1 ขอบคุณที่เข้ามาช่วย

มาเฟียไซด์ไลน์

[ ไลบร้าxวีนัส ]

ตอนที่ 1

ขอบคุณที่เข้ามาช่วย

ผับXDS

ตืออออ ตื้ดดดด ตือออออ ตื้ดดดดด

เสียงของดนตรีที่ดังกระหึ่มพร้อมกับแสงสีของไฟที่สาดส่องไปมาจนทำให้นักท่องราตรีบางคนแทบจะเมาแสงไฟแทนเหล้า

ผับหรูใจกลางเมืองที่ทั้งวัยรุ่นนักศึกษาและนักธุรกิจมากมายต่างก็เข้ามาใช้บริการ แม้เพียงผับนี้จะพึ่งเปิดตัวมาสองปีก็ทำให้คนที่เข้าใช้บริการต่างก็ต้องจองคิวไว้เท่านั้น

“รับอะไรดีครับคุณผู้หญิงคนสวย” บาร์เทนเดอร์เดินมาบริการลูกค้าสาวสวยที่แต่งตัวเปรี้ยวเข็ดฟัน จากที่เขาดูแล้ววันนี้น่าจะเป็นเธอตรงหน้าที่ดูโดดเด่นกว่าทุกคนที่อยู่ในที่นี้

“เอามาร์ตินี่ค่ะ”

“โอเคครับ อย่างเดียวนะครับ”

“ค่ะ” รอไม่นานสาวสวยก็ได้รับแก้วเหล้ามาไว้ในมือ ก่อนจะค่อยๆยกจิบทีละน้อย วันนี้เธอออกมาผ่อนคลายหลังจากที่เรียนหนักหน่วงมาทั้งสัปดาห์

“อึ๊ย~ ขมชะมัด” เธอรีบเก็บสีหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าคนจะหาว่าเธอนั้นกินเหล้าไม่เก่ง

สาวสวยที่จากบ้านจากเมืองเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เธอเรียนคณะบัญชีมหาวิทยาลัยชื่อดังของเอกชนและใช้ชีวิตอย่างสำราญอยู่ที่นี่ เธอเบื่อที่จะอยู่บ้านนอกเลยได้โอกาสพอดีกับที่บ้านเธอขายที่ดินได้ เลยขอพ่อกับแม่มาเรียน ซึ่งท่านทั้งสองก็สนับสนุนทุกอย่างที่เธออยากได้ไม่เคยขัด

“เฮ้อ~ ยัยบลูนะยัยบลู ติดอ่านหนังสือตลอด ชิ” เธอวางโทรศัพท์ลงที่โต๊ะบาร์อย่าอารมณ์เสียเมื่อชวนเพื่อนสาวคนเดียวที่เธอมีในชีวิตออกมาเที่ยวไม่ได้

“น่าเบื่อชะมัด พรุ่งนี้ไปช็อปปิ้งสักหน่อยดีกว่า เดี๋ยวก็สิ้นเดือนแล้วแม่คงจะโอนเงินเข้ามาให้อีก บวกที่ยังเหลืออีกนิดหน่อย คิกๆ ดีเลยอยากได้คอลเลคชั่นนั้นอยู่พอดี”

“ขอโทษนะครับคนสวยมาคนเดียวหรอครับ ให้ผมนั่งเป็นเพื่อนไหม”

“………” เพราะว่าเธอกำลังสนใจสิ่งที่อยากได้อยู่ในโทรศัพท์ หาได้สนใจเสียงรอบข้างสักนิด เลยทำให้คนที่เดินมาทักเริ่มโมโหที่เธอเมินเขาอย่างนี้

“นี่!!! อยากจะเล่นตัวนักหรือไง ฉันถามไม่ได้ยินหรอห๊ะ!!”

“โอ๊ยยยย อะ…ไอ้หมูตอน แกจะทำอะไรฉันย๊ะ” เธอแทบจะกรีดร้องเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ต้นแขน ผู้ชายคนที่กระชากแขนเธอรูปร่างและหน้าตาเหมือนพวกเสี่ยเลี้ยงเด็กที่กำลังทำหน้าตาหื่นกามสำรวจร่างกายของเธอจนน่าขยะแขยง

“เหอะ! ปากดีนักนะมึง ว่าไง สนใจไปกับกูหน่อยไหม จะให้ราคาอย่างดีเลยถ้ามึงพูดเพราะๆกว่านี้”

“ไอ้บ้า อยากมากก็ไปหาที่อื่น ฉันไม่ใช่กะหรี่ ให้ฉันหลักแสนก็ไม่ไปหรอกเว้ย!”

“ม…มึง!!! กล้าปฏิเสธกูหรอ ปากดีนักใช่ไหม เจอนี่หน่อยเป็นไง”

“กรี๊ดดดดดดด!!!!” เธอกรี๊ดพร้อมกับหลับตารอความเจ็บทันที เมื่อไอ้ผู้ชายคนที่กระชากแขนเธอกำลังยกมือทำท่าจะตบเธอเข้าอย่างจัง แถมสีหน้าของมันก็เดือดดาลจนน่ากลัว

“ว๊ายยยยยย หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้หยุดไงย๊ะ นี่พวกแกก็ออกมาช่วยกันหน่อยสิ”

เธอค่อยๆลืมตาขึ้นหลังจากที่ได้ยินเสียงคนที่เข้ามาช่วย น่าจะเป็นพี่สาวประเภทสองที่วิ่งเข้ามาห้าม แถมตอนนี้ยังทะเลากับไอ้ผู้ชายคนนั้นจนคนหันมามองทั้งผับแล้วด้วย

“โถ่เว๊ย!!!! กูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกแน่ ที่นี่มันไร้มาตรฐานทำร้ายร่างกายลูกค้า”

“มึงสิไอ้หมูตอนที่จะทำร้าย มึงไม่มาก็ไม่ทำให้ร้านกูขาดทุนหรอกเว๊ย ไปไกลๆเลยนะ ก่อนที่จะโดนตีนกะเทยอย่างกูอีก”

เธอมองดูภาพไอ้คนบ้ากามที่เข้ามาหาเรื่องเธอวิ่งหนีหางจุกตูดออกจากร้านไป ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่คนที่เข้ามาช่วยเธอไว้เพื่อขอบคุณเขาสักหน่อย ไม่อย่างนั้นเธอน่าจะต้องเจ็บตัวไปแล้ว

“ขอบคุณมากๆนะคะพี่ที่เข้ามาช่วยหนู ไม่อย่างนั้นหนูต้องถูกมันตบแน่ๆ”

“ไม่เป็นไรจ๊ะ เจ๊เข้ามาช่วยหนูเนี่ยเพราะอยากจะพูดอะไรด้วยนิดหน่อย ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ป่ะไปคุยกับเจ๊ชั้นบนดีกว่า”

“เอ่อ ค่ะๆ” เธอก็เดินตามคนที่เรียกตัวเองว่าเจ๊ไปที่ชั้นสองซึ่งเป็นโซนVIPของที่นี่ เธอไม่มีปัญญาจะขึ้นมาชั้นนี้หรอก เงินที่มีเปิดโต๊ะไม่ได้เยอะขนาดนั้น อีกอย่างมาเที่ยวคนเดียวเธอเลือกที่จะนั่งบาร์ดีกว่าจะได้ไม่เหงา

“นั่งๆเลยลูกสาว หนูสวยมากกก เจ๊ไม่เคยเจอใครสวยธรรมชาติขนาดนี้เลยนะเนี่ย”

“เอ่อ แหะๆ ขอบคุณนะคะเจ๊….”

“อุ๊ยตายแล้ว! เรายังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยนี่ หนูเรียกเจ๊ว่า เจ๊เชอร์รี่แยมได้นะจ้ะ”

“ค่ะ เจ๊เชอร์รี่ หนูชื่อ ‘วีนัส’ นะคะ” เธอยังคงเออออกับพี่เขาไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าพี่เขาจะเริ่มพูดเข้าเนื้อหาตอนไหน ตั้งแต่เธอมานั่งนี่ก็เอาแต่เม้าท์อย่างเดียวเลย

“เติมแยมด้วยลูกสาว เชอร์รี่แยมจ๊ะ”

“ค่ะเจ๊เชอร์รี่แยม ตกลงว่าอยากคุยอะไรกับหนูหรอคะ”

“เออจริงด้วย เจ๊ก็ลืมไปเลย มั่วแต่เม้าท์สนุกไปหน่อย คืออย่างนี้นะคะลูกสาว เจ๊น่ะทำงานอยู่ในร้านนี้ ตอนนี้กำลังขาดลูกมือเลยอยากจะมาถามว่าหนูสนใจงานกับเจ๊หรือเปล่า”

“งานอะไรหรอคะ” วีนัสถามออกไป เจ๊เขาคงไม่อยากได้เด็กยกลังเบียร์หรอกมั้ง

“เด็กดริ๊งค์จ๊ะ ว่าไง สนใจไหมลูก”

“แต่หนูไม่ได้กินเหล้าเก่งนะคะ อีกอย่างหนูก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินสักเท่าไหร่”

“หว๊า~ เสียดายจัง ถ้าหนูมาทำงานกับเจ๊นะ รับรองว่าลูกค้าติดตรึมแน่ๆ”

“เอ่อมะ…ไม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อเสนอดีๆนะคะ งั้นหนูว่าขอตัวก่อนดีกว่า”

“เดี๋ยวๆๆๆ เอานี่ไปก่อน นามบัตรของเจ๊เองถ้ามาที่ร้านแล้วเหงาก็โทรมานะจ๊ะ เดี๋ยวเจ๊วิ่งมาเม้าท์ด้วย นานๆทีจะเจอคนที่คุยด้วยแล้วสนุกขนาดนี้”

วีนัสรับนามบัตรมาเก็บใส่กระเป๋าตามมารยาท ก่อนจะขอตัวออกมาก่อนที่เรื่องจะยาวไปมากกว่านี้ เธอไม่ดูถูกอาชีพนี้หรอก แต่เพียงว่าเธอรู้ดีอาชีพนี้มันไม่ได้สวยงามและตัวของเธอก็ไม่คิดจะทำแบบนั้นอย่างแน่นอน อีกอย่างตอนนี้เธอไม่ได้อยากทำงานหรือขัดสนอะไร ถือว่าเป็นข้อเสนอดีๆอย่างหนึ่งก็แล้วกันแถมยังได้รู้จักคนน่ารักๆอย่างเจ๊เชอร์รี่แยมก็แล้วกัน

เอาล่ะทุกคน หลังจากที่เห็นชื่อเสียงเรียงนามกันมานาน คราวนี้ขอแนะนำตัวอย่างละเอียดกันดีกว่า ฉันชื่อว่าวีนัส ชื่อจริงคือ นางสาวเกวลิน ธาดาศิริกุล ตอนนี้เรียนคณะบัญชีอยู่มหาลัยเอกชนในกรุงเทพ และเป็นคนอีสานจ้า บ้านเกิดอยู่จังหวัดชัยภูมิ ที่บ้านมีธุรกิจไร่อ้อย ฟิวลูกสาวเฒ่าแก่ใหญ่ไร่อ้อยที่เข้ามาเรียนเมืองกรุง ความจริงคืออยากไกลบ้านจะได้ไม่ได้กลับไปที่บ้านบ่อยๆ เพราะโดนทั้งพ่อทั้งแม่ใช้ราวกับคนใช้ เรียกได้ว่าอยู่นี่สบายกว่าเป็นไหนๆ อีกสักหน่อยคงต้องหาลูกเขยไปฝากด้วยแล้วสิ เดี๋ยวพาไปตัดอ้อย คิกๆ เออจริงสิ ยังไม่ได้บอกทุกคนเรื่องนี้สินะว่าฉันนั้นอยู่ปีสามแต่เรียนมาสี่ปี เรื่องก็คือช่วงปีแรกติดเอฟเยอะมากเพราะเรียนไม่เข้าหัว เลยต้องเรียนวิชาพวกนั้นใหม่เลยทำให้คาดการณ์ว่าน่าจะจบพร้อมกับแพทย์พอดี