ตอนที่ 27 “ที่รัก พอหรือยัง ผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะทูนหัว ผมอยากกลืนกินคุณซะแต่ตอนนี้เลยรู้ไหม” ถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากเสียงแหบพร่าเรียกสติสตังของสาวเจ้ากลับมา ก่อนเกิดจุดแดงน้อยๆ กระจายทั่วไปใบหน้า พัทตราก้มหน้างุดซ่อนความเขินอายที่เผลอตอบสนองเขาไปอย่างไม่รู้ตัว คิดที่จะด่าทอเขาแต่กลับบังคับริมฝีปากไม่ได้เสียนี่ “เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าที่รักของผมก็อยากเหมือนกัน” เสียงทุ้มแกล้งแหย่ เพราะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นก็จูบตอบเขาอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ประสีประสาเท่าที่ควร“ไอ้บ้า” เสียงอ้อมแอ้มเล็ดลอดดังออกมา ก่อนยกสองมือน้อยผลักร่างกำยำให้ออกห่าง เมื่อเจอคำกล่าวหาเข้าไป“โอ๋ๆ ทูนหัว อย่างอนสิ เรื่องแบบนี้ใครๆ ก็เป็นกันทั้งนั้นแหละ” ปลอบโยนด้วยถ้อยคำไม่พอ ริมฝีปากร้ายกาจก็โน้มลงมาบดเบียดเรียวปากนุ่ม แล้วผละออกมาเมื่อสาวสวยในอ้อมกอดดิ้นอึกอัก“ไม่ใช่ฉันแน่นอน ปล่อยนะ” เรียวปากได้รับอิส
ตอนที่ 28 “ที่รัก คืนนี้ผมค้างที่นี่นะ” เสียงทุ้มออดอ้อนทันที หลังจากทานอาหารมื้อพิเศษที่มีแม่สาวหน้าหวานบรรจงป้อนให้ แม้ดูจะไม่เต็มใจนักแต่คนที่ออกคำสั่งก็สุขใจซะเหลือเกิน “ไม่ได้” บอกเสียงดัง อย่างไม่ต้องคิดให้เปลืองเวลา “ใจร้ายจริงๆ เมียใครเนี่ย” เสียงทุ้มตัดพ้อ พลางเลื่อนมือกุมมือเล็กไว้ จรดริมฝีปากบนฝ่ามือของหญิงสาวอย่างนุ่มนวลเพื่อเอาใจ ทั้งยังเว้าวอนด้วยสายตา กิริยาอ่อนโยนนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว“อย่ามาโมเม ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณเสียหน่อย แค่ใช้หนี้แทนไม่ได้หมายความว่าฉันยอมเป็นเมียคุณนะ” บอกเสียงขุ่น ใบหน้าบึ้งตึงเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกหวั่นไหวในใจ ก่อนถูกรั้งเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่เลื่อนตัวเข้ามานั่งเคียงข้าง โน้มจมูกโด่งสูดกลิ่นหอมบนเรือนผมสลวยอย่างคลั่งไคล้&nbs
ตอนที่ 29 “ที่รัก ผมจะพาคุณไปดินเนอร์ใต้แสงเทียน ที่บรรยากาศสวยๆ และอาจจะมีจูบหวานๆ นิดหน่อย แค่นั้นเองนะ แต่ทำไมคุณทำหน้าราวกับว่าผมกำลังจะล่อลวงคุณไปข่มขืนล่ะ” เสียงทุ้มแกล้งเย้าแหย่ แต่ก็ทำให้หญิงสาวตกอกตกใจอยู่ไม่น้อย “คุณเอริค!” พัทตราอุทานเสียงดัง หน้านวลแดงก่ำ ก็จะไม่ให้เธอลังเลได้ยังไง ก็ในเมื่อหน้าตาเขาในตอนนี้มันไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด แม้จะเตรียมใจกับเรื่องที่อาจเกิดขึ้นแล้วก็ตามเถอะ คนหน้าแดงคิดว้าวุ่นอยู่ในใจเพียงลำพัง ในขณะที่คนถามก็ยื่นหน้าเข้ามาจุมพิตเรียวปากนุ่มอย่างอ่อนโยน เลื่อนฝ่ามือสำรวจเรือนร่างบอบบางที่วันนี้ร่างนุ่มนิ่มสลัดเสื้อกล้ามตัวหลวมที่แม้จะดูดีแต่ทว่าไม่เป็นที่พอใจของชายหนุ่มออกมาสวมเดรสสั้น เปลือยไหล่ แนบเนื้อ เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งเนินอกอวบล้นทะลักซึ่งต้องตาต้องใจคนเลือกชุดมาให้เสียจริง “ที่รักเขินอะไรครับ ผมล้อเล่น
ตอนที่ 30“ดุจริงๆ ผู้หญิงไทย แต่อยากรู้จังเลยว่าลีลาจะร้ายกาจสักแค่ไหน” เจ้าของหุ่นล่ำต่อว่าเสียงทุ้ม มิวายแอบหอมแก้มนุ่มๆ ของหญิงสาวเมื่อเข้ามาอยู่ในรถยุโรปคันหรูเรียบร้อย แถมยังรั้งร่างบอบบางเข้าใกล้แทบจะเกยอยู่บนตัก ยิ่งขยับหนีเขาก็ยิ่งขยับตาม“อยากจะตายคาอกไหมล่ะ ฉันจะทำให้ดู” เสียงหวานว่าประชดประชัน เพราะไม่ว่าจะพูดอะไรอีตาฝรั่งบ้าก็วกเข้ามาเรื่องอย่างว่าทุกที“ว้าว! ยินดีที่สุดเลยที่รัก เจมส์เลี้ยวรถกลับบ้านเดี๋ยวนี้! ฉันจะไปตายคาอกเมียฉัน” ทำท่าดีอกดีใจจนออกนอกหน้า ก่อนหันไปสั่งบอดี้การ์ดคู่ใจที่เหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้ร่างเล็กลื่นไถลหน้าทิ่มเข้ากับเบาะด้านหน้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทว่าก่อนที่หน้าผากมนสวยของตัวเองจะกระแทกกับเบาะ ฝ่ามือใหญ่ก็สอดรั้งกั้นไว้ให้“เจมส์! ใครใช้ให้นายเบรกรถวะ! เห็นไหมเมียฉันหน้าคะมำเนี่ย เดี๋ยวเถอะแก ไอ้เจมส์ ถ้าเมียฉันเจ็บขึ้นมาล่ะก็ แกโดนไล่ออกแน่!” ถามเสียงห้วนจัด พลางยกมือลูบไล้ร่างนุ่ม ก่อนใช้สายตาสำรวจทั่วร่าง
ตอนที่ 31หลังจากกลับจากโรงพยาบาลพาธินีย์ที่ตั้งใจจะไปพักที่บ้านแม่นุ่มอีกสักคืน เป็นต้องเปลี่ยนแผนตามใจหนุ่มใหญ่ ที่คะยั้นคะยอขอให้เธอไปพักที่บ้านริมหาดด้วยกัน แม้จะนึกกลัวอยู่บ้างแต่เธอก็ขอทำตามหัวใจที่เรียกร้อง เมื่อมันฟ้องว่าแอบหลงรักคุณแดเนียลเข้าเต็มเปา“หนูพีชจะโทรบอกพี่สาวก่อนก็ได้นะ” เจ้าของบ้านพักริมหาดถามเสียงทุ้ม เมื่อแม่สาวน้อยที่ตนชวนมานั่งเหม่อลอยที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านพัก ที่เบื้องหน้าเป็นท้องทะเลดูเงียบสงบมีเพียงเสียงคลื่นกระทบฝั่ง“ไม่เป็นไรค่ะ พี่แพทรู้ค่ะว่าพีชอยู่ที่ไหน ว่าแต่คุณแดเนียลยังไม่นอนอีกเหรอคะ นี่ก็ดึกแล้วนะคะ” ถามเสียงหวาน เพราะปกติคุณตาคุณยายที่บ้านพักคนชราสามทุ่มก็เข้านอนกันหมดแล้วนี่นา“หนูพีช คิดว่าผมเป็นตาแก่ที่ต้องเข้านอนก่อนสี่ทุ่มหรือ” เสียงทุ้มหัวเราะน้อยๆ กับคำถามของหญิงสาว“เปล่าค่ะ พีชไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ คือพีช...ก็แค่สงสัย เพราะพีชเห็นคุณตาคุณยายที่บ้านแม่นุ่มเข้านอนกันเร็ว” ตอบเสียงอ้อมแอ้ม หน้านวลเกิดอาการร้อนวูบวาบ พลางยกม
ตอนที่ 32“ผมขอโทษ หนูพีช” เมื่อผละริมฝีปากออกมาก็กล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด คุณพ่อลูกหนึ่งแอบก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ที่ทำราวกับเป็นเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะริรักไปได้“เอ่อ...”“หนูพีช โกรธผมหรือ”“ปละ...เปล่าค่ะ...พีช...เอ่อ...” แม้จะเอียงอายทว่าหัวใจเธอบอกเช่นนั้นว่าไม่ได้รู้สึกโกรธหรือรังเกียจสัมผัสจากเขาสักนิด“งั้นหนูพีช เข้าบ้านไปพักผ่อนเถอะ” กล่าวจบร่างสูงใหญ่ก็ยืดตัวเต็มความสูง ผายมือออกรอให้มือน้อยของหญิงสาววางทาบ พาธินีย์ลังเลเล็กน้อยก่อนยื่นมือวางลงที่มืออบอุ่นนั่น เดินเคียงข้างกันไปตามทางเดินเข้าบ้านพัก แสงจันทร์สีนวลส่องกระทบจากฟากฟ้าลงสู้ผืนดินกลับกลบหน้านวลสีแดงระเรื่อไม่ได้ มือน้อยเผลอยกลูบใบหน้าตนเองแผ่วเบา“อากาศที่นี่ดีจังเลยค่ะ” พูดแก้เก้อ เมื่อเจ้าของดวงตาคมกริบกำลังก้มมองมาที่เธอ หลังจากเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างไม่ตั้งใจ เพียงเท่านั้นหัวใจดวงน้อยก็เต้นรัว“ถ้าชอบ หนูพีชก็อยู่ต่ออีกสักอาทิตย์ก็ได้นะ ผมจะ
ตอนที่ 33‘ฮึ! ก็ใช่ว่าเธออยากจะเป็นลูกหนี้เขาซะเมื่อไหร่กัน’ คิดด้วยความน้อยอกน้อยใจและไม่รู้เพราะเหตุใดที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น ก่อนอ้าปากจะงับริมฝีปากของเขาให้ได้แผล แต่ทว่าชายหนุ่มก็อาศัยชั้นเชิงที่มีมากกว่าหลบเลี่ยงได้ทุกครั้งไป จนเธอเป็นฝ่ายยอมให้เขาจูบได้ตามอำเภอใจ เมื่อสำนึกตัวเองได้ว่าไม่มีสิทธิ์ห้ามปรามหรือทำร้ายเขา ก็เธอมันลูกหนี้ที่ต้องชดใช้ด้วยร่างกายนี่ ไยเขาจะมาสนใจว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร!“คุณเอริค มันจะนานแค่ไหนกันล่ะ”“อะไรนาน ที่รัก” เขาถามเสียงเย็น ดวงตาคู่คมจับจ้องดวงหน้าหวานของหญิงสาวนิ่ง เขาไม่เข้าใจกับคำถามของเธอเหลือเกิน“ก็ฉันต้องอยู่เป็นนางบำเรอให้คุณนานแค่ไหน ฉันจะได้คิดดูว่าพอจะทนไหวไหม หรือไม่ฉันจะได้มีเวลาหาเงินมาคืนคุณ หรือถ้าฉันทนไม่ไหวจริงๆ ฉันอาจฆ่าตัวตายหนีหนี้ไปซะ” กัดริมฝีปากแน่นเพื่อรอฟังคำตอบจากเขา น้ำตาปริ่มคล้ายรินไหลทว่าเธอก็กล้ำกลืนฝืนมันเอาไว้“คุณต้องอยู่กับผมจนกว
ตอนที่ 34 ร่างเปลือยของหญิงสาวถูกผ่อนลงบนเตียงนุ่มอย่างช้าๆ อีกครั้งเมื่อถูกอ้อมแขนแข็งแกร่งดันขึ้นมารับจุมพิตดูดดื่มเพื่อปลอบประโลมหญิงสาว ก่อนนำพาความสุขที่แท้จริงมอบให้ เพียงไม่นานร่างบอบบางก็นิ่งสงบโอนอ่อนไปตามชั้นเชิงของบุรุษหนุ่ม พัทตรายกสองมือโอบรอบลำคอหนาอย่างคนลืมตัว เรียวปากนุ่มนิ่มเผยอออกน้อยๆ เมื่อริมฝีปากร้ายกาจของเขาลากไล้ผ่านหน้าท้องแบนราบ“ขอผมนะ...ที่รัก” เสียงทุ้มเว้าวอน เมื่อมองขึ้นสบตากับดวงตาหวานฉ่ำ เขามองเห็นความหวาดกลัวระคนใคร่รู้ของเธอ พัทตราแย้มยิ้มมุมปากน้อยๆ เป็นเชิงอนุญาต เพราะในเวลานี้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย แต่ทว่า...ทุกสิ่งที่กำลังจะดำเนินไปตามครรลองของธรรมชาติมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา ซึ่งมันทำลายความหวังของคนทั้งคู่จนพังครืน “นังแพท! นังพีช!” เสียงตะโกนเรียกชื่อสองสาวดังแว่วๆ มาแต่ไกล ทว่ากลับทำให้พัทตราที่กำลังหลงระเริงไปกับจุมพิตแสนหวานของชายหนุ่มตื่นตะลึง สติส
ตอนที่ 87‘แม่จ๋า พีชขอโทษนะคะที่ไม่ได้อยู่ดูแลแม่ พี่แพท อย่าโกรธพีชเลยนะคะ ที่พีชต้องทำแบบนี้’ เสียงเศร้าพึมพำกับของในมือ หยาดน้ำตาที่พากันรินไหลไม่หยุด เมื่อเธอไม่อาจให้ใครมาทนเห็นสภาพของเธอและรับรู้เรื่องชั่วช้าที่เกิดขึ้นกับเธอได้ในตอนนี้ และเธอคงไม่กล้าไปพบคุณแดเนียลได้อีกแล้ว หญิงสาวพยุงร่างให้ลุกขึ้นแล้วเลื่อนเก้าอี้ตัวเดิมออก ก่อนแง้มประตูเพียงเล็กน้อย เรียกสาวใช้ที่ยังคงยืนรออยู่ตามที่ได้บอกไว้ก่อนหน้า ด้วยสีหน้ากังวลและเป็นห่วงเจ้านายสาวเมื่อสาวใช้คนเดิมเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ทำความสะอาด ทว่าหญิงสาว ร่างท้วมก็แทบทำของเหล่านั้นหล่นจากมือ เมื่อได้เห็นใบหน้าที่บวมช้ำของเจ้านายสาว หนำซ้ำตามแขนเรียวที่พ้นเสื้อคลุมออกมายังมีรอยเขียวช้ำจนน่ากลัว“คุณพีชเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ให้ดิฉันตามคุณแดเนียลดีไหมคะ” สาวใช้ร้องถามด้วยความตกใจระคนเป็นห่วง วางอุปกรณ์ทำความสะอาดลงกับพื้น เพื่อออกไปตามนายท่าน“ไม่นะ! ไม่ต้องตาม ฉะ...ฉัน...เอ่อฉัน
ตอนที่ 86 “.พี่มั่นใจว่าพี่รักเขา แล้วแพทล่ะ รักคุณเอริคเหมือนกันใช่ไหม” พี่ชายคนดีตอบรับพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ก่อนหันกลับมารอฟังคำตอบจากปากของน้องสาวที่กำลังก้มหน้างุด“ก็...คงใช่มั้งค่ะ แพทรู้สึกเป็นห่วงเขา คิดถึงเขา ทั้งที่เพิ่งจะจากกันไปไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ” บอกเสียงเบา แก้มขาวผ่องทั้งสองข้างเริ่มแดงระเรื่อ ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยเล่นเบาๆ อย่างหยอกล้อ ธนกฤษบอกกับตัวเองแล้ว เขาไม่ต้องห่วงน้องสาวทั้งสองคนนี้อีกแล้ว เพราะเธอทั้งสองมีคนที่ดีคอยดูแล“ดูสิ เขินใหญ่แล้ว แพทนี่เวลาเขินก็น่ารักดีนะ ถึงว่าคุณเอริคถึงได้ตกหลุมรัก” สิ้นเสียงล้อเลียนจากพี่ชาย พัทตรายกมือน้อยๆ ฟาดไปบนท่อนแขนแข็งแรงของคุณหมอหนุ่มด้วยความเขินอาย พลันลุกขึ้นก่อนร่างจะโงนเงนเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้“แพท!
ตอนที่ 85“บอกเหตุผลหน่อยสิไมร่า หรือคุณคิดว่าอาของคุณคิดจะทำร้ายผม” แอนโทนี่บอกอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะตัวเขาเองก็พร้อมรับมือเรื่องนี้อยู่แล้วเช่นกัน เพียงแต่รอเวลาว่ามันจะถึงวันสิ้นสุดเมื่อไหร่เท่านั้นเอง“ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะ ไมร่าแค่อยากจะมาเตือนคุณในฐานะเพื่อนเก่า และเราคงไม่ได้พบกันอีกนาน เพราะไมร่าจะเดินทางกลับอิตาลี” เรียวหน้างดงามเชิดขึ้น เพราะเธอคงทำได้ดีที่สุดแค่นี้“ผมขอบคุณสำหรับความหวังดี และมิตรภาพที่เราเคยมีให้กัน หวังว่าคุณกับคุณกฤษ คงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข” แอนโทนี่บอกเสียงทุ้ม พลางมองอย่างจับสังเกตอดีตคู่นอน ที่มีท่าทีว่ารักหนุ่มไทยคนนี้เข้าอย่างจัง “ขอบคุณสำหรับคำอวยพร ไมร่าก็หวังให้คุณได้ครองคู่กับผู้หญิงไทย คนที่คุณเลือกอย่างมีความสุขเช่นกันนะคะ” จบประโยคจากสาวสวยเซ็กซี่ แอนโทนี่โค้งศีรษะให้เล็กน้อย แล้วมองเพื่อนใหม่และอดีตคู่ควงเดินกลับเข้าไปในรถเบนซ์คันงาม“โชคดีนะไมร่า” เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ยกมือโบ
ตอนที่ 84“ฉันก็ไม่ได้เกลียดคุณเหมือนตอนแรกแล้วนี่” จบคำพูดของหญิงสาว ไหล่กว้างใหญ่ก็ห่อลงเหมือนกับผิดหวังอยู่ในที มือหนาเชยคางมนให้เงยขึ้นเพื่อสบตากับเขา“แต่ผมรักคุณนะ” คำบอกรักแบบห่ามๆ และไม่คิดว่าจะได้ยินทำให้คนฟังนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แต่ทว่าเธอยังไม่ทันได้พูดหรือทวนถามเพื่อความแน่ใจ เรียวปากได้รูปก็ประกบมอบจุมพิตแสนหวานให้เธออย่างนุ่มนวล ก่อนละออกห่าง“ไม่เกลียด งั้นก็หมายความว่าคุณก็รักผมเหมือนกันใช่ไหม” เสียงทุ้มกระซิบถามชิดเรียวปากอิ่ม“เออ...” คนถูกถามก็เกิดอาการอ้ำอึ้ง พูดไม่ออกขึ้นมาดื้อๆ“ว่าไงครับ ที่รัก” เขาถามย้ำพร้อมกับไล้เรียวปากอุ่นเลาะลิ้มชิมกลีบปากบอบบางของเธอไปด้วย วนเวียนอยู่อย่างนั้นเพื่อรอคำตอบจากปากของหญิงสาว“คนบ้า ถามมากอยู่ได้ แค่รู้ว่าฉันไมได้เกลียดก็พอแล้วนี่” พัทตราเริ่มงงกับตัวเองเสียแล้ว เมื่ออยากจะพูดว่ารักเขาเช่นกัน แต่ทว่าเหมือนมีบางสิ่งมากั้
ตอนที่ 83เช้าวันใหม่ สองหนุ่มสาวเดินกระหนุงกระหนิงตระกองกอดกันและกันเดินลงมาจากชั้นบน โดยมีเจมส์ทำหน้าที่ยกกระเป๋าเดินทางของเจ้านายหนุ่มตามมาห่างๆ ใบหน้าคมเข้มของบอดี้การ์ดหนุ่มอมยิ้มน้อยๆ กับท่าทางหลงเมียของผู้เป็นนาย และด้วยความอยากแกล้ง เจมส์ก็แสร้งทำเสียงดังใส่ เมื่อคนเป็นนายกำลังจะแสดงความรักกับนายหญิงอะแฮ่ม!สิ้นเสียงของบอดี้การ์ดรู้ใจ แอนโทนี่ละใบหน้าออกห่าง แล้วหันไปถลึงตาใส่บอดี้การ์ดจอมจุ้น ที่มักเป็นก้างขวางคอเขาได้ตลอด ส่วนเจมส์ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วขอตัวเดินเลี่ยงนำกระเป๋าใบโตไปจัดเก็บไว้ที่รถ เพราะรู้แน่ๆ ว่าถ้าขืนยังยืนอยู่นี่ มีหวังได้กินลูกตะกั่วแทนข้าวแน่“คุณเอริค เลิกทำหน้ายักษ์ได้แล้ว เจมส์เดินไปไกลแล้วนะ คุณนี่” พัทตราแกล้งแซวและนึกขอบใจบอดี้การ์ดของชายหนุ่มเหลือเกิน เพราะทำให้เธอไม่ต้องทนอับอายกับความไร้ยางอายของเขา ที่คิดอยากจะทำอะไรก็ทำ ก่อนแอบยิ้มกริ่มด้วยความชอบใจที่ได้เอาคืนคนเจ้าเล่ห์เสียบ้าง แต่ทว่าได้ขึ้นชื่อว่าเจ้าเล่
ตอนที่ 82“พีช!” พัทตราสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ก่อนหันมองคนข้างกายที่ยังคงหลับสนิท พัทตราค่อยๆ ลุกออกจากเตียง มาหยุดที่กรอบรูปของน้องสาวเพียงคนเดียว แล้วหยิบรูปนั้นขึ้นมา เธอเฝ้ามองภาพนั้นนิ่งเนิ่นนาน หวนให้คิดถึงความฝันที่เสมือนจริง พัทตราพยายามคิดว่ามันคือความฝัน และอาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอไม่ได้รับการติดต่อจากพาธินีย์เลย นับแต่จากไป ‘พีช สบายดีใช่ไหม ทำไมพี่เป็นห่วงเราจัง’ พัทตรายิ้มบางๆ ให้กับรูปภาพนั้น ก่อนไล้ปลายนิ้วแผ่วเบา ก่อนวางกรอบรูปไว้ที่เดิม แล้วเข้าไปล้างหน้าล้างตา กลับมาทิ้งกายลงนอนเช่นเดิม “ที่รัก เป็นอะไรไป นอนไม่หลับหรือไง” แอนโทนี่พลิกกายมากกกอด ร่างนุ่มไว้แนบอก กดจมูกโด่งสันแนบสนิทกับซอกคอหอมกรุ่น “ฉันขอโทษที่ทำให้คุณตื่น” พัทตราพลิกกายเ
ตอนที่ 81 มือเรียวสวยผลักบานประตูเปิดเข้าห้องส่วนตัว ที่อยู่ห่างจากห้องคุณแดเนียล แต่ทว่าก่อนที่เธอจะดันประตูปิดกลับมีบุรุษหนุ่มลึกลับแทรกกายเข้ามา พร้อมด้วยการกดล็อกประตูจนแน่นหนา พาธินีย์ถอยหลังครูดด้วยความตกใจ พยายามควานหาอาวุธเพื่อป้องกันตัว “เป็นอะไรหรือแม่สาวน้อย” เสียงทุ้มห้าวดังขึ้น “คุณ...คุณเป็นใคร ออกไปนะ” พาธินีย์บังคับตัวเองไม่สั่นกลัว พลางถอยหลังไปเรื่อย เมื่อเจ้าของเสียงทุ้มต่ำเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับแสงไฟภายในห้องสว่างโร่ พาธินีย์ยกสองมือขึ้นปิดปากตนเองไว้ด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นโฉมหน้าของผู้บุกรุก หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ ลำคอแห้งผาก ความหวาดกลัวประเดประดังเข้ามาจนเธอนิ่งงัน “จำได้หรือยังล่ะแม่สาวน้อย” ผู้บุกรุกย่างสามขุมเข้าใกล้ร่างบางที่สั่นกลัวเป็นลูกนกมากขึ้นเรื่อยๆ เ
ตอนที่ 80“แล้วคุณ...จะไปนานแค่ไหนคะ” พัทตราถามเสียงเบา หวาดหวั่นกับคำตอบที่จะได้รับ“ผมตอบไม่ได้ แค่คุณรู้ไว้ว่าผมจะกลับมาก็แล้วกัน เอาล่ะพักผ่อนเถอะดึกมากแล้ว” เขาตัดบทแบบดื้อๆ ทำเอาคนที่รอฟังคำตอบหัวใจห่อเหี่ยวขึ้นมา หยาดน้ำตาที่พากันเอ่อคลอเริ่มรินไหล ก่อนถูกมือน้อยๆ ปาดทิ้งแล้วล้มกายนอนหันหลังให้เขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ถาโถมใส่ เมื่อเธอเริ่มชินกับการที่มีเขานอนอยู่เคียงข้างแอนโทนี่ทิ้งกายลงนอนเคียงข้างหญิงสาว ก่อนสอดมือโอบรั้งให้ร่างบอบบางแนบชิด พัทตราฝืนกลั้นสะอื้นไว้ ทว่ามันก็ยังเล็ดลอดออกมาจนอีกคนได้ยิน เจ้าของเรือนกายกำยำขยับตัวเล็กน้อย แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ เพ่งพิศเรียวหน้างดงาม ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยหยาดน้ำใสๆ อย่างอ่อนโยน ทว่ามันยิ่งทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรงและเริ่มแน่ใจว่าหลงรักเจ้าหนี้หนุ่มจนหมดหัวใจ“แพท คุณร้องไห้ทำไม ผมสัญญาว่าผมจะกลับมา ผมไม่มีวันทิ้งเมียให้อยู่คนเดียวหรอก เชื่อผมสิ” เขากระซิบบอกเสียงนุ่ม กอดกระชับแน่นขึ้นเพื่อยืนยันสิ่งพูดออกไป&l
ตอนที่ 79 “คุณกฤษ”“บอกผมมาเถอะครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะบอกอะไรผม”“ไมร่าเป็นห่วงเอริค ไมร่ากลัวว่าอาริชาร์ดจะทำร้ายเอริค” บอกเสียงสั่น ไม่กล้าที่จะบอกว่าอาของเธอคิดฆ่าเลยต่างหาก หาใช่จะทำร้ายให้เจ็บปางตายเท่านั้น“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ”“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอาริชาร์ดถึงอยากจะทำร้ายเอริคนัก แล้วนี่เราต้องทำยังไงล่ะคะ แต่ตอนนี้ไมร่าโดนอาริชาร์ดบังคับให้กลับอิตาลีพรุ่งนี้ด้วย”“กลับอิตาลี” ธนกฤษครางรับราวกับคนละเมอ นี่ชีวิตของเขาต้องถูกผู้หญิงที่รักทอดทิ้งตลอดเลยหรือนี่ ฝ่ามือใหญ่ละออกจากเอวคอด แล้วยืนนิ่ง ไมร่ามองอากัปกิริยาที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มด้วยความสงสัย“คุณกฤษ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“ไม่ครับ ผมไม่เป็นไร ถ้าคุณจะกลับอิตาลีพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเองครับ ส่วนเรื่องคุณเอร