บทที่ 2115

เซนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเฟนด์และผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยท่าทีที่สงสัยเล็กน้อย “ฉันแค่รู้สึกว่าผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ในตอนนี้คงเริ่มปล่อยวางได้แล้ว เมื่อก่อนเขาทุ่มเทกับการบ่มเพาะตัวเองมาก แต่ตอนนี้เขาคงรู้สึกว่าชีวิตของเขาคงจะน่าเบื่อเกินไปหากเขาเอาแต่จดจ่อไปที่การบ่มเพาะตัวเองเพียงอย่างเดียว การฝึกความพร้อมตัวเองคงไม่คุ้มค่าเท่ากับการมีลูกศิษย์และได้สั่งสอนทุกอย่างที่เขารู้ให้กับศิษย์คนนั้น”

โนเอลกลอกตาไปที่เซน “นี่ นายหยุดคาดเดาความคิดของผู้อาวุโสด้วยมุมมองของตัวนายเองได้ไหม? ยังไงซะพวกเขาทุกคนต่างก็มีความรู้สึกนึกคิดเป็นของตัวเอง”

เซนหัวเราะแห้ง ๆ “นายพูดถูก ตอนนี้ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์กลายเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสภายในแล้ว และตามกฎของเรา เราควรเรียกเขาว่าผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ด”

โดยปกติพวกเขาจะไม่เรียกผู้อาวุโสภายในด้วยนามสกุล แต่จะกล่าวถึงพวกเขาตามการจัดอันดับ ตอนนี้ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์อยู่ในอันดับที่สิบเอ็ด ดังนั้นพวกเขาจึงควรเรียกอีกฝ่ายว่าผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ด

เฟนด์ตกอยู่ในความงุนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะถามขึ้น “แล้วคนที่หนุนหลังเวสลีย์ล่ะ ผู้