แสงแดดอ่อนๆในยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องพักแพทย์ของโรงพยายาลเอกชนแห่งหนึ่งกลางใจเมืองกรุงเทพฯทำให้ร่างบางที่กำลังนอนหลับอยู่ต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้หลับได้นอนก็เกือบสว่างแล้วพอย้อนนึกถึงเหตุการเมื่อคืนมันทำให้รู้สึกโมโห ยิ่งนักแพทย์หญิง กานต์พิชชา ธนาปรีชาสกุล หรือที่ทุกคนเรียกว่า (หมอแก้มหมอ) เป็นศัลยแพทย์ที่เก่งคนหนึ่ง(หมอผ่าตัด)หมอแก้มหอมอายุ 28 ปี สูง 165 เซนติเมตร น้ำหนัก 50 กิโลกรัม เป็นคนรูปร่างสูงโปร่งมีใบหน้ารูปไข่ตวงตากลมโตสีดำสนิทจมูกทรง สโลป ปลายพุ่งปากบางสีชมพู ผมยามดำสนิทยักศกนิดๆเป็นธรรมชาติมีสีผิวขาวละเอียดอมชมพูน่ารักที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็ไม่มีวันเบื่อ เป็นคนฉลาด ใจเย็นอ่อนโยนแต่เข้มแข็งและเด็ดขาดจบจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งของคณะแพทยศาสตร์ สาขาเฉพาะทางภาควิชาศัลยศาสตร์ทำหน้าที่วินิจฉัยโรคและให้การรักษาโรคการบาทเจ็บและอาการอื่นๆด้วยวิธีการอายุรกรรมหรือศัลยกรรมแก่ผู้ป่วยผู้ได้รับบาทเจ็บหรือทุพพลภาพ ทำการผ่าตัดใหญ่และผ่าตัดเล็กชนิดต่างๆเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บโรค หรือความผิดปกติของมนุษย์ สั่งยาและให้การรั
หลังจากวางสายผู้เป็นพ่อหญิงสาวก็ไม่ได้หลับดังที่ตั้งใจไว้แพราะเจ้าแมวน้อยกะทิมาวนเวียนเรียกให้ลุกขึ้นสงสัยจะหิวเมียว ๆ เมียว ๆ เมียว ๆ"นี้ตกลงฉันต้องเป็นทาสแก่ไปตลอดชีวิตใช้ไหมเจ้ากะทิ"หญิงสาวพูดออกมาก่อนจะบิดไล่ความขี้เกียจออกและลุกขึ้นไปเทอาหารให้เจ้านายเมียว! เมียว! เมียว! เจ้ากะทิตอบกลับหญิงสาวเทอาหารให้กะทิเรียบร้อยเธอก็เดินกลับเขามาในห้องเพื่อเปลี่ยนชุดไปออกกำลังกายต่อคอนโดนี้มีห้องนอนสองห้องคือหนึ่งห้องใหญ่และหนึ่งห้องนอนเล็ก หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องนั่งเล่น หนึ่งห้องฟิตเน็ตและสามห้องน้ำหญิงสาวใช้เวลาออกกำลังกายหนึ่งชั่วโมงโดยการเวทเทรนนิ่งครึ่งชั่วโมงและคาดิโออีกครึ่งชั่วโมงเธอเลือกกำลังกายอาทิตย์ละสามถึงสี่วันหรือแล้วแต่จะสะดวกเพราะมันทำให้รูปร่างของเธอดูกระฉับกระเฉงมีหน้ากล้ามหน้าท้องที่สวยงามผิวพรรณสดใสเปล่งปลั่งดูอิ่มน้ำและหน้าตาที่ดูเด็กลงกว่าอายุมากๆทางด้าน จักรกฤษณ์ ธนาปรีชาสกุล (จักร) อดีตศัลยแพทย์มือทองที่หาตัวจับยากที่ผันตัวเองออกมาทำธุรกิจส่วนตัวที่ตอนนี้กำลังไปได้ดีไม่ว่าจะเป็นธุรกิจโรงแรมที่หรูอันดับต้นๆของประเทศ ธุรกิจจิวเวลรี่ที่ตอนนี้กำลังตีตื้นทำกำไรขึ้นมา
หญิงสาวเอ่ยตัดบทผู้เป็นแม่หากอยู่นานกว่านี้มีหวังคนเป็นแม่ได้ซักฟอกเธอขาวแน่ ๆหญิงสาวเดินออกจากตัวบ้านแล้วเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางจนถึงสวนย่อมเล็กๆก็เห็นคนเป็นพ่อกำลังคุยโทรศัพท์ในตอนแรกหญิงสาวเห็นคนเป็นพ่อคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าปกติ และพอผ่านไปไม่นานสีหน้าของคนเป็นพ่อเริ่มเครียดขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั้งวางสายใจจริงเธอเองอยากจะเดินเข้าไปหาท่านเหมือนปกติที่เคยทำแต่พอได้ให้สีหน้าที่ดูอ่อนล้าบวกกันแววตาที่ดูวิตกกังวลทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้าไปครั้นจะเดินเข้าไปแอบฟังก็กลัวว่าจะเป็นการเสียมารยาทและทำให้พ่อไม่พอใจได้ หญิงสาวเลยเลือกที่จะรอ เมื่อเห็นว่าคนเป็นพ่อวางสายแล้วคนเป็นลูกก็เดินเขาไปหา"คุณพ่อคะ"เสียงหวานของหญิงสาวที่เอ่ยเรียกนั้นทำให้คนเป็นพ่อที่ตอนนี้วางโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อยแล้วกำลังนั่งยกมือขึ้นคลึงขมับเบาๆเมื่อได้ยินเสียงหวานของลูกสาวเรียกก็รีบทำสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะส่งรอยยิ้มไปให้สาวน้อยที่อยู่กำลังเดินเข้ามาหาจริงๆแล้วคนเป็นพ่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามาตั้งแต่ต้นแล้วแต่เพราะว่าสายที่คุยด้วยนั้นเป็นธุระสำคัญอยู่จึงไม่อาจวางสายได้"ว่าไงแก้มหอมมานานหรือยังลูก" คนเป็นพ่อเอ่ยถามลูก
ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างหงุดหงิดมีอย่างที่ไหนจะให้เขาแต่งงานโดยที่หน้าตาเจ้าสาวก็ยังไม่เคยเห็นอย่างว่าแต่หน้าตาเลยแม้แต่ชื่อก็ไม่เคยได้ยิน เขามีทางยอมเด็ดขาดที่เขาอยู่เป็นโสดมาถึงขนาดนี้เพราะอะไรละก็เพราะไอ้ความรักเฮงซวยไม่ใช่เหรอที่ทำมันทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ วิเวียน คือผู้หญิงที่เขาคิดจะใช้ชีวิตร่วมกันชายหนุ่มตั้งใจไว้ว่าเมื่อเรียนจบเขาจะขอเธอแต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขเขายังจำเหตุการณ์นั้นได้วันนั้น วิเวียน ไม่ได้มาเรียนหนังสือโดยให้เหตุผลว่าไม่สบายปวดหัวตกเย็นเลิกเรียนชายหนุ่มจึงตรงไปหาหญิงสาวคนรักที่คอนโดโดยที่เขาไม่ได้โทรแจ้งเธอล่วงหน้า รปภ. ก็ปล่อยให้เขาขึ้นไปเพราะชายหนุ่มเองเขามาที่นี่บ่อย ชายหนุ่มไขกุญแจเข้าไปในห้องและตรงเข้าไปยังห้องนอนของหญิงสาวแต่เสียงที่ดังลอดประตูออกมาจากห้องมันนั้นทำให้มือที่กำลังจะจับประตูชะงักค้างไปเพราะมันเป็นเสียงของผู้หญิงกับผู้ชายที่กำลังเสพสุขกันอยู่ในห้องนอน ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวชาไปทั้งตัว"อืมเร็วๆสิค่ะไมเคิลรีบเอาของคุณมันเข้ามาในตัววิเวียนเลยค่ะ"หญิงสาวเอ่ยความต้องการอันแรงกล้าของตัวเองออกมา"ได้เลยที่รักคุณเตรียมรับมันได้ดีละ"ไมเค
"วันนี่ฉันเลี้ยงเองนะ" น้ำหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับตาปริบๆ"ฉันก็มีตังไม่เห็นจะต้องง้อ" แก้มหอมตอบกลับอย่างมั่นใส้"ถือว่าฉันเลี้ยงขอโทษเรื่องคืนนั้นนะ" น้ำหวานทำเสียงเศร้าๆ"ก็สมควร""โอเครขอบคุณมากยัยน้องรักเจอกันคืนนี้บาย"น้ำหวานพูดจบก็รีบวิ่งออกไปจากห้องตรวจทันทีหากขืนยืนอยู่ต่ออีกเธอเอ็งก็ไม่รู้จะหาวิธีไหนมาทำให้แก้มหอมตกลงได้อีก"เดี๋ยวว!!!ให้ตายเถอะยัยบ้านี้ชอบเล่นทีเผลอ'' หญิงสาวบ่นไปด้วยเก็บของไปด้วยก่อนจะขับรถกลับคอนโด"กะทิน้อยแม่กลับมาแล้วมาให้กอดหน่อย"เมียว! เมียว! เมียว!กะทิเป็นแมวจรที่เธอเก็บมันได้ที่ลานจอดรถของไรงพยาบาลเมื่อไม่กี่วันก่อนเธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเป็นแมวพันธ์อะไรมันมีขนเป็นสีขาวเมื่ออยู่บนเตียงเธอก็แยกไม่ออกหรอก ว่ามันคือแมวหรือผ้าห่มกันแน่"กะทิแกอ้วนขึ้นหรือเปล่าเนี้ย"แก้มหอมพูดกับเจ้ากะทิ มันหันมามองเธอนิดหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจอาหารในจานต่อ ไนต์คลับ DND"สวัสดีครับคุณจอน บอสรออยู่ข้างบนแล้วครับ"จอน พยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นไปยังโซน VIP ที่มีมาร์คัสนั่งรออยู่แล้ว"อว้านั่งสิวะยืนทำหอกอะไรนักหนา"มาร์คัสพูดออกไปเมื่อเห็นว่าไอ้เพื่อนตัวดียืนมองอะไรเป็นนา
ณ ร้านอาหารหรูในย่านตัวเมืองภายในห้องตอนนี้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมากันครบแล้วขาดเพียง มาร์คัส และ แก้มหอม ที่กำลังตาม"เป็นไงบ้างตอนนี้ธุรกิจฝั่งโน้นราบรื่นดีไหม"จักรกฤษณ์เอ่ยถาม ดอน"ก็ดีนะแล้วแกละช่วงนี้ขาขึ้นนี้ได้กำไรเยอะละสิ""ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ก็ดีกว่าปีที่แล้วนิดหน่อย"ส่วนทางด้านของ คุณมารตีและ คุณรัศมีตอนนี้กำลังคุยเรื่องความสวยความงามกันอย่างออกรสจะกระทั้งมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!ทำให้คนทั้งสี่หยุดการสนทนาลงโดยอัตโนมัติพร้อมกับหันมองไปยังประตูที่กำลังจะเปิดออกร่างบางในตอนนี้ที่กำลังก้าวเท้าหยุดชะงักก่อนจะส่งรอยยิ้มแบบรู้สึกผิดออกมามือทั้งสองข้างยกขึ้นไหว้พร้อมเสียงหวานๆตามออกมา"สวัสดีคะ ขอโทษนะคะที่ปล่อยให้รอ"แก้มหอมกล่าวออกมาอย่างรู้สึกผิดจริงๆวันนี้หญิงสาวมาในลุคน่ารักๆเรียบร้อยแต่ดูแพงเธอเลือกสวมใส่เดรสพอดีตัวสีชมพูพาสเทลปาดไหล่เล็กน้อยผมที่เคยมัดรวมตอนนี้ปล่อยเป็นธรรมชาติแต่งหน้าเพียงเบาบางปากเล็กจมูกหน่อยทำให้เตะตาต้องใจต่อผู้พบเห็นหลังจากทำความเคารพผู้ใหญ่เป็นที่เรียบร้อยหญิงสาวจึงเดินไปนั่งบนเก้าอี้ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้แล้วผ่านไปไม่นานประตูบานนั้นก็เปิด
ทางด้านมาร์คัสเมื่อถึงโกดังชายหนุ่มก็เดินลงไปยังชั้นใต้ดินของโกดังเพราะวันนี้ชายหนุ่มรู้แล้วว่าใครคือหนอนบ่อนใส้ในองค์กรของเขาวันนี้แหละเขาจะทำให้มันรู้ว่ามันเล่นผิดคนแล้วที่คิดทรยศหกหลังคน อย่าง มาร์คัส อนาสตาเซีล เจ้าพ่อมาเฟียที่จัดว่าน่ากลัวที่สุดรองจาก ดอน อนาตาเซีล ผู้เป็นพ่อ"เป้นไงบ้างมันยอมรับสารภาพอกมาหรือยังว่าใครอยู่เบื้องเรื่องนี้" มารัคัส ถามแทนไทยคู่หูของแดน"ยังเลยครับบอส มันยังปิดปากเงียบไม่ยอมซัดทอดถึงใครครับ" แทนไทยแจ้งคนเป็นบอสให้รับทราบ"อืมไปลากมันมาเดี๋ยวฉันจะจัดการมันเอง"มาเฟียหนุ่มบอกกับแทนไทยก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้แล้วยกเท้าขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะอย่างใจเย็นเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าชัชชัยมีเหตุผลอะไรที่ต้องทำแบบนี้ทั้งที่เขาเองก็เลี้ยงลูกน้องใต้บังคับบัญชาอย่างดีมาโดยตลอดไม่เคยขาดตกพร่องตรงไหนไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินหรือเรื่องอะไรก็ตามรอไม่นานแทนไทยก็พาชัชชัยเข้ามานั่งคุกเขาอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม"ไหนแกลงบอกเหตุผลดีๆสักข้อสิว่าแกทำแบบนี้ทำไมแทนไทย"น้ำเสียงของมาร์คัสตอนนี้ทุ้มต่ำถามอย่างไม่สบอารมณ์นักแต่ก็ได้แต่คำตอบที่ได้ก็ยังคงเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้คิดจะลอ
ไทรทันเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท"นายครับสายของเรารายงานมาว่าตอนนี้ตำรวจมาป้วนเปี้ยนแถวเซฟเฮ้าส์ผมว่านายหลบไปก่อนนะครับเดียวทางนี้ผมจัดการเอง""อืม" เสียงของไทรทันดังขึ้น"นายดูแลตัวเองดีๆนะครับผมจัดการทางนี้เสร็จแล้วจะตามไป ส่วนนี้เป็นเอกสารการเดินทางซึ่งผมเตรียมให้เรียบร้อยแล้วรถอยู่ฝั่งนี้ครับ"ภาคินเดินไปส่งผู้เป็นเจ้านายขึ้นรถก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าไปจัดการอะไรบางอย่างภายในเซฟเฮ้าส์ให้เรียบร้อยเหมือนกับไม่มีการเข้ามาใช้แต่อย่างใด ทางด้านไทรทัน เมื่อรถที่กำลังเคลื่อนตัวออกมาได้สักพักภาคินก็โทรกลับมารายงานว่าทุกอย่างเรียบร้อยเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ไทรทันหลังจากที่พาตัวเองมาถึงฮ่องกงได้ก็รีบตรงดิ่งไปยังโกดังส่วนตัวทันที และเรื่องนี้มันก็เป็นเขาเองที่พลาดและคิดไม่ถึงว่าไอ้มาร์คัสมันจะมาไม้นี้เห็นที่รอบต่อไปเขาคงต้องทำให้มันรอบครอบกว่านี้และสิ่งที่เขาต้องรู้ให้ได้ก็คือจุดอ่อนของไอ้มาร์คัส เขาต้องรู้ให้ได้ว่ามันมีจุดอ่อนที่ไหนให้ได้เมื่อคิดได้แบบนี้ไทรทันจึงต่อสายไปยังภาคินทันทีทางด้านภาคินตอนนี้ชายหนุ่มกำลังเตรียมตัวเพื่อไปสมทบคนเป็นนายที่ฮ่องกงอยู่นั้น เสียงเครื่องมือสื่อสารที่อยู่ในกระเป
ชายหนุ่มเลี่ยงที่จะไม่ตอบทำเพียงแค่ยิ้มออกมาและพูดออกมาว่า"ไม่มีอะไรครับ"แก้มหอมเองเมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้นก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อเพราะว่าขนมที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้มันน่ากินมากก่วาเยอะและเมื่อทุกอย่างเข้าปากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มันก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั้งทุกอย่างที่อยูตรงหน้าตอนนี้เกลี้ยงจนเหลือแต่จานเปล่ามาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กตรงหน้าอิ่มแล้วจึงเรียกเช็คบิลในระหว่างทางชายหนุ่มก็พูดขึ้นมาว่า"แก้วหมอครับเดี๋ยวพี่ขอแวะที่โรงพยาบาลสักหน่อยนะครับ"มาร์คัสที่นั่งรอคำตอบก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่ได้รับการตอบรับจากคนที่นั่งข้างๆเขาจึงหันไปมองหน้าคนตัวเล็กแตาปรากฎว่าตอนนี้เธอหลับไปแล้วชายหนุ่มกะว่ารอให้ถึงโรงพยาบาลแล้วค่อยปลุกเธอในจังหวะที่เขาเลี้ยวรถเข้าจอดรถของผู้บริหารโรงพยาบาลคนตัวเล็กก็ตื่นขึ้นมาพอดี"พี่มาร์คัสมาทำอะไรที่ทำงานแก้มหอมค่ะ"เสียงหวานของคนตัวเล็กฟังดูงัวเงียเหมือนคนที่นอนยังไม่เต็มอิ่มดังขึ้น เพราะเธอคิดว่าถึงที่พักแล้วแต่ดันไม่ใช่มารัคัสส่งรอยยิ้มออกมาพ้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า"พี่จะมาหาลุงหมอหน่อย""ลุงหมอ?"สาวน้อยตรงหน้าขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมเป็นคำถามก่อนจะเอียคอน
หลังจากงานแต่งานนี้ก็ผ่านมา2เดือนย่างเข้าเดือนที่3แล้วที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันช่วงนี้แก้มหอมมักมีอาการอยากกินขนมหวานเป็นพิเศษหากวันไหนที่ไม่ได้กินก็จะรู้สึกหงุดหงิดไม่มีเรียวไม่มีแรงไม่อยากทำอะไรอยากนอนอย่างเดียวเวลามาร์คัสพูดหรือทำอะไรที่ขัดใจ เธอก็มักจะมีน้ำตาตลอดเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรวันนี้ก็เหมือนกันอยู่ ๆเธอก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่มีสาเหตุเพียงแค่เธอตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบหน้าสามีมันก็ทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างดายและเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กก็ดังเข้าไปในห้องน้ำที่ตอนนี้คนตัวโตกำลังจะแปรงฟังแต่เมื่อได้ยินเสียงร้องของภรรยาก็ทำให้เขาต้องรีบวางทุกอย่างแล้วสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนอย่างไวเพราะความเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป"แก้มหอมครับเป็นอะไรครับร้องไห้ทำไม"เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มมีความตกใจแต่ปนด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอยู่เต็มเปี่ยมแก้มหอมเมื่อได้ยินเสียงของคนเป็นสามีก็หยุดร้องไห้โดยอัตโนมัติเธอเองก็งงเหมือนกันกับสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่มาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนิ่งไปก็รู้สึกไจคอดีเขาจึงเอ่ยขึ้นมาว่า“งั้นลุกขึ้นอาบน้ำนะครับเดี๋ยววันนี้พี่จะภรรยาคนสวยของพี่ไปกินขนมเค้กร
ในช่วงระหว่างที่กำลังจะมีพิธีการแลกแหวนแต่งงานแก้มหอมพยายามที่จะสาดสายตาไปรอบๆเพื่อหาใครบางคนที่กำลังรอแต่ไม่ว่าจะหาเท่าไรก็หาไม่เจอจนกระทั่งพิธีการทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีสายตาของแก้มหอมก็ไปสะดุดเข้ากลับกล่องของขวัญเล็กๆกล่องหนึ่งที่วางอยู่บนเก้าอี้แถวสุดท้ายคนตัวเล็กรีบเดินไปหยิบขึ้นมาดูทันทีก่อนจะเปิดมันออกมาก็พบกับกล่องดนตรีกล่องหนึ่งบนกล่องมีรูปตุ๊กตาหน้าเหมือนเธอและมาร์คัสในกล่องมีการ์ดเล็กๆและมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า“ยินดีด้วยนะยัยตัวแสบรีบมีหลานเร็วๆละ รักนะพี่สาวข้างบ้าน”เมื่ออ่านจบน้ำตาของคนตัวเล็กก็ไหลอาบลงมาทั้งสองแก้มมาร์คัสที่เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังร้องไห้ก็รีบเดินไปหาอย่างเร็วไว“เป็นอะไรครับคนเก่งร้องไห้ทำไม มีใครทำอะไรให้น้องแก้มหอมไม่สบายใจครับ”น้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยของชายหนุ่มทำให้ใบหน้าที่กำลังร้องไห้กลับมารอยยิ้มอีกครั้งก่อนจะยื่นของขวัญในมือให้อีกฝ่ายดู มาร์คัสที่เห็นของขวัญและข้อความในการ์ดใบเล็กก็รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนให้ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมา“พี่ว่าเขาคงไม่สะดวกใจที่จะให้ใครหรอกครับ แต่อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เราได้รู้นะครับว่าเขาไม่ได้หายไปไหนเพียงแต่เขาคงมี
นี้มันก็ผ่านมาหลายวันแล้วแก้มหอมก็ยังติดต่อน้ำหวานไม่ได้หญิงสาวติดต่อไปทุกทางก็ไม่มีวิธีไหนที่สามารถติดต่อหญิงสาวได้เลยถามพี่ธีร์ก็แล้วยังไม่มีอะไรเพิ่มเติมและอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงานของเธอกับมาร์คัสแล้วหญิงสาวอย่างให้น้ำหวานมาร่วมงานแต่งงานครั้งนี้เพราะเธอเองก็ไม่มีเพื่อที่สนิทที่ไหนเลยนอกจากยัยพี่สาวข้างบ้าน เฮ้อ แต่ดันหายไปซะเนี้ยงั้นลองอีเมลไปหาอีกครั้งก็ได้หวังว่าครั้งนี้อีกคนคงจะอ่านนะเพราะถ้าไม่อ่านเธอก็หมดหนทางแล้ว ณ กรุงปรีส ประเทศฝรั่งเศสช่วงนี้เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิอากาศช่วงนี้จะสบายๆไม่ร้อนไม่หนาวอุณหภูมิเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ10-18 องศาเซลเซียสถึงแม้ช่วงต้นฤดูจะยังหนาวอยู่บ้างแต่ก็ไม่หนาวเท่ากับช่วงฤดูใบไม้ร่วงกลางวันจะมีแสงแดดอุ่นๆต้นไม้ใบหญ้าในช่วงนี้กำลังแตกหน่อเป็นสีเขียวพวกดอกไม้นานๆชนิดก็บานสะพรั่งมันจึงทำให้บรรยากาศในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ดูโรแมนติกขึ้นไปอีกและมันเหมาะสำหรับการมาเที่ยวที่ฝรั่งเศษเป็นอย่างมากเพราะจะได้ดูได้ชมสวนดอกไม้หรือสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติฟินสุดๆไม่แพ้กันการแต่กายในช่วงนี้ก็จะประมาณเป็นเสื้อแขนยาวใส่แมตช์กับกางเกงหรือกระโปรงยาวและสวมทับด้วยเสื
สองเดือนต่อมาตั้งแต่วันที่แก้มหอมไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับในตอนนั้นนี้มันก็ผ่านมาเป็นเวลาสองเดือนแล้วหญิงสาวเป็นคนหัวไวเรียนรู้งานได้ไวมากจนตอนนี้เธอเรียนรู้งานในทุกๆด้านของมาร์คัสจนครบทุกอย่างแต่เธอก็ยังคงไปๆมาๆระหว่างโรงพยาบาลไนต์คลับและฮ่องกงจนเป็นเรื่องปกติแถมดูเหมือนว่าความรักระหว่างแก้มหอมกับมาร์คัสกำลังไปได้ดีและจะมีข่าวดีในอีกไม่นาน“คิดอะไรอยู่ครับ”ชายหนุ่มเอ่ยปากอย่างสบายอารมณ์สุ่มเสียงของเขาอ่อนโยนสุดจะเปรียบ“แก้มหอมกำลังคิดว่ายัยพี่สาวข้างบ้านหายไปไหนเพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเมื่อวันนั้นแก้มหอมก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันเลยค่ะ"คนตัวเล็กอธิบายในเรื่องที่ตัวเองกำลังสงสัยและไม่ไม่ใช้ฉเพาะเธอที่สงสัยชายหนุ่มเองก็สงสัยเหมือนกันเพราะหากเป็นเมื่อก่อนไม่ว่าจะไปไหนมาไหมคนทั้งสองมักจะตัวติดกันก็ว่าได้แต่ตอนนี้ทำไมถึงกลับไม่เห็นอีกคนเลยตอนแรกเขาก็คิดว่าอาจจะเกิดเรื่องร้ายกับน้ำหวานแต่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้มีโอกาสเจอบิดาของหญิงสาวเขาจึงใช้โอกาสนี้ถามหาหญิงสาวโดยให้เหตุผลที่ว่าแก้มหอมคนรักของเขามีของฝากมาให้เพราะหญิงสาวโทรหาก็โทรไม่ติดบางครั้งโทรติดก็ไม่รับสายจึงทำให้เขาได้รู้ว่
ความเจ็บปวดแบบนี้มันคืออะไรกันทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้โดยฉเพาะที่ดอกไม้สวาทของเธอมันเจ็บจนทำให้คนตัวเล็กต้องลงไปกองอยู่กับพื้นมาร์คัสที่ได้ยินเสียงเจ็บปวดของคนตัวเล็กเขามีทั้งความรู้สึกสงสารและอดขำไม่ได้ในเวลาเดียวกัน เธอคิดได้ยังไงที่ลุกขึ้นพรวดพราดไปแบบนั้นคิดว่าตัวเองเป็นหุ่นยนต์หรือไงทั้งที่เมื่อคืนเธอกับเขาเพิ่งผ่านสมรภูมิอันดุเดือดมาด้วยกัน“หึๆ หึๆ”เสียงหัวเราะเบาๆในลำคอจากคนตัวโตกว่าทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนั่งกองอยู่กับพื้นถึงกับหันมามองด้วยสายที่เขียวปัดให้ตายเถอะเขาทำกับเธอแบบนี้แล้วยังจะมีอารมณ์มาหัวเราะเธออีกเหรอและแทนที่เขาจะรีบเข้ามาช่วยประคองเธอให้ลุกขึ้นมันน่าหยิกให้เขียวจริงๆสงสัยที่โดนศอกของเธอไปเมื่อกี้มันคงน้อยเกินไปใช่ไหม ทางด้านมาร์คัสที่เห็นสายคาดโทษและบวกกับสีหน้าที่เหยเกของหญิงสาวก็รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงขนาดคิงไซส์นุ่มๆที่กำลังนอนอยู่ขึ้นไปประคองคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังแจกค้อนอันใหญ่ให้เขาอยู่ แก้มหอมที่เห็นว่าคนตัวโตที่กำลังช่วยเธออยู่ตอนนี้ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียวบนร่างกายก็มีความรู้สึกอายกระด้างขึ้นมาทันทีก่อนจะก้มลงมามองตัวเองซึ่งตอนนี้ก็
เช้าต่อมาณ คอนโดชั้นสูงสุดกลางใจเมืองกรุงเทพมหานครภายในห้องตอนนี่มีร่างที่เปล่าเปลือยกำลังนอนกอดกันภายใต้ผ้าห่มผื่นใหญ่บนเตียงขนาดคิงไซส์คนตัวเล็กที่กำลังหลับสบายอยู่ตอนนี้เคลื่อนตัวหาความอบอุ่นจากอกแกร่งของอีกฝ่ายมาร์คัสที่รู้สึกตัวก่อนก็มองดูการกระของคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูจะว่าไปเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ต้องขอบคุณวิเวียนอยู่เหมือนกันเพราะหากคนตัวเล็กไม่โดนฤทธิ์ยาบ้านั้นเข้าไปเขาก็คงไม่ได้เห็นมุมน่ารักๆ เซ็กซี่ๆที่แสนจะยั่วยวนของอีกฝ่ายหรอกแต่อย่างไรก็ตามคนที่คิดจะทำร้ายคนของเขามันก็สมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนี้ถึงแม้มันดูเหมือนจะยังคงน้อยไปก็เถอะแต่ตอนนี้เขาเองก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วต่อไปนี้คงเหลือแค่เรื่องระหว่างเธอและเขาแล้วไม่รู้ว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาและจะโกรธจะเกลียดเขาหรือเปล่าแต่ไม่ว่าเธอต้องการอะไรเขาก็จะยอมทำตามเธอทุกอย่างขอแค่อย่างเดียวอย่าให้เธอเกลียดเขาก็พอชายหนุ่มให้เวลาในช่วงจังหวะที่คนตัวเล็กยังคงไม่ตื่นสำรวจสิ่งต่างๆที่อยู่บนใบหน้ารูปไข่ที่เขามีเขาเพียงคนเดียวได้เจ้าของไม่ว่าจะเป็นจมูกที่เป็นธรรมชาติขนคิ้วที่เป็นรูปทรงสวยงามโดยที่ได้กันคิ้วแต่อย่างใด ขนตาที่ยาวเป
เมื่อจัดท่าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้วแก้มหอมก็เริ่มลงมือบรรเลงเพลงรักทันที่โดยเป็นท่าที่ตัวเองกำลังคร่อมคนตัวโต กว่าโดยหันหน้าเข้าหากันก่อนจะเริ่มลงมือขย่มเบาๆในตอนแรกมีการแน่นๆจุกๆบ้างแต่พอผ่านไปได้สักพักความรู้สึกเสียวซ่าส์ก็เข้ามาแทนที่"พ..พี่มาร์..ส..เสียว..อ้าาส์!!."เสียงของคนตัวเล็กครางออกมาอย่ามีความสุข"อื้มมส์..อ๊าาส์..อ้ะะส์ๆๆ!!!"เสียงคำรามจากคนตัวโตดังออกมาเป็นระลอกอย่างไม่ขาดสายสลับกันไปมาคนตัวเล็กที่หัวไวปละเรียนรู้งานได้เร็วก็เริ่มที่จะควงเอวอย่างเมามันหญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างวางบนหน้าท้องของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆโดยที่ชายหนุ่มเองก็ใช้ก็มือทั้งสองข้างจับเอวบางของร่างอรชรเอาไว้เพื่อเพิ่มความเร็วในการขย่มของคนตัวเล็กให้เสร็จสมอารมณ์หมาย"พ..พีมาร์!!..ส..เสียวไม่ไหวแล้ว""เสร็จพร้อมกันนะครับคนดี""อ่ยย!!..อ้าาาส์..!!..พับๆๆ..พับๆๆ""ส..เสร็จแล้ว..กรี๊ด..!!""อ๊าาส์ๆๆ!!..อื้ออส์ๆๆๆ..อ๊ยย!..อื้มมส์..อ๊าาส์!!.."เสียงครางของคนทั้งคู่ดังระงมไปทั้งห้องก่อนที่จะกลับมาเงียบอีกครั้งและมีเพียงเสียงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอดังออกมาเพียงเบาบางจากคนตัวเล็กส่วนทางด้
“พี่จะทำเบาๆนะครับแรกๆอาจจะมีเจ็บอยู่บ้างแต่หลังจากนั้นพี่รับรองได้ว่าแก้มหอมของพี่จะต้องติดใจและขอร้องให้พี่ทำมันอีกแน่นอน หึ ๆ ๆ”ชายหนุ่มพูดเสร็จก็ทบท้ายด้วยเสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาและเสียงหัวเราะนั้นมันก็ทำให้แก้มหอมแทบอยากจะจมหายไปกับเตียงนุ่มๆให้ตายเถอะดูคุณชายเขาพูดสิว่าเธอจะต้องร้องขอมันอีกหลายๆรอบแน่พูดออกมาได้ไงน่าเกลียดซะมัด และก็เหมือนกับว่ามาร์คัสจะรู้ความคิดของอีกฝ่ายทำให้เขาอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ให้ตายเถอะไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูดีไปซะทุกอย่างทำไมผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ช่างน่ารักเป็นบ้าได้ขนาดนี้มาร์คัสค่อยๆดึงเจ้ามาร์คัสน้อยออกมาเบาๆก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปในร่องของดอกไม้สวาทของเธออีกรอบจากตอนแรกที่มีอาการู้สึกเจ็บๆอยู่บ้าง ตอนนี้แก้มหอมเริ่มจะมีอีกความรู้สึกเสียวสะท้านขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา“ ..พ..พี่มาร์ ส..เสียว..”เพราะความเสียวซ่าส์มันมีมากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้แก้มหอมต้องใช้เล็กที่มีจิกลงไปบนแผ่นหลังที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของมาร์คัส เสียงของคนทั้งคู่ดังสลับออกมา“อ...อ๊าาส์ๆๆๆ!!”“อ้ะะส์ๆๆ..พ..พี่มาร์ ร..แรงๆกว่านี้”เสียงร้องขอข