LOGINShare
บทที่ 1441
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1442
“ฮ่า ๆ ก็ได้! เอาตามที่พวกเธอว่า!” แนชตะโกนตอบกลับเสียงดัง “ต่อจากนี้ไป ตระกูลวู๊ดและตระกูลคาเบลโลเป็นหลอมรวมเป็นตระกูลเดียวกัน! ความสัมพันธ์ระหว่างเรากลับมาสานต่อกันแล้ว และตอนนี้เราก็มีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลคาเบลโลด้วย เราจะช่วยเหลือซึ่งกันและกันในอนาคต และตระกูลแลงคาสเตอร์ก็มีเป้าหมายไม่ต่างกัน!” “นั่นแน่นอน!” ดาเนียลล่าตอบพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ไม่นานฝูงชนก็แยกย้ายกันไป “คุณเฮเลน่าและคุณดาเนียลล่า ไปพักผ่อนเถอะ แล้วคืนนี้ค่อยมาร่วมฉลองชัยชนะไปกับเรา! ยินดีต้อนรับคุณทั้งคู่สู่งานเลี้ยง!” เฟนด์แนะนำสองสาวจากตระกูลคาเบลโล ก่อนเอ่ยปากเชิญพวกเธอ “พี่สาว ทิวทัศน์ที่นี่สวยงามมาก! ให้ฉันพาพี่เดินดูรอบ ๆ เถอะ!” ดาเนียลล่าผงกศีรษะ จากนั้นเธอก็ดึงเฮเลน่าไปด้วยและออกจากสถานที่ ดาเนียลล่ามีเหตุผลและคำนึงถึงผู้อื่น เธอรู้ดีว่าเฟนด์และเซเลน่าไม่ได้เจอกันมานานกว่าหนึ่งเดือน ทั้งสองต้องมีคำพูดและเรื่องราวที่จะแบ่งปันต่อกันอย่างไม่รู้จบ ดังนั้นเธอจึงไม่อยากอยู่ที่นี่ให้เห็นภาพบาดตา “ไคลี่ตัวน้อยของพ่อ มานี่สิ! มาให้พ่อกอดหน่อย!” เฟนด์อุ้มไคลี่ขึ้นด้วยแขนที่แข็งแรง จูบเข้าที่แ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1443
แท้จริงแล้ว รังสีของเซเลน่าที่ดูเป็นผู้ใหญ่แต่มีเสน่ห์และอ่อนโยนนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงธรรมดาที่ไหนจะมี แก้มเซเลน่าของเธอจะกลายเป็นสีชมพูอย่างเสียไม่ได้ “แน่นอน ฉันคิดถึงคุณ! ฉันจะไม่คิดถึงคุณได้ยังไง? บางครั้งพอฉันคิดถึงคุณมากเข้า ฉันก็จะหันเหความสนใจของตัวเองไปกับการฝึกยุทธและนั่นทำให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว! ฮิฮิ วิธีนี้ทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่าคุณไม่ได้จากไปนานนัก!” "ความคิดดี!" เฟนด์พยักหน้าเห็นด้วย “ให้ผมเดานะ ภรรยาที่รักของผมต้องบรรลุไปถึงระดับปรมาจารย์แล้วแน่ ๆ อืม แต่ผมยังไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเป็นปรมาจารย์ขั้นไหน อืมมม…คุณเป็นปรมาจารย์ขั้นสองเหรอ? เดี๋ยวก่อน! หรืออาจจะระดับปรมาจารย์ขั้นสาม?” เขาเดา เซเลน่าซึ่งกำลังเพลิดเพลินกับความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเฟนด์ เธอเมามัวไปกับความดีใจ ความอบอุ่นราวกับดวงอาทิตย์ท่วมท้นจิตวิญญาณ และความสุขเปล่งประกายในตัวเธอ “ฮิฮิ คนบ้า คุณเดาผิดแล้ว! ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสี่แล้วต่างหาก!” เธอกดริมฝีปากและยิ้ม "ว้าวว้าว! คุณไม่เก่งเกินไปหน่อยเหรอ? ผมอุตส่าห์เดาระดับที่สูงกว่าเดิมแล้ว แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะประเมินความสามารถของคุณต่ำไปจริง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1444
“นั่นแหละที่ฉันเคยบอก ฉันเคยบอกไปแล้วว่าคนที่หนักแน่นและตรงไปตรงมาอย่างคุณจะไม่มีทางไล่ตามผู้หญิงด้วยตัวเอง สาว ๆ ต่างหากที่จะพากันจะมาวิ่งไล่ตามคุณแทน คุณรู้จักดาเนียลล่าได้ไม่นาน และพูดกันตามเหตุผลแล้ว ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ของคุณคงไม่ก้าวหน้าเร็วขนาดนี้ ฉันไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่ามันจะเกิดขึ้น!”เซเลน่าเห็นท่าทีของเฟนด์ จึงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมแทน “ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณต้องรับผิดชอบที่ไปรังแกสาวงามแบบนั้นตอนที่คุณเมา ถ้าคุณไม่รับผิดชอบ ฉันคงอายแทน!”“ไม่ต้องห่วงหรอกที่รัก ผมประทับใจเธอตั้งแต่แรกเห็น และเธอก็เป็นผู้หญิงที่ใช้ได้ด้วย ในเมื่อเกิดเรื่องนี้ขึ้น ผมก็จะปฏิบัติต่อเธออย่างดีอย่างแน่นอน!”เฟนด์จับมือเซเลน่าแน่น จากนั้นเขาก็โน้มศีรษะไปจูบเธอหลังจากที่พวกเขาจูบกันสักพัก ความปรารถนาก็ถูกจุดประกายขึ้นภายในร่างกายของเฟนด์ทว่าเซเลน่าก็คว้ามือของเขาไว้อย่างรวดเร็ว "ไม่ได้ กลางวันแสก ๆ คุณควรพักผ่อนสิ!"“คุณพูดเองเออเอง อย่ามาโทษผมสิ!”เฟนด์ยิ้มแล้วจูบใบหน้าของเซเลน่าอีกครั้งในตอนบ่าย อีธาน วิลเลี่ยม และคนอื่น ๆ ก็มาถึง ในช่วงเวลานั้นเอง พวกเขาทุกคนฝึกยุทธร่วมกันในพื้นที่ของตระ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1445
“พี่สาว พี่บอกว่าเฟนด์ขโมยจูบแรกของพี่ไป ฉันเริ่มสงสัยว่าการแสดงของพี่จะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความจริงแล้วรึเปล่า? และตอนนี้พี่ชอบเขาแล้วใช่ไหม?”ดาเนียลล่าขมวดคิ้ว พูดอย่างเมินเฉย"เธอกำลังพูดอะไร? ไม่มีทางหรอก! เขาแต่งงานแล้ว ไม่มีทางที่ฉันจะชอบเขา อีกอย่างเขายังเป็นคนรักของน้องอีก ไม่มีทางที่ฉันจะแย่งเขาไปจากเธอแน่!”เฮเลน่าตอบทันที น้ำเสียงเร่งรีบ“ทำไมพี่ต้องรอนรนด้วย ฉันก็แค่ถาม!”หลังจากที่ดาเนียลล่าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เธอก็ถามคำถามอื่นอีก “อ้อ ใช่ พี่ใหญ่ ตอนพี่บังคับให้เขาจูบด้วย พี่รู้สึกยังไงเหรอ?”“ดาเนียลล่า คาเบลโล ทำไมน้องถึงถามคำถามแปลก ๆ แบบนี้นะ! ดึกมากแล้ว เธอควรนอนหรือไม่ก็ไปฝึกยุทธ!”เฮเลน่าไม่อาจตอบออกไปได้ เธอพลิกตัวไปอีกข้าง แล้วหันหลังให้ดาเนียลล่าโดยไม่สนใจเธอ"ฉันก็แค่อยากรู้เอง ช่างมันไปก็ได้!”ดาเนียลล่าพูดพลางเม้มริมฝีปากเช้าวันต่อมา ในที่สุดเทรนตันและคนอื่น ๆ กลับมายังอาณาเขตของตระกูลลาโกริโอตระกูลลาโกริโอเหลืออัจฉริยะที่รอดชีวิตจากการแข่งขันเพียงไม่กี่สิบคนในเท่านั้น ทั้งที่เดิมทีพวกเขามีกันมากกว่าสี่ร้อยคน นั่นทำให้เทรนตันโกรธมาก“พ่อคะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1446
"อ๊า!"หลังจากที่ลิลลี่ได้ยินอย่างนั้น เธอก็ส่งเสียงคำรามในทันที เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะเป็นบ้า เธอคิดว่าการที่พ่อของเธอก้าวไปสู่อีกระดับอาจทำให้ตระกูลวู๊ดต้องสูญเสียครั้งใหญ่ในระหว่างการแข่งขันบ้าง ทว่าไม่คิดเลยว่าทุกอย่างจะจบลงแบบนี้ต่อจากนี้เธอจะแก้แค้นได้อย่างไร?หลังจากที่เธอพักผ่อนไปสักระยะหนึ่ง ร่างกายของเธอก็ฟื้นตัวขึ้นมาก และเธอก็เริ่มฝึกฝนอีกครั้ง ก่อนหน้านั้นเธอเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธระดับสาม ระดับการฝึกฝนนี้ยังห่างไกลจากสภาพก่อนหน้าของเธอ“เฮ้อ พ่อพยายามอย่างเต็มที่แล้วลูกสาวที่รักของพ่อ พ่อก็อยากจะล้างแค้นให้ลูกเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าเราจะไม่มีทางทำอะไรได้กับเหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เพราะตระกูลวู๊ดได้รับของรางวัลมากมาย พวกเขาจะต้องฝึกฝนตนเองอย่างหนักหน่วงและแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน!”เทรนตันถอนหายใจ มองไปที่ลูกสาวผู้กำลังเผชิญปัญหาของเขา หัวใจของเขาสั่นเทา"ทำไม? ทำไมเหล่าเทพเจ้าจึงไร้ความยุติธรรม? เมื่อก่อนเราเคยช่วยเหลือพวกเขามากมาย แต่บัดนี้ กลับถูกทิ้งให้จมอยู่กับดินแบบนี้?”“ตำแหน่งทายาทของบ้านจะต้องตกเป็นของลูกชายหนูอยู่วันยันค่ำ แลนซ์ย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1447
“ขอบคุณค่ะพ่อ ฉันหวังจะแก้แค้นด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้ระดับพลังยุทธ์ของหนูมันไร้ประโยชน์ หนูคงได้แต่พึ่งพาพ่อและผู้อาวุโสตระกูลลาโกริโอเท่านั้น!”สีหน้าของลิลลี่แสดงออกอย่างรู้สึกขอบคุณ“ลูกเป็นลูกสาวของพ่อ พ่อจะไม่ยอมให้ลูกถูกรังแกหรอก!”เทรนตันยิ้มอย่างนุ่มนวล"โอ้ ใช่ ทำไมไม่มีร่องรอยของแลนซ์เลยคะพ่อ? เขาไปพร้อมกับสมาชิกจากตระกูลอื่น พวกเขาอาจจะมีข่าวอะไรบางอย่างก็ได้!”ลิลลี่ถามหลังจากที่เธอคิดได้เทรนตันส่ายศีรษะอย่างสิ้นหวังอีกครั้ง “ไม่มีข่าวอะไรเลย ก่อนกลับมาพ่อถามพวกเขาแล้ว และพวกเขาก็ไม่พบเบาะแสอะไรแม้แต่อย่างเดียว และตระกูลเหล่านั้นก็พร้อมที่จะหยุดค้นหากันหมดแล้ว!”“ทำไมพวกเขาถึงยอมแพ้? ช่างโหดร้ายอะไรอย่างนี้ สมาชิกในตระกูลของพวกเขาหายไป และพวกเขาไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลยเหรอ?”ลิลลี่โกรธมากหลังจากได้ยินเช่นนั้น หากสมาชิกตระกูลอื่น ๆ ส่งทีมค้นหามาร่วมกัน ก็จะมีคนมาร่วมมือมากขึ้น และมีความเป็นไปได้สูงที่จะพบสมาชิกที่สูญหายไปตอนนี้พวกเขาเลิกค้นหาแล้ว นั่นหมายความว่าความเป็นไปได้ที่จะตามหาแลนซ์จนเจอก็จะลดลง“เฮ้อ มันก็ไม่ง่ายสำหรับพวกเขาเหมือนกัน พวกเขาค้นหามาสองสามเด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1448
เทรนตันจากไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ลิลลี่กลับไปที่ห้องของเธอคนเดียวเธอนอนอยู่บนเตียงไม่อาจหลับได้ลง ไม่นานเธอก็ลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง"ไม่มีทาง หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ฉันคงไม่อาจแก้แค้นได้อีกตลอดชีวิต เฟนด์เองก็มีพรสวรรค์ที่ดี และยิ่งตระกูลวู๊ดครองตำแหน่งผู้ชนะในครั้งนี้ พวกเขาก็จะยิ่งพัฒนาไปไกลอย่างแน่นอน ฉันจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อแก้แค้นให้ได้!”ลิลลี่กำหมัดแน่น ก่อนเริ่มวางแผนในหัวหลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย "ใช่แล้ว แทนที่จะปล่อยให้เรื่องแบบนี้ ทำไมฉันไม่แอบไปบอกสี่ชนเผ่าโบราณเกี่ยวกับเรื่องนี้และทำข้อตกลงกับพวกเขาสักสองสามข้อ?”ยิ่งลิลลี่คิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเห็นโอกาสมากขึ้นเท่านั้น สี่ชนเผ่าโบราณอาจจะไม่ยี่หระต่อข่าวคราวอะไร แต่พวกเขาจะต้องสนใจเรื่องเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดอย่างแน่นอนยิ่งไปกว่านั้น ชนเผ่าโบราณทั้งสี่ก็มีนักสู้ที่ทรงพลังมากมาย และสมาชิกจำนวนมากก็อยู่ในระดับเทพแท้จริง มีนักสู้ราวสิบกว่าคนที่อยู่ในจุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริงในแต่ละชนเผ่าอีกด้วยแม้ว่าพวกเขาจะดูสูงส่งราวกับว่าอยู่เหนือโลกทั้งใบ แต่พวกเขาก็ไม่อาจอยู่เหนือความตายได้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1449
“ฉันต้องการล้างแค้นให้ลูกชายค่ะผู้อาวุโสลำดับที่แปด นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันหวังว่าคุณจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ โปรดอย่าบอกใครว่าฉันมาที่วิหารแห่งทวยเทพและราชา และมาตามหาชนเผ่าโบราณทั้งสี่ได้อย่างไร?!”ลิลลี่มองไปที่ผู้อาวุโสลำดับที่แปด ก่อนจะกล่าวอย่างเคร่งขรึม “เรื่องนี้ฉันจะบอกให้พ่อทราบเมื่อเรากลับไป!”"ก็ได้ แต่ฉันแค่คิดว่าพวกเขาอาจไม่เห็นคุณว่าไปที่นั่นด้วยซ้ำ!”ผู้อาวุโสลำดับที่แปดฉายรอยยิ้มอันขมขื่น เขายังคงนำทางพรมเหาะไปยังวิหารแห่งทวยเทพและราชาสมาชิกในตระกูลวู๊ดกำลังฝึกฝนอย่างหนัก ในขณะเดียวกัน โยเซฟ อดัม และคนอื่น ๆ ต่างก็หวังว่าพวกเขาจะสามารถเข้าสู่ขั้นเริ่มต้นของระดับเทพแท้จริงได้ภายในหนึ่งเดือนท้ายที่สุดพวกเขาก็ได้รับข่าวลือเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดเช่นกัน พวกเขาต้องการบรรลุไปถึงขั้นนั้นด้วยแนชมีความสุขเมื่อเห็นว่าผู้ติดตามของเฟนด์ตั้งใจฝึกฝนตนเองอย่างหนักเพียงใดเมื่อเฟนด์ว่าง เขาจะพาพวกผู้หญิงไปซื้อของในเมืองหรือสอนไคลี่เกี่ยวกับการบ่มเพาะพลัง เขายังช่วยชำระล้างร่างกายของเธอเพื่อที่เธอจะได้เป็นผู้ฝึกยุทธและเริ่มฝึกฝนได้ทว่าสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ไคลี่นั้นย
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
