4.คนดูแล

เช้าวันใหม่....

หญิงสาวในชุดนักศึกษาย่องเท้าเล็กเข้าห้องครัวเงียบ วันนี้เป็นวันแรกที่เธอต้องรายงานตัวในฐานะนักศึกษาปริญญาโท หากไปช้าจะเป็นที่จับตามอง

"คุณหนูมาแอบทำไรในนี้คะ" ป้าแหวนเร่งเข้ามา หลังแม่บ้านอีกคนไปกระซิบบอก 

"หนูอยากทานแค่นมจืดแก้วเดียวเองค่ะ" เธอแสร้งทำหน้าเศร้าอย่างเด็กอดได้ของเล่น เบะปากเรียวล้อเลียน

"โถ่คุณหนู เดี๋ยวเสื้อผ้าเลอะเทอะหมดค่ะ ไปๆป้าแหวนจะพาไปนั่ง" ป้าแหวนโอบเอวบาง พานั่งบนโต๊ะอาหารใหญ่ สัดส่วนรูปร่างรวมถึงผิวพรรณถูกดูแลมาเป็นอย่างดีทุกระเบียบนิ้ว ทำผู้มาเยือนใหม่ยืนตาค้าง

"น้องโนวา" สายตาเข้มฉายแววเจ้าเล่ห์ตามนิสัยเจ้าชู้เรื่องสตรี ขึงตามองร่างบางคล้ายโดนดึงดูด ยกยิ้มมุมปากกว้าง ป้าแหวนละตัวออก ไม่รับฟังเจ้านายพูดคุยกัน

"เอ่อ..สวัสดีค่ะพี่กาว์น" มือเรียวพนมยกขึ้นไหว้ ช่วงเหตุการณ์ในวัยเด็กย้อนเข้าหัว อย่างน้อยกาว์นยังพอทำดีกับเธอบ้าง อาจจะเพียงน้อยนิดก็ตาม

"จะไปมหาลัยพี่ไปส่งไหม" ชุดเสื้อเชิ้ตสีดำยับยู้ยี่ สภาพอดนอนคงอาจจะพึ่งกลับ ขาดการพักผ่อน แล้วสิรินภาสั่งให้ฮิวเป็นคนช่วยดูแลเธอ คงจะไม่รบกวนคนอื่นให้ยุ่งยากเสียดีกว่า

"แม่สั่งพี่ฮิวไว้แล้วค่ะ" น้ำเสียงหวานตอบ หันมากระดกนมจืดในมือเล็กจนหมด คว้ากระเป๋าหนังสือสะพายเตรียมลุกออก

"เจ้านายพี่ฮิวแต่ละคนดูแตกต่างกันสิ้นเชิงนะคะ" โนวาพูดขึ้น ยามฮิวขับรถไปส่งมหาลัย

"นิสัยก็ต่างกันด้วยครับ" ฮิวเงยหน้ามองกระจกหลังตอบกลับ เธอเห็นรอยยิ้มของบอดี้การ์ดหนุ่ม ราวเป็นกันเอง ทางไปมหาลัยกับทางไปคฤหาสน์ที่โนวาอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก

"งั้นพี่ฮิวส่งโนวาตรงนี้นะคะ" เธอเลี่ยงให้รถจอดก่อนถึงมหาลัยเพื่อจะไม่เป็นที่สังเกตุ อยากเป็นเช่นคนธรรมดาไม่ต้องมีคนคอยคุ้มกัน ไม่ต้องมีภาพลักษณ์ที่หรูหรา

"จะดีหรอครับคุณหนู ต้องเดินอีกขาลากเลยนะครับ" ฮิวตอบสำรวมวาจาเช่นเจ้านาย หากฝืนเดินในอากาศร้อนแบบนี้คงได้หอบเหนื่อย

"ดีค่ะเชื่อโนวาสิ" ขาเรียวก้าวลงด้วยความมั่นใจ สูดลมหายใจปอดเรียกความสดชื่น ใบหน้าสวยเป็นเอกลักษณ์ดึงดูดสายตาชายหนุ่มทุกระยะ

ตึกบริหาร.......

"สวัสดีเราชื่อโฟว์นะ" หญิงสาวหน้าตาสวย ท่าทางเซ็กซี่ชวนดึงดูดทักทายโนวา ภายในห้องเรียนกว้างนักศึกษาจำนวนนึง

"เราโนวานะ" เธอยื่นมือผายออก โฟว์จับกระชับทำความรู้จัก เผยนิสัยต่างจากบุคลิก

"สวัสดีเราชื่อเบรน" ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ผิวละเอียดบ่งบอกชาติตระกูล คงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เขายื่นมือหนาเชิงขอจับทักทายด้วยคน หญิงสาวทั้งสองไม่มีท่าทีขัดขืน จนทั้งวันแลกเปลี่ยนความรู้ ทำความรู้จักกัน เพราะต้องช่วยกันทำงานวิจัยส่งอาจารย์อีกนาน

"โฟว์กับโนวากลับยังไงเราไปส่งไหม" เบรนถามขึ้นหลังเลิกชั่วโมงเรียน ตอนนั่งทบทวนหนังสือข้างตึก

"เดี๋ยวแม่เรามารับ ท่านจะผ่านเส้นนี้พอดี" โฟว์ตอบกลับ หยิบโทรศัพท์ต่อสายโทรออก

"เรามีคนที่บ้านมารับ น่าจะมาแล้วไปก่อนนะโฟว์ ไปก่อนเบรน" โนวายกมือขึ้นลาเพื่อน หญิงสาวนัดให้ฮิวรอรับหน้ามหาลัยพอ เพื่อขออิสระในรั้วนี้

"รอนานไหมคะพี่ฮิว" น้ำเสียงหวานเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง เปิดนั่งสืออ่านบนตักเล็กอยู่เบาะด้านหลัง

"ตรงเวลามากครับ" ฮิวพึ่งจอดรถ คุณหนูของเขาเดินมาช่วงเวลาไล่กันพอดี

"พี่ฮิวช่วยแวะร้านเบอเกอรี่ตรงเส้นนั้นด้วย เพื่อนวาว่าอร่อยมาก" โฟว์มีโอกาศได้สำรวจเส้นทางก่อนมหาลัย ซึ่งต่างจากโนวาที่มาถึงเข้าเรียนเลย

"รับทราบครับคุณหนู" ฮิวตอบพร้อมจับพวงมาลัยรถควบคุมทิศทางตามสั่ง

คฤหาสน์สหธิฤดี....

"แค่วันแรกก็กลับไม่ตรงเวลาเสียละ" เมื่อเท้าเล็กก้าวเข้าบ้าน พร้อมถงุขนมเต็มมือ มาเฟียหนุ่มที่กำลังลงบรรไดมาพูดดุขึ้นก่อน ยกแขนแกร่งมองนาฬิกาหรูในข้อมือ

"โนวาหิวเลยให้พี่ฮิวพาแวะร้านขนมปังข้างมหาลัยเอง" ครั้นจะเอาคนอื่นมาอ้างคนไม่ดี เธอเสนอบอกพร้อมรับโทษด้วยตัวเอง

"ไอฮิว!" น้ำเสียงเข้มตะโกนลั่น ทำร่างบางเผลอสะดุ้ง

"ครับนาย" ฮิววิ่งมาด้วยความเร็ว หยุดระหว่างกลางชายหญิง

"เก็บขนมไปทิ้งซะ บ้านนี้ไม่มีเด็ก" สิรินภากำชับไว้ วันนึงเธอจะต้องขึ้นเป็นนักธุรกิจ รูปร่างต้องสง่างามเรียกความน่าเชื่อถือ ไม่ควรตามใจจนโนวาเสียนิสัย รวมถึงเรื่องไม่ตรงเวลาและทานอาหารไม่มีประโยชน์บ่อยๆ 

"ไอคนใจยักษ์ใจมาร!ชิ" สองเท้าเล็กย้ำขึ้นบรรไดสบัดหน้าหนี ครั้นเห็นถุงขนมของโปรดถูกโยนทิ้งใส่ถังขยะ เสียงประท้วงดังในท้องราบคำราม ตอนนั่งรถมากินไปแค่ชิ้นเดียว คงไม่พอต่อรางกาย โนวาจัดการอาบน้ำแต่งตัว แอบย่องเข้าห้องครัวเช่นเคย

..............................................