LOGINShare
บทที่ 1
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2
ขณะที่เฟนด์กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ที่มีใบหน้ามอมแมมกำลังเดินขึ้นไปที่ประตูและแอบมองเข้าไปข้างในหนูน้อยตัวเล็กดูค่อนข้างผอมแห้ง ดูเหมือนเธออายุจะราวๆ สี่หรือห้าขวบ มีผิวสีเหลืองเล็กน้อย เหมือนร่างกายของเธอจะขาดสารอาหาร “หนูน้อยคนนี้ดวงตาของเธอนั้นดูคล้าย เซลีน่า!”เมื่อเห็นท่าทางน่ารักของหนูน้อยคนนี้เฟนด์ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ สาวใช้คนหนึ่งของครอบครัวเทย์เลอร์ออกมา เธอมองไปที่การ์ดที่ยืนอยู่ข้างประตู เธอดึงหนูน้อยไปอีกมุมนึงด้วยเหตุผลบางอย่างอาจจะเป็นเพราะหนูน้อยนั้นมีความคล้ายคลึงกับเซลีน่าจึงทำให้เฟนด์เกิดความความสนใจขึ้นมา เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาพวกเธอจากนั้นเขาก็เห็นสาวใช้หยิบขนมปังสองชิ้นออกมาจากกระเป๋าของเธออย่างระมัดระวัง และส่งให้หนูน้อยคนนั้น “ไคลี วันนี้มีแค่สองชิ้นนะ!”“ขอบคุณค่ะ พี่สาวคนสวย!”หนูน้อยกลืนน้ำลายลงคอ เห็นได้ชัดว่าเธอหิวโหย“เร็วเข้า รีบกินซะ!”สาวใช้ลูบหัวของหนูน้อยเบา “เฮ้อ, นายน้อยเทย์เลอร์ช่างโหดร้ายเกินไป!”“ไม่ หนูจะกลับบ้านไปกินกับคุณแม่ คุณปู่ และคุณย่า!”หนูน้อยหยิบขนมปังขึ้นมาก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุข สำหรับเธอแล้วขนมปังสองก้อนในมือของ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 3
“เฟนด์ คุณบ้าไปแล้วเหรอ? อย่าลืมความเป็นตัวของตัวเอง คุณเป็นเพียงคนที่แค่มาแต่งงานกับตระกูลของเรา อย่าคิดว่าเพียงเพราะแค่คุณเป็นทหารมาสองสามปี แล้วคุณจะสามารถมาล้อเล่นกับฉันด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยได้งั้นเหรอ” อีวานกัดฟันและพยายามยืนขึ้นปัง!เฟนด์ตอบโต้ด้วยการเตะและผลักเขากลับลงไปปัดฝุ่นในพื้นที่“ฉันจะไม่พูดซ้ำอีก!”เฟนด์บิดหลังมืดของอีวาน"อ๊ากก!" อีวานร้องเสียงหลง เขารู้สึกราวกับว่ากระดูกของเขาถูกบดขยี้ออกเป็นเสี่ยง ๆ “ไอ้ลูกนอก...” อีวานเงยหน้าขึ้นและกลัวจนพูดไม่ออกเมื่อเงยหน้าขึ้นไปพบกับใบหน้าที่โหดเหี้ยม ไร้ความปรานีของเฟนด์“แกจะกินมันไหม? ถ้าแกไม่ทำ ฉันจะฆ่าแกทิ้งทันที!” เฟนด์ประกาศอย่างเย็นชา“กะ-กะ-กิน ฉันจะกินมัน!”ครั้งนี้อีวานรู้สึกกลัวเฟนด์อย่างที่สุด แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะฝืนกัดขนมปังที่เต็มไปด้วยดินและยัดเข้าปากไป“ชาวน่าขอบคุณมากสำหรับการดูแลไคลีอย่างดี เซเลน่าอยู่ที่นี่ไหม?”เฟนด์เดินไปหาสาวใช้ เขาจำได้ว่าชาวน่าเคยเป็นสาวใช้ส่วนตัวของเซเลน่าที่สนิทกับเธอมาก“คุณผู้หญิง ถูกเนรเทศให้ออกจากตระกูลเทย์เลอร์ค่ะ เนื่องจากครอบครัวต่อต้านกา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 4
“เหลืออีกหกนาที คนที่เหลืออยู่รีบจัดการสถานที่นี้ เนื่องจากพวกคุณได้กระทำผิด อย่าคิดที่จะเรียกเก็บค่าบริการเด็ดขาด!”เฟนด์จ้องมองคนที่เหลืออย่างเย็นชาถึงแม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งเช่นกัน แต่พวกเขาก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับมังกรดำ จึงไม่มีใครกล้ามอง เฟนด์“ทุกคนออกไปเดี่ยวนี้!”พวกเขาเริ่มตะโกนโหวกเหวกทันที เห็นได้ชัดว่าลูกค้าคนอื่นๆ รู้สึกหวาดกลัวต่างจากเมื่อก่อนและวิ่งหนีไปราวกับว่าชีวิตของพวกเขาแขวนอยู่บนเส้นด้ายพวกเขาไม่รู้ว่ามังกรดำตายได้อย่างไร ราวกับว่ามีสิ่งที่เหนือธรรมชาติเกิดขึ้นภายในไม่ถึงหนึ่งนาทีโรงอาบน้ำทั้งหมดก็ว่างเปล่า!พนักงานสาวสวยเดินออกมาอย่างอ่อนโยน หลังจากถูกคนเฝ้าประตู ส่งสัญญาณและถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “นายท่านคะ ที่นี่ไร้ซึ่งผู้คนแล้ว เราจะให้บริการคุณอย่างไรดีคะ”“ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ และอาหารอร่อยๆ ให้ลูกสาวของฉัน ถ้าไม่ทำอย่าคิดที่มีชีวิตจากที่นี่!”เฟนด์อุ้มไคลีเข้าไปข้างใน ทำให้พนักงานบริการและคนเฝ้าประตูมีสีเลือดแล่นผ่านบนใบหน้า“แน่นอนค่ะท่าน เราจะดำเนินการทันที!”พนักงานบริการสาวสวยฟื้นจากความงุนงงและก้มหัวอย่างนอบน้อมไปที่หลังของเฟนด์เฟนด์พาไคลีเข้าไปด้าน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 5
ชาวน่าพาเฟนด์ไปยังที่ประตูของบ้านหลังเล็กที่ดูเก่าทรุดโทรมที่ลานกว้างมีต้นไทรต้นใหญ่ เมื่อมองเข้าไปที่นั่นดูเงียบสงบ ยังไงซะสถานที่นั้นดูทรุดโทรมเกินไป“เธอกำลังบอกฉันว่าแม่ของฉัน แม่ของเซเลน่าและสะใภ้อยู่กันที่นี่?”เมื่อเห็นบ้านที่อยู่ตรงหน้าเฟนด์ก็รู้สึกสงสารพวกเขาขึ้นมาทันทีเซเลน่าเป็นลูกสาวของนายท่านเทย์เลอร์ เธอมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอยังเป็นที่รู้จักในฐานะผู้นำที่หน้าตาดี น่าทึ่งและน่าภาคภูมิใจ มีคนมาติดพันเธอนับไม่ถ้วนแค่เพียงการที่เธอตัดสินใจที่จะเก็บเด็กไว้ ทำให้เธอต้องถูกไล่ออกมาจากบ้านเพื่ออยู่ในสถานที่แห่งนี้!”ชาวน่า ยิ้มอย่างขมขื่น “มีลูกพี่ลูกน้องของเธอด้วย!” เขายังเด็กนัก เมื่อห้าปีที่แล้ว แต่ตอนนี้เขาอายุ 19 ปีและอยู่ที่นี่ด้วยกัน”“หลายคนเลยงั้นเหรอ!”ตาของเฟนด์เปลี่ยนเป็นสีแดง “เซเลน่าคงต้องผ่านปัญหามาเยอะเหลือเกิน!”อย่างไรก็ตามพวกเขาสังเกตเห็นรถเบนท์ลีย์คันหนึ่งจอดอยู่ที่ลานข้างในบ้าน“ทำไมถึงมีรถเบนท์ลีย์อยู่ที่นี่”เฟนด์นิ่วหน้าอย่างสงสัย“ฉันก็ไม่ทราบค่ะ หลังจากนั้นฉันแทบจะไม่มาที่นี่เลย เฮ้อ มีหลายอย่างเกิดขึ้นตลอดห้าปี คุณเซเลน่า เธอรอค
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 6
“ถูกต้อง คุณพูดได้ถูกจริง ๆ พูดตามตรงฉันไม่ค่อยชอบสาวน้อยคนนี้อยู่แล้ว!”ฟิโอน่า พยักหน้าตอกย้ำ ๆ “สุดท้ายเธอไม่ควรที่จะมีตัวตน”เมื่อได้เฟนด์ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขารู้สึกอยากจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดให้ตายในการลงมือเพียงครั้งเดียวยังไงซะลึก ๆ แล้วเขาพยายามเตือนตัวเองให้สงบสติอารมณ์ ท้ายที่สุดฟีโอน่า ก็คือแม่ของเซเลน่าแม่ภรรยาของเขาสถานที่แห่งนี่ไม่ใช้สนามรบที่เขาต้องสังหารฆ่าฟัดตามที่เขาต้องการอีกต่อไป ฟีโอน่าและแอนดรูว์อย่างน้อยก็ไม่ใช่ศัตรูของเขาขาของแอนดรูว์ที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ในปัจจุบัน เกิดจากการกระทำที่บุ่มบ่ามของเขา ในคืนงานแต่งงานของเซเลน่าความเกลียดชังของพวกเขา ที่มีต่อเขานั้นสมเหตุสมผลมีบุคคลภายนอกเข้ามากำลังเข้ามาเฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วจ้องมองไปที่นายน้อยคลาร์ก “ไคลีเป็นลูกสาวของฉัน เธอไม่ใช่ภาระและเธอก็ไม่ใช่เด็กนอกคอก แกต้องคุกเข่าและขอโทษสำหรับคำพูดของแกเมื่อกี้!”เมื่อถึงจุดนั้น เฟนด์หยุดอยู่ชั่วขณะแล้วพูดต่อว่า “ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าฉันไม่อยากทำให้บ้านต้องมาแปดเปื้อน ของการกลับวันแรกของฉัน แกก็คงจะได้ตายแล้วตอนนี้!”“ฮ่า ๆ บัดซบ! ฉันได้ยินแกกำลังขู่ฉันอยู่ห
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 7
“วันนี้ฉันจะตายใช่ไหม ฉันกลับไม่คิดอย่างนั้น!”เฟนด์ไม่สะทกสะท้าน เขามองออกไปข้างนอกและเห็นว่าชาวน่า ได้พาไคลีมาหลังจากที่ไปเล่นที่ใต้ต้นไทรมาแล้ว“ฮึ...ฉันจะดูว่าแกวางแผนทำตัวแข็งกร้าวได้ภายหลังอย่าง!”นายน้อยคลาร์กไม่สนใจที่พูดคุยกับเฟนด์ เพราะเขาเชื่อว่าเฟนด์จะต้องเสียใจอีกในไม่ช้าสักครู่นึงมีรถสองสามคันพุ่งเข้ามาจอดที่ด้านนอก แดน เจมสัน นักสู้อันดับหนึ่งของตระกูลคลาร์ก เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายกล้ามโตสองสามคนขณะที่เขาเดินเข้ามาภายในบ้าน แดนก็ตะโกนถามว่า “ใครกันที่มันกล้ามารังแกนายน้อยของเรา? แกอยากตายใช่ไหม”ตอนนี้แดนกำลังโมโหมากเมื่อเขาได้เข้าไปหาเรื่องใครบางคนที่เขาไม่สามรถจะเอาชนะได้ จนทำให้เขาต้องเสียนิ้วมือไปเขาเพิ่งรักษาบาดแผลจากที่โรงพยาบาลเสร็จ นายของเขาก็โทรหาเขาอีกครั้ง โดยบอกว่านายน้อยคลาร์กถูกคนทำร้ายให้เขาไปจัดการจัดเรื่องนี้“มันคือถังขยะที่ชื่อ เฟนด์ วู๊ด เป็นแค่ทหารเกษียณตัวเหม็น ที่ยังมากล้าทำตัวหยิ่งต่อหน้าฉัน!”นายน้อยคลาร์กเริ่มพูดออกมาทันทีเมื่อเขาเห็นแดนเดินเข้ามาใกล้เขา“ไอพวกสวะ นี่มันจริง ๆ” แดนร้องเสียงหลงขณะที่เขากำลังจะลงมือเพื่อระบายความโมโห
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 8
“แม่ไม่ว่าแม่จะพูดยังไงเขาก็ยังคงเป็นพ่อของไคลีและลูกเขยของแม่ อย่าไปเยาะเย้ยเขาแบบนั้นอีกได้ไหม!”“เรื่องมันผ่านไปแล้ว มันกลายเป็นอดีตไปแล้ว เราควรจะหยุดพูดถึงมัน!”เซเลน่าเป็นคนใจดีและเข้าใจคนอื่นเหมือนเดิม“พอกันที! เราไม่มีความจำเป็นต้องนับเขาเป็นลูกเขยของเรา!” ฟีโอน่าตอบโต้กลับ“ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่เพราะแก ขาของฉันก็คงไม่อยู่ในสภาพแบบนี้!” แอนดรูว์กลั้นความเสียใจที่เกิดขึ้นไว้ในแบบเดียวกัน“แต่เขาทำผิดอะไร? ย้อนกลับไปหนูนอนกับเขาทั้ง ๆ ที่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาท้อง!”เซเลน่ารู้สึกทำอะไรไม่ถูก มันเป็นการกระทำที่หน้าไม่อายของเธอเองที่ทำให้เกิดสิ่งนี้ขึ้น แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะไปทำแท้งเด็กได้สถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญจนถึงจุดนี้ถือเป็นการชดเชยความผิดพลาดที่เธอทำในตอนนั้น“แกไม่ต้องมาอุ้มเด็ก แก...แกกำลังพยายามทำให้ฉันหัวใจวายจริง ๆ” ฟีโอน่ากระแทกเท้าด้วยความหงุดหงิด“ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว ตอนนี้เขากลับมาจากสงครามแล้ว มาดูกันว่าเขาจะหาอะไรทำในอนาคตได้ไหม ไม่แน่ชีวิตเราอาจจะดีขึ้นในที่สุด!”“แอนดรูว์หยิบบุหรี่ออกมาแล้วจุดไฟ เขาโกรธมากเมื่อเห็นเฟนด์ แต่ตอนนี้เขาไม่ส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 9
“ใช่ คนเหล่านี้กำลังพูดถึงสงคราม และการนำความรุ่งเรืองมาสู่ประเทศ กลายเป็นเรื่องตลก!”เจ้าหนุ่มอีกคนก็แอบมองตามปัง ปัง!ในชั่วพริบตาถัดไป เด็กทั้งสองเห็นเพียงภาพเบลอจากนั้นก็ถูกส่งให้ลอยไปและกระแทกติดเข้ากับกำแพงด้านหลังทำให้มันพัง“อั๊ก!”ทั้งคู่พ่นเลือดสด ๆ ออกมาเต็มปาก ขาของพวกเขาแข็งทื่อจากนั้นก็หยุดเคลื่อนไหว“อ๊า! ฆาตกร!”หญิงสาวทั้งสองร้องเสียงหลงราวกับเพิ่งเห็นผี พวกเธอวิ่งหนีทันที“โอ้ว! เฟนด์คุณฆ่าคนตาย จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาเป็นบุคคลสำคัญหรืออยู่ในองค์กรบางแห่ง เราจะทำยังไงกันดี”เมื่อเห็นทั้งสองคนนอนนิ่งอยู่ที่นั่นโจแอนก็หน้าซีด “คุณมันหัวร้อนเกินไป ที่นี่ไม่ใช่สนามรบ มีคนบางคนที่เราไม่สามารถทำให้ไม่ขุ่นเคืองใจได้ คุณยังคิดว่าตัวเองยังอยู่ในสนามรบสามารถฆ่าใครก็ได้เป็นเรื่องปกติเหรอ “ทำไมคุณถึงเก็บอารมณ์ไม่ได้? พวกเขาพูดแต่เพียงไม่กี่คำ!”เซเลน่าก็หงุดหงิดมาก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดีเมื่อเขาเห็นผู้หญิงสองคนที่รักและดูแลเป็นห่วงเขามากที่สุด เฟนด์ก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาอบอุ่นขึ้น“แม่ เซเลน่าไม่ต้องกังวล พวกเขาแค่สลบไป ฉันรู้วิธีที่จะอดทนกับมัน สักพักพวกเขาจะต
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
