บทที่ 117

“ไป ตามเขาไป อย่าให้เขาหนีไปเด็ดขาด! การ์ดนั่น เขาต้องขโมยมาแน่ๆ!”

ซ่งเจียงเห็นดังนั้น ก็รีบตะโกนขึ้น

“ไปชั้นบนสุดด้วย? โม้เก่งจริงๆ เขากล้าเหรอ?’

“นายท่านซ่งอยู่รับแขกผู้มีเกียรติอยู่ชั้นบนสุดพอดี ถ้าเขาไปชั้นบนสุดจริง ก็จะได้เปิดเผยตัวตนเขาด้วย!”

“วางใจเถอะ เขาไม่กล้าหรอก! ฉันว่านะ เขาแค่อยากขึ้นลิฟต์ แล้วหนีผ่านชั้นอื่นมากกว่า!”

“ตามเขาไป!”

กลุ่มคนพูดนั่นนี่กันสนุกปาก แล้วขึ้นลิฟต์ตามเย่เฟิงไป

ซ่งเจียงเองก็จะเข้าไปด้วย แต่ว่ามีสายเข้าพอดี

“พี่หย่งไท่!”

คุณซ่งที่ว่านี้รับสายแล้วพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

ซ้ำยังฟังดูสนิทสนม ทำให้คนฟังต้องขนลุกไปทั้งตัว

อีกฝ่ายคือคุณชายซ่ง ซ่งหย่งไท่ หนึ่งใน ‘สองคุณชาย’ แห่งหยุนเฉิง

เขาไม่เพียงแต่มีอำนาจ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นลูกหลานสายเลือดตรงของตระกูลซ่งที่แท้จริง คนละระดับกับซ่งเจียงที่เป็นลูกหลานสายเลือดห่างอย่างสิ้นเชิง

“มายัง?”

ซ่งหย่งไท่เอ่ยถามนิ่งๆ

“มาถึงแล้วครับๆ!”

ซ่งเจียงรีบตอบ

“มาถึงเร็วจริง ถ้างั้นนายออกมารอแขกผู้มีเกียรติกับฉันที่หน้าประตู เขามาถึงจะได้พาเขาขึ้นไป”

ซ่งหย่งไท่พูดสั่ง

“ได้เลยครับ พี่หย่งไท่!”

ซ่งเจียงตอบตกลง