LOGINShare
ตอนที่ 10แม่สามีจัดให้
Last Updated:
2025-03-03 12:06:07
Related chapters
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 11 เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง
ตอนที่ 11 เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง"พี่เทียนอี้!!!" เสิ่นชิงเยียนได้ยินเสียงกึ่งตัดพ้อตนเองก็นึกสงสัยคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน นางค่อย ๆ หันหน้าไปมองแต่แล้วดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างขึ้น รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้าหวาน ก่อนจะเปล่งเสียงกังวานใสเรียกชื่ออีกฝ่ายออกไปเสียงดังอย่างลืมนึกถึงมารยาทของสตรีที่พึงกระทำ "ใช่แล้วเป็นพี่เทียนอี้ของเจ้าเอง แต่เยียนเอ๋อร์ยังจำพี่ได้อยู่อีกหรือ" น้ำเสียงที่เอ่ยออกมา มีความอ่อนโยนอยู่หลายส่วน เสิ่นชิงเยียนยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ นานเพียงใดแล้วที่นางกับจ้าวเทียนอี้มิได้พบเจอกันเลย ภาพวันวานไหลย้อนเข้ามาในความทรงจำ รอยยิ้มหวานปรากฏอยู่บนใบหน้า สะกดสายตาของผู้คนที่ผ่านไปมาให้หยุดมอง ไม่เว้นแม้แต่บุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามี หานสวี่มิเคยเห็นรอยยิ้มเบิกบานของนางเช่นนี้มาก่อน"พี่เทียนอี้อย่าได้น้อยใจเลย เยียนเอ๋อร์ทราบดีว่าพี่เทียนอี้มีสิ่งที่ต้องทำมากมาย งานมงคลของเยียนเอ๋อร์เป็นเรื่องเล็ก ไหนเลยจะกล้ารบกวนพี่เทียนอี้เล่าเจ้าคะ เอ่อ...พี่เทียนอี้เจ้าคะ นี่ฮูหยินเถาฮวา ฮูหยินใหญ่สกุลหานแม่สามีเยียนเอ๋อร์เองเจ้าค่ะ" เสิ่นชิงเยียนหันไปมองเห็นเถาฮวาที่ยืนทำหน้างุนงง ก็รี
Last Updated : 2025-03-04มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 12 ไหน้ำส้มแตก
ตอนที่ 12 ไหน้ำส้มแตก"พี่เทียนอี้เชิญดื่มน้ำชาก่อนเจ้าค่ะ"เสิ่นชิงเยียนรับขนมกับน้ำชาจากสาวใช้คนสนิท แล้วจึงวางเอาไว้ด้านหน้าของแม่ทัพหนุ่ม"อืม!! ชาหลงจิ่งใช่หรือไม่ รสชาติดียิ่งนัก จำได้ว่าพี่เคยนำชาหลงจิ่งจากท่านน้าซุนฟากลับไปที่ชายแดนด้วย หลังจากครั้งนั้นก็ไม่เคยได้ดื่มอีกเลย" จ้าวเทียนอี้ค่อย ๆ ลิ้มรสชาติชาชั้นดีจากจวนตระกูลเสิ่นอย่างมีความสุขชาชนิดนี้จะเป็นชาที่ใช้เฉพาะจวนตระกูลเสิ่นเพียงเท่านั้น ที่อื่นหาได้มีไม่ ทว่าที่จวนตระกูลหานมีชาชนิดนี้ นั่นก็หมายความว่าเสิ่นชิงเยียนต้องนำของดีจากจวนตนเองมาใช้ที่นี่ด้วยเช่นกัน ซึ่งก็หาใช่เรื่องแปลกไม่ ในเมื่อนางแต่งเข้ามาในสกุลหานแล้ว นางก็คงจะอยากเอาใจผู้คนสกุลหานเช่นนั้นกระมั้ง"เจ้าค่ะ เยียนเอ๋อร์แบ่งเอามาไว้ชงให้ท่านพ่อกับท่านแม่สามีเยียนเอ๋อร์ได้ดื่มเจ้าค่ะพี่เทียนอี้จะกลับชายแดนวันไหนหรือเจ้าคะ"เสิ่นชิงเยียนเห็นแม่ทัพหนุ่มดื่มชาหมดจอกนางก็เป็นคนเติมลงไปให้ ใบหน้าหวานยิ้มกว้างอย่างพอใจ ที่เห็นพี่ชายคนสนิททั้งดื่มชาและกินขนมที่นางทำอย่างเอร็ดอร่อยเสิ่นชิงเยียนนึกไปถึงสมัยเมื่อครั้งยังเยาว์ นางติดจ้าวเทียนอี้ยิ่งนักไม่ว่าพี่ชายคนนี
Last Updated : 2025-03-04มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 13 หนังสือหย่า
ตอนที่ 13 หนังสือหย่า"ท่านแม่ทัพลองชิมน่องไก่ย่างน้ำผึ้งนี่ดูสิ ข้าเคี่ยวน้ำผึ้งเองกับมือ เยียนเอ๋อร์ของข้าชอบนักล่ะ" เถาฮวาดันถ้วยน่องไก่ย่างน้ำผึ้งไปทางด้านหน้าแม่ทัพหนุ่ม"ขอบคุณขอรับฮูหยิน เยียนเอ๋อร์ชอบของหวาน ๆ มาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วล่ะขอรับ นี่ข้าก็นำถังหูลู่กับขนมน้ำตาลปั้นมาฝากด้วย และยังมีของฝากของฮูหยินใหญ่ด้วยนะขอรับ" แม่ทัพหนุ่มคีบน่องไก่ใส่ถ้วยข้าวตนเอง และยังไม่ลืมที่จะคีบน่องไก่อวบอ้วนใส่ถ้วยข้าวเสิ่นชิงเยียนอีกด้วย"ขอบคุณเจ้าค่ะพี่เทียนอี้ ขนมน้ำตาลปั้นสวยงามถึงเพียงนี้ เยียนเอ๋อร์จะกล้ากินหรือเจ้าคะ"เสิ่นชิงเยียนยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงขนมที่พี่ชายตนเองนำมาฝาก นางชอบของหวานเป็นอย่างมาก ทว่าความสวยงามของน้ำตาลปั้นก็ทำเอาความอยากของนางลดน้อยลง มีแต่ความอยากจะเก็บเอาไว้มองดูเพื่อความสวยงามเท่านั้นหานสวี่นั่งมองทั้งสามคนพูดคุยกันบนโต๊ะอาหารโดยที่หาได้มีผู้ใดสนใจเขาไม่ หานจี้กงบิดาเขาก็พลอยเป็นไปด้วยอีกคน มีแต่คนเอาใจแม่ทัพหนุ่มไม่หยุด ใบหน้าหล่อเหลาของหานสวี่เขียวคล้ำลงไปอย่างเห็นได้ชัดเขาไม่เสวนากับผู้ใดพุ้ยข้าวเข้าปากอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าทุกวัน เมื่อพุ้ยข้าวจนหมดถ้วยเขาก็ว
Last Updated : 2025-03-14มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 14 ไม่ยอมให้หย่า
ตอนที่ 14 ไม่ยอมให้หย่า"โอ๊ย!!..."เสียงร้องอย่างตกใจดังขึ้นมาทางด้านในห้องครัว เถาฮวารีบเดินเข้าไปด้วยความรวดเร็ว นางจำเสียงนี้ได้ดี เป็นเสียงของลูกสะใภ้คนโปรดของนางเอง เถาฮวารู้ดีว่าเวลานี้เสิ่นชิงเยียนจะต้องมาเข้าครัว เพื่อทำอาหารกลางวันส่งไปให้บุตรชายของนางที่สำนักศึกษาหลวง และเป็นเช่นนี้ทุกวันไม่เคยขาดตั้งแต่นางแต่งเข้าจวนสกุลหานมา ไม่ว่าจะยุ่งถึงเพียงใด เสิ่นชิงเยียนจะต้องปลีกเวลามาจัดเตรียมสำรับอาหารให้สามีนางทุกวัน"เยียนเอ๋อร์!! ตายจริงเจ้าโดนมีดบาดมือหรือ เป็นอันใดบ้าง มานี่...ให้แม่ดูหน่อยเถิด"เถาฮวาคว้ามือลูกสะใภ้มามองดู โลหิตสีแดงสดไหลออกมาจากนิ้วมือเรียวอย่างน่าหวาดเสียว ฮูหยินใหญ่เงยหน้าขึ้นไปมองลูกสะใภ้ตนเอง ก็เห็นว่านางหน้าซีดเซียวจวนเจียนจะเป็นลมไปอยู่แล้ว"เยียนเอ๋อร์ไม่เป็นอันใดเจ้าค่ะ ท่านแม่อย่าได้กังวลเลย แผลเพียงเล็กน้อยเท่านั้น" เสิ่นชิงเยียนก้มหน้าลงน้ำตาคลออย่างน่าสงสาร น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาช่างแผ่วเบา นางไม่รู้ว่าตนเองนั้นเจ็บปวดที่บาดแผลภายนอก หรือเจ็บปวดเพราะบาดแผลภายในกันแน่"พวกเจ้ารีบไปเอายามาทำแผลให้ฮูหยินน้อยเร็วเข้า" เถาฮวาเห็นว่าลูกสะใภ้เจ็บจนน้ำต
Last Updated : 2025-03-14มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 15 ข้าไม่ได้ทำ
ตอนที่ 15 ข้าไม่ได้ทำหลังจากที่หานสวี่ถูกหลี่จื้อหาวและหยางเก๋อเหล่าเข้ามาพบพอดี ถึงแม้เขาจะปฏิเสธว่าไม่ได้ทำ ทว่าก็ไม่เป็นผลอันใด เพราะอย่างไรเสีย หานสวี่ก็ต้องถูกพาตัวมาที่ศาลต้าหลี่ เพื่อที่จะได้หาข้อพิสูจน์ตัดสินต่อไปว่าเขาทำผิดจริงหรือไม่"ข้าหาได้ทำอันใดไม่ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด"สีหน้าหานสวี่ตึงเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดแค่เพียงเห็นคนที่เดินเข้ามาเจอเหตุการณ์เมื่อสักครู่เขาก็รู้ได้อย่างทันทีว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนหลี่จื้อหาว เป็นอาจารย์อีกคนของสำนักศึกษาหลวงกั๋วจื่อเจี๋ยนแห่งนี้หานสวี่และหลี่จื้อหาวชิงไหวชิงพริบกันมาช้านานหากวันใดที่หานสวี่มาสอน หลี่จื้อหาวย่อมไม่จำเป็นต้องมาที่สำนักศึกษาหลวงแห่งนี้ เว้นเสียแต่ว่าวันที่เขาหยุดหลี่จื้อหาวจึงจำเป็นต้องมาแทน และช่างน่าบังเอิญเสียเหลือเกินที่หลี่จื้อหาวมาพร้อมกับหยางเก๋อเหล่า (ขุนนางระดับสอง) อย่างพอดีอะไรเช่นนี้ มาพบตอนที่กว่านชิงอี้พยายามจะยัดถุงตำลึงใส่มือเขาอย่างนั้น"จะเข้าใจผิดหรือถูก ข้าก็ต้องนำท่านมาขังไว้ก่อนเพื่อรอให้ใต้เท้าเปาไต่สวน หวังว่าท่านอาจารย์หานจะเข้าใจข้า" กงซุนสวีอี้ป๋อพูดกับหานสวี่อย่างใจเย็น เ
Last Updated : 2025-03-14มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 16 ไมตรีจากหานสวี่
ตอนที่ 16 ไมตรีจากหานสวี่"สวี่เอ๋อร์..." เมื่อเสิ่นชิงเยียนเดินหายขึ้นไปยังด้านบนแล้ว เถาฮวาก็หันมามองหน้าบุตรชายตนเองอย่างไม่พอใจ หานสวี่ชักจะเอาใหญ่เสียแล้ว ไม่เห็นแก่หน้าฮูหยินใหญ่เช่นนางบ้าง ใคร ๆ ก็ทราบดีว่านางรักลูกสะใภ้คนนี้มากเพียงใด เหตุใดบุตรชายจึงกล้าคิดจะหย่าร้างกับลูกสะใภ้นางเล่า ขนาดต่อหน้านางหานสวี่ยังจะกล้าพูดเช่นนี้อีกหรือ"ท่านแม่...ท่านฟังข้าก่อน ถึงแม้ข้าจะหาได้ผูกใจรักใคร่เสิ่นชิงเยียนเช่นคนรัก แต่ข้าก็ไม่ได้เกลียดชังนาง ข้าเห็นแล้วว่านางเป็นสตรีที่ดีผู้หนึ่ง เวลานี้ข้าเองก็ไม่อยากจะให้นางต้องมาพลอยติดร่างแหไปกับข้าด้วย หากว่ากว่านชิงอี้ไม่ยอมรับความจริง ข้าคงไม่พ้นต้องถูกตัดสินให้เป็นผู้ผิด ท่านแม่คนผู้นั้นเตรียมการมาอย่างดี ลูกศิษย์ของข้าหาได้ตามแผนการของคนผู้นั้นทันไม่ ทางที่ดีท่านแม่ส่งนางกลับจวนไปเถิด นางควรจะได้เจอผู้ที่ดีพร้อมกว่าข้า อย่าให้นางต้องมาต้องโทษด้วยกันกับข้าเลย นี่คือไมตรีสิ่งเดียวที่ข้าจะมอบให้นางได้ ขอให้ท่านแม่จงคิดดูให้ดีเถิด"ฮูหยินเถาฮวาจ้องเข้าไปในดวงตาของบุตรชายตนเองนิ่ง แววตาที่มีแต่ความเด็ดเดี่ยวของหานสวี่บ่งบอกว่าเขาต้องการเช่นนี้จร
Last Updated : 2025-03-18มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 17 ลาแล้วสกุลหาน
ตอนที่ 17 ลาแล้วสกุลหาน"ท่านแม่ ท่านอย่าคิดมากเลยนะเจ้าคะ เยียนเอ๋อร์เชื่อว่าท่านพี่หาได้ทำเรื่องที่น่าอัปยศเช่นที่ถูกกล่าวหาอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ"หลังจากที่ไปพบหานสวี่ที่ศาลต้าหลี่แล้ว ฮูหยินใหญ่เถาฮวาก็มีสีหน้าเคร่งเครียด เท่านั้นยังไม่พอ สวรรค์ยังกลั่นแกล้งผู้คน ทำให้ฮูหยินใหญ่ต้องพบเจอกับหญิงคนรักของบุตรชายอีกด้วย และนอกจากแม่นางไป่อ้ายเหม่ยผู้นั้นจะไม่ถามถึงบุตรชายนางแล้ว ไป่อ้ายเหม่ยยังแสดงความเย้ยหยันออกมาอย่างไม่ปิดบัง ไหนเลยคนเป็นมารดาจะทำใจไหว"แม่ไม่เป็นอันใดเยียนเอ๋อร์ สกุลหานทำผิดต่อเจ้านัก แม่ไม่รู้จะหาสิ่งใดมาชดเชยต่อเจ้าได้"เถาฮวาหลุดออกจากภวังค์ นางหันศีรษะกลับมามองหน้าลูกสะใภ้คนโปรดอย่างอ่อนโยน มือเรียวที่มีร่องรอยของความเหี่ยวย่นตามกาลเวลายื่นออกไปสัมผัสที่ศีรษะมนอย่างแผ่วเบา"เหตุใดท่านแม่จึงพูดเช่นนี้เล่าเจ้าคะ ชดเชยอันใดกันสกุลหานดีกับเยียนเอ๋อร์เสมือนที่เยียนเอ๋อร์อยู่ที่จวนสกุลเสิ่นเลยเจ้าค่ะ"เสิ่นชิงเยียนดึงมือฮูหยินใหญ่มาแนบไว้ที่ใบหน้าของตนเอง สายตาหวานช้อนขึ้นมองพร้อมรอยยิ้มที่อ่อนน้อมทว่าเถาฮวายังไม่ทันจะได้เอ่ยอันใดออกไป หานจี้กงก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่
Last Updated : 2025-03-18มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 18 จวนสกุลเสิ่น
ตอนที่ 18 จวนสกุลเสิ่นวันเวลาผ่านไปเสิ่นชิงเยียนกลับมาอาศัยอยู่ที่จวนบิดามารดาตนเองได้หลายวันแล้ว แต่ละวันที่ผ่านไปนางเอาแต่นั่งเศร้า แม้แต่ยามนอนก็มีแต่น้ำตา นางร้องไห้อยู่ตลอด จนบิดามารดานางทนไม่ไหวอีกต่อไป "ข้าสงสารลูกเหลือเกินท่านพี่ เราจะทำอันใดที่พอจะช่วยลูกได้หรือไม่เจ้าคะ" เสิ่นฮูหยินมารดาของเสิ่นชิงเยียนไม่อาจทนมองบุตรสาวตนเอง เป็นเช่นนี้ได้อีก หากจะมีทางใดที่จะเรียกรอยยิ้มบุตรสาวนางได้ มารดาเช่นนางก็ยินดีจะทำ"หากไข้กายข้ายังพอตามท่านหมอมารักษาได้ แต่ไข้ใจนั้น...หากเจ้าตัวไม่รักษาตัวเอง เราจะทำสิ่งใดได้อีกเล่าฮูหยิน" เสิ่นซุนฟาส่ายหน้ามองบุตรสาวก่อนจะทอดถอนหายใจออกมาเช่นกัน"ไม่รู้ล่ะ ท่านพี่อนุญาตให้ลูกแต่งเข้าสกุลหาน ท่านพี่นั่นแหละเป็นผู้ผิด หากท่านพี่ทำให้บุตรสาวข้ากลับมาเป็นเช่นเดิมไม่ได้ ข้าจะไม่เจรจากับท่านพี่อีกเลยคอยดูเถอะ" เสิ่นจื่อเหนียงสะบัดหน้าอย่างแง่งอน หากสามีนางใจแข็งสักนิดบุตรสาวนางคงจะไม่ต้องมานั่งเศร้าใจเช่นนี้ ไม่รู้ว่าจวนสกุลหานเลี้ยงดูบุตรสาวนางเช่นไร ยิ่งคิดเสิ่นจื่อเหนียงก็ยิ่งกลัดกลุ้ม"ฮูหยิน เจ้าพูดเช่นนี้ได้อย่างไร เจ้าก็เห็น ข้าชี้แจงต่อตระกูล
Last Updated : 2025-03-18
Latest chapter
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนพิเศษ 2 หานจุ้น
ตอนพิเศษ 2 หานจุ้นเสิ่นชิงเยียนเดินหน้าบึ้งตึงไม่ยอมรอหานสวี่ ชายหนุ่มรีบเดินตามหลังนางไปติด ๆ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี ผิดกับร่างอรชรที่เดินอย่างไม่สนใจเขา"ฮูหยินเจ้าอยากกินบะหมี่เกี๊ยวใช่หรือไม่ ไปกันเถอะพี่ให้บ่าวไปจองโต๊ะรอไว้แล้ว" หานสวี่ยื่นมือไปจับข้อมือบางของเสิ่นชิงเยียนเอาไว้ ทว่านางก็บิดข้อมือออกอย่างไม่ยินยอม นางบิดออกเพียงน้อย หากไม่สังเกตก็คงจะไม่มีผู้ใดได้เห็น หานสวี่หาได้ยอมให้ฮูหยินของเขาทำเช่นนั้น มือหนาสอดกุมมือบางเอาไว้ พลางส่งยิ้มใบหน้าหล่อเหลาไปให้อย่างเอาใจ เสิ่นชิงเยียนเขินอายทว่ายังแสร้งทำหน้าบึ้งตึงอยู่อย่างนั้น"ปล่อยข้า ไม่ต้องมาจับ!!" นางพูดออกมาเสียงเบา "ปล่อยได้อย่างไร หากพี่ปล่อยเจ้าก็เดินหนีพี่ไปอีก ภรรยาไม่พอใจสามีเรื่องใดหรือ บอกสามีได้หรือไม่" หานสวี่เอ่ยเสียงเย้า ยิ่งทำให้ฮูหยินน้อยทั้งมีโทสะปนเขินอายไปกันใหญ่"ท่านพี่!!...เหตุใดท่านจึงเป็นคนหน้าไม่อายเช่นนี้ ข้าไม่อยากจะพูดกับท่านพี่แล้ว" เสิ่นชิงเยียนหันหน้าหนี เสี่ยวเจียงและเสี่ยวอวี้มองหน้ากันพลางก้มหน้ายิ้ม"เรื่องใดกัน พี่หน้าไม่อายตรงไหนหรือเยียนเอ๋อร์บอกแก่พี่สิ ไหนเจ้าเคยให้
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนพิเศษ 1 เทศกาลโคมไฟ
ตอนพิเศษ 1 เทศกาลโคมไฟ"เยียนเอ๋อร์คืนนี้แม่จะพาเจ้าไปลอยโคมที่งานโคมไฟกันดีหรือไม่"เสิ่นชิงเยียนหันไปยิ้มให้แม่สามีก่อนจะพยักหน้าตกลง"เจ้าค่ะท่านแม่ เยียนเอ๋อร์อยากไปกินบะหมี่ร้านริมแม่น้ำเจ้าเดิมนั่นอีกเจ้าค่ะ"นางจำได้ดีร้านบะหมี่หยกร้านนั้นจะขายแค่ปีละครั้ง ในงานเทศกาลโคมไฟเท่านั้น ไม่รู้เช่นกันว่าเพราะเหตุใดร้านอร่อยเช่นนั้นถึงได้เปิดขายแค่ปีละครั้ง ช่างไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย"เฮ้อ...นึกถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้วข้าก็โมโหยิ่งนัก ดีนะที่แม่นางไป่ผู้นั้นไม่กล้าเข้ามาวุ่นวายกับเจ้าอีก หากไม่เช่นนั้นแล้วข้านี่แหละที่จะจัดการนางเองคอยดูเถอะ" เถาฮวาทุบกำปั้นลงมาที่ฝ่ามือตนเองอย่างแค้นเคืองหลังจากที่หานสวี่กับเสิ่นชิงเยียนคืนดีกันแล้ว ไป่อ้ายเหม่ยก็ยังคงมาหาหานสวี่เพราะหมายอยากจะกลับมาคืนดีกับเขา ทว่าเถาฮวาจัดการอย่างเด็ดขาดหลังจากนั้น ไป่อ้ายเหม่ยก็ไม่เคยมาหาอีกเลยเสิ่นชิงเยียนนึกย้อนกลับไปวันที่ไป่อ้ายเหม่ยตั้งใจมาหาเรื่องนางที่จวน นางกำลังนั่งทำถุงหอมให้กับสามีอยู่ที่ศาลาริมสระบัว บ่าวรับใช้ในจวนปล่อยให้ไป่อ้ายเหม่ยเข้ามา และนางพยายามจะพูดจายุแยงให้เสิ่นชิงเยียนและหานสวี่ผิดใจกันท
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 35 เข้าหอ (จบ)
ตอนที่ 35 เข้าหอ (จบ)หานสวี่ใช้นิ้วหนาแบะกลีบบุปผางามสองกลีบให้แยกออกจากกัน เผยให้เห็นเม็ดเกสรสีสวยด้านในที่รอให้เขาเชยชมหานสวี่ไม่รอช้าเขาแลบลิ้นเลียร่องหลืบสวาทของนางอย่างช้าๆ แล้วจึงเร่งจังหวะให้ถี่เร้ามากยิ่งขึ้น ก่อนจะครอบริมฝีปากกลืนกินเม็ดรักสีชมพูของนางพร้อมกับดูดดึงขบเม้มมันอย่างหื่นกระหาย เสิ่นชิงเยียนเสียวสะท้านเสียจนแทบทนไม่ไหว นางส่งเสียงหวานครวญครางด้วยความเสียวซ่านจนเกินจะทานทน"อ๊ะ...ทะ...ท่านพี่เจ้าคะ" เสิ่นชิงเยียนตัวกระตุกเกร็งขึ้นมา มือบางกำผ้าปูเตียงแน่น"หวานเหลือเกินเยียนเอ๋อร์" เสียงร้องครวญครางของฮูหยินตัวน้อยสร้างความปั่นป่วนให้ชายหนุ่มไม่น้อย หานสวี่กระดกลิ้นร้อนให้ถี่ระรัวมากยิ่งขึ้น เสิ่นชิงเยียนเสียวสะท้านเสียจนต้องยกเอวลอยหวือขึ้นมากลางอากาศไม่นานนักน้ำหวานจากดงดอกไม้ไหลเยิ้มออกมาอย่างไม่ขาดสาย หานสวี่แลบลิ้นดูดเลียน้ำหวานของนางจนสะอาดหมดจดโดยไม่นึกรังเกียจเลยแม้แต่น้อย เขาใช้นิ้วหนาสอดแทรกเข้าไปในรูสวยของนางทีละนิ้วเพื่อเบิกทางไม่ให้ร่างบางได้รับความเจ็บปวดจนเกินไป"ท่านพี่...อื้อ...เยียนเอ๋อร์ไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ"เมื่อได้ยินเสียงร้องของฮูหยินตัวน้อย พ
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 34 กลับจวนสกุลหาน
ตอนที่ 34 กลับจวนสกุลหานเสี่ยวเจียงกับเสี่ยวอวี้นั่งมองเจ้านายตนเองยิ้มพลางทำถุงหอมไปพลางอย่างมีความสุข ใบหน้าหวานเบิกบานไม่เหมือนแต่ก่อนที่มีแต่ความหมองเศร้าทว่าตอนนี้กลับไม่หลงเหลือความเศร้านั้นอีกเลย สาวใช้ทั้งสองชอบใบหน้าของเจ้านายตนเองเช่นนี้มากกว่าแต่ก่อนเสียอีก พวกนางไม่รู้ว่าฮูหยินน้อยไปคืนดีกับคุณชายใหญ่ตอนไหน ทว่าหลังจากที่คุณชายใหญ่ฟื้นขึ้นมาในรุ่งเช้า นางก็เห็นว่าฮูหยินน้อยใจอ่อนลงแล้ว หรืออาจจะเพราะว่าฮูหยินน้อยไปเฝ้าไข้คุณชายใหญ่ทั้งคืน ทั้งคู่อาจจะได้ปรับความเข้าใจกันในตอนนั้นก็ย่อมได้"เอ๋!!...ถุงหอมที่เจ้าทำมีสิ่งใดดีหรือ เจ้าถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับถุงหอมเช่นนั้น" เสิ่นจื่อเหนียงเดินเข้ามานั่งตรงหน้าบุตรสาวได้สักพักแล้ว ทว่าบุตรสาวนางก็ไม่เห็นเสียที คนเป็นมารดาจึงได้พูดแกมหยอกล้อออกมาเสิ่นชิงเยียนเงยหน้าขึ้นมองหน้ามารดาตนเองพลางยิ้มเขิน"ท่านแม่อย่าล้อเยียนเอ๋อร์เล่นสิเจ้าคะ" เสิ่นชิงเยียนขยับเข้าไปกอดมารดาอย่างออดอ้อน"แกล้งที่ใดกัน แม่ก็แค่เห็นว่าเจ้ามีความสุขกับการทำถุงหอมเสียจริง คงจะทำให้คนสำคัญกระมัง"เสิ่นจื่อเหนียงยกมือลูบศีรษะมนของบุตรสาวอย่างเอ็นดู"ใช่แล
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 33มอบใบหย่าให้ข้าเถอะ
ตอนที่ 33มอบใบหย่าให้ข้าเถอะฮูหยินเถาฮวาและหานจี้กงรีบเดินทางมายังจวนสกุลเสิ่นเมื่อรู้ข่าวการล้มป่วยของบุตรชาย เสิ่นชิงเยียนก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด เมื่อครั้งตอนที่นางไปอาศัยอยู่ในจวนสกุลหาน แม่สามีผู้นี้ดูแลนางเป็นอย่างดี หากนางเจ็บป่วยแม่สามีก็จะเป็นผู้ต้มยามาให้นางได้ดื่มด้วยตนเองทุกครั้งเมื่อนึกถึงตรงนี้น้ำตานางก็ไหลออกมา ทว่าหานสวี่มาจวนนางแค่เพียงหนึ่งเดือนนางกลับทำให้เขาล้มป่วยหนักถึงเพียงนี้ นางจะกล้าสู้หน้าแม่สามีได้อย่างไร"เยียนเอ๋อร์เจ้าอย่าร้องไปเลย ท่านพี่ของเจ้าหาได้เป็นอันใดไม่" เถาฮวาดึงมือลูกสะใภ้มากุมไว้ พลางลูบหัวอย่างปลอบใจ ท่ามกลางสายตาของทั้งสองตระกูลที่มองไปยังแม่สามีและลูกสะใภ้ที่รักใคร่กลมเกลียวกัน พลันในใจของเสิ่นจื่อเหนียงก็รู้สึกยินดียิ่งนัก นับว่าหายากที่แม่สามีจะเอ็นดูลูกสะใภ้เช่นนี้ ถือว่าเยียนเอ๋อร์ของนางวาสนาดีไม่น้อยเลยทีเดียว"ลูกก็อย่าได้ร้องไห้อีกเลยเยียนเอ๋อร์ เดี๋ยวแม่สามีเจ้าจะไม่สบายใจ" เสิ่นจื่อเหนียงดุบุตรสาวตนเองออกมาอย่างไม่จริงจังนัก "ข้าเสียใจเจ้าค่ะท่านแม่ เพราะข้าท่านพี่จึงได้ล้มป่วยเช่นนี้" เสิ่นชิงเยียนร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจทนต
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 32 สลบ
ตอนที่ 32 สลบหานสวี่หันกลับไปมอง เมื่อเห็นหญิงคนรักเขาก็ยิ้มอ่อนโยนออกมา ความพยายามเขาสำเร็จแล้วใช่หรือไม่ เขาก้าวขาเดินเข้าไปหาเสิ่นชิงเยียนอย่างดีใจ มือหนายื่นออกไปหมายจะสัมผัสกับมือบางของนาง ทว่าไม่ง่ายอย่างนั้นเสิ่นชิงเยียนส่ายหน้าและเดินถอยหลังออกไปไม่ยินยอมให้หานสวี่สัมผัสมือของนางได้"เยียนเอ๋อร์..." เสียงแหบพร่าของหานสวี่เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา "อย่าถอยจากข้า..."เสียงเว้าวอนของหานสวี่ สร้างความปวดใจให้กับนางไม่ใช่น้อย ทว่าหัวใจนางไม่อาจจะทนรับความเจ็บปวดได้อีกต่อไป"ข้าถาม...เหตุใดท่านต้องมาทนทรมานตนเองทำไมกัน ที่นี่ไม่มีอะไรที่ท่านต้องการอีกต่อไปแล้ว กลับไปได้แล้ว!!" เสิ่นชิงเยียนตวาดออกมาเสียงสั่นเครือ นางมองหน้าหานสวี่ด้วยดวงตาที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตา"เยียนเอ๋อร์ เจ้าจะอภัยให้ข้าไม่ได้หรือ ขอเพียงครั้งเดียวข้าจะไม่ทำให้เจ้าเสียใจอีก ที่ผ่านมาข้ารู้แล้วว่าข้าทำผิดต่อเจ้าอย่างไม่น่าให้อภัย แต่ได้โปรดอภัยให้เถอะนะ อภัยให้กับความโง่เง่าของข้าเพียงครั้ง" หานสวี่อ้อนวอนเสียงเบา เขามองใบหน้าหวานที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตาราวไข่มุกอย่างปวดใจ เขาทำให้นางร้องไห้อีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาย
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 31 ท่านจะมาทนทรมานตนเองทำไม
ตอนที่ 31 ท่านจะมาทนทรมานตนเองทำไมเสิ่นชิงเยียนนั่งเย็บผ้าอยู่ในห้องนอนตนเอง นางไม่ยอมออกไปเจอหานสวี่ที่มาเฝ้านางเกือบเดือนแล้ว ตั้งแต่วันที่นางไปตลาดและเจอกับไป่อ้ายเหม่ยผู้นั้นวันนั้นนางเห็นแล้วว่าหานสวี่ไม่ตามนางกลับมา นางจึงเข้าใจว่าหานสวี่หาได้เลือกนางเช่นปากว่า ถึงแม้หลังจากวันนั้นหานสวี่ก็มาหานางที่จวนทุกวันก็ตาม ทว่าเป็นนางเองที่ไม่ยอมออกไปพบหน้าเขา นางโกรธที่เขาเลือกคนรักเก่าของเขาอีกหน และนางก็เสียใจที่เขามาให้ความหวังนางอีกหากวันนั้นเขาไม่สนใจไป่อ้ายเหม่ย และเลือกที่จะตามนางกลับมา นางก็คงจะตัดสินใจกลับไปอยู่จวนสกุลหานตั้งนานแล้ว แต่นี่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น หรือเขาต้องการจะเลือกทั้งนางและคนรักเก่าเช่นนั้นหรือเสิ่นชิงเยียนยังนึกชื่นชมตนเองที่ใจแข็งไม่ยอมออกไปพบหน้าบุรุษผู้นั้น"ฮูหยินเจ้าคะ คุณชายใหญ่มาอีกแล้วเจ้าค่ะ" เสี่ยวอวี้เดินเข้ามาในห้องนอนของเสิ่นชิงเยียน นางยกกาน้ำชาขึ้นและเทลงไปในจอก แล้วจึงยื่นถ้วยชาส่งให้เจ้านายของตนเองที่กำลังนั่งถืออาภรณ์ชุดหนึ่ง ซึ่งดูอย่างไรก็รู้ว่าเป็นอาภรณ์ของบุรุษ ฮูหยินของนางคงจะทำให้คุณชายใหญ่อย่างแน่นอน ทว่าสายตาของเสิ่นชิงเยียนกลับเห
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 30 ตามง้อ (ต่อ)
ตอนที่ 30 ตามง้อ (ต่อ)"เยียนเอ๋อร์เหตุใดเจ้าจึงไม่ยอมใจอ่อนยอมกลับจวนกับพี่เล่า เจ้าอยู่จวนบิดามารดามาหลายวันแล้วนะ ท่านแม่ก็บ่นหาเจ้าทุกวัน" ได้ผล หานสวี่มองใบหน้าหวานที่ชะงักไป เมื่อเขาเอ่ยถึงมารดาของเขา ความจริงหานสวี่หาได้อยากเอาชื่อมารดามากล่าวอ้าง ทว่าหากไม่พูดเช่นนั้น เสิ่นชิงเยียนก็หาได้สนใจเขาเลยแม้เพียงนิดหานสวี่เดินตามหลังเสิ่นชิงเยียนไปทุกฝีก้าวไม่ว่านางจะเดินไปทางไหน เขาก็เดินตามนางไปทางนั้นเสิ่นชิงเยียนหันหน้าหนีอย่างไม่สนใจ ทั้ง ๆ ที่ในใจกลับหวั่นไหว หากจะบอกว่านางชอบที่เขามาคอยตามนางเช่นนี้ก็ไม่ผิด เหมือนกับว่าเวลานี้เขาเห็นนางสำคัญกับเขาเป็นอย่างมาก"หากท่านแม่คิดถึง เดี๋ยววันหลังข้าจะไปเยี่ยมท่านแม่เองเจ้าค่ะ" นางตอบออกไปเสียงเบาและรีบเดินเข้าไปดูข้าวสารที่โกดังหลังร้าน เสิ่นชิงเยียนเดินหนีด้วยความเขินอาย นางไม่อาจทนต่อสายตาหวานฉ่ำของหานสวี่ได้อีกแล้ว ใบหน้างามพลันแดงเหมือนผลอิงเถา พลอยให้คนมองสดชื่นใจ เหตุใดเมื่อก่อนเขาไม่ยอมจะมองหน้านางให้มากกว่านี้ ถ้าเช่นนั้นคงจะรู้นานแล้วว่า นางน่ารักถึงเพียงใด หานสวี่ได้แต่โมโหที่ตนเองช่างโง่เขลา"ระวัง" หานสวี่ร้องขึ้นเสีย
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก ตอนที่ 29ตามง้อ
ตอนที่ 29ตามง้อหานสวี่กลับมาที่จวนตนเองหลังจากที่ได้แจ้งความในใจกับเสิ่นซุนฟาแล้ว เขาก็เบาใจขึ้น ถึงแม้ว่าเสิ่นซุนฟาจะไม่ได้ยินดียินร้ายอันใด แต่เขาเชื่อว่าบิดาที่รักบุตรสาวเยี่ยงลมหายใจอย่างเสิ่นซุนฟานั้น จะต้องตามใจเสิ่นชิงเยียนอย่างแน่นอน และเขารอได้ถึงแม้วันนี้ฮูหยินของเขาจะไม่ยอมกลับจวนมาพร้อมกับเขา ทว่าเขาจะไม่ท้อเขาจะไปตามนางทุกวันจนกว่านางจะใจอ่อน แค่วันนี้เขาได้อยู่ร่วมกินอาหารเย็นที่จวนสกุลเสิ่นก็ดีมากพอแล้ว"สวี่เอ๋อร์เจ้าไปยกเลิกหนังสือหย่ามาหรือ เพราะเหตุใดเล่าแม่คิดว่าเจ้าอยากแต่งไป่อ้ายเหม่ยเข้าจวนมาเสียอีก" ทันทีที่หานสวี่กลับมาถึงก็เจอเข้ากับมารดาตนเองที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ไม่ใช่ว่าท่านแม่เป็นคนพูดเองหรอกหรือขอรับ ลูกสะใภ้ของท่านแม่จะต้องเป็นเยียนเอ๋อร์แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น" หานสวี่เดินไปนั่งตรงข้ามมารดา และหยิบจอกชาที่มารดาดันมาตรงหน้า ร่างหนายกกระดกดื่มเข้าไปจนหมดจอก"เอ๋!!...แม่ว่าหูแม่คงฝาดไปแล้วกระมัง ถึงได้ได้ยินเจ้าพูดเช่นนี้" เถาฮวาหรี่ตามองบุตรชายตนเองพร้อมกับจ้องหน้าอย่างไม่แน่ใจพลางจับพิรุธนั้น"ไม่ผิดขอรับ ลูกรู้แล้วว่าผู้ใดคือคนที่ลูกอยากจะให้อยู่เคี
