แชร์

บทที่ 123

เมื่อพูดเช่นนั้น คุณชายซ่งก็โบกมือเรียกลูกน้องมาไม่กี่คน

"ไม่! ไม่นะ..."

"ผมสำนึกผิดแล้ว! ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว..."

“ปู่รอง! คุณเย่ ไว้ชีวิตผมเถอะนะครับ!”

"โอ๊ย!"

นอกจากเสียงร้องไห้และกรีดร้องแล้ว ซ่งเจียงที่ขาหักก็ถูกลากออกไปโดยตรง

“เอาล่ะทุกคน นั่งลง! ให้ทุกคนได้เห็นเรื่องตลกแล้ว”

นายท่านซ่งยิ้มอย่างละอายใจและเชิญทุกคนให้นั่งลง

วินาทีต่อมา เขาพูดกับเย่เฟิง "เสี่ยวเย่ นายยังจะปกป้องไอ้สารเลวพวกนี้อีก..."

ในขณะนี้ เขาชื่นชมเย่เฟิงมากยิ่งขึ้นในใจ

ทักษะทางการแพทย์ของเขาไม่เพียงแต่ดีเท่านั้น แต่ความมีน้ำใจและอุปนิสัยของเขาไม่สามารถเทียบได้กับคนหนุ่มสาวทั่วไป

“นั่นน่ะสิ! มีเพียงคนที่มีจิตใจที่ยิ่งใหญ่และเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เช่นหมอเทวดาเย่เท่านั้นที่สามารถสร้างยา "แสงแห่งชีวิต" ออกมาได้ และเป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยมะเร็งเม็ดเลือดขาวหลายล้านคน! หมอเทวดาเย่ ผมถงว่านจินขอดื่มอวยพรให้คุณ!"

ถงว่านจินชื่นชมอย่างจริงใจ

เป่ยเหล่าและซุนกว่างซานมองไปที่เย่เฟิงด้วยความชื่นชมเช่นเดียวกัน

“มันขนาดนั้นหรอกครับ”

เย่เฟิงรู้สึกละอายใจเล็กน้อยและยกแก้วของเขาขึ้นดื่มร่วมกับทุกคน

จากน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status