ้านายหนุ่มอนุญาตแล้ว แต่ที่ยังไม่ได้ขึ้นมาตอนนี้ก็เพราะน้องสาวเธอกลับมาแล้วต่างหาก ทำให้แอนโทนี่ล่าถอย ยอมกลับไปนั่งรออยู
ตอนที่ 58“แพทจะขอโทษพี่ทำไมล่ะ ดีเสียอีกที่แพทเจอคนดีๆ และเขาก็รักแพท” น้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าแววตากลับเศร้าสร้อย ยิ่งทำให้พัทตราแน่ใจว่าพี่หมอไม่ได้คิดว่าเธอเป็นแค่น้องสาวแน่ๆ“พี่หมอ”“มีอะไรเหรอ”“พี่หมอมาเยี่ยมแพทบ่อยๆ ได้ไหม แต่ว่าไปที่ร้านสปานะคะ เพราะแพทจะย้ายไปอยู่ที่นั่น ส่วนบ้านหลังนี้ แม่กับยัยพีชอยู่ แพทคงจะไปๆ มาๆ แต่ส่วนมากแพทจะอยู่ที่ร้าน” บอกเสียงใส รอยยิ้มแสนหวานระบายเต็มหน้า ก่อนกุมมือหมอหนุ่มไว้ เขย่าเบาๆ เพื่อเตือนให้คุณหมอหนุ่มรับปาก“ได้จ้ะ แล้ว...”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่ชายจะมาเยี่ยมเยียนน้องสาวบ้าง จะเป็นไรไป คุณเอริคคงไม่ว่าอะไร” เจ้าของบ้านแสนสวยรีบชิงพูดตัดหน้า เมื่อรู้ดีว่าคุณหมอหนุ่มจะพูดอะไร“งั้นก็ได้จ้ะ ถ้าพี่ว่างนะ” เมื่อก่อนเขาว่างให้เธอเสมอ ทว่าในวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ทำให้หมอหนุ่มรีบหาข้ออ้าง เพราะไม่อาจทนเห็นหญิงสาวยืนเคียงคู่กับชายอื่น แล้วเดินออกมาต้อนรับเขาได้แน่ๆ“เอ...พี่หมอม
ตอนที่ 57 “คุณว่าอะไรนะครับ” คนที่ได้ฟังก็ทวนถามแทบไม่เชื่อหู “ครับ ผมแอนโทนี่ เอริค อันน์เบริกส์ สามีของแพท” เสียงทุ้มห้าวประกาศเสียงดังฟังชัดอีกครั้ง“คุณเอริค!” พัทตราอุทานเสียงดัง แทบจะทำแก้วน้ำในมือหล่นกระแทกพื้น ทว่าร่างสูงใหญ่กลับเดินเข้ามาโอบกระชับ โน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ก่อนจุมพิตแก้มนวลขาวผ่องของพัทตราที่กำลังยืนทำหน้าซีด แม้จะไม่ได้รู้สึกรักพี่หมอในฐานะคนรัก แต่ทว่าเธอก็รักเขาเสมือนพี่ชาย ที่เขาควรจะรู้เรื่องจากปากของเธอเสียมากกว่า “แพท นี่มันเรื่องอะไรกัน พี่งงไปหมดแล้วนะ” ทว่าคนที่ไม่เคยเห็นเธอเป็นเพียงน้องสาว เอ่ยถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก เขาจากเธอไปทำงานเพียงแค่ไม่ถึงเดือน เหตุใดเล่าหญิงสาวที่เขาแอบรักกลับตกไปเป็นของผู้ชายคนนี้ได้ “เอ่อ...พี่หมอคะ เรื่องนี้แ
ตอนที่ 56“อะไรอีกล่ะ แกนี่น่ารำคาญจริงเชียว เรียกฉันอยู่ได้ แล้วทำไมฉันเป็นแม่จะเรียกค่าเลี้ยงดูบ้างไม่ได้หรือไง ฉันเหนื่อยนะ จำไว้ซะมั่งว่าฉันลำบากลำบนแค่ไหน กว่าแก่สองคนจะโตขึ้นมาได้” กล่าวจบก็ให้นึกย้อนไปวันที่ตัวเองต้องทนเป็นนักร้องตามคาเฟ่ เพื่อหาเงินมาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ตนเป็นคนรูปร่างดีอยู่แล้ว ถึงแม้จะมีลูกถึงสองคน ทำให้พิไลลักษณ์สามารถหาเงินจากอาชีพนักร้องได้มากในแต่ละค่ำคืน ก่อนตัดสินใจเลิกอาชีพนักร้องเมื่อลูกสาวทั้งสองโตขึ้น และช่วยแบ่งเบาภาระได้บ้าง“แพท รู้ค่ะแม่ แต่ถือว่าแพทขอร้องได้ไหม แม่อย่าไปเรียกร้องอะไรจากคุณแดเนียลอีกเลย ที่คุณเอริคให้มามันก็มากพอแล้วนะแม่” คนเป็นลูกพยายามหาเหตุผลมาโน้มน้าวให้มารดาเลิกคิดที่จะเรียกค่าสินสอด ซึ่งเธอกลัวน้องสาวจะรู้สึกเหมือนตัวเองถูกขาย เหมือนเช่นที่เธอกำลังรู้สึกที่มันไม่สู้ดีนักที่เห็นตัวเองเป็นเพียงสิ่งของที่สามารถซื้อขายได้ราวกับสินค้าตามท้องตลาด แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ ก็เถอะ ก่อนเดินเข้าไปโอบกอดมารดา&