เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 123
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-14 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 124
ในเวลานี้ โจวชิ้งได้พานั่วนั่วขึ้นรถไป แต่กลับไม่รู้ว่ามีดวงตาสองคู่กำลังเฝ้าดูเรื่องทั้งหมดนี้อยู่“พี่หย่วน นั่วนั่วถูกคนอื่นพาตัวไปแล้ว เราควรเข้าไปหยุดไหม?”อาเจียงโทรหาหลีหย่วนและขอคำแนะนำ“ถูกใครพาไป?ปลายสาย จู่ๆ เสียงของหลีหย่วนก็ขรึมลง เห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก“อดีตภรรยาของคุณเย่ ที่ชื่อโจวชิ้งครับ”อาเจียงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกเมื่อได้ยินว่าเป็นโจวชิ้ง หลีหย่วนก็รู้สึกโล่งใจ "แม่แท้ๆ ของเด็กนั่นน่ะเหรอ?"แต่ว่า เขาได้ตรวจสอบทุกอย่างเกี่ยวกับเย่เฟิงอย่างรอบคอบแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าโจวชิ้งเป็นคนแบบไหนคุณชายหลีผู้นี้ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เธอมารับเด็กไปทำไม?"“เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ พี่หย่วน เราควรทำยังไงดี ให้ตามไปไหมครับ?”อาเจียงถามหลีหย่วนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วสั่ง "ตามไป! อดีตภรรยาของพี่เขยของฉันไม่ใช่คนดี จิตใจของเธอแข็งมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะมาพบเด็กโดยไม่มีเหตุผล!"“ตามไปก่อน แล้วบอกพิกัดมา เดี๋ยวฉันจะตามไป”ตอนนี้ คุณชายหลีคนนี้เป็นห่วงเรื่องของเย่เฟิงและนั่วนั่วมากเพียงแค่ปัญหาเล็กน้อย เขาก็ต้องจัดการด้วยตัวเองนั่นคือลูกสาวของพี่เขยและหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 125
ในรถ Land Rover หลีหย่วนนั่งอยู่ที่เบาะหลัง โดยมีอาเจียงและเหล่าหยูนั่งอยู่ข้างหน้า"ลูกพี่ ดูสิ นั่นดูเหมือนจะเป็นรถของหมาดำเว่ยเหลาหู่นะ!"เหล่าหยูหรี่ตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบคม“แม่ง! โจวชิ้งผู้หญิงคนนี้คิดจะมอบนั่วนั่วให้กับคนของเว่ยเหลาหู่เหรอ?”การแสดงออกของหลีหย่วนเปลี่ยนไปและเขาพูดอย่างเย็นชาขณะที่เขาพูดอย่างนั้น จู่ๆ เขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง "ไม่ได้การละ! มันต้องมุ่งเป้าไปที่พี่เขยของฉันแน่ๆ ไอ้ระยำนั่นคิดจะใช้เด็กมาล้อ!"เย่เฟิงเอาชนะเว่ยเสี่ยวตงได้ และในวันนั้นที่บ้านเก่าของตระกูลหลี เขายังเตะเฮยจินกังผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของเว่ยเหลาหู่จนตายอีกด้วยในเวลานี้ โจวชิ้งพานั่วนั่วไป และคนของเว่ยเหลาหู่ก็ปรากฏตัวที่นี่อีกทันทีที่หลีหย่วนคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็เดาได้ว่ามีแผนสมรู้ร่วมคิดที่น่ากลัว!“พี่หย่วน เราควรทำยังไงดี?”อาเจียงถาม“จะทำอะไรได้อีก? ลงมือจัดการสิ! พุ่งไปเลย!”หลีหย่วนตะโกนอย่างเย็นชาและพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดโครม!วินาทีต่อมา ด้วยเสียงคำรามของเครื่องยนต์ จู่ๆ แลนด์โรเวอร์ก็พุ่งออกไปจากริมถนน!บูม!แล้วมันก็ชนเข้ากับรถ Toyota Domineering จา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-15มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 126
ซ่งหย่งไท่อยู่ข้างๆ เย่เฟิงในขณะนี้ และเขาสังเกตเห็นหมายเลขผู้โทรมาเขาจำหมายเลขนี้ได้!“เว่ยเสี่ยวตง?”ซ่งหย่งไท่พูดอย่างเย็นชาจากด้านข้างเย่เฟิงได้ยินดังนั้น น้ำเสียงของเขาก็เฉียบคม "เว่ยเสี่ยวตง นายจะทำอะไร?"ตอนอยู่คฤหาสน์ตระกูลหลีเมื่อคราวก่อน ผู้ชายคนนี้ถูกทำเอาตกใจจนฉี่แตก แล้วหนีกระเจิดไป แล้วทำไมวันนี้ เขาถึงโทรหาเขาได้ล่ะ?”“ทำอะไรงั้นเหรอ? คนแซ่เย่ นายรู้ไหมว่าตอนนี้ลูกสาวนายอยู่ไหน? ห๊า?”เว่ยเสี่ยวตงถามอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เย่เฟิงก็รู้สึกกังวลและถามอย่างเร่งด่วน "นายหมายความว่าอะไร"“หมายความว่าอะไรงั้นเหรอ? ก็หมายความว่าลูกสาวของนายอยู่ในมือของเราไงล่ะ ถ้นนายไม่อยากให้เกิดเรื่องกับลูกสาวนาย ก็มาที่คฤหาสน์หู่เสี้ยว จำไว้ว่าต้องมาคนเดียว!”“ถ้านายพาคนอื่นมาด้วย ฉันรับรองว่าลูกสาวของนายจะต้องตายทันที!”เว่ยเสี่ยวตงพูดด้วยน้ำเสียงดุร้าย ทั้งยังแฝงด้วยความอำมหิตพวกเขาตรวจสอบแล้ว พบว่าคนที่เย่เฟิงใส่ใจมากที่สุดคือลูกสาวของเขา ดังนั้น พวกเขาจึงไม่กังวลเรื่องที่เย่เฟิงจะมาหรือไม่มาเลยหลังจากที่อีกฝ่ายวางสายโทรศัพท์ ใบหน้าของเย่เฟิงก็มืดมน และมีความหนาวเย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-15มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 127
น้ำเสียงของเย่เฟิงเต็มไปด้วยความเย็นชาเวลานี้ เจาอยู่ตรงหน้าลิฟต์แล้วก้าวเท้าเข้าไปซ่งหย่งไท่ยืนอยู่กับที่อยู่นานกว่าจะรู้สึกตัวหลังจากที่อารมณ์ของเขาเปลี่ยนไปมาหลายครั้งแล้ว เขาก็วิ่งกลับไปในห้องส่วนตัว“อาไท่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”นายท่านซ่งถามหลานชายซ่งหย่งไท่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เล่าทุกอย่างออกไปหลังจากฟังจบ สีหน้าของผู้คนที่อยู่ที่นั่นก็เปลี่ยนไป ต่างเผยให้เห็นถึงความกังวลใจและร้อนใจออกมา“ไม่ว่ายังไง ทำตามสิ่งที่คุณเย่บอกเถอะ! เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับลูกสาวของเขา เราอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามเด็ดขาด”นายท่านซ่งนิ่งคิดอยู่นานกว่าจะตอบออกมา…อีกฝั่งหนึ่ง!ในอาคารแพทย์ทหาร เขตรักษาความปลอดภัยหยุนเฉิง!มู่จ่งเจิ้นมองดูผลตรวจที่เพิ่งออกมา แล้วถามแพทย์ทหารข้างๆ ว่า “ยานี่มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”แพทย์ทหารคนนี้ส่ายหัว แล้วพูดอย่างชมเชยว่า “ไม่มีปัญหาครับ!”“หมอเหวย ไม่มีส่วนประกอบอันตรายเลยเหรอครับ? ผลลัพธ์ดีขนาดนั้นจะต้องเติมสารต้องห้ามอะไรบางอย่างเข้าไปด้วยแน่ๆ ใช่ไหมครับ?”มู่ซินเฟยเองก็ถามขึ้นข้างๆเพราะความรู้สึกไม่พอใจกับคนบางคน ดังนั้นลูกสาวผู้บัญชาการคนนี้จึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-15มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 128
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?"แพทย์ทหารเหวยสีหน้าเคร่งขรึมแล้วพูดอย่างจริงจังว่า "ไม่พูดถึงครีมลดรอยและผลิตภัณฑ์ปิดผมขาวของตระกูลหลีนั่นแล้ว แต่ยาธาตุทองตระกูลหลีและ “ยาแคปซูลแสงแห่งชีวิต” ยารักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดพิเศษ ตั้งราคาที่ประชาชนจับต้องได้...ยาที่มีผลอัศจรรย์และราคาที่เอื้อมถึงได้ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะยังคงขายดีต่อไปเท่าที่ทราบผม ราคาที่หงเม่าหมิง ซื้อจากบริษัทยาตระกูลหลี "ยาแคปซูลแสงแห่งชีวิต" ซึ่งเป็นยารักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดพิเศษ อยู่ที่กล่องละ 300 เท่านั้น ซึ่งแทบไม่ได้กำไรเลย!ส่วนยาธาตุทองตระกูลหลีนั้นราคาก็ถูกเช่นกันดูเหมือนขวดละร้อยเท่านั้นพูดตามตรง ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับบริษัทยาที่มีจิตสำนึกเช่นนี้มาก่อนเลยยาแบบนี้หากไม่ขายดี ก็อธิบายอะไรไม่ได้แล้วล่ะ!”เพิ่งสิ้นเสียง ความตกใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมู่จ้านและมู่ซินเฟย จากนั้นความอับอายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาอะไรนะ?ราคาหน้าโรงงาน “ยาแคปซูลแสงแห่งชีวิต” นั้นเพียง 300 เท่านั้น!นี่...ถูกเกินไปหรือเปล่า?ยาที่ออกโดยเย่เฟิงมีไว้เพื่อเป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวหลายล้านคนเชียวนะแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-15มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 129
“กันหยุน มึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!”เวลานี้ เห็นเพียงเจี่ยงเจิ้งยืนอยู่ข้างเตียงในโรงพยาบาล ตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าและเป็นกังวล"แม่ง... คิดไม่ได้ถึงว่านายน้อยอย่างฉัน... จะตายที่นี่แล้ว!"ลั่วกันหยุนพูดอย่างอ่อนแรง ริมฝีปากของเขาซีดจนแทบไม่มีสีเลือดบาดแผลทั้งสองที่ต้นขาและไหล่ของเขามีเลือดไหลออกมา สายห้ามเลือด ยา และผ้ากอซหนาก็ไม่สามารถหยุดมันได้ในขณะนี้เอง โทรศัพท์มือถือของเจี่ยงเจิ้งดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วพูดอย่างเร่งรีบ "เหล่าจาง มีเรื่องอะไร?"“วันนี้ฉันเจอเย่เฟิงแล้ว! ฉันเลยต้องโทรมาบอกพวกแก ถ้าเจอคนนี้ในอนาคต ก็อย่ายุ่งกับเขาเลย”จางเฉิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงแหบ“ฉันรู้แล้ว! ไม่คุยกับแกแล้วนะ! กันหยุนไม่ไหวแล้ว”เจี่ยงเจิ้งกล่าวอย่างเร่งรีบ“เกิดอะไรขึ้น?” จางเฉิงเฟิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเวลานี้ มู่ซินเฟยที่ตามพ่อของเขาเข้ามา จู่ๆ ก็นึกถึงอะไรบางอย่าง "พ่อคะ ยา! ยาของเย่เฟิง! ลองยาของเย่เฟิงดูสิคะ!"หลังจากที่ลูกสาวตักเตือน มู่จ้านก็เกิดแรงกล้า รีบหยิบขวด "ยาธาตุทองตระกูลหลี" ออกจากร่างกายหลังจากการทดลองและการทดสอบต่างๆ ของเขาเอง เหลือยาเพียงครึ่งขวด แต่ตอนนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 130
หลังจากที่เย่เฟิงออกจากเชียนเว่ยเซวียน ก็ไม่ได้ขับรถ แต่ออกวิ่งด้วยสองขาอย่างดุเดือดคฤหาสน์หู่เสี้ยวเป็นวิลล่าส่วนตัวขนาดใหญ่ของเว่ยเหล่าหู่ ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองด้านตะวันออกของหยุนเฉิง แต่จะต้องผ่านเขตเมืองของหยุนเฉิงก่อนด้วยความแข็งแกร่งของเย่เฟิงในปัจจุบัน การขับรถในเมืองจึงไม่เร็วเท่ากับการวิ่งด้วยสองขาเกิดเรื่องขึ้นกับนั่วนั่ว และเขาต้องไปถึงที่นั่นโดยเร็วที่สุด!ร่างกายที่แข็งแกร่งทำให้เย่เฟิงวิ่งราวกับรถสปอร์ตที่เร่งความเร็วและได้ยินเสียงลมหวีดหวิวในหูอย่างไรก็ตาม สิ่งที่เย่เฟิงไม่รู้ก็คือนั่วนั่วยังไม่ตกไปอยู่ในมือของเว่ยเหล่าหู่บนถนนอันเงียบสงบนั้น!ในรถ Toyota Prado "หมาดำ" ลูกน้องของเว่ยเหล่าหู่เพิ่งวางสายไปก็สัมผัสได้ถึงแรงกระแทกอย่างแรง!ทันใดนั้นโลกก็หมุน!หลังจากที่ Range Rover หมุนไปสองสามรอบและหยุด หลีย่วนทั้งสามก็เปิดประตูและลงจากรถ และเดินอย่างรวดเร็วไปหาโจวชิ้งและนั่วนั่วลูกน้องในรถคันอื่นๆ หลายคันล้อมรถ Toyota ที่พลิกคว่ำและดึงสุนัขสีดำสองตัวออกจากรถอย่างรุนแรง“ฮือๆ ฮือๆ...”นั่วนั่วซึ่งถูกโจวชิ้งงปิดปากไว้ก็ตกใจเมื่อเห็นรถชนกันแต่วินาทีต่อมาเม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 131
เมื่อมองไป ที่นี่ราวกับเป็นพระราชวังอย่างไรอย่างนั้นที่นี่คือที่อยู่ของเว่ยเหล่าหู่ คฤหาสน์หู่เสี้ยว!เย่เฟิงมาถึงที่นี่ภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที หลังจากที่ลูกน้องของเว่ยเหล่าหู่ยืนยันแล้วว่าเขามาคนเดียว ก็พาเย่เฟิงเข้าไปข้างในราวกับคุมผู้ต้องขัง!ในลานกว้างที่จัดไว้เป็นอย่างดี เว่ยเหล่าหู่นั่งอยู่บนแท่น โดยมีเว่ยเสี่ยวตง และฆาตกรเลือดเย็นอยู่ข้างหลัง รวมทั้งนักสู้มือทองอีกไม่กี่คนส่วนที่อยู่ข้างล่างแท่นสูงทั้งสองฝั่ง มีลูกน้องชุดดำทั้งตัวยืนเป็นแถวสองแถว แต่ละคนออร่าดุดัน น่าเกรงขามมาก!เมื่อเห็นเย่เฟิงที่ถูกลูกน้องนำตัวเข้ามาแล้ว เว่ยเหล่าหู่ก็เผยรอยยิ้มเยือกเย็นออกมา“แกน่ะ กล้ามาคนเดียวจริงๆ นะ!”เย่เฟิงยืนอยู่ข้างล่าง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ทำไมถึงต้องไม่กล้าด้วย?”พูดจบ เขาก็กวาดตามองรอบๆ แล้วถามเสียงขรึมว่า “ลูกสาวฉันอยู่ไหน?”“คุกเข่าก้มกราบขอโทษฉัน แล้วตัดเอ็นมือเอ็นเท้าตัวเองซะ แล้วฉันจะให้แกเจอหน้าลูกสาว!”เว่ยเสี่ยวตงตะคอกเสียงโหด เต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธแค้นและเกลียดชังสิ้นเสียง ลูกน้องคนหนึ่งที่พาเย่เฟิงเข้ามาก็หยิบกรรไกรเล่มหนึ่งโยนให้กับเย่เฟิง“เป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-17
บทล่าสุด
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 341
เย่เฟิงมีสีหน้าเคร่งขรึม มองดูนั่วนั่ววิ่งไปหาโจวชิ้ง เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ขัดขวางตอนนี้การห้ามนั่วนั่วไม่ให้ติดต่อกับโจวชิ้ง จะมีแต่ทำให้เกิดผลลบ"นั่วนั่ว เด็กดี! คิดถึงแม่ไหม?"โจวชิ้งยื่นแขนออกมา ถามนั่วนั่วฟิ้ว!ในขณะนั้นเอง ก็มีกระถางต้นไม้หล่นลงมาจากฟ้า!จากความเร็วและวิถีการตก ดูเหมือนว่าจะหล่นใส่นั่วนั่วเย่เฟิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบจะปกป้องลูกสาวแต่ปฏิกิริยาของโจวชิ้งกลับเร็วกว่าเย่เฟิง เธอพุ่งไปหานั่วนั่วอย่างรวดเร็ว อุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขนป้องกันเอาไว้ฟิ้ว!ผ่านไปครู่หนึ่ง กระถางต้นไม้ตกลงมาใกล้จะกระแทกหัวโจวชิ้งโจวชิ้งหลับตา ในใจต่อสู้กับความลังเล แต่สุดท้ายก็กัดฟันไม่ขยับเธอรู้ว่านี่เป็นเพียงกระถางเปล่า!หากโดนตกใส่ อย่างมากก็แค่หัวแตกเย็บไม่กี่เข็ม ร้ายแรงสุดกฌคงกระทบกระเทือนทางสมองเล็กน้อย แต่ไม่ถึงตายเย่เฟิงมองดูการกระทำของโจวชิ้งในตอนนี้ ดวงตาของเขาหดแคบลงเล็กน้อยปัง!ในที่สุด ก่อนที่กระถางต้นไม้จะกระแทกหัวโจวชิ้ง เย่เฟิงก็ลงมือ!เขาตบกระถางต้นไม้จนแตกเป็นผุยผง กระจายไปทั่วตัวของโจวชิ้งแต่สุดท้ายก็ไม่มีภาพเหตุการณ์ที่เธอต้อ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 340
"ได้! ผมอยากรู้เหมือนกันว่าคุณอยากจะพูดอะไร"โจวชิ้งมองเย่เฟิงด้วยสายตาที่ซับซ้อน ก่อนจะเดินนำไปก่อนเย่เฟิงกระตุกยิ้มเย็นพร้อมกับจูงมือนั่วนั่วตามไปเขาอยากรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร?หลังจากเดินมาได้สักพัก!โจวชิ้งหยุดอยู่ในย่านที่เต็มไปด้วยอะพาร์ตเมนต์เก่า 6 ชั้นใกล้กับโรงเรียนอนุบาลเหวินเฟิงไม่รู้ว่าเธอเดินมาไกลเพราะไม่อยากถูกมอง หรือมีเหตุผลอื่น"อยากพูดอะไรก็ว่ามา"เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์เขาจูงมือนั่วนั่วไว้แน่น ยืนอยู่ใต้อะพาร์ตเมนต์เก่าพร้อมกับโจวชิ้ง"อาเฟิง…ให้โอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม?""ช่วงที่ผ่านมาฉันเพิ่งเข้าใจว่าชีวิตฉันที่ไม่มีคุณกับลูก ฉันอยู่ต่อไปไม่ได้เลย""ฉันคิดถึงพวกคุณทั้งกลางวันและกลางคืน ในฝันฉันก็ยังเห็นหน้าคุณกับนั่วนั่ว…"โจวชิ้งพูดพลางสะอื้น น้ำตาคลอเบ้าเธอย่อตัวลงไปหานั่วนั่ว พยายามจะจับมือลูก "นั่วนั่ว หนูคิดถึงแม่บ้างไหม?"ทันใดนั้น เย่เฟิงดึงนั่วนั่วมาอยู่ข้างหลังเขาทันที น้ำเสียงของเขาเย็นยะเยือก "อย่ามาแตะต้องลูก!"โจวชิ้งมองเย่เฟิงด้วยสีหน้าทุกข์ใจ เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ครั้งที่แล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายลูกเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 339
บ่ายวันนั้น!ขณะที่เย่เฟิงไปรับนั่วนั่วจากโรงเรียนอนุบาล เขาพบว่าคุณครูซู ซึ่งเป็นครูประจำชั้นที่มีนิสัยประจบสอพลอ ถูกแทนที่ด้วยครูสาวคนใหม่ที่ดูอ่อนเยาว์และสดใสดูเหมือนว่าคุณครูซูจะถูกไล่ออกแล้วแต่ในขณะที่เย่เฟิงจูงมือนั่วนั่วเดินออกจากโรงเรียน เขากลับเจอคนที่เขาไม่อยากพบที่สุดในตอนนี้"เย่เฟิง…"เสียงที่เจือความรู้สึกซับซ้อนดังขึ้น"ลูกเขย หลานสาวสุดที่รัก!""หลานสาวคนดี มาให้คุณตาอุ้มหน่อยเร็ว!"โจวชิ้งพร้อมกับจ้าวเหม่ยฟ่ง และโจวเพ่ยหยิน เดินตรงเข้ามาหาด้วยท่าทีที่ดูอบอุ่นโจวเพ่ยหยินถึงกับนั่งยองๆ ตบมือเรียกนั่วนั่วเหมือนกำลังแสดงความรักอันล้นหลามแต่นั่วนั่วกลับจับมือเย่เฟิงแน่น แล้วถอยหลังไปหลบหลังเขาเล็กน้อยโดยเฉพาะตอนที่มองไปที่โจวชิ้ง เด็กน้อยดูหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดเธอไม่ลืมเหตุการณ์ครั้งก่อนที่โจวชิ้งพาเธอไปยังที่ลับตา และเกือบส่งตัวเธอให้คนแปลกหน้า"นั่วนั่ว เป็นอะไรไปลูก? นี่หนูจำแม่กับคุณตาคุณยายไม่ได้แล้วเหรอจ๊ะ?"จ้าวเหม่ยฟ่งพูดพร้อมรอยยิ้ม "ใจดี"เย่เฟิงมองคนทั้งสามด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "โจวชิ้ง เธอคิดจะทำอะไรอีก?"ผู้ห
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 338
"ติดต่อกันบ่อยๆ นะ ครั้งหน้าฉันจะพาภรรยามาแนะนำให้รู้จัก เธอสองคนต้องได้เป็นเพื่อนสนิทกันแน่ๆ!"เย่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น แต่คำพูดกลับแฝงไปด้วยนัยบางอย่างเจียงหว่านชะงักไปเล็กน้อย ก่อนถามด้วยความสงสัย "ภรรยาของนาย? นาย…ไม่ได้หย่าหรอกเหรอ?""แต่งงานใหม่น่ะ…"เย่เฟิงตอบพร้อมหัวเราะเจียงหว่าน "อ๋อ" ออกมาเบาๆ ดวงตาเธอฉายแววหม่นหมองหมอนี่แต่งงานใหม่แล้วสินะ…เหอะๆ นี่ฉันคิดไปเองอีกแล้ว!ก็จริง ตอนนี้เย่เฟิงประสบความสำเร็จขนาดนี้ จะขาดผู้หญิงได้ยังไง?"ได้สิ ติดต่อกันบ่อยๆ นะ!"เจียงหว่านพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูฝืนเล็กน้อยเย่เฟิงมองเจียงหว่าน ผู้หญิงที่เขาเคยแอบชอบในอดีต ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงและความอ่อนล้า"ติดต่อกันนะ! ถ้าเธอมีปัญหาอะไร สามารถมาหาฉันได้เสมอบางที…ฉันอาจจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง"เจียงหว่านพยักหน้า "อืม" ก่อนจะบอกลาและเดินจากไปแต่ไม่รู้ว่าเธอจะเก็บคำพูดของเย่เฟิงไว้ในใจจริงๆ หรือเปล่าสองชั่วโมงต่อมา…เหอปิง หลี่เวย และเจี่ยอี้ เดินออกมาจากโรงแรมโกลด์เดนรอยัล ในสภาพย่ำแย่ปากของพวกเขาบวมเป่งจนแทบมองไม่ได้ พวกเขารีบโทรเรียกรถพยาบาลทันทีที่ออกมา
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 337
ทันทีที่ทั้งสามคนคิดว่าจะหนีรอดได้ ก็ต้องชะงักเมื่อเย่เฟิงเรียกพวกเขาไว้!เหอปิง หลี่เวย และเจี่ยอี้ ตัวสั่นด้วยความกลัว ใบหน้าซีดเผือด"เย่… เย่เฟิง…คุณเย่ ฉัน…ฉันแค่พูดเล่นน่ะ ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน คุณ…คงไม่คิดจริงจังใช่ไหม?"หลี่เวยพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว"เย่เฟิง ฉันรู้อยู่แล้วว่านายต้องมีอนาคตที่สดใส! และดูเหมือนฉันจะคิดถูกฉัน… ยังไงฉันก็เคยเป็นครูของนาย…"เหอปิงพยายามฝืนยิ้มและพูดอ้อนวอนด้วยเสียงต่ำคนอย่างพวกเธอที่ชอบดูถูกคนจนและประจบคนรวย ย่อมเปลี่ยนท่าทีได้รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ!แต่การที่เย่เฟิงเรียกพวกเธอให้หยุด กลับทำให้ทั้งสองคนกลัวแทบหัวใจวาย"พวกเธอ…ช่วยพูดอะไรแทนครูหน่อยสิ!"เหอปิงร้องขอเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ด้วยเสียงสะอื้นแต่ไม่มีใครกล้าออกหน้า ทุกคนรีบหนีออกไปจากห้องราวกับกลัวว่าจะเดือดร้อนเมื่อเห็นว่าไม่มีใครช่วย สีหน้าของเหอปิงเปลี่ยนเป็นซีดเผือด เธอมองเย่เฟิงด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้ง"เย่เฟิง…คุณเย่! ฉันเป็นครูของนาย นายทำแบบนี้กับฉันไม่…”"อุ๊บ…"คำพูดยังไม่ทันจบ เย่เฟิงก็คว้าเก้าไม้ออกมา หักที่พักแขนจนขาด จากนั้นใช้มือเปล่าบีบมันจ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 336
เจี่ยอี้อึ้งจนพูดไม่ออก!เหอปิง ครูประจำชั้นเก่ามองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ!หลี่เวยอ้าปากค้างจนสามารถใส่กล้วยได้สองลูก…เย่เฟิงที่พูดว่าโรงแรมนี้เป็นของเขา เป็น…เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?ลูกพี่ลูกน้องของหวงเจี้ยน ผู้ที่ว่ากันว่าเป็นคนใหญ่คนโตในโลกใต้ดิน กลับทำงานอยู่ใต้คำสั่งของเย่เฟิง?นี่มัน…เหลือเชื่อเกินไปแล้ว!ในตอนนั้น เฮียเฉวียนหันไปยิ้มแหยๆ ให้เย่เฟิง "คุณเย่ครับ สรุปแล้วเจ้าเด็กหวงเจี้ยนมันล่วงเกินคุณยังไงเหรอครับ? บอกผมเถอะ ไม่ต้องลงมือเอง ผมจะจัดการมันให้เอง!""เหอะๆ น้องชายนายเป็นมิตรเกินไปน่ะ มันอยากให้ฉันลองชิมรสชาติไวน์บนรองเท้าของมัน!"เย่เฟิงปล่อยมือจากหัวหวงเจี้ยน พร้อมหัวเราะเย็นๆ"ไวน์บนรองเท้า?"เฮียเฉวียนขมวดคิ้ว ก่อนจะเข้าใจและใบหน้ากระตุกด้วยความโกรธทันทีที่คิดได้ เขาเดินอย่างรวดเร็วไปหาหวงเจี้ยน หยิบขวดไวน์บนโต๊ะแล้วฟาดเข้าที่หัวหวงเจี้ยนเต็มแรง"ไอ้เวรนี่! อยากตายรึไง?!"เพล้ง!"หวงเจี้ยน คิดว่าบ้านมีเงินหน่อย แล้วจะครอบงำทั้งหยุนเฉิงได้รึไง?"เพล้ง!"โรงงานกระจอกๆ สองสามโรงของพ่อแก จะทำให้นายลอยฟ้าได้เลยเหรอ?"เพล้ง!"ไอ้เวรตะไล! กล้าลามปามคุณเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 335
"ไอ้บ้า เย่เฟิงมันเสียสติไปแล้ว!""นึกว่ามีเงินนิดหน่อยจะยุ่งกับใครก็ได้เหรอ? กล้าตบหวงเจี้ยน นายจบเห่แน่!"เจี่ยอี้ยกมือกุมหน้าตัวเอง พลางกัดฟันพูดในใจคนอื่นๆ ในห้องก็คิดเหมือนกัน ว่าเย่เฟิงคงจะทำอะไรไม่คิดถึงผลที่จะตามมา และครั้งนี้เขาคงสร้างปัญหาใหญ่ให้ตัวเองแล้ว"ไอ้ขยะ! โมโหไร้เหตุผล! ทำอะไรก็ไม่คิดถึงผลลัพธ์!"เหอปิง ครูประจำชั้นเก่า ด่าขึ้นด้วยความโมโห"ตบซะสะใจแบบนี้ เดี๋ยวครอบครัวคุณชายหวงคงจัดการนายให้ตายแน่!"หลี่เวยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"ไม่ต้องรอถึงครอบครัว คุณชายหวงโทรหาเฮียเฉวียนแล้ว หมอนี่ต้องตายเร็วๆ นี้แน่นอน!"ผู้หญิงอีกคนพูดพลางหัวเราะเยาะถึงจะพูดแบบนั้น แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปหยุดเย่เฟิง เพราะพลังอันดุดันของเขาทำให้ทุกคนหวาดกลัวเย่เฟิงในขณะนี้ น่ากลัวมาก!มีเพียงเจียงหว่านที่พยายามดึงแขนเย่เฟิง พลางพูดด้วยความร้อนใจ "เย่เฟิง พอได้แล้ว! ถ้านายยังทำแบบนี้ต่อไป เดี๋ยวจะถึงขั้นฆ่ากันตายนะ! ครอบครัวหวงเจี้ยน นายสู้พวกเขาไม่ได้หรอก รีบไปเถอะ ก่อนจะสายเกินไป!""ไม่เป็นไร"เย่เฟิงพูดอย่างเรียบๆ จากนั้นก็ยกตัวหวงเจี้ยนขึ้นมาอีกครั้งเจียงหว่านเห็นท่าทีไม่แยแ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 334
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หวงเจี้ยนชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ปาแก้วไวน์ในมือลงพื้นจนแตกละเอียด"แกล้งทำตัวใหญ่โตไปได้! ถ้านายไม่อยากไสหัวไป ก็เลียรองเท้าฉันให้สะอาดซะสิ! ฉันอาจเห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้นแล้วให้นายอยู่กินข้าวได้!""เอาสิ! ตอนเรียน นายก็เก่งเรื่องซักถุงเท้ากับขัดรองเท้าอยู่แล้ว นี่มันงานถนัดของนายไม่ใช่หรือ? ฮ่าๆๆ…""เลียให้สะอาด ฉันอาจพิจารณาหางานให้ทำก็ได้นะ!"เสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นอีกครั้งทั่วทั้งห้องเจียงหว่านทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอพูดขึ้นอย่างโกรธจัด "หวงเจี้ยน! นายอย่าทำตัวเกินไปนักนะ!"เธอจับมือเย่เฟิงแล้วพูด "เย่เฟิง เราไปกันเถอะ งานเลี้ยงรุ่นนี่ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว"เมื่อเห็นแบบนี้ หวงเจี้ยนมองทั้งสองคนด้วยสายตาเย็นชา เต็มไปด้วยความอิจฉาดูเหมือนที่หลี่เวยบอกเขาเมื่อกี้จะเป็นความจริง เจียงหว่านยังมีใจให้เย่เฟิงอยู่!"จะไปไหน?""พวกแก ช่วยจับไอ้จนคนนี้ไว้ที! ฉันจะใช้หน้ามันเช็ดรองเท้าฉัน!"หวงเจี้ยนตั้งใจจะทำให้เย่เฟิงอับอายต่อหน้าเจียงหว่านเมื่อเขาพูดจบ เพื่อนชายบางคนที่เคยเป็นลูกน้องของหวงเจี้ยนในสมัยเรียนก็กระโดดเข้ามาทันทีพวกนี้เคยเป็นพวกเดียวกับหว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 333
เย่เฟิงหันไปมองเจี่ยอี้ด้วยสายตาเย็นชา ความรู้สึกทั้งหมดที่เคยคิดว่าเขาเป็น "พี่น้อง" ถูกลบล้างจนหมดสิ้นเสียงหัวเราะเยาะที่ดังรอบตัวไม่ได้กระทบจิตใจเขาแม้แต่น้อย เขายืนอยู่ตรงนั้นนิ่งเฉย ราวกับทุกอย่างไม่เกี่ยวข้องกับเขา"พวกนายทำแบบนี้ได้ยังไง? เอาความเจ็บปวดของคนอื่นมาล้อเลียน?"มีเพียงเจียงหว่านเท่านั้นที่ยืนขึ้นปกป้องเย่เฟิงเย่เฟิงดึงแขนเธอเบาๆ พร้อมส่ายหัวเป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องพูดอะไรให้มากความสำหรับเขาในตอนนี้ สายตาและมุมมองต่อโลกของเขาต่างจากคนเหล่านี้ไปไกลแล้วมังกรที่บินอยู่บนฟ้าย่อมไม่สนใจคำดูถูกจากมดปลวกบนดิน"หัวเราะพอแล้วใช่ไหม? ถ้าพอแล้ว ก็เชิญไสหัวไปได้เลย!"เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเสียงของเขาไม่ได้ดังนัก แต่ทุกคนในห้องได้ยินชัดเจนคำพูดนี้ทำให้เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง"ไสหัวไป? ฉันได้ยินถูกไหม ไอ้คนว่างงานมาบอกให้พวกเราหัวไป?"หลี่เวยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันก่อนกระซิบอะไรบางอย่างกับหวงเจี้ยน"อาหารมื้อนี้คุณชายหวงเลี้ยง นายเป็นใครถึงกล้ามาบอกให้คนอื่นออกไป?"เหอปิง ครูประจำชั้นเก่าเอ่ยขึ้นด้วยความดูถูกหวงเจี้ยนที่ได้ยินหลี่เวยกระซิบแล้วหันไปมอ
