ดาเนียลล่าเม้มปากแล้วพูดกับเฟนด์ว่า “มันเริ่มมืดแล้ว ไปหาที่พักกันเถอะ!”เฟนด์พยักหน้าหงึกหงักและสำรวจป่าหลังจากนั้นไม่นาน เฟนด์ก็พบรอยแยกขนาดใหญ่ที่เห็นได้ง่ายบนพื้นผิวของหน้าผา มันคงใหญ่พอที่จะให้คนสองถึงสามคนค้างคืนที่นั่นได้“เราไม่สามารถหาถ้ำได้และการนอนบนต้นไม้คงอันตรายเกินไป มีรอยแยกบนหน้าผาตรงนั้น ทำไมเราไม่ค้างคืนที่นั่นล่ะ?”เฟนด์มองไปที่ดสาเนียลล่า ใช่ เธอเป็นคนสวย แต่เขาไม่รู้ว่าเธอจะพักได้ไหม เพราะเธอถูกเลี้ยงดูมาในตระกูลชนชั้นหนึ่งตั้งแต่ยังเด็ก"ได้สิ ไปกันเถอะ!"ดาเนียลล่าจับมือเฟนด์และยิ้ม “ฉันค้างคืนที่ไหนก็ได้ถ้าคุณอยู่กับฉัน ฉันมีความสุขที่มีคุณอยู่ข้าง ๆ!”ใบหน้าของเธอแดงก่ำหลังจากที่เธอพูดจบ“น่ารักจริง ๆ เลย!”เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่น ความไร้เดียงสาของดาเนียลล่าทำให้รู้สึกราวกับว่าพวกเขาเป็นรักแรกกันจริง ๆทั้งคู่เหาะตรงไปยังรอยแยกอย่างรวดเร็ว รอยแยกนั้นใหญ่พอที่จะทำให้พวกเขาทั้งคู่เข้าไปได้อย่างไรก็ตาม เฟนด์ไม่คิดว่าจะมีพื้นที่ขนาดใหญ่เช่นนี้อยู่ด้านหลังรอยแยก ซึ่งขยายออกไปไม่กี่สิบเมตร พื้นที่กว้างพอที่จะให้พวกเขาสองคนนั่งและพักผ่อนได้อย่างสบายบางทีค
"คุณ…"ผู้หญิงจากตระกูลลาโกริโอลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ผงกศีรษะ “ก็ได้” เธอตอบตกลง “ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้วจะไม่มีใครเคยทำในสถานที่แบบนี้ก็เถอะ…”นาธานยิ้มชั่วร้าย “หึ หึ หึ”หลังจากหัวเราะออกมา เขาก็บอกแก่ผู้ชายไม่กี่สิบคนจากตระกูลเชิร์ชที่อยู่ข้างหลังเขาว่า “พวกนายขึ้นไปพักผ่อนกันบนหน้าผาก่อนแล้วกันนะ แล้วอีกสักพักฉันกับลูซี่ ลาโกริโอจะตามไป!”“ฮ่า เอาเลยนายน้อยเชิร์ช เอาเลย!”ชายคนหนึ่งยิ้มอย่างชั่วร้าย “รอช้าอยู่ทำไมเล่านายน้อยเชิร์ช เราเองก็สะดุดกับความเย้ายวนของเธอเหมือนกัน!”“ลูซี่นี่นา!”ในรอยแตกของหน้าผา ดาเนียลล่ากระโดดขึ้น “ตระกูลลาโกริโอโหดร้ายที่สุด พวกเขาจะใช้วิธีล่อลวงเพื่อให้คนจากตระกูลอื่น ๆ เพื่อฆ่าสมาชิกในตระกูลวู๊ด ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเขาแค้นคุณและอยากให้คนในตระกูลคุณตายในการแข่งขันครั้งนี้!”“คุณรู้จักลูซี่? เธอเป็นคนดังงั้นเหรอ?”คิ้วของเฟนด์ขมวดเข้าหากัน เขากลับมายังตระกูลวู๊ดได้ไม่นาน เขาจึงไม่ค่อยรู้จักอัจฉริยะจากตระกูลอื่น ๆดาเนียลล่าพยักหน้า “ไม่ใช่แค่ลูซี่หรอก ฉันรู้จักนาธานด้วยอีกคน!”ตอนนั้นเอง เธอบอกเฟนด์ด้วยสีหน้าจริงจังว่า “นาธานแข็งแรง ตระกู
เฟนด์ยิ้มอย่างเยือกเย็น ก้าวออกไปอย่างจงใจ"พุทโธ่ ผมไม่คิดว่าที่นี่จะมีคู่รักอยู่อีกคู่!”นาธานซึ่งอยู่ที่ทางเข้าตระหนกเมื่อเห็นเฟนด์กับดาเนียลล่า ก่อนริมฝีปากของเขาจะโค้งเป็นรอยยิ้มซุกซน“เฟนด์เองเหรอ?”เมื่อลูซี่จำเฟนด์ได้เธอก็ตกใจเช่นกัน “จุ๊ จุ๊ จุ๊ ไม่คิดว่าคุณจะอยู่กับคุณหนูลำดับที่สามตระกูลคาเบลโลอย่างนี้ เฟนด์” เธอพูดอย่างรวดเร็วพร้อมยิ้ม “ไม่นึกไม่ฝันสักนิด!”"นั่นสิ นายไม่ได้คบอยู่กับคุณหนูลำดับที่หนึ่งตระกูลคาเบลโลหรอกเหรอ? ทำไมถึงได้แอบมาอยู่กับคุณหนูลำดับที่สามอย่างนี้ได้!”นาธานยิ้มชั่วร้าย “ไม่คิดเลยว่านายกับเธอจะร่วมเรียงเคียงหมอนกันแบบนี้ด้วย!”ดาเนียลล่ากอดอกของเธอด้วยความโกรธ “นี่นายกำลังพูดเรื่องอะไรไม่ทราบ เราแค่ค้างคืนที่นี่ก็แค่นั้น ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย! พูดอะไรออกมา?”หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น เธอก็เสริมด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “ตอนนี้เธอ ลูซี่ เธอช่างไร้ยางอายจริง ๆ อย่าคิดว่าเราไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเธอคุยกันนะ นี่เธอกำลังใช้ร่างกายแลกกับความช่วยเหลือ—เพื่อให้ตระกูลเชิร์ชช่วยเธอกำจัดตระกูลวู๊ดเนี่ยนะ แม้แต่หมายังหน้าด้านน้อยกว่าเธอซะอีก!”"เธอ…"ลูซี่รู้สึกฉุ
“เอาล่ะ นายน้อยเชิร์ช ช่วยฉันฆ่าเขาที เขาเป็นปลาตัวใหญ่จริง ๆ!”หลังจากได้ยินเช่นนั้นดวงตาของลูซี่เป็นประกาย “นายน้อยเชิร์ช ถ้าคุณฆ่าหมอนี่ได้ ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณทั้งวันทั้งคืนตลอดทั้งเดือนนี้เลย!” เธอพูดอย่างมีความสุข“ฮ่า ตกลง เธอพูดแล้วนะ!”พอได้ยินอย่างนั้นนายน้อยเชิร์ชยิ้มอย่างมีความสุข เขาตบก้นเธอด้วยซ้ำ“คุณนี่มันขี้แกล้งจริง ๆ นายน้อยเชิร์ช!”สีหน้าของลูซี่ดูยั่วเย้า“พวกโสโครกเอ๊ย!”เฟนด์ส่ายหัวอย่างหมดความอดทน “นาธาน ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นหลานชายของผู้อาวุโสลำดับที่สาม” เขาพูดกับนายน้อยเชิร์ช “แถมคุณมีพรสวรรค์และระดับการฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลเชิร์ช ต้องเป็นเรื่องยากที่บรรลุเข้าสู่ขั้นสูงของอันดับเทพแท้จริง!”“หึ.. นายได้ยินเรื่องฉันมาเยอะเลยใช่ไหม?”นาธานหัวเราะเบา ๆ “ถึงฉันจะไม่ได้มีปัญหาอะไรกับนายก็เถอะ แต่ถึงนายจะคุกเข่าขอร้องฉันตอนนี้ ฉันก็จะไม่ปล่อยนายไปหรอก” เขากล่าว “เพราะฉันสัญญากับลูซี่ไว้แล้ว!”“ฉันไม่คิดจะร้องขอชีวิตเสียหน่อย!”เฟนด์กำหมัดแน่นและพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ “ที่ฉันอยากบอกก็แค่มันน่าเสียดายที่คุณมีพรสวรรค์อันยิ่งใหญ่แบบ แต่ดันรนหาที่ตายซ
วูบ!คราวนี้นาธานเริ่มการโจมตีและบินไปในพริบตาเดียว กำปั้นของเขาพุ่งเข้าหาเฟนด์เปรี้ยง!ไม่นานนักก็มีเสียงการปะทะอันน่าสะพรึงกลัวดังขึ้น เสียงนี้น่ากลัวกว่าการระเบิดครั้งก่อนมากแต่นาธานทนได้เพียงแค่สองวินาที ก่อนที่เฟนด์จะถูกพัดจนปลิวไปด้านหลัง“นายน้อยเชิร์ช เกิด-เกิดอะไรขึ้น? คุณสู้หมอนั่นไม่ได้เหรอ?”ลูซี่รู้สึกมึนงงไปหมด เฟนด์บินออกไปและยืนอยู่หน้าหน้าผา เขาจ้องมองคนเหล่านั้นอย่างเหยียดหยามราวกับตนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดในโลก สายตาของเขาทำให้ลูซี่สงสัยในความสามารถของนาธาน"ผม…"นาธานรู้สึกอายมาก เขากัดฟันและพลิกฝ่ามือ "ไม่ต้องห่วง เขาเชี่ยวชาญในการใช้พลังฉี แต่อาวุธของผมเป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับกลาง” เขากล่าว “ฮึ่ม.. ด้วยทักษะการต่อสู้เบื้องต้นระดับสองของผม ไอ้นอกคอกนี่จะถูกผมบดขยี้แน่!”เฟนด์พลิกฝ่ามือและหยิบดาบสีดำออกมา เขาใส่พลังฉีเข้าไปหึ่ง!เสียงโลหะดังสะท้อนออกมาอย่างน่าสยดสยอง หมอกสีดำเริ่มห่อหุ้มใบมีด มันสั่นกระเพื่อมราวกับกำลังแกว่งไปมาราวกับกำลังร่ายรำ“ทำไมเสียงสะท้อนมันให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป”ลูซี่ขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ราวกับดาบข
นาธานซึ่งอยู่ในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริง เป็นหนึ่งในอัจฉริยะอันดับต้น ๆ ในบรรดาแปดตระกูลชั้นหนึ่ง อัจฉริยะเหล่านี้ถือเป็นตัวเต็งของการแข่งขันครั้งนี้แม้ว่าพวกเขาจะเอาชนะคู่ต่อสู้ไม่ได้ แต่การจะหลบหนีจากคู่ต่อสู้ก็คงไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร พวกเขามีโอกาสถูกฆ่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเว้นแต่คู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งกว่าพวกเขามากการตายของนาธานทำให้สมาชิกตระกูลเชิร์ชตกใจจนหน้าซีด พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตา"หนี!"ทุกคนเตรียมที่จะหลบหนีหลังจากที่พวกเขาดึงสติกลับมาได้เฟนด์กล้าฆ่าหลานชายของผู้อาวุโสลำดับที่สามของพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขามีระดับการฝึกฝนที่ต่ำกว่ามาก แถมยังอยู่ในอันดับที่ต่ำกว่าสมาชิกตระกูลเชิร์ชหลายคนอีรกด้วยฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!ถึงกระนั้นเฟนด์ก็กำดาบของเขาไว้ ด้วยแสงวาบเพียงสองสามครั้ง เขาส่งรัศมีของดาบให้พุ่งออกไปสองสามครั้ง เพื่อฆ่าพวกที่ต้องการหลบหนีทันทีฟุ่บ!เมื่อแสงปรากฏขึ้นอีกครั้ง เฟนด์ก็ปรากฏตัวต่อหน้าลูซี่เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และตระหนักว่าตอนนี้สมาชิกตระกูลเชิร์ชทุกคนตายหมดแล้ว เธอเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่เธอกลัวจนหน้าซีด เฟนด์ยกดาบในมือขึ้นช้า ๆ เธอรีบคุกเข่า
เฟนด์เก็บดาบของเขาและบินลงมา รวบรวมแหวนยุทธจากทุกคนดาเนียลล่าก็บินลงมาเช่นกัน เธอยิ้มหวานให้เฟนด์ “คุณไม่ลังเลเลย ทั้งที่เธอพยายามเกลี้ยกล่อมคุณ เธอเสนอตัวให้คุณด้วยซ้ำ! แล้วคุณยังไม่ตกหลุมพรางเธออีก?”กิริยาของเฟนด์ทำให้ดาเนียลล่ารู้สึกพอใจมาก ผู้ชายที่เธอหมายตาไว้นั้นเป็นคนดีจริง ๆ และไม่หวั่นไหนต่อสิ่งล่อใจอีกต่างหาก“หึ พอมีคนเสนอตัวมาให้ผมก็ต้องว่าตามตลอดงั้นเหรอ?”เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “อีกอย่างผู้หญิงอย่างลูซี่ก็เหมือนกับตุ๊กตาไร้ชีวิตสำหรับผม ผมเคยพบเธอเพียงครั้งเดียว แล้วจะชอบเธอได้ยังไง?!”“อย่างนั้นกลับเข้าไปในรอยแตกแล้วดูหน่อยดีกว่าว่าคุณไปเจออะไรมา!”ดาเนียลล่ายิ้มเล็กน้อยและพร้อมที่จะบินไปที่รอยแตกนั้นถึงกระนั้นเฟนด์ก็ยิ้มอย่างขมขื่น “อย่ากลับเข้าไปอีก ที่นั่นมีแต่ศพ ถ้ามีใครผ่านไปมาจะยิ่งทำให้รอยแตกเห็นได้ง่าย คงเลวร้ายน่าดูถ้าคนอื่นรู้ว่าผมฆ่าคนพวกนั้น! ถึงพวกเขาจะบอกว่าในการแข่งขันครั้งนี้ เราสามารถฆ่าใครก็ได้ อยู่ให้ห่างจากตระกูลเชิร์ชดูจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!”"จริงด้วย! พวกเขาอาจโกรธแค้นคุณ!”ดาเนียลล่ายิ้ม "ไปกันเถอะ เราจะหาที่อื่น!”ทั้งสองค้น
เปลวไฟเล็ก ๆ เริ่มลุกโชนใต้หม้อ หลังจากนั้นไม่นานเฟนด์ก็สามารถทำให้หม้อทั้งใบร้อนขึ้นได้ เห็นได้ชัดว่าเขาชำนาญในเรื่องนี้ดาเนียลล่าไม่กล้าที่จะขัดขวางเฟนด์ เธอนั่งเงียบ ๆ ข้าง ๆ ชื่นชมสีหน้าจริงจังของเฟนด์ ขณะที่เขาอยู่เหนือหม้อเฟนด์รีบคว้าส่วนผสมบางอย่างแล้วโยนลงในหม้อ ควบคุมเปลวไฟด้วยพลังจิตของเขา และเริ่มสกัดของเหลวบางส่วนออกมาหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เพิ่มส่วนผสมลงไปอีกกำมือหนึ่ง เขาสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของส่วนผสม และน้ำโอสถที่เริ่มกลั่นตัวเมื่อเวลาล่วงเลยไปไม่นาน เฟนด์ก็โยนส่วนผสมทั้งหมดของเขาลงในหม้อ เม็ดเหงื่อเริ่มรวมตัวกันเหนือที่คิ้วรอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของดาเนียลล่า ขณะที่เธอเฝ้าดูเฟนด์ปรุงส่วนผสม เขาขมวดคิ้วและคลายมันอยู่เป็นพัก ๆ และเธอคิดว่าการได้ดูเขาปรุงยานั้นช่างมีความสุขหลังจากนั้นสักพัก เขาก็รีดน้ำยาทั้งหมดออกมา ทำทุกอย่างด้วยมือที่ผ่านการฝึกฝนจนชำนาญหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการสร้างเม็ดยาก็มาถึง ของเหลวเริ่มแข็งตัวเฟนด์ยังคงควบคุมไฟและของเหลวก็เดือดเป็นฟอง มันหดตัวลงและเริ่มแข็งตัว"ขึ้นมา!"ในชั่วพริบตาเฟนด์ยกมือข