บทที่ 2067

พวกเขาต้องเดินหน้าต่อไป!

เจดก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวและรู้สึกถึงแรงต้านเล็กน้อยใต้ฝ่าเท้าของเขา เสียงแตกดังขึ้นอีกครั้ง และพวกเขาก็หันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน...ก่อนที่จะเห็นโครงกระดูกหลายโครงกองอยู่ในบริเวณที่พวกเขายืนอยู่ เห็นได้ชัดว่าโครงกระดูกเหล่านี้อยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้ว สังเกตได้จากฝุ่นที่เกาะอยู่บนโครงกระดูกจนหนาเตอะ แม้แต่เสื้อผ้าโครงกระดูกเหล่านี้สวมไว้ก็ย่อยสลายราวกับเศษกระดาษเมื่อเวลาผ่านไป เศษเสื้อผ้าของพวกเขาย่อยสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและกระจายไปทั่วโครงกระดูก

ความเย็นยะเยือกพุ่งผ่านร่างของพวกเขา และสายตาที่มีความหวังของพวกเขาสะดุดลง

เฟนด์มัวแต่อยู่กับการมองไปรอบตัวและไม่ได้มองลงไปที่ใต้เท้าของตัวเอง เพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้นที่สายตาของเขาเลื่อนลงมาที่พื้น ซึ่งมีโครงกระดูกมากกว่าหนึ่งโครงโผล่ออกมารอบตัวพวกเขา พื้นดินแบบบริเวณที่พวกเขายืนอยู่สะอาดกว่าสถานที่รอบ ๆ เพียงเล็กน้อย และพวกเขาก็ถูกรายล้อมด้วยโครงกระดูกของมนุษย์และสัตว์อสูรมากมาย กระดูกเหล่านี้กระจัดกระจายไปทุกที่ราวกับกำลังพร่ำพรรณนาถึงการมีชีวิตอยู่ด้วยความสิ้นหวังท่ามกลางความเงียบ

เจดตัวสั่นอย่างอดไม่ได้และจั