บทที่ 290

มู่เจินจูตกตะลึง จากนั้นก็กล่าวอย่างดีใจ: "ท่านพี่ ท่านพูดจริงๆ เหรอ? เจ้าจะสอนศาสตร์ป้องกันตัวให้ข้าเหรอ?"

"อืม เจ้าคือน้องสาวของข้า ข้าไม่ได้หวังให้เจ้าเกิดเรื่องอะไรอีก" มู่จิ่วซีมองนางพร้อมกับยิ้มกล่าว

มู่เจินจูทันใดนั้นก็รู้สึกตื้นตัน จากนั้นก็ปาดน้ำตาและพยักหน้า

ภายในเรือนก็มีเสียงของมู่เทียนซิงดังเข้ามา

"ซีเอ๋อร์ เจ้ากลับมาแล้วเรอะ?"

"ท่านพ่อ ท่านกลับมาแล้ว? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" มู่จิ่วซีพอเห็นท่านพ่อของนางเองดูเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางก็ตกใจเล็กน้อย

"ถูกอัครมหาเสนาบดีไป๋เรียกไปดื่มชาแต่เช้าน่ะ" มู่เทียนซิงกล่าว

มู่จิ่วซีก็กล่าวอย่างตกใจ : "ใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีหาท่านพ่อมีธุระอะไรงั้นเหรอ?"

"ซีเอ๋อร์ เมื่อวานพ่อไม่ใช่ว่าแพ้ให้กับเขาหรือไง" มู่เทียนซิงก็ยิ้มอย่างเขินๆ

มู่จิ่วซีก็เลิกคิ้วและกล่าว : "ท่านพ่อ ท่านเดิมพันว่าข้าจะแพ้ใช่ไหม?"

"แค่กๆๆ ก็แค่การประลองแรก ใครจะไปรู้ว่าเจ้าจะเป็นงานเย็บปักถักร้อยด้วย พ่อเองก็แพ้จริงๆ" มู่เทียนซิงถูกภรรยาของตัวเองมองขวางเข้าให้ ทันใดนั้นก็รู้สึกขลาดกลัว

"ท่านพ่อ ท่านไม่ได้เชื่อใจพี่ใหญ่เลย" มู่เจินจูพอได้ยินก็พูดขึ้นมา

"แค่กๆๆ พ่