บทที่ 1631

“ในที่สุดเราก็มาถึงตีนเขา โอ้… จากระยะทาง เรายังต้องเดินไปอีกเจ็ดถึงแปดวัน กว่าจะถึงถึงจุดที่ถูกทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่ ยังอีกไกลมากทีเดียว!” เควินหัวเสียเมื่อเขามองไปที่ภูเขาลูกใหญ่เบื้องหน้าและระยะทางบนแผนที่

“มันค่อนข้างไกลจริง ๆ ที่สำคัญแรงโน้มถ่วงของที่นี่ก็ค่อนข้างต่างกับข้างนอกและจะเดินเร็วเกินไปก็ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเราจะเหนื่อยเกินไป ยิ่งเดินต่อไปเช่นนี้ก็จะยิ่งเหนื่อยล้า ความเร็วในการเดินของเราอาจลดลงตามไปด้วย เราไม่สามารถประเมินระยะเวลาได้จากความเร็วในปัจจุบันของเรา ดังนั้นผมคิดว่าเราอาจต้องเดินอีกราวสิบวันก่อนกว่าจะถึงที่หมาย” เฟนด์ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน อย่างไรเสียการเลื่อนไปอีกหนึ่งวันก็หมายความว่าเฟอร์นันโดเองก็จะมีเวลาน้อยลงหนึ่งวัน ซึ่งนั่นทำให้เขาท้อใจมาก

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้าวไปทีละก้าว

หลังจากพักครึ่งวัน เฟนด์และคนอื่น ๆ ก็เดินทางต่อจนกระทั่งเดินผ่านภูเขาลูกใหญ่นั้นไปได้ ขณะที่พวกเขาเข้าไปในป่าลึกขึ้น หมอกที่กระจายตัวอยู่ด้านหลังพวกเขาก็ค่อย ๆ กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ราวกับว่าไม่มีใครเคยผ่านเส้นทางด้านหลังมาก่อน

“เร็วเข้า เร็วเข้า! ในครึ่