LOGINShare
บทที่ 161
Related chapters
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 162
กลางวัน โรงแรมโกลด์เดนรอยัลในห้องส่วนตัว เย่เฟิงและหลีเอียนมาถึงกันแล้วเวลานี้ หลีเอียนได้รับสายจากลวีปิงกง “คุณหลีครับ ผมถึงหน้าโรงแรมแล้ว คุณกับสามีหน้าขาวของคุณอยู่ไหนเหรอครับ?เชิญคนอื่นมาทานข้าว ขอร้องให้คนอื่นช่วย แม้แต่วิธีการต้อนรับแขกก็ทำไม่เป็นเหรอครับ? ผมว่าอาหารมื้อนี้ไม่ต้องกินมันแล้วล่ะ!”หลีเอียนได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป พยายามเก็บความรู้สึกโกรธในใจเอาไว้ แล้วกล่าวว่า “ขอโทษนะคะผู้จัดการลวี เดี๋ยวฉันจะลงไปรับคุณเดี๋ยวนี้เลย”“หึ ให้ไวล่ะ! ไม่มีคนมารับ ผมหาห้องไม่เจอหรอกนะ”ลวีปิงกงแค่นเสียงเย็นชา แล้วพูดชี้สั่งทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของหลีเอียนกลับถูกเย่เฟิงแย่งไป “ผู้จัดการลวีใช่ไหม? ผมว่าคุณดูเหมือนจะเข้าใจผิดไปนะ ที่เราเลี้ยงอาหารเที่ยงคุณในวันนี้ ก็เพื่อให้โอกาสคุณต่างหาก! เดินขึ้นมาเอง!ไม่อย่างนั้น ก็รอคณะกรรมการตรวจสอบของธนาคารมาตรวจสอบคุณได้เลย”ท่าทางของเย่เฟิงดูโหดเหี้ยมมาก“คุณคือไอ้หน้าขาวนั่นสินะ? ผมไม่ขึ้นไปจริงๆ ด้วย!”“ตลกเป็นบ้า คิดจะขู่ผมเหรอ?”ลวีปิงกงกล่าวอย่างไม่พอใจ“ตามใจ”เย่เฟิงตัดสายทันทีบริเวณนอกประตูโรงแรมในขณะนี้ ลวีปิง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 163
เซียวฉางเหอทวนประโยคไม่น่าฟังที่ลวีปิงกงพูดเมื่อครู่นี้อีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าโกรธ!ผู้จัดการลวีคนนี้ตกใจจนเสียภาพลักษณ์ แล้วกล่าวตัวสั่นเทาว่า “ประ…ประธานเซียว ผมไม่รู้ว่าคุณคือเพื่อนของไอ้…ไม่ใช่ คุณเย่คนนี้!”“ผู้จัดการลวี ที่นี่มีเอกสารฉบับหนึ่ง รบกวนคุณช่วยดูหน่อยได้ไหม?”เซียวฉางเหอพูดนิ่งๆ พร้อมโยนเอกสารไปที่ลวีปิงกงหลีเอียนมองดูเซียวฉางเหอทั้งครอบครัว ในดวงตาคู่งามฉายแววแปลกใจออกมาเธอเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าเพื่อนของเย่เฟิงจะเป็นประธานคณะกรรมการตรวจสอบของธนาคาร!นี่มัน…นี่มันตกใจ อ้อไม่ เซอร์ไพรส์มากแต่สีหน้าของทนายลวีกลับไม่มั่นคง เขาลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะยื่นมือออกไป แล้วพูดกับเซียวฉางเหอว่า “สวัสดีครับประธานเซียว ผมลวีปิงอี้ เป็นทนายส่วนตัวของคุณชายฉู่เทียนหลงแห่งตระกูลฉู่ครับ”เซียวฉางเหอนั่งลงข้างๆ เย่เฟิงนิ่งๆ ไม่สนใจมือของทนายลวีที่ยื่นออกมา “ผมคือเพื่อนของคุณเย่!”ความหมายที่จะสื่อนั้นชัดเจนโดยไม่ต้องสืบ ‘ฉันไม่สนหรอกว่าแกเป็นใคร ฉันรู้แค่ว่าฉันเป็นเพื่อนของคุณเย่!’ก่อนหน้านี้ปัญหาที่เย่เฟิงและถงว่านจินเป็นกังวล แน่นอนว่าครอบครัวของเซียวฉางเหอเองก็ต้องรู
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 164
ในฐานะประธานคณะกรรมการตรวจสอบของธนาคาร เขามีหลักฐานมากมายว่าเขาแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว ราวกับว่ากำชีวิตของเขาอยู่ในมือ!“ ทนายลวี ถ่ายคลิปไว้แล้วใช่ไหม? รีบส่งไปให้คุณชายใหญ่ฉู่เจ้านายของคุณเถอะ!”ในเวลานี้ เย่เฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงล้อเลียน"แก! รอก่อนเถอะ!"ใบหน้าของทนายลวีดูมืดมน หลังจากที่พ่นพูดคำรุนแรงออกไป เขาก็เดินจากไปทันทีอยู่ที่นี่ต่อไปก็มีแต่จะนำความอัปยศอดสูมาให้ตัวเอง จะรอให้เย่เฟิงกับหลีเอียนชวนเขาทานข้าวหรือไง?“ประธานเซียว ขอบคุณมากนะครับ!”หลังจากที่อีกฝ่ายจากไปแล้ว เย่เฟิงก็ลุกขึ้นยืนและขอบคุณเซียวฉางเหออย่างจริงจัง จากนั้นหันไปพยักหน้าให้กับคุณนายเซียวและคุณชายเซียว“เรื่องเล็กน้อย เทียบกับบุญคุณของคุณเย่แล้ว นี่ไม่ใช่อะไรเลย”“อาคุน ยังไม่สวัสดีคุณเย่อีก?”คุณนายเซียวขยิบตาให้ลูกชายของเธอเซียวคุนโค้งคำนับให้กับเย่เฟิงอย่างรวดเร็ว "ขอบคุณคุณเย่ที่ช่วยชีวิตไว้ครับ"ในเวลานี้ หลีเอียนก็ยืนขึ้นและทักทายครอบครัวของเซียวฉางเหอด้วย“คุณผู้หญิงเย่มีความงามที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างแท้จริง คุณเย่ช่างโชคดีและน่าอิจฉามาก ฮ่าๆ...”เซียวฉางเหอจับมือหลีเอียน และพูดติด
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 165
เมื่อเห็นผู้คนมากมายรออยู่ที่นี่ ความโกรธและความหนาวเหน็บก็แวบผ่านในดวงตาของหลีเอียน เธอรู้ดีว่าคนส่วนใหญ่เหล่านี้มาที่นี่เพื่อรอดูเรื่องตลกของเย่เฟิงและตัวเธอเองอย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเช่นนั้น!ท่ามกลางฝูงชนของคนตระกูลหลี หลีเทียนหยาง สวีเพ่ยเพ่ย และหลีหย่วนน้องชายของเธอก็อยู่ด้วยพวกเขาต่างมีท่าทีเคร่งเครียดและเป็นห่วง ในใจยังคงอยู่ข้างตน"โอ้โห คนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ? คนตระกูลหลีไม่มีอะไรทำกันหรือไง?"ในขณะนี้ เย่เฟิงก็กวาดสายตามองไปที่ฝูงชน และถามอย่างเยาะเย้ย"ไม่เป็นไรหรอก คนเราต้องรักษาคำพูด! ในเมื่อฉันพนันกับนายแล้ว แม้ว่าจะยุ่งแค่ไหน ฉันก็ต้องหาเวลามาชื่นชมเสียงหมาหอนของนายหน่อยสิ”หลีถิงพูดด้วยท่าทีล้อเลียน และสะบัดสิ่งที่อยู่ในมือให้ดู ปรากฏว่ามันคือโซ่สำหรับสุนัข"อ้อ อีกอย่าง ตอนเห่าอย่าลืมใส่โซ่นี้นะ จะได้ดูเหมือนจริง ฮ่าๆๆๆ"ลูกสาวคนรองของตระกูลหลี หัวเราะคิกคักอย่างยั่วยุและเต็มไปด้วยการดูถูกผู้คนที่เหลือก็พากันหัวเราะเยาะเย่เฟิงอย่างสนุกสนานเช่นกัน"ถ้างั้นเธอเตรียมเรียกพ่อหรือยังล่ะ?"เย่เฟิงถามด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกเมื่อได้ยินเช่นนั้น หลีถิงช
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 166
ฉันพูดจริงนะ! เย่เฟิงเรียกประธานเซียวแห่งคณะกรรมการตรวจสอบของธนาคารมา แล้วผู้จัดการลวีก็ยอมปลดล็อกบัญชีให้แต่โดยดี!”หลีเอียนกัดฟันพูดเมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสหลีเยาะเย้ย “ประธานเซียวฉางเหอ? เอียนเอ๋อร์ ตอนนี้เธอถึงขั้นพูดโกหกแล้วเหรอ? ประธานเซียวเป็นใคร เย่เฟิงเป็นใครถึงจะไปขอให้เขามาได้?”“เรื่องจริงนะคะ!”หลีเอียนพยายามแก้ต่าง“พี่คะ พี่คบกับไอ้หน้าขาวคนนี้จนกลายเป็นพวกโกหกไปแล้ว!”หลีถิงเย้ย“นั่นน่ะสิ คุณหนูเอียน คุณจะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ!”“หลานเอ้ย รีบเลิกกับผู้ชายคนนี้ซะ อยู่ใกล้สิ่งไหน เราก็จะเป็นสิ่งนั้น นี่เราเริ่มจะกลายเป็นคนชอบโกหกแล้ว!”“ประธานเซียวไม่มีทางมาหรอก ถึงแม้ว่าเป็นหน้าเป็นตาของผู้อาวุโส เขาก็ไม่ให้ความสำคัญหรอก!”“เย่เฟิงจะมีหน้ามีตามากกว่าผู้อาวุโสอีกเหรอ?”คนในตระกูลหลีต่างแสดงสีหน้าเหยียดหยาม ไม่มีใครเชื่อ“อีกไม่นานพวกคุณก็จะรู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่! หวังว่าคนบางคนอย่าแพ้แล้วไม่ยอมรับก็พอ”เย่เฟิงหันไปมองหลีถิงด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“ไอ้เวร ฝันไปเถอะ! มีแต่ในฝันเท่านั้นแหละถึงจะโกหกตัวเองได้!”หลีถิงสบถพร้อมถุยน้ำลายใส่หลังจากได้ยินดังนั้
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 167
หลีเทียนหยาง สวีเพ่ยเพ่ยและหลีหย่วนต่างก็มองหลีถิงด้วยความโกรธเช่นกัน+คำพูดของอีกฝ่ายน่าเกลียดชะมัด!ดูถูกเย่เฟิงไม่พอ แม้แต่หลีเอียนก็เหยียดหยามไปด้วย?“พูดว่าไงนะ?”เย่เฟิงถามชัดถ้อยชัดคำ“ทำไม? ไม่ใช่เหรอ? เย่เฟิง นายเองก็ถือเป็นผู้ชายคนหนึ่ง เพียงแค่จะขอให้คนอื่นช่วย นายถึงกับให้ภรรยาของตัวเองไปนอนกับคนอื่นเลยเหรอ!”“ต้องเป็นเพราะหลีเอียนไปนอนกับผู้จัดการลวีแน่ๆ อีกฝ่ายเขาถึง…”หลีถิงจะยอมเรียกเย่เฟิงว่าพ่อได้ยังไง ดังนั้นเธอจึงพูดจาพร่ำเพรื่อไม่หยุดปากเพียะ!แต่เมื่อเธอกล่าวจบ เสียงตบอันดังชัดเจนก็ดังขึ้นเห็นเพียงสวีเพ่ยเพ่ยปั้นหน้าเย็นชา ในตาเต็มไปด้วยความโกรธหลีเอียนเป็นลูกสาวของเธอ อีกฝ่ายพูดจาดูถูกลูกสาวของเธอแบบนี้ สวีเพ่ยเพ่ยจะทนไหวได้ยังไงหลีเทียนหยางเองก็มองหลานสาวด้วยสีหน้านิ่งขรึม จากนั้นหันไปมองภรรยาของตัวเองแล้วไม่พูดอะไร“คุณ…คุณตีฉันเหรอ? ตีฉันทำไม? หลีเอียนกล้าทำ แต่ไม่กล้ารับเหรอ?”หลีถิงเอามือปิดหน้า แล้วพูดเสียงแหลม“สวีเพ่ยเพ่ย เธอกล้าตบหน้าลูกสาวฉันเหรอ? ฉัน…”หลีเทียนกังเห็นดังนั้นก็โกรธจนหน้าแดง แล้วเดินไปจะลงมือกับสวีเพ่ยเพ่ยพี่สะใภ้ของต
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 168
“…”หลายคนในตระกูลหลีที่เคยอิจฉาหลีเอียนอยู่แล้ว ต่างก็ร่วมใส่ร้ายเธอไปด้วย"แม่คะ แม่พูดเกินไปหรือเปล่า? เอียนเอ๋อร์ทำตามที่ตกลงกับตระกูล แถมทำให้บัญชีของบริษัทถูกปลดล็อก แต่ตระกูลกลับไม่ปกป้องเธอ ซ้ำยังจะไล่เธอออกจากตระกูลอีก? ทำไมกัน?"สวีเพ่ยเพ่ยถามด้วยความโกรธ"ทำไมงั้นเหรอ? เพราะฉันเป็นหัวหน้าของตระกูลนี้! ถ้าเธอไม่อยากอยู่ในตระกูลนี้ ก็ไสหัวออกจากตระกูลหลีซะ!"ผู้อาวุโสหลีพูดกับลูกสะใภ้คนโตอย่างไม่เกรงใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น สวีเพ่ยเพ่ยก็โมโหจนปากสั่นหลีเทียนหยางก็แสดงสีหน้าไม่พอใจสุดขีด "แม่ครับ แม่จะไล่ผมออกจากตระกูลด้วยใช่ไหมครับ?"เหอะๆ ทั้งภรรยาและลูกสาวของตนถูกไล่ออกจากตระกูลหมด?นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?"ไอ้คนไร้ประโยชน์! แม้แต่ภรรยากับลูกสาวของตัวเองก็จัดการไม่ได้! ถ้าแกไม่สามารถเกลี้ยกล่อมหลีเอียนให้แต่งงานกับคุณชายฉู่ได้ แกก็ไสหัวไปซะ!"ผู้อาวุโสหลีพูดอย่างเย็นชา"ถ้างั้น ผมก็จะไม่อยู่ในตระกูลนี้แล้ว! คุณย่า คุณย่าลำเอียงเกินไปแล้ว!"หลีหย่วนหน้าแดง และพูดออกมาด้วยความโกรธผู้อาวุโสหลีมองไปที่หลานชายของตนด้วยสีหน้าเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกว่า "
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 169
“"ที่รัก ก็แค่ถูกไล่ออกจากตระกูลหลีเท่านั้นเอง? เชื่อผม ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ และเราจะกลับมาอีกครั้ง ทำให้คุณย่าของคุณ และคนในตระกูลหลีต้องเสียใจ"เย่เฟิงพูดขึ้นเมื่อเห็นหลีเอียนในสภาพเช่นนี้ เขารู้สึกแน่นในอกเล็กน้อยหลีเอียนส่ายหัว ดวงตาที่งดงามจ้องมองเย่เฟิงอย่างเหม่อลอย "เย่เฟิง สายสัมพันธ์ในครอบครัวมันเปราะบางขนาดนี้เลยเหรอ? ทั้งๆ ที่เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ทำไมถึงต้องทะเลาะกันด้วย?"เย่เฟิงได้ยินเช่นนั้น เขาส่ายหัวและตอบอย่างจริงจัง "ไม่ใช่แน่นอน! ดูสิ พ่อแม่คุณ แม้จะถูกไล่ออกจากตระกูลพร้อมกับคุณ แต่พวกเขาก็ไม่บ่นอะไรสักคำ ส่วนอาหย่วนเองก็ยืนเคียงข้างคุณตลอด"เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเย่เฟิงก็แสดงรอยยิ้มแบบถากถาง "ลองคิดถึงผม กับนั่วนั่วสิ คุณมีความสุขมากกว่าเราแค่ไหน?"เมื่อได้ยินคำนี้ หลีเอียนก็ตะลึงเล็กน้อย มองชายตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนใช่สิ เย่เฟิงถูกภรรยาของเขาทรยศนั่วนั่วก็ถูกแม่แท้ๆ ของเธอทอดทิ้งอย่างไร้ความปรานีแต่ก่อนสำหรับหลีเอียนแล้ว เรื่องเหล่านี้ก็เป็นแค่ ‘ข้อมูล’ ที่เธอเคยสืบรู้เกี่ยวกับเย่เฟิงเท่านั้นเธอซึ่งเป็นคุณหนูใหญ่จากตระกูลหลีที่ไม่เคยเ
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 490
ต่อมา เขาก็ไปดูสิ่งของในกล่องอื่นๆ สีหน้าแสดงออกถึงความประหลาดใจเป็นอย่างมากแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ปิดฝากล่อง สั่งให้ลูกน้องยกขึ้นรถ ขนของให้เย่เฟิงไปที่สวนจักรพรรดิแล้วสั่งให้เหล่าหยู ไปส่งเจียงหว่านกลับบ้าน จากนั้นก็ขึ้นรถของเย่เฟิง“พี่เขย ของพวกนี้มาจากไหน? คุณไปปล้นธนาคารมาเหรอ?”นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร หลีหยวนถามอย่างตกตะลึงของในกล่องหลายใบนั้น มีมูลค่าอย่างน้อยหลายสิบล้านล้าน คุณชายหลีถึงกับงงไปเลย“พ่อของฉู่เทียนหลงให้เป็นของขวัญ!”เย่เฟิงพูดอย่างเรียบๆเมื่อได้ยินดังนั้น หลีหยวนก็แสดงสีหน้าตกตะลึง แล้วก็ยิ้ม “ดูเหมือนว่าต่อไป ฉู่เทียนหลงคงไม่กล้าคิดถึงพี่สาวผมอีกแล้ว!”พูดจบ เขามองไปที่พี่เขย ดวงตาเต็มไปด้วยความร้อนแรงและการเคารพก่อนหน้านี้ เรื่องที่ฉู่เทียนหลงจับตัวหลีเยี่ยน เขาก็ได้ยินมาจากหลีเอียนและเย่เฟิงตอนนี้เห็นว่าตระกูลฉู่ส่งของขวัญมาจริงๆ หลีหยวนก็ยังคงรู้สึกตกตะลึงอยู่ตระกูลฉู่ ยอมจำนนต่อพี่เขยของเขาแล้วจริงๆ เหรอ?นี่มัน…สุดยอดมากจริงๆ!สำหรับตระกูลหลีทั้งตระกูล ตระกูลฉู่ที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกจัดการ?เพียงเพราะ พี่เขยคนเดียว!ณ เวลานี้ เย่เฟิงเปลี่ยนน้ำเสียง พูด
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 489
หวังหยวนป้าได้ยินเย่เฟิงถามเช่นนั้น จึงรีบพูดว่า “ถึงแม้ผมจะมีความกล้า มีร้อยชีวิต ผมก็ไม่กล้าเกลียดคุณชายเย่! ยิ่งไปกว่านั้น ลูกคนเลวคนนั้นก็จะทำร้ายผม ถึงแม้ว่าคุณชายเย่จะไม่ฆ่ามัน ผมก็ต้องฆ่ามันอยู่ดี!ฆ่าได้ดี คุณชายเย่ฆ่าได้ดี!ขอบคุณคุณชายเย่ ที่ช่วยกำจัดคนชั่วในบ้านของผม!”ได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยพ่อลูกตระกูลหวัง แสดงท่าทางที่น่าเกลียด เผยให้เห็นความต่ำทรามของมนุษยชาติอย่างถึงที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอด คนหนึ่งผลักภาระความรับผิดชอบ โยนทุกอย่างให้พ่อของเขาอีกคนหนึ่ง ลูกชายถูกฆ่าตาย กลับตะโกนว่าฆ่าได้ดี!เย่เฟิงหัวเราะเยาะ เดิมทีเขาก็ตั้งใจจะฆ่าหวังหยวนป้า แต่เมื่อจะลงมือ เขาก็นึกถึงเจียงหว่านขึ้นมา“ผมสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่หุ้นของคุณในบริษัทเหล้าหวังป้า ต้องโอนให้เจียงหว่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”“ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! วันนี้คุณหนูเจียงตกใจ ผมควรชดเชยความเสียหายทางจิตใจให้แก่คุณหนูเจียง!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนป้าก็พยักหน้าอย่างรัวๆไม่เพียงแต่ไม่ลังเลหรือสงสาร แต่กลับตื่นเต้นอย่างสุดขีดเขารู้ว่าเมื่อเย่เฟิงตั้งเงื่อนไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 488
ใครจะคิดว่า หวังว่านเป่าเพื่อที่จะผลักภาระความรับผิดชอบของเขาต่อหน้าเย่เฟิง กลับไปกล่าวโทษพ่อของตัวเองเย่เฟิงหัวเราะเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “อภัยให้คุณ? ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ผมเคยให้โอกาสคุณ แต่คุณกลับไม่เห็นคุณค่า!”พูดจบ เขาก็ลูบแก้มตัวเอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า“อย่างนี้ดีกว่า คุณให้เฮยเซียตบผมสามที งั้นผมก็ตบคุณสามที!”“ถ้าคุณทนได้สามทีโดยไม่ตาย ผมจะปล่อยคุณไป เป็นไง?”หวังว่านเป่าเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่น มองไปที่ศพของเฮยเซีย แสดงออกถึงความหวาดกลัวเฮยเซียถูกเย่เฟิงฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เขาจะทนต่อหมัดของเย่เฟิงได้ถึงสามทีหรือ?แต่ตอนนี้ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก“ได้! ได้…”“ผมไม่ควรสั่งเฮยเซียให้ตบคุณ ผมควรตบ ควรตบ!”“เฮียเย่ โปรด…โปรดเมตตาด้วย!”หวังว่านเป่าพยักหน้าอย่างสั่นเทา ยังพยายามยิ้มเพื่อเอาใจเย่เฟิงเดินออกไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าเพี้ยะ!ต่อมา ก็ตบหน้าหวังว่านเป่าหลังจากเสียงดังกรอบ ร่างของหวังว่านเป่าก็หมุนไปพร้อมกับฟันที่เปื้อนเลือดหลายซี่!“อ๊า!”หลังจากที่หวังว่านเป่าล้มลง เขาก็ลุกขึ้นอย่างเซๆ ใบหน้าบวมเบี้ยว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 487
ตอนนี้ใบหน้าของพ่อลูกตระกูลหวังเต็มไปด้วยความตกตะลึง และดวงตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!เมื่อเห็นฉู่อันเจียงสั่งให้คนนำของขวัญที่มีค่ามหาศาลมาให้เย่เฟิง พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังถล่มลงมา!คนที่คุณฉู่จะมอบของขวัญให้ นั่นก็คือเย่เฟิง!ก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามเอาใจ “บุคคลสำคัญ” คนนี้ แต่ไม่เคยรู้เลยว่า “บุคคลสำคัญ” คนนี้กลับอยู่ตรงหน้ายิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้พ่อลูกตระกูลหวังตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าฉู่อันเจียงไม่ได้แค่ส่งของขวัญ แต่กำลังขอโทษเย่เฟิงด้วยแม้แต่เย่เฟิงบอกว่าจะฆ่าลูกชายของเขา เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างมาก!เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่านคนนี้ เป็นใครกันแน่?ถึงสามารถทำให้คนสำคัญของตระกูลฉู่ อดกลั้นได้ขนาดนี้!!ฟึบ!ในขณะนั้น ปรากฏว่าเฮยเซียกระโจนขึ้นมา ใช้ความเร็วสูงสุดในชีวิต พยายามหนีออกจากที่นี่หนี!ฆาตกรผู้นี้ ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวนี้ในใจ!ไม่ต้องพูดถึงว่าฉู่อันเจียงจะช่วยเย่เฟิงจัดการกับเขาหรือไม่ เพียงแค่พลังที่เย่เฟิงแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อกรได้ตัวประกันเจียงหว่านไม่เหลือแล้ว อีกฝ่ายจึงไม่ลังเลที่จะ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 486
แต่ฉากต่อไปกลับทำให้ทั้งสามคนต่างตกตะลึงปรากฏว่าฉู่อันเจียงส่งสายตาให้ลูกน้อง ชี้ไปที่เย่เฟิงอีกฝ่ายก็อุ้มเจียงหว่าน เดินไปหาเย่เฟิง “คุณชายเย่ ส่งคนคืนให้กับคุณแล้ว!”ตั้งแต่ฉู่อันเจียงมาถึง เย่เฟิงก็ยืนนิ่งเงียบอยู่ตลอดตอนนี้อุ้มเจียงหว่านมาแล้ว เขาจึงพยักหน้าให้ฉู่อันเจียง “ขอบคุณครับ!”“คุณชายเย่ไม่ต้องเกรงใจครับ! ผมเชื่อว่าแม้ผมจะไม่มา คุณก็มีวิธีจัดการเองได้”ฉู่อันเจียงหัวเราะกล่าวณ เวลานี้ พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียต่างก็ตกใจ!“คุณฉู่! คุณ… คุณนี่…”หวังหยวนป้ามองฉู่อันเจียง แล้วพูดอย่างงงงวยว่า“คุณฉู่ คุณทำไม… ทำไมถึงส่งเจียงหว่านให้เย่เฟิง?”หวังว่านเป่าก็อึ้งไปจนพูดไม่ออก“คุณชายเย่คือคนที่ผมจะส่งของขวัญให้ ของขวัญชิ้นใหญ่ที่พวกคุณเตรียมไว้ ผมส่งให้คุณชายเย่ไม่ถูกต้องหรือ?”ฉู่อันเจียงหัวเราะเยาะ ถามอย่างเยาะเย้ย“อ้า!”ได้ยินดังนั้น พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียก็อึ้งไปสีหน้าแสดงความประหลาดใจอย่างสุดขีด!อะไรนะ?ที่คุณฉู่บอกว่าจะมาส่งของขวัญ คนๆนั้น…คือเย่เฟิงเหรอ?นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น?ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เป็นไปได้ยังไง?คุณฉู่กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 485
หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าเย่เฟิงเปลี่ยนไป คิดว่าเขากลัวดังนั้น จึงรีบข่มขู่เย่เฟิงอีกครั้งแต่ไม่คิดว่า เย่เฟิงจะพูดอย่างนั้น!“เย่เฟิง มึงไม่รู้กลัวตายจริงๆ! ถึงกับไม่แคร์ชีวิตตัวเองเพื่อเจียงหว่านเลยใช่ไหม?”หวังว่านเป่ากัดฟันพูดเย่เฟิงหัวเราะเยาะ กำลังจะพูดอะไรบางอย่างติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ดๆ…แต่ในขณะนั้น เสียงแตรรถดังขึ้นเห็นรถ SUV และรถตู้ 7 ที่นั่งหลายคัน วิ่งเข้ามาทางประตูโรงเหล้าที่เย่เฟิงทำลายอย่างเร็วจากป้ายทะเบียน“เจียง A” เห็นได้ชัดว่ามาจากเมืองเจียงหยาง เมืองเอกรถเหล่านี้จอดลง มีคนลงจากรถชายวัยกลางคนผู้มีอำนาจ คือฉู่อันเจียง!!“เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่อันเจียงขมวดคิ้ว มองดูสถานการณ์ แล้วถามด้วยความสงสัยเขามองไปที่พ่อลูกตระกูลหวังที่จับผู้หญิงสวย แล้วมองไปที่เฮยเซียและเย่เฟิงตอนนั้น เย่เฟิงก็มองมา สายตาของทั้งสองก็ปะทะกันเมื่อฉู่อันเจียงเห็นใบหน้าของเย่เฟิง ก็ตกตะลึงบุคคลสำคัญของตระกูลฉู่ ดวงตาเป็นประกาย ใจก็คิดไปต่างๆนานาแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังไม่แสดงท่าทีอะไร“คุณฉู่ คุณมาถึงแล้วเหรอครับ?”หวังหยวนป้าเห็นฉู่อันเจียง จึงรีบทักทายด้วยความอ่อนน้อมหวัง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 484
“กูไม่เชื่อหรอกนะ!”“อ๊าก! อ๊าก!”เฮยเซียตะโกนด้วยความไม่พอใจ ใช้มีดพับแทงอย่างบ้าคลั่งไปที่ส่วนที่อ่อนแอของเย่เฟิง เช่นท้อง!กระทั่งสุดท้าย มีดพับในมือก็งอ แต่ก็ยังไม่เห็นว่ามีเลือดออก“ฆ่าคนยังไม่มีแรง ยังอยากจะเป็นคนเลวอีกเหรอ?”เย่เฟิงเยาะเย้ยตอนนี้ เฮยเซียอึ้งไป!พ่อลูกตระกูลหวังก็แสดงสีหน้าตกตะลึง!แม้แต่เจียงหว่าน ก็มองเย่เฟิงเหมือนมองปีศาจความกังวลและความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเธอหายไป ใจก็โล่งขึ้น“ไอ้หนุ่ม มึงเป็นใครกันแน่?”หวังหยวนป้าใบหน้ากระตุก ถามด้วยความสงสัย“ผมบอกอีกครั้ง ปล่อยเจียงหว่าน ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ!”“ไม่งั้น ปีหน้าวันนี้ จะเป็นวันครบรอบการตายของพวกคุณพ่อลูก!”เย่เฟิงพูดด้วยเสียงเย็น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายเมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนป้าก็จับเจียงหว่านแน่น กัดฟันพูดว่า “ไอ้หนุ่ม อย่ามาพูดจาขู่กรรโชก!ฉันเตือนมึง ตอนนี้เรายังฆ่ามึงไม่ได้ ไปให้พ้นซะ!ไม่งั้นเฮยเซียฆ่ามึงไม่ได้ เดี๋ยวก็จะมีคนมาฆ่ามึง!”เขามองเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ไม่กลัวที่จะบอกมึง เจ้าหนูคนนี้ เป็นของขวัญที่กูจะให้กับบุคคลสำคัญคนหนึ่ง! เธอไม่ใช่เมียของมึง อย่ามายุ่ง อย่าไป
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 483
“ฮ่าๆๆๆ…สะใจไหม?”หวังว่านเป่าหัวเราะอย่างพึงใจหวังหยวนป้าอุ้มเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ถูกต้องแล้ว เป็นอย่างนั้นแหละ! อย่าขยับ ไม่งั้นz,จะฆ่าเจ้าหนูคนนี้!”เย่เฟิงหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาเปล่งประกายความเย็นชาพูดตามตรง ฝ่ามือของเฮยเซียที่ตบหน้าเขา ไม่เจ็บเลยแค่ฝีมือระดับกลาง ไม่สามารถทำร้ายเย่เฟิงได้!แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเจ็บหรือไม่เจ็บ แต่เป็นการดูหมิ่น!แต่เจียงหว่านอยู่ในมือของพ่อลูกตระกูลหวัง ปืนจ่ออยู่ที่หัวเธอ เย่เฟิงไม่กล้าลงมือแม้จะถูกตบ ก็รู้สึกอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับความปลอดภัยของเจียงหว่าน มันไม่สำคัญเลย!เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!ต่อมา เฮยเซียตบหน้าเย่เฟิงอีกสองครั้งด้วยความแค้นและความสะใจ เมื่อครู่ถูกไอ้หนุ่มนี่เตะจนพ่นเลือด เขาก็เก็บความแค้นเอาไว้ ตอนนี้รู้สึกได้ถึงการระบายความแค้น“อู้อู…”เมื่อเห็นเช่นนั้น เจียงหว่านดิ้นรนอย่างแรง เสียงกระวนกระวายดังออกมาจากลำคอดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความโกรธแค้นและความรู้สึกผิด“ฮ่าๆๆ…คันจังเลย!”เย่เฟิงหัวเราะ พูดราวกับไม่ใส่ใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พ่อลูกตระกูลหวังก็โกรธ“ไอ้เวร! ยังกล้าเยาะเย้ยอีกเหรอ? ลุงเซีย ตบมันให้ตาย! ดูเห
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 482
เฮยเซียยิ้มเยาะแชะ!แต่ในพริบตา เย่เฟิงแค่สะบัดมือ มีดพับในมือของเฮยเซียก็หลุดออกไป!มือที่จับมีดของเฮยเซีย บริเวณโคนนิ้วมือฉีกขาดเลือดไหลรู้สึกถึงแรงที่น่ากลัว ทำให้มือชาทั้งข้าง!สีหน้าของเฮยเซียเปลี่ยนไปทันที แสดงความตกใจตอนนี้ การถอยหลังหนีไปก็สายเกินไป เขาจึงต้องใช้พลังของวิชาเสื้อเกราะเหล็กอย่างไม่ลังเลปัง!พร้อมกับเสียงทึบ เขาก็ถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไปหลังจากล้มลง เขาก็พ่นเลือดออกมา แล้วลุกขึ้นอย่างเซๆ!เย่เฟิงเลิกคิ้ว ดวงตาแสดงความประหลาดใจแม้ว่าเขาจะเตะออกไปแบบไม่ตั้งใจ แต่แรงก็รุนแรงมาก โดยปกติแล้วอีกฝ่ายน่าจะตายหรือบาดเจ็บสาหัสแต่กลับลุกขึ้นได้?ดูเหมือนว่าคนคนนี้ จะเป็นนักรบที่ฝึกฝนการป้องกันร่างกาย?ตอนนั้น หวังว่านเป่าเห็นเฮยเซียถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไป และยังพ่นเลือดออกมา จึงแสดงความหวาดกลัวและตกใจ“ไอ้เวร!”หลังจากด่าไปคำหนึ่ง เขาก็หันหลังวิ่งเข้าไปในวิลล่าเย่เฟิงเห็นดังนั้น ก็จะวิ่งตามไปแต่ในขณะนั้น เห็นคนอีกคนลากผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมาไม่ใช่หวังหยวนป้ากับเจียงหว่าน จะเป็นใครได้อีก?“หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นผมจะยิงเธอให้ตาย!”หวังหยวนป้าเ
