บทที่ 377

นั่วนั่วที่เห็นว่ามีคนดูถูกพ่อของตัวเอง ก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาทันที

เจียงหยางและพ่อเจียงอ้าปากเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเด็ก

แต่ในใจของพวกเขา ยังเต็มไปด้วยความดูแคลนและไม่ไว้วางใจเย่เฟิงอยู่ดี

เพียงแต่สถานการณ์ของแม่เจียงดูเหมือนจะดีขึ้นจริง พวกเขาจึงไม่หยุดห้าม

แต่ในใจคิดว่าเย่เฟิงคงมีทักษะการปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่ช่วยบรรเทาอาการของแม่เจียงได้เท่านั้น

ผ่านไปสักพัก...

“เรียบร้อยแล้ว!”

เย่เฟิงถอนเข็มเงินออกจากข้อมือของแม่เจียง ก่อนจะใช้พลังลมปราณในการฆ่าเชื้อและเก็บเข็มกลับไป

“ที่รัก รู้สึกยังไงบ้าง?”

พ่อเจียงถามภรรยาด้วยความกังวล

แม่เจียงที่ตอนนี้ใบหน้าเปล่งปลั่งขึ้นเล็กน้อย ส่ายหัวและตอบว่า “ไม่เป็นอะไรแล้ว! ฉันไม่เคยรู้สึกสบายแบบนี้มาก่อนเลย”

พูดจบ เธอก็หันไปมองเย่เฟิงด้วยสายตาที่อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย “พ่อหนุ่ม มีทักษะการปฐมพยาบาลจริงๆ ฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย!”

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม่เจียงไม่เคยรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นได้ทรงพลังแบบนี้มาก่อน

“ไม่ใช่แค่บรรเทา แต่โรคหัวใจของคุณน้าหายแล้วต่างหาก! พรุ่งนี้ไปตรวจที่โรงพยาบาลได้เลย”

เย่เฟิงพูดด