เมื่อเห็นเย่เฟิงเดินตรงไปทางห้องส่วนตัว ทุกคนก็ตกใจและสับสนเหิมเกริมขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเขาแสวงหาความตายเพราะความไม่รู้ หรือเพราะเหตุผลอะไรกันแน่?ดวงตาที่สวยงามของซ่งมู่เสวี่ยฉายแววความสงสัยหรือว่า เขาจะเป็นแขกผู้มีเกียรติจริงๆ!คุณปู่ขอให้เธอมาพบกับชายผู้มีพรสวรรค์ คงไม่ใช่ไอ้คนนี้จริงๆ หรอกมั้ง?ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณปู่ก็ไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลยนะไม่ต้องพูดถึงการแต่งกายของอีกฝ่าย แค่ความจริงที่ว่าเขาเป็นสามีของคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลีเรื่องนี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ซ่งมู่เสวี่ยจะยอมรับได้แล้วเวินเสี่ยวเหมิง และจางเฉิงเฟิงมองหน้ากัน ทายาทรุ่นสองคนอื่นๆ ก็ด้วย“หรือว่า เขาจะเป็นแขกผู้มีเกียรติคนนั้นจริงๆ?”“เป็นไปไม่ได้ๆ!”“ลูกเขยของตระกูลหลีจะกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติของนายท่านซ่งได้ยังไง?”แต่ในวินาทีถัดมา ขณะที่ทุกคนยังคงมีร่องรอยแห่งความหวัง และความไม่พอใจอยู่ในดวงตาของ เย่เฟิงก็เดินไปถึงบริเวณหน้าห้องส่วนตัว“คุณคือ...”พนักงานเสิร์ฟหน้าตาดีสองคนที่เฝ้าประตูอยู่เห็นเย่เฟิงเดินมา ก็เอ่ยถามอย่างสุภาพ“แซ่เย่”เย่เฟิงกล่าวเบาๆในเวลานี้ ประตูห้องส่วนตัวเปิดออก นายท่านซ่งโผล่หัวออก
เป่ยเหล่าหัวเราะร่า “เสี่ยวเย่ เดี๋ยวจะแนะนำให้ คนนี้คือประธานถง ถงว่านจินแห่งถงฟากรุ๊ป ภรรยาของเขาเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวซีเอ็มแอล ก่อนหน้านี้อยู่ในระยะสุดท้าย ดูไม่มีโอกาสรอดแล้วแต่ผมมีตัวอย่างยา ‘แสงแห่งชีวิต’ ที่รักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวโดยเฉพาะที่คุณให้มาไม่กี่ชุดอยู่ ผมก็เลยคิดในมุมมองม้าตายให้รักษาอย่างม้าเป็น แล้วมอบให้ประธานถงไปหน่อยคาดไม่ถึงว่าคุณนายถงจะมีชีวิตรอดต่อไปจริงๆ แถมอาการยังมั่นคงกว่าก่อนหน้านี้อีกด้วย!”เมื่อได้ยินดังนั้น เย่เฟิงก็เข้าใจในทันที ขณะเดียวกันยังพูดด้วยสีหน้าตะลึงงันว่า “คุณคือประธานถงเองเหรอครับ? เศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งมณฑลเจียง?”ไม่น่าล่ะ เย่เฟิงถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าตั้งแต่แวบแรกที่เห็น แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหนที่แท้ก็ไม่ใช่คนรู้จักในชีวิตจริง แต่แค่เคยเห็นเศรษฐีอันดับหนึ่งคนนี้จากในข่าวมาก่อนเท่านั้น“เศรษฐีอันดับหนึ่งอะไรกัน ไม่กล้าหรอกครับ! หมอเทวดาเย่ คุณคือผู้ช่วยชีวิตของผมกับภรรยาผมเลยนะ! ผมถงว่านจินไม่รู้จะตอบแทนยังไงจริงๆ นี่คือหุ้นส่วน 20% ของถงฟากรุ๊ป ขอหมอเทวดาเย่รับไว้ด้วยนะครับ!”ถงว่านจินพูด แล้วหยิบเอกสารมอบหุ้นส่วนออก
เวินเสี่ยวเหมิงเองก็รู้ว่าตนพูดผิด!เย่เฟิงที่เดิมไม่พูดอะไรเลย แต่กลับถูกคำพูดนี้ของเธอนึกถึงประเด็นนี้ขึ้นมาเช่นนั้น เย่เฟิงก็สามารถใช้เรื่องนี้เล่าเหตุการณ์ที่ตนถูกคนเหล่านี้ดูถูกเหยียดหยามยังไงออกไปได้นี่!เวินเสี่ยวเหมิงร้องไห้ไม่มีน้ำตา อยากจะตบหน้าตัวเองแรงๆ สักทีหนึ่งเธอบาดหมางกับนายท่านซ่งไม่ได้ ดูถูกแขกผู้มีเกียรติของนายท่านซ่ง ไม่แน่ตระกูลเวินอาจซวยไปด้วยก็ได้!อีกอย่างที่บ้านทำธุรกิจหยกและไข่มุก รู้จักถงฟากรุ๊ปบ้าง และสามารถพูดได้ว่าต้องการถงฟากรุ๊ปแต่ตอนนี้ ถงว่านจินที่เป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งกลับเรียกเย่เฟิงว่าเป็นผู้ช่วยชีวิตถึงขนาดคุกเข่ามอบหุ้นส่วนให้เห็นได่ชัดว่า ถงว่านจินซาบซึ้งเย่เฟิงมากดูถูกเย่เฟิงในตอนนี้ ก็เท่ากับดูถูกถงว่านจินด้วยธุรกิจของบ้านเวินเสี่ยวเหมิงอาจได้รับผลการทบมาก ถึงขนาดแค่ถงว่านจินโกรธ ก็อาจตัดความสัมพันธ์ของทั้งสองออกทันทีทายาทรุ่นสองคนอื่นๆ เองก็เผยสีหน้าเป็นกังวลออกมาตระกูลของพวกเขาสู้เวินเสี่ยวเหมิงไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ดังนั้นยิ่งไม่อาจบาดหมางกับตระกูลซ่งและถงว่านจินอยู่แล้วจบแล้ว!เพียงแค่คำพูดเดียวของเย่เฟิง เกรงว่าพวกเขาต้อ
ถึงแม้จะด่าออกไป แต่ในใจหลิงเอ๋อร์กลับไม่รู้สึกรังเกียจ มีเพียงความรู้สึกได้ใจ และดีใจผู้หญิงคนนี้มีความรู้สึกซาบซึ้ง และความรู้สึกดีๆ ต่อเย่เฟิงอย่างบอกไม่ถูกเธอเพิ่งฝึกฝน ‘หทัยปักษาหวนชีวา’ ไปได้อาทิตย์กว่า ก็พบว่าตนได้บรรลุถึงระดับพลังมืดทมิฬแล้วขนตามร่างกายที่แต่เดิมทำให้เธอเขินอายที่จะเห็นพบปะผู้คนก็หายไป และผิวพรรณของเธอก็เรียบเนียนขึ้นวันนี้หลิงเอ๋อร์สวมชุดเดรสเป็นพิเศษ ทำให้เธอดูสดใสและมีเสน่ห์เป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่ได้แสดงความเป็นผู้หญิงออกมาอย่างมั่นใจแบบนี้"อะแฮ่ม!"ในเวลานี้ นายท่านซ่งกระแอมสองสามครั้งและแนะนำให้เย่เฟิงว่า "เสี่ยวเย่ ฉันขอแนะนำให้นายรู้จัก นี่คือหลานสาวของฉัน ซ่งมู่เสวี่ย! คนหนุ่มสาวอย่างพวกนายสามารถสื่อสารพูดคุยกันมากๆ!"หลังจากสิ้นคำพูด เป่ยเหล่าที่อยู่ข้างๆ เม้มริมฝีปากแล้วพูดกับตัวเองว่า ตาแก่นี่ เห็นหลานสาวของฉันสนิทกับเสี่ยวเย่เข้าหน่อย ก็รู้สึกไม่ดีแล้วใช่ไหม?ซ่งมู่เสวี่ยเม้มริมฝีปากของเธอ ก้าวไปข้างหน้าแล้วยื่นมือไปหาเย่เฟิง "สวัสดีค่ะ คุณเย่!""สวัสดีครับ"เย่เฟิงจับมือกับอีกฝ่ายและปล่อยทันทีเมื่อนายท่านซ่งเห็นสิ่งนี้ เขาก็ดูไม
ในเวลานี้ ซ่งมู่เสวี่ย เวินเสี่ยวเหมิง จางเฉิงเฟิงและคนอื่นๆ ก็อยากจะเข้าไปตบหน้าซ่งเจียงด้วยเช่นกันเย่เฟิงไม่ได้จะเอาเรื่องพวกเขาแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าซ่งเจียงจะหาเรื่องตายอีกครั้ง!แม่ง…โง่หรือไงวะ?รบกวนช่วยดูสถานการณ์ก่อนที่จะส่งเสียงร้องได้ไหม?ไม่เห็นหรือไงว่าคุณเย่กำลังนั่งอยู่ที่นี่น่ะ?“พี่หย่งไท่ พี่…”ซ่งเจียงถูกทุบตีอย่างหนักจนเขาเซ ปิดหน้าแล้วพูดด้วยความสับสน“แหกตาดูให้ชัดเจน คุณเย่เป็นแขกผู้มีเกียรติที่ปู่ของฉันเชิญมาในวันนี้! เมื่อกี้นายคงทำให้คุณเย่ไม่พอใจสุดๆ สินะ?”ซ่งหย่งไท่มีสีหน้าชั่วร้าย คว้าคอเสื้อของซ่งเจียงแล้วถามอย่างเคร่งขรึมด้วยคำอธิบายที่ประดับประดาของซ่งเจียงเกี่ยวกับ "คนก่อเรื่อง" ในตอนนี้ ซ่งหย่งไท่สามารถจินตนาการได้ว่าซ่งเจียงได้ทำหน้าแบบไหนต่อเย่เฟิง"เชอะ!"นายท่านซ่งตะคอกอย่างหนักและมองไปที่หลานสาวของเขาซ่งมู่เสวี่ยและเวินเสี่ยวเหมิงคนแก่มักรู้เยอะ เขาสัมผัสได้ตั้งนานแล้วว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเย่เฟิงกับทายาทรุ่นสองเหล่านี้เพียงแต่เย่เฟิงปกปิด และไม่ได้เอ่ยถึงมัน ดังนั้นนายท่านซ่งจึงไม่ไล่ตามมันจนถึงที่สุดแต่ซ่งเจียงเข้ามาและตะ
เมื่อพูดเช่นนั้น คุณชายซ่งก็โบกมือเรียกลูกน้องมาไม่กี่คน"ไม่! ไม่นะ...""ผมสำนึกผิดแล้ว! ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว..."“ปู่รอง! คุณเย่ ไว้ชีวิตผมเถอะนะครับ!”"โอ๊ย!"นอกจากเสียงร้องไห้และกรีดร้องแล้ว ซ่งเจียงที่ขาหักก็ถูกลากออกไปโดยตรง“เอาล่ะทุกคน นั่งลง! ให้ทุกคนได้เห็นเรื่องตลกแล้ว”นายท่านซ่งยิ้มอย่างละอายใจและเชิญทุกคนให้นั่งลงวินาทีต่อมา เขาพูดกับเย่เฟิง "เสี่ยวเย่ นายยังจะปกป้องไอ้สารเลวพวกนี้อีก..."ในขณะนี้ เขาชื่นชมเย่เฟิงมากยิ่งขึ้นในใจทักษะทางการแพทย์ของเขาไม่เพียงแต่ดีเท่านั้น แต่ความมีน้ำใจและอุปนิสัยของเขาไม่สามารถเทียบได้กับคนหนุ่มสาวทั่วไป“นั่นน่ะสิ! มีเพียงคนที่มีจิตใจที่ยิ่งใหญ่และเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เช่นหมอเทวดาเย่เท่านั้นที่สามารถสร้างยา "แสงแห่งชีวิต" ออกมาได้ และเป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยมะเร็งเม็ดเลือดขาวหลายล้านคน! หมอเทวดาเย่ ผมถงว่านจินขอดื่มอวยพรให้คุณ!"ถงว่านจินชื่นชมอย่างจริงใจเป่ยเหล่าและซุนกว่างซานมองไปที่เย่เฟิงด้วยความชื่นชมเช่นเดียวกัน“มันขนาดนั้นหรอกครับ”เย่เฟิงรู้สึกละอายใจเล็กน้อยและยกแก้วของเขาขึ้นดื่มร่วมกับทุกคนจากน
ในเวลานี้ โจวชิ้งได้พานั่วนั่วขึ้นรถไป แต่กลับไม่รู้ว่ามีดวงตาสองคู่กำลังเฝ้าดูเรื่องทั้งหมดนี้อยู่“พี่หย่วน นั่วนั่วถูกคนอื่นพาตัวไปแล้ว เราควรเข้าไปหยุดไหม?”อาเจียงโทรหาหลีหย่วนและขอคำแนะนำ“ถูกใครพาไป?ปลายสาย จู่ๆ เสียงของหลีหย่วนก็ขรึมลง เห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก“อดีตภรรยาของคุณเย่ ที่ชื่อโจวชิ้งครับ”อาเจียงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกเมื่อได้ยินว่าเป็นโจวชิ้ง หลีหย่วนก็รู้สึกโล่งใจ "แม่แท้ๆ ของเด็กนั่นน่ะเหรอ?"แต่ว่า เขาได้ตรวจสอบทุกอย่างเกี่ยวกับเย่เฟิงอย่างรอบคอบแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าโจวชิ้งเป็นคนแบบไหนคุณชายหลีผู้นี้ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เธอมารับเด็กไปทำไม?"“เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ พี่หย่วน เราควรทำยังไงดี ให้ตามไปไหมครับ?”อาเจียงถามหลีหย่วนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วสั่ง "ตามไป! อดีตภรรยาของพี่เขยของฉันไม่ใช่คนดี จิตใจของเธอแข็งมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะมาพบเด็กโดยไม่มีเหตุผล!"“ตามไปก่อน แล้วบอกพิกัดมา เดี๋ยวฉันจะตามไป”ตอนนี้ คุณชายหลีคนนี้เป็นห่วงเรื่องของเย่เฟิงและนั่วนั่วมากเพียงแค่ปัญหาเล็กน้อย เขาก็ต้องจัดการด้วยตัวเองนั่นคือลูกสาวของพี่เขยและหล
ในรถ Land Rover หลีหย่วนนั่งอยู่ที่เบาะหลัง โดยมีอาเจียงและเหล่าหยูนั่งอยู่ข้างหน้า"ลูกพี่ ดูสิ นั่นดูเหมือนจะเป็นรถของหมาดำเว่ยเหลาหู่นะ!"เหล่าหยูหรี่ตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบคม“แม่ง! โจวชิ้งผู้หญิงคนนี้คิดจะมอบนั่วนั่วให้กับคนของเว่ยเหลาหู่เหรอ?”การแสดงออกของหลีหย่วนเปลี่ยนไปและเขาพูดอย่างเย็นชาขณะที่เขาพูดอย่างนั้น จู่ๆ เขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง "ไม่ได้การละ! มันต้องมุ่งเป้าไปที่พี่เขยของฉันแน่ๆ ไอ้ระยำนั่นคิดจะใช้เด็กมาล้อ!"เย่เฟิงเอาชนะเว่ยเสี่ยวตงได้ และในวันนั้นที่บ้านเก่าของตระกูลหลี เขายังเตะเฮยจินกังผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของเว่ยเหลาหู่จนตายอีกด้วยในเวลานี้ โจวชิ้งพานั่วนั่วไป และคนของเว่ยเหลาหู่ก็ปรากฏตัวที่นี่อีกทันทีที่หลีหย่วนคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็เดาได้ว่ามีแผนสมรู้ร่วมคิดที่น่ากลัว!“พี่หย่วน เราควรทำยังไงดี?”อาเจียงถาม“จะทำอะไรได้อีก? ลงมือจัดการสิ! พุ่งไปเลย!”หลีหย่วนตะโกนอย่างเย็นชาและพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดโครม!วินาทีต่อมา ด้วยเสียงคำรามของเครื่องยนต์ จู่ๆ แลนด์โรเวอร์ก็พุ่งออกไปจากริมถนน!บูม!แล้วมันก็ชนเข้ากับรถ Toyota Domineering จา
“ยันต์สังหาร! หลังจากใช้งาน มันจะปลดปล่อยการโจมตีหนึ่งครั้งที่สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งระดับพลังแปรสภาพช่วงท้ายได้ในทันที...” เย่เฟิงอธิบายคุณสมบัติและวิธีใช้ยันต์นี้อย่างละเอียด!ยันต์นี้เป็นสิ่งที่เย่เฟิงสร้างขึ้นด้วยตัวเอง!โดยใช้วิชาวาดยันต์จากวิชาการแอบมองนภามังกร เขาได้ผนึกพลังปราณมังกรไว้ในยันต์นี้ ทำให้มันสามารถปลดปล่อยพลังเทียบเท่ากับแปดส่วนของพลังเต็มที่ของเย่เฟิงได้ ชายวัยกลางคนที่ฟังอยู่มีสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย “อืม... ฉันไม่สามารถตัดสินได้ด้วยตัวเอง คงต้องให้คนมาช่วยตรวจสอบก่อน” ไม่นานนัก ชายวัยกลางคนก็กลับมาพร้อมยันต์ในมือ เขายิ้มแห้งๆ พร้อมกล่าวว่า “คุณครับ ยันต์ของคุณ ไม่มีใครในทีมของเราสามารถระบุได้แน่ชัดว่าเป็นของแท้หรือไม่แต่สิ่งที่ยืนยันได้คือ มันมีคลื่นพลังงานอยู่จริง ดังนั้นเราจะอนุญาตให้นำไปประมูลได้” “คุณต้องการตั้งราคาขั้นต่ำเท่าไหร่ครับ?”ชายวัยกลางคนถาม “เริ่มต้นที่ 250 ล้านแล้วกัน”เย่เฟิงตอบหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง “250 ล้าน? ราคาสูงขนาดนี้เลยเหรอ?” ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะเบะปาก “มีปัญหาอะไรรึเปล่า? ถ้าประสิทธิภาพของยันต์นี้เ
...หลายวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว!ในวันนี้ เย่เฟิงเดินทางมายังงานประมูลที่จัดขึ้นโดยตระกูลกู่พร้อมกับหลีหย่วนณ คฤหาสน์ส่วนตัวขนาดใหญ่กว่า 100 ไร่ ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองทางตะวันตกของหยุนเฉิงซึ่งเป็นที่อยู่ของตระกูลกู่ และเป็นสถานที่จัดงานประมูลที่แห่งนี้ปกติจะไม่เปิดรับแขกทั่วไป ยกเว้นในวันจัดงานประมูลเท่านั้นตั้งแต่เช้าเวลา 8 โมง รถหรูหลากหลายรุ่นก็จอดเรียงรายอยู่ทั้งภายในและภายนอกพื้นที่ เย่เฟิงและหลีหย่วนจอดรถไว้ด้านนอก และเดินเข้ามาหลังจากผ่านการตรวจสอบ "อาหย่วน ช่วงนี้เจอปัญหาอะไรหรือเปล่า?"ระหว่างเดิน เย่เฟิงเหลือบมองหลีหย่วนก่อนจะเอ่ยถามตอนที่เย่เฟิงเห็นอีกฝ่ายวันนี้ ก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายมีเรื่องหนักใจบางอย่าง และขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลา“ครับ?”หลีหย่วนชะงัก แล้วส่ายศีรษะ “ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่มีปัญหาเล็ก ๆ ผมจัดการเองได้""ถ้ามีอะไรก็บอกฉันได้นะ บางทีฉันอาจช่วยได้!" เย่เฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "รู้แล้วครับ ถ้าผมมีปัญหาจริงๆ จะมาหาพี่แน่นอน ฮ่าๆ..."หลีหย่วนตอบพร้อมหัวเราะเบา ๆ สิ่งที่หลีหย่วนไม่ได้บอกเย่เฟิง คือช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้คนที่ตระกูลหลี
อาจารย์คงในตอนนี้เริ่มเข้าใจสถานการณ์ จึงอธิบายให้สองพ่อลูกตระกูลเฉาฟังว่า "ก็เหมือนอาหารบางชนิดที่ไม่มีอันตรายเมื่ออยู่ลำพัง แต่ถ้ากินพร้อมกันอาจทำให้เกิดพิษได้!บ่อน้ำ ปลาที่ว่ายในน้ำ และกระจกแปดเหลี่ยม เมื่อแยกกันนั้นถือว่าเป็นของมงคล และบางครั้งยังช่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายได้ด้วยซ้ำ แต่เมื่อนำมาจัดวางรวมกันในรูปแบบนี้ กลับกลายเป็น ค่ายกลฮวงจุ้ยสังหาร! ไม่รู้ว่าใครกันที่มีฝีมือสูงส่ง แต่จิตใจกลับโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเย่ที่มองออก เชื่อเถอะว่าบ้านของประธานเฉาอาจไม่มีวันสงบสุขอีกต่อไป! พูดตรง ๆ นะครับ ถึงจะล้มละลาสยก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลย!”คำพูดนี้ทำให้สองพ่อลูกตระกูลเฉาถึงกับตัวสั่น และแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว "หรือจะเป็นนักออกแบบสวนคนนั้น?" เฉาเหนียนสีหน้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แต่ยังคิดไม่ตกว่าทำไมอีกฝ่ายถึงต้องการทำร้ายครอบครัวเขา ในใจเขาตั้งมั่นว่าจะตามหานักออกแบบสวนคนนั้นให้พบ และทำให้เรื่องนี้กระจ่าง แต่ในขณะเดียวกัน เฉาเริ่นกลับมองเย่เฟิงด้วยสายตาสงสัยเต็มเปี่ยม "คนแซ่เย่! แม้แต่อาจารย์คงยังดูไม่ออกเลย แล้วนายมาถึงก็จับได้ทันทีส
"ไม่ใช่ว่าคุณจะเอา 1.5 พันล้านหรือไง? ผมกับพ่อให้คุณ รีบช่วยแม่ฉันสิ!""นี่แกทำได้จริงไหมเนี่ย?"เฉาเริ่นที่ยืนอยู่ข้างๆ เร่งเย่เฟิงด้วยความร้อนรนจนแทบจะเสียสติ เย่เฟิงแค่นเสียงเย็น ๆ ก่อนจะกระทืบเท้ากระโดดออกจากหน้าต่างชั้นสองเมื่อถึงพื้น เขากระโดดอีกครั้ง และต่อยหมัดตรงไปยังกระจกแปดเหลี่ยมที่แขวนอยู่หน้าประตู เพล้ง!กระจกแปดเหลี่ยมทองเหลืองแตกละเอียดด้วยหมัดของเย่เฟิง!"คุณทำบ้าอะไรน่ะ? นั่นมันเอาไว้ปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายนะ!"เฉาเริ่นที่มองลงมาจากหน้าต่างชั้นสองถามด้วยความตกใจและสงสัย "เรียบร้อยแล้ว!" "คุณนายปลอดภัยแล้ว!" ทันใดนั้น มีเสียงร้องตะโกนดังขึ้น เพียงเห็นคุณนายเฉาที่ก่อนหน้านี้ยังคลุ้มคลั่งพยายามผูกคอตาย พอหลังจากกระจกแตก เธอก็ร่างอ่อนลงและหมดสติไปทันที เฉาเหนียนรีบเข้าไปตรวจดูอาการภรรยา และถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอก เธอในตอนนี้หายใจได้ปกติ เพียงแค่หมดสติเท่านั้น ไม่นานหลังจากที่แน่ใจว่าอาการของคุณนายเฉาไม่มีอะไรแล้ว ทุกคนก็ออกมาพูดคุยกันที่สวน "คุณเย่ ขอบคุณมาก! ขอบคุณจริง ๆ!" เฉาเหนียนกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงจริงใจ "ไม่ต้องขอบคุณหรอ
เย่เฟิงกำลังนอนหลับฝันดี จู่ๆ ก็ได้รับสายจากเบอร์แปลกหน้า“ใครครับ?”เย่เฟิงถามสะลึมสะลือ เมื่อมองเวลาถึงจะรู้ว่ามันดึกแล้ว“คุณเย่ คุณช่วยแม่ผมได้จริงเหรอ?”ในโทรศัพท์ น้ำเสียงที่รีบร้อนพลันดังขึ้นเย่เฟิงตอบ ‘หืม?’ ไปเบาๆ แล้วรู้ทันที “เฉาเริ่น?”“ใช่! ฉันเอง!”“ถือว่านายทำนายแม่น! แม่ฉันเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ นายช่วยแม่ฉันได้จริงๆ ใช่ไหม?”เฉาเริ่นลังเลเล็กน้อย แล้วถามเสียงขรึมเขาได้รับเบอร์ติดต่อของเย่เฟิงมาจากถงซวี่เย่“ได้สิ! แต่ฉันบอกแล้วว่าถ้ามาหาผมอีกราคาเพิ่มเป็น 1.5 พันล้าน!”เย่เฟิงตอบนิ่งๆ“ได้! ได้ๆ!”เฉาเริ่นกัดฟัน แล้วตอบตกลงถึงแม้จะโกรธที่เย่เฟิงเรียกร้องเงินแบบไม่มีเหตุผล แต่ตอนนี้เรื่องความปลอดภัยของแม่สำคัญกว่าอะไรทั้งนั้น ถ้าจำเป็นก็ต้องยอมไปก่อน! หนึ่งชั่วโมงให้หลัง เย่เฟิงถูกเฉาเริ่นพาตัวมายังคฤหาสน์ของตระกูลเฉา สมกับเป็นตระกูลที่ทำธุรกิจก่อสร้าง ตัวคฤหาสน์ส่วนตัวกินพื้นที่กว้างขวางมาก การจัดตกแต่งภายในสวนก็ดูพิถีพิถันสุดๆ ทั้งบ่อน้ำ สวนหิน สระว่ายน้ำ มีครบทุกอย่าง! “คนนี้คือคุณเย่ใช่ไหม?” เฉาเหนียนออกมาต้อนรับ แต่เมื่อเห็นเย่เฟิงที่เด
"งั้นก็ถือว่าเป็นเกียรติแล้ว!" อาจารย์คงกล่าวพลางยิ้มรับ หลังจากนั้น เฉาเหนียนสั่งให้พ่อครัวในคฤหาสน์จัดเตรียมอาหารมื้อดึกอย่างประณีต พร้อมนั่งร่วมโต๊ะกับเฉาเริ่นและอาจารย์คงเพื่อดื่มกินกันอย่างเพลิดเพลิน บรรยากาศในห้องอาหารเป็นไปอย่างรื่นรมย์ แต่แล้ว เสียงดังแปลกๆ ก็ดังขึ้นจากชั้นบน จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของหญิงสาวเสียงร้องไห้ครั้งนี้ฟังดูเจ็บปวดและหวาดเสียวกว่าเดิม ทำให้ผู้คนขนลุกซู่ทั้งสามคนที่อยู่ในห้องอาหารต่างหน้าซีดเผือด รีบพากันขึ้นไปชั้นบน คุณนายเฉาในสภาพผมยุ่งเหยิง ดวงตาแดงก่ำและมีน้ำตาเป็นสีเลือดไหลรินออกมาไม่หยุดขณะนี้ เธอนำผ้าปูเตียงที่ตัดเป็นเส้นๆ มาเชื่อมต่อกันจนกลายเป็นเชือกยาว แล้วแขวนไว้กับโคมไฟกลางห้อง "ฮือ... ฮือๆ..." ในขณะที่ร้องไห้ เธอก็ปีนขึ้นไปบนขอบเตียง ตั้งท่าจะนำคอเข้าไปในบ่วงเชือกนั้นเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามปลิดชีวิตตัวเอง! "ที่รัก!" เฉาเหนียนร้องเสียงหลง สีหน้าซีดเผือด รีบพุ่งเข้าไปห้ามเธอ แต่แรงของคุณนายเฉาในตอนนั้นเหมือนไม่ใช่ของมนุษย์ธรรมดา เธอถีบเฉาเหนียนกระเด็นไปกระแทกกำแพง แล้วทิ้งตัวแขวนคออยู่กับเชือก ท่อนขา
กลางดึกคืนนั้น เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังขึ้นในคฤหาสน์ส่วนตัวของตระกูลเฉา “ฮือ...ฮือๆ...”ในคฤหาสน์ส่วนตัวของตระกูลเฉา เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังขึ้ ฟังดูน่าขนลุกเฉาเริ่นและเฉาเหนียนผู้เป็นพ่อยืนอยู่ในห้องด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจและสงสัย เบื้องหน้าของทั้งสองคือคุณนายเฉา ที่นั่งอยู่บนพื้นห้องในสภาพเสียสติ ร้องไห้ไม่หยุด แถมยังใช้กรรไกรตัดผ้าปูที่นอนจนขาดเป็นเส้นๆ “นี่มันอะไรกัน? ที่รัก คุณเป็นอะไรไป?”เฉาเหนียนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สะท้านไปด้วยความหวาดกลัว การที่คนข้างกายลุกขึ้นมากลางดึกและเริ่มแสดงพฤติกรรมแปลกประหลาดเช่นนี้ ย่อมทำให้ใครก็ต้องขนลุก ส่วนคุณนายเฉาไม่เพียงแต่แค่ร้องไห้เท่านั้น แต่ยังดูเสียสติด้วยเธอร้องไห้ไปด้วยถือกรรไกรไปด้วย พร้อมกับตัดผ้าปูเป็นเส้นๆแต่ไม่ว่าจะเรียกหรือถามอย่างไร คุณนายเฉาก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบ ไม่ว่าเฉาเหนียนและลูกชายเฉาเริ่นจะเรียกเธอยังไง เธอก็ไม่ตอบสนองคล้ายเป็นคนเสียสติ“พ่อ...หรือว่าแม่จะโดนของ?”เฉาเริ่นถามด้วยน้ำเสียงหวาดกลัวและเต็มไปด้วยความสับสน “เร็วเข้า! เรียกอาจารย์คงมาดูหน่อย!”เฉาเหนียนรีบร้อนสั่งลูกชาย
ถงซวี่เย่ยิ้มพลางถาม เฉาเริ่นหน้าตึงขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดกับเย่เฟิงด้วยน้ำเสียงไม่เต็มใจนัก “ขอบใจ!” เย่เฟิงได้ยินแล้วก็ยิ้มเยาะเล็กน้อย พลางถามกลับ “ขอบคุณยังไงล่ะ?” เขาไม่ได้ติดเรื่องช่วยคนอื่น แต่ติดเรื่องช่วยเหลือคนอื่นแล้ว อีกฝ่ายยังแสดงท่าทีไม่รู้บุญคุณอีกดังนั้น เขาเองก็ไม่ไว้หน้าเฉาเริ่นเช่นกัน!เมื่อได้ยินดังนั้น เฉาเริ่นถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วถามกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจ “แล้วนายอยากให้ขอบคุณยังไง? จะเอาเงินรึไง?” ในน้ำเสียงของเขาแฝงด้วยความเย้ยหยันอย่างเห็นได้ชัด!แต่เย่เฟิงกลับพยักหน้าตอบหน้าตาย “เอาสิ! ขอสัก 90 ล้านแล้วกัน”ได้ยินดังนั้น เฉาเริ่นเบิกตากว้าง มองเย่เฟิงด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธจัด ถงซวี่เย่เองก็อึ้งไปเหมือนกัน ไม่คิดว่าเย่เฟิงจะพูดเอาเงินตรงๆ แบบนี้ “นายนี่กล้าดีจริงๆ นะ ยังจะ 90 ล้านอีก? นี่นายจนจนคลั่งไปแล้วใช่ไหม? หรือว่าคุณหนูใหญ่หลีไม่ให้เงินใช้?” เฉาเริ่นพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “ถ้าเกิดอุบัติเหตุในไซต์งานนี้ นายต้องจ่ายค่าชดเชยไปเท่าไหร่? ไหนจะค่าเสียหายจากการหยุดงาน และผลกระทบในแง่ลบต่อชื่อเสียงบริษัทอีก? บร
“ถ้าขุดเจออะไรสกปรกจริงๆ ฉันจะกินมันเข้าไปเลย!”อาจารย์คงพูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แสดงออกถึงความเชื่อมั่นในฝีมือของตัวเอง “เล่นใหญ่ขนาดนี้เชียว?”เย่เฟิงส่ายหัวพลางถอนหายใจ รถขุดเริ่มทำงานตามจุดที่เย่เฟิงชี้ไว้ขณะที่เย่เฟิงยืนดูอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ถงซวี่เย่เองก็มีสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาจับจ้องไม่กะพริบส่วนเฉาเริ่นกับอาจารย์คงยืนกอดอกอยู่ไม่ไกลนัก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะ ไม่กี่นาทีต่อมา ก็ขุดลึกลงไปได้สี่ถึงห้าเมตร แต่กลับพบเพียงก้อนหินรกๆ เท่านั้น“ตลกจริงๆ! ไอ้ที่นายบอกมันอยู่ไหนล่ะ? ไม่รู้รึไงว่าฉันมีชื่อเสียงขนาดไหนในวงการฮวงจุ้ย กล้ามาสงสัยในฝีมือฉันเนี่ยนะ? ไอ้หนุ่ม จ่ายค่าเสียหายมาเลย ฉันไม่เอาเยอะ สักห้าล้านพอ!”อาจารย์คงพูดด้วยความภูมิใจ “คุณเย่ ถ้าคุณไม่มีเงินจ่าย ก็ขอโทษอาจารย์คงซะ เดี๋ยวผมจะช่วยพูดให้ แล้วปล่อยให้เรื่องนี้จบๆ ไปอย่ากลับไปขอเงินคุณหลีเลยนะ แบบนั้นมันไม่ดี” เฉาเริ่นพูดพลางเย้ยหยัน “คุณชายเฉา จะขุดต่อไหมครับ?”คนงานของเขาเอียงศีรษะออกมาถาม“ขุดต่อไป!” เย่เฟิงพูดเสียงเรียบ ไม่สนใจคำพูดของอาจารย์คงและเฉาเริ