Share
บทที่ 1340
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1341
“เฟนด์ ดูนี่สิ มีแผ่นป้ายอีกอันนึง!”ไม่นานดาเนียลล่าก็พบแผ่นป้ายสีดำอีกอันหนึ่งและหยิบมันขึ้นมา เธอเหาะไปยังที่ที่เฟนด์อยู่และนำมันไปให้เขา“คุณไม่กลัวว่าพ่อของคุณจะโกรธเหรอถ้ารู้เรื่องนี้?”เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นและเก็บแผ่นป้ายนั้นไว้ พวกเขาทั้งคู่เหาะโดยมีระยะห่างระหว่างกัน ทำให้รัศมีการค้นหาของพวกเขากว้างขึ้น เห็นได้ชัดว่าความช่วยเหลือจากดาเนียลล่าทำให้เฟนด์หาแผ่นป้ายได้ง่ายขึ้น“ฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะโกรธหรือเปล่า ฮึ่ม! อีกไม่นานคุณก็จะเป็นผู้ชายของฉันแล้ว ดังนั้นฉันจะติดตามคุณไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตาม!”ดาเนียลล่าส่งเสียงเย็นชา จากนั้นเธอก็พูดต่ออย่างเขินอายว่า “มันก็ไม่ผิดหนิ ถ้าฉันต้องการช่วยผู้ชายของฉันหาแผ่นป้ายเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดี!”ความอบอุ่นแผ่ซ่านในอกของเฟนด์ จากนั้นเขาก็คิดถึงเซเลน่าซึ่งยังอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลวู๊ด เขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ผมไม่รู้เลยว่าจะสารภาพกับเซเลน่ายังไงดี ผมอยากรู้ว่าการฝึกฝนของเธอไปถึงไหนแล้ว เรายังเหลือเวลาที่นี่อีกยี่สิบวัน กว่าเราจะออกไปจากที่นี่ เธอคงบุกทะลวงเข้าสู่ระดับกึ่งเทพแล้วก็ได้!”“พี่เซเลน่าก็มาจากแดนมนุษย์ด้วยเหมือนกันใช่ไหม? เธอ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1342
"ไม่มีทางน่า ทั้งฝูง?”ดาเนียลล่าสูดหายใจเข้าอย่างแรงหลังจากได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูด สัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว และพวกมันก็ยากที่จะเอาชนะได้ ไม่ต้องพูดถึงถ้าพวกมันมากันเป็นฝูงเลย"ไปกันเถอะ ยากเกินไปที่จะกำจัดพวกมัน มันเป็นฝูงหมาป่าที่มีหลายร้อยตัว ที่สำคัญไปกว่านั้น มีหมาป่าโตเต็มวัยสี่ถึงห้าตัวซึ่งแข็งแกร่งกว่าคนที่อยู่ในขั้นต้นของระดับเทพแท้จริงเสียอีก คงยากที่จะหนีไปได้เมื่อพวกมันล้อมพวกเราไว้!”วีนัสรู้สึกโมโหตอนที่เธอเหาะข้ามไป“นายน้อย พวกมันมีมากเกินไป พวกเราส่วนใหญ่ที่นี่เพิ่งอยู่ขั้นต้นของระดับเทพแท้จริง และมีไม่กี่คนที่เป็นปรมาจารย์ระดับเก้า เราไม่มีกำลังพอที่จะสู้กับฝูงหมาป่าอสูรนั่น ใครก็ตามที่ทำ คงอยากตายแน่!”เคย์ล่ารีบวิ่งไปรายงานให้เฟนด์ฟังด้วยความโมโหนับตั้งแต่ที่เฟนด์คัดเลือกเธอเข้ามาในตระกูลหลักของตระกูลวู๊ด เธอก็เติบโตจากปรมาจารย์ระดับเก้าสู่ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพหลังจากการฝึกฝนมากมาย เธอมีพรสวรรค์ที่ดีจึงได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในผู้แข่งขันของการแข่งขันนี้“ไม่จำเป็นต้องกลัวสัตว์อสูรที่อยู่ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพ แต่มันคงจะเสียเวลาเปล่าหากเราต้องส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1343
กรร!หมาป่าอสูรตัวอื่น ๆ ก็บินขึ้นด้วยเช่นกัน เขี้ยวและกรงเล็บของพวกมันบ่งบอกถึงความตาย"ดูนั่นสิ? พวกมันมีประมาณสามร้อยตัว แต่จริง ๆ มีเพียงห้าสิบหรือหกสิบตัวเท่านั้นซึ่งอย่างน้อยต้องอยู่ในระดับกึ่งเทพถึงจะสามารถบินได้ ที่สำคัญไปกว่านั้น พวกมันช้ากว่าเรา!”ภายใต้การควบคุมของเฟนด์ ดาบก็บินออกไปไกล หมาป่าอสูรห้าสิบตัวถูกทิ้งไว้ในฝุ่น"รวดเร็วมาก! อาวุธวิญญาณนี้อยู่ในระดับไหนเหรอ?”เมื่อเธอเห็นความเร็วของดาบบินที่พุ่งไป วีนัสก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมาด้วยความอยากรู้“พี่รอง นี่เป็นอาวุธวิญญาณระดับสุดยอด พลังยุทธของเฟนด์เพิ่มขึ้นอย่างมากด้วยดาบเล่มนี้ โดยพื้นฐานแล้ว พี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแม้ว่าจะมีพี่สิบคนก็ตาม!”ดาเนียลล่าอดไม่ได้ที่จะยกคางขึ้นเมื่อเธอพูดถึงเฟนด์ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความภูมิใจ“ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา?”วีนัสตกตะลึง “น้องพูดเกินจริงไปหรือเปล่าดาเนียลล่า พี่อยู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้วนะ พี่แทบจะอยู่ยงคงกระพัน!” เธอพูดอย่างสงสัยว่า “แม้ว่าฉันคนเดียวจะเอาชนะเขาไม่ได้ แต่ฉันสิบคนคงสามารถเอาชนะเขาได้แน่นอน”"พี่พูดถูก!"ดาเนียลล่าพยักหน้าหลังจากที่คิดเรื่อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1344
เฟนด์พูดไม่ออกอยู่ข้างใน เขายิ้มแหยะ ๆ แต่ไม่รับแผ่นป้ายมา “คุณหนูลำดับที่สองของตระกูลคาเบลโล ลืมเรื่องความสัมพันธ์ปัจจุบันของเราซะเถอะ ผมคงอึดอัดใจถ้าคุณมอบแผ่นป้ายให้ผม!”ชายอีกคนจากตระกูลคาเบลโลยิ้มหลังจากได้ยินเรื่องนี้ “คุณหนูลำดับที่สอง อย่าลืมว่าเขาเป็นแฟนของพี่สาวคุณ และอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นพี่เขยของคุณ” เขาพูด “เฮ้ ไม่จำเป็นต้องให้แผ่นป้ายเขาหรอก เก็บมันไว้เถอะ!”"นั่นสิ ตอนนี้นายน้อยวู๊ดคบอยู่กับคุณหนูลำดับที่หนึ่ง ทำไมเขาต้องอยากเอาแผ่นป้ายไปจากคุณด้วยล่ะ?”หญิงสาวอีกคนจากตระกูลคาเบลโลก็ก้าวออกมาข้างหน้าเช่นกัน ความตื่นเต้นแผ่ซ่านไปทั่วสีหน้าของเธอ “ฮ่า ๆ นี่มันเยี่ยมไปเลย เราไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะถูกเขารังแกหรอกเพราะเขาอยู่ฝ่ายเรา!”วีนัสจ้องหญิงสาวด้วยสายตาร้ายกาจ จากนั้นเธอก็หันไปทางเฟนด์ “คุณเป็นคนปฏิเสธเรื่องนี้เอง ไม่ใช่เพราะฉันไม่เสนอให้คุณ ดังนั้นอย่าถือสาเลยถ้าฉันขอถอนคำพูด!”หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็พลิกฝ่ามือและเก็บแผ่นป้ายไว้คนหนุ่มสาวในตระกูลคาเบลโลต่างสบตากัน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีหน้าแปลก ๆ อารมณ์ของคุณหนูลำดับที่สองคล้ายกับนายท่านของพวกเขาจริง ๆ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1345
ดาเนียลล่าเม้มปากแล้วพูดกับเฟนด์ว่า “มันเริ่มมืดแล้ว ไปหาที่พักกันเถอะ!”เฟนด์พยักหน้าหงึกหงักและสำรวจป่าหลังจากนั้นไม่นาน เฟนด์ก็พบรอยแยกขนาดใหญ่ที่เห็นได้ง่ายบนพื้นผิวของหน้าผา มันคงใหญ่พอที่จะให้คนสองถึงสามคนค้างคืนที่นั่นได้“เราไม่สามารถหาถ้ำได้และการนอนบนต้นไม้คงอันตรายเกินไป มีรอยแยกบนหน้าผาตรงนั้น ทำไมเราไม่ค้างคืนที่นั่นล่ะ?”เฟนด์มองไปที่ดสาเนียลล่า ใช่ เธอเป็นคนสวย แต่เขาไม่รู้ว่าเธอจะพักได้ไหม เพราะเธอถูกเลี้ยงดูมาในตระกูลชนชั้นหนึ่งตั้งแต่ยังเด็ก"ได้สิ ไปกันเถอะ!"ดาเนียลล่าจับมือเฟนด์และยิ้ม “ฉันค้างคืนที่ไหนก็ได้ถ้าคุณอยู่กับฉัน ฉันมีความสุขที่มีคุณอยู่ข้าง ๆ!”ใบหน้าของเธอแดงก่ำหลังจากที่เธอพูดจบ“น่ารักจริง ๆ เลย!”เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่น ความไร้เดียงสาของดาเนียลล่าทำให้รู้สึกราวกับว่าพวกเขาเป็นรักแรกกันจริง ๆทั้งคู่เหาะตรงไปยังรอยแยกอย่างรวดเร็ว รอยแยกนั้นใหญ่พอที่จะทำให้พวกเขาทั้งคู่เข้าไปได้อย่างไรก็ตาม เฟนด์ไม่คิดว่าจะมีพื้นที่ขนาดใหญ่เช่นนี้อยู่ด้านหลังรอยแยก ซึ่งขยายออกไปไม่กี่สิบเมตร พื้นที่กว้างพอที่จะให้พวกเขาสองคนนั่งและพักผ่อนได้อย่างสบายบางทีค
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1346
"คุณ…"ผู้หญิงจากตระกูลลาโกริโอลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ผงกศีรษะ “ก็ได้” เธอตอบตกลง “ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้วจะไม่มีใครเคยทำในสถานที่แบบนี้ก็เถอะ…”นาธานยิ้มชั่วร้าย “หึ หึ หึ”หลังจากหัวเราะออกมา เขาก็บอกแก่ผู้ชายไม่กี่สิบคนจากตระกูลเชิร์ชที่อยู่ข้างหลังเขาว่า “พวกนายขึ้นไปพักผ่อนกันบนหน้าผาก่อนแล้วกันนะ แล้วอีกสักพักฉันกับลูซี่ ลาโกริโอจะตามไป!”“ฮ่า เอาเลยนายน้อยเชิร์ช เอาเลย!”ชายคนหนึ่งยิ้มอย่างชั่วร้าย “รอช้าอยู่ทำไมเล่านายน้อยเชิร์ช เราเองก็สะดุดกับความเย้ายวนของเธอเหมือนกัน!”“ลูซี่นี่นา!”ในรอยแตกของหน้าผา ดาเนียลล่ากระโดดขึ้น “ตระกูลลาโกริโอโหดร้ายที่สุด พวกเขาจะใช้วิธีล่อลวงเพื่อให้คนจากตระกูลอื่น ๆ เพื่อฆ่าสมาชิกในตระกูลวู๊ด ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเขาแค้นคุณและอยากให้คนในตระกูลคุณตายในการแข่งขันครั้งนี้!”“คุณรู้จักลูซี่? เธอเป็นคนดังงั้นเหรอ?”คิ้วของเฟนด์ขมวดเข้าหากัน เขากลับมายังตระกูลวู๊ดได้ไม่นาน เขาจึงไม่ค่อยรู้จักอัจฉริยะจากตระกูลอื่น ๆดาเนียลล่าพยักหน้า “ไม่ใช่แค่ลูซี่หรอก ฉันรู้จักนาธานด้วยอีกคน!”ตอนนั้นเอง เธอบอกเฟนด์ด้วยสีหน้าจริงจังว่า “นาธานแข็งแรง ตระกู
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1347
เฟนด์ยิ้มอย่างเยือกเย็น ก้าวออกไปอย่างจงใจ"พุทโธ่ ผมไม่คิดว่าที่นี่จะมีคู่รักอยู่อีกคู่!”นาธานซึ่งอยู่ที่ทางเข้าตระหนกเมื่อเห็นเฟนด์กับดาเนียลล่า ก่อนริมฝีปากของเขาจะโค้งเป็นรอยยิ้มซุกซน“เฟนด์เองเหรอ?”เมื่อลูซี่จำเฟนด์ได้เธอก็ตกใจเช่นกัน “จุ๊ จุ๊ จุ๊ ไม่คิดว่าคุณจะอยู่กับคุณหนูลำดับที่สามตระกูลคาเบลโลอย่างนี้ เฟนด์” เธอพูดอย่างรวดเร็วพร้อมยิ้ม “ไม่นึกไม่ฝันสักนิด!”"นั่นสิ นายไม่ได้คบอยู่กับคุณหนูลำดับที่หนึ่งตระกูลคาเบลโลหรอกเหรอ? ทำไมถึงได้แอบมาอยู่กับคุณหนูลำดับที่สามอย่างนี้ได้!”นาธานยิ้มชั่วร้าย “ไม่คิดเลยว่านายกับเธอจะร่วมเรียงเคียงหมอนกันแบบนี้ด้วย!”ดาเนียลล่ากอดอกของเธอด้วยความโกรธ “นี่นายกำลังพูดเรื่องอะไรไม่ทราบ เราแค่ค้างคืนที่นี่ก็แค่นั้น ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย! พูดอะไรออกมา?”หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น เธอก็เสริมด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “ตอนนี้เธอ ลูซี่ เธอช่างไร้ยางอายจริง ๆ อย่าคิดว่าเราไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเธอคุยกันนะ นี่เธอกำลังใช้ร่างกายแลกกับความช่วยเหลือ—เพื่อให้ตระกูลเชิร์ชช่วยเธอกำจัดตระกูลวู๊ดเนี่ยนะ แม้แต่หมายังหน้าด้านน้อยกว่าเธอซะอีก!”"เธอ…"ลูซี่รู้สึกฉุ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1348
“เอาล่ะ นายน้อยเชิร์ช ช่วยฉันฆ่าเขาที เขาเป็นปลาตัวใหญ่จริง ๆ!”หลังจากได้ยินเช่นนั้นดวงตาของลูซี่เป็นประกาย “นายน้อยเชิร์ช ถ้าคุณฆ่าหมอนี่ได้ ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณทั้งวันทั้งคืนตลอดทั้งเดือนนี้เลย!” เธอพูดอย่างมีความสุข“ฮ่า ตกลง เธอพูดแล้วนะ!”พอได้ยินอย่างนั้นนายน้อยเชิร์ชยิ้มอย่างมีความสุข เขาตบก้นเธอด้วยซ้ำ“คุณนี่มันขี้แกล้งจริง ๆ นายน้อยเชิร์ช!”สีหน้าของลูซี่ดูยั่วเย้า“พวกโสโครกเอ๊ย!”เฟนด์ส่ายหัวอย่างหมดความอดทน “นาธาน ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นหลานชายของผู้อาวุโสลำดับที่สาม” เขาพูดกับนายน้อยเชิร์ช “แถมคุณมีพรสวรรค์และระดับการฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลเชิร์ช ต้องเป็นเรื่องยากที่บรรลุเข้าสู่ขั้นสูงของอันดับเทพแท้จริง!”“หึ.. นายได้ยินเรื่องฉันมาเยอะเลยใช่ไหม?”นาธานหัวเราะเบา ๆ “ถึงฉันจะไม่ได้มีปัญหาอะไรกับนายก็เถอะ แต่ถึงนายจะคุกเข่าขอร้องฉันตอนนี้ ฉันก็จะไม่ปล่อยนายไปหรอก” เขากล่าว “เพราะฉันสัญญากับลูซี่ไว้แล้ว!”“ฉันไม่คิดจะร้องขอชีวิตเสียหน่อย!”เฟนด์กำหมัดแน่นและพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ “ที่ฉันอยากบอกก็แค่มันน่าเสียดายที่คุณมีพรสวรรค์อันยิ่งใหญ่แบบ แต่ดันรนหาที่ตายซ
Latest chapter
