Share
บทที่ 1336
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1337
เพราะยังไงซะ พวกเขาทั้งแปดคนตรวหน้าเขาก็เป็นนักสู้ที่อยู่ในระดับเทพแท้จริง และมีสองคนอยู่ในขั้นกลางแล้ว พวกเขาน่าจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมในหมู่ผู้เข้าแข่งขันในวันนี้เฟนด์จะสามารถรับมือกับการโจมตีจากพวกเขาทั้งแปดด้วยตัวคนเดียวได้ไหม?แต่รอยยิ้มเล็ก ๆ ยังติดอยู่บนริมฝีปากของเขาแม้ในขณะที่เขาเผชิญหน้ากับพวกเขา เขากำดาบสีดำในมือแน่นแล้วค่อย ๆ ถ่ายเทพลังฉีผ่านรูเล็ก ๆ บนด้ามของดาบฮึ่ม!เมื่อพลังฉีไหลเข้าไป ดาบก็เริ่มส่งเสียงอย่างน่าสะพรึงกลัวออกมา คมดาบกระเพื่อม และออร่าของ เฟนด์ก็แข็งแกร่งขึ้น“ช่างเป็นออร่าที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้ ดาบนี่เพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของเขา!”โจชัวสัมผัสได้ถึงบางสิ่งอย่างรวดเร็วและสีหน้าของเขาก็มืดลง“พี่ใหญ่ พี่บอกว่าดาบบินปกติจะไม่เพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของผู้ถือดาบไม่ใช่เหรอ?”คอนลี่รู้สึกหวาดกลัวหลังจากที่เขารู้สึกถึงคลื่นพลังงาน เขารีบมองไปที่พี่ชายของเขาเพื่อขอความมั่นใจสีหน้าของคีธแข็งทื่อและขบกรามแน่น “ฉันพูดว่า 'ปกติ' บ้าเอ๊ย มีบางอย่างแตกต่างออกไปเกี่ยวกับดาบเล่มนั้น ออร่านั่นไม่ใช่อาวุธวิญญาณระดับสูง แต่เป็นอาวุธวิญญาณระดับสุดยอด!”"ว่าไงนะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1338
แม้แต่คีธที่มีระดับพลังยุทธสูงสุดและเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังรู้สึกหวาดกลัว รู้สึกเหมือนความตายกำลังมาเยือนพวกเขา ความรู้สึกนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และอีกเจ็ดคนที่เหลือต่างก็รู้สึกหวาดกลัวจนหน้าซีดไปหมด ความกลัวทำให้สายตาของพวกเขาพร่ามัว"ไม่ต้องห่วง เราชนะได้แน่นอน พวกเราหลายคนโจมตีพร้อมกัน เราจัดการเขาได้แน่!”คอนลี่กลัวมากจนเสียงสั่น แต่เขายังกำดาบแน่นและพยายามให้กำลังใจสหายของเขาปัง ปัง ปัง!การระเบิดที่น่ากลัวทำให้อากาศฉีกขาด ในวินาทีต่อมา การโจมตีจากอัจฉริยะลาโกริโอซึ่งอยู่ขั้นต้นของระดับเทพแท้จริงก็ถูกทำลายทั้งหมด“ฟิว!”คนพวกนั้นกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ใบหน้าบิดเบี้ยวเป็นหน้าผี“บ้าเอ๊ย การโจมตีของพวกเขาถูกทำลายอย่างง่ายดาย!”การโจมตีสองสามครั้งของพวกเขาถูกเฟนด์ทำลาย เห็นได้ชัดว่าการโจมตีจากคีธและคนที่เหลือคงอยู่ได้ไม่นาน ในชั่วพริบตา เม็ดเหงื่อก็เริ่มหยดลงมาจากหน้าผากของเขา“แย่แล้วพี่ใหญ่ ถอยกันเถอะ!”การโจมตีของโจชัวก็ถูกทำลายเช่นกัน รังสีดาบของเฟนด์พุ่งเข้าหาเขาอย่างไม่หยุดไม่หย่อน เขาหวาดกลัวมากจนเสียงสั่น“เวรเอ๊ย!”คีธกัดฟันแน่นและหมุนตัวเพื่อจากไปฟ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1339
การโจมตีพุ่งออกไปเป็นวงโค้ง ตรงใส่หน้าอกของพี่น้องทำให้พวกเขาเสียชีวิตทันที“แข็ง…แข็งแกร่งเกินไปแแล้ว!”ดาเนียลล่าเบิกตากว้าง ผ่านไปหลายวินาทีก่อนที่เธอจะกลืนน้ำลายและพูดออกมาเฟนด์หยิบแหวนจอมยุทธจากร่างคนทั้งแปดและพริบตาก็ไปตรงหน้าดาเนียลล่า เขายิ้มให้เธอ “รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ ไม่งั้นคนอื่นอาจรู้ว่าผมฆ่าพวกเขา ถ้าพวกตระกูลนอร์แมนรู้เรื่องนี้ พวกเขาต้องสร้างปัญหาให้ตระกูลของเราอย่างแน่นอน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ลงมือในทันทีก็ตาม!”"โอเค!"ดาเนียลล่าพยักหน้าอย่างอ่อนโยนและจับมือเฟนด์ไว้ ทั้งคู่เหาะขึ้นและรีบออกไปจากสถานที่เกิดเหตุหลังจากนั้นสักพักพวกเขาก็หยุดลง เฟนด์หยิบแผ่นป้าย หญ้าวิญญาณ และของมีค่าอื่น ๆ ออกจากแหวนจอมยุทธพวกนั้น แล้วโยนมันทิ้งทันทีหลังจากที่เขาเอาของใส่ไว้ในแหวนจอมยุทธของตัวเอง ในใจของดาเนียลล่ารู้สึกอบอุ่น เฟนด์ฆ่าพวกนั้นทั้งหมดได้มันทำให้เธอประหลาดใจจริง ๆ เธอไม่คิดว่าผู้ชายดื้อด้านและหัวโบราณอย่างเขาจะมีช่วงเวลาที่น่ารักด้วยรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอขณะที่นึกถึงช่วงเวลานั้น หัวใจของเธอก็ค่อย ๆ เต้นแรงขึ้น"โอ้ จริงสิ เมื่อวานนี้ผมเจอพี่ใหญ่ของคุณด้ว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1340
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาจากไป ผู้เข้าแข่งขันสองสามคนจากตระกูลนอร์แมนก็มาถึงที่เกิดเหตุที่มีการต่อสู้สีหน้าของพวกเขาทั้งหมดมืดลงเมื่อเห็นศพ"บัดซบ นายน้อยทั้งสามตามแล้ว เรา เราจะทำยังไงดี?ชายคนหนึ่งซึ่งอยู่ในขั้นต้นของระดับเทพแท้จริงขมวดคิ้วออกมา “โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นายน้อยคีธกับนายน้อยโจชัวซึ่งเป็นผู้สมัครที่ดีที่สุดที่จะได้เป็นผู้สืบทอดของตระกูล และพวกเขายังเป็นอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดจากตระกูลของเรา เราอาจจะแพ้การแข่งขันนี้ก็ได้ เพราะพวกเขาตายแล้ว!”ชายอีกคนกลับรู้สึกดีใจแทนขณะที่เขายิ้มอย่างชั่วร้าย “มันเป็นการสูญเสียที่ใหญ่หลวงจริง ๆ แต่ตอนนี้ลูกชายทั้งสามของนายท่านเสียชีวิตแล้ว หมายความว่าเรามีหวังที่จะรับตำแหน่งผู้สืบทอดของตระกูล”ชายที่อยู่ในขั้นต้นของระดับเทพแท้จริงคนก่อนรู้สึกยินดีเมื่อได้ยินข่าวนี้ อัจฉริยะทั้งสามเสียชีวิตแล้ว ตอนนี้ระดับการฝึกฝนของพวกเขาก็อยู่ในอันดับต้น ๆ ของกลุ่มอัจฉริยะ พวกเขาทั้งหมดหวังว่าจะได้เป็นหัวหน้าตระกูลในอนาคตอย่างไรก็ตาม เขารีบควบคุมอาการดีใจของตัวเองไว้อย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็บอกทุกคนว่า “แล้วใครรู้บ้างว่า คนที่ฆ่านายน้อยทั้งสามจากตระกูลข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1341
“เฟนด์ ดูนี่สิ มีแผ่นป้ายอีกอันนึง!”ไม่นานดาเนียลล่าก็พบแผ่นป้ายสีดำอีกอันหนึ่งและหยิบมันขึ้นมา เธอเหาะไปยังที่ที่เฟนด์อยู่และนำมันไปให้เขา“คุณไม่กลัวว่าพ่อของคุณจะโกรธเหรอถ้ารู้เรื่องนี้?”เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นและเก็บแผ่นป้ายนั้นไว้ พวกเขาทั้งคู่เหาะโดยมีระยะห่างระหว่างกัน ทำให้รัศมีการค้นหาของพวกเขากว้างขึ้น เห็นได้ชัดว่าความช่วยเหลือจากดาเนียลล่าทำให้เฟนด์หาแผ่นป้ายได้ง่ายขึ้น“ฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะโกรธหรือเปล่า ฮึ่ม! อีกไม่นานคุณก็จะเป็นผู้ชายของฉันแล้ว ดังนั้นฉันจะติดตามคุณไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตาม!”ดาเนียลล่าส่งเสียงเย็นชา จากนั้นเธอก็พูดต่ออย่างเขินอายว่า “มันก็ไม่ผิดหนิ ถ้าฉันต้องการช่วยผู้ชายของฉันหาแผ่นป้ายเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดี!”ความอบอุ่นแผ่ซ่านในอกของเฟนด์ จากนั้นเขาก็คิดถึงเซเลน่าซึ่งยังอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลวู๊ด เขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ผมไม่รู้เลยว่าจะสารภาพกับเซเลน่ายังไงดี ผมอยากรู้ว่าการฝึกฝนของเธอไปถึงไหนแล้ว เรายังเหลือเวลาที่นี่อีกยี่สิบวัน กว่าเราจะออกไปจากที่นี่ เธอคงบุกทะลวงเข้าสู่ระดับกึ่งเทพแล้วก็ได้!”“พี่เซเลน่าก็มาจากแดนมนุษย์ด้วยเหมือนกันใช่ไหม? เธอ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1342
"ไม่มีทางน่า ทั้งฝูง?”ดาเนียลล่าสูดหายใจเข้าอย่างแรงหลังจากได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูด สัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว และพวกมันก็ยากที่จะเอาชนะได้ ไม่ต้องพูดถึงถ้าพวกมันมากันเป็นฝูงเลย"ไปกันเถอะ ยากเกินไปที่จะกำจัดพวกมัน มันเป็นฝูงหมาป่าที่มีหลายร้อยตัว ที่สำคัญไปกว่านั้น มีหมาป่าโตเต็มวัยสี่ถึงห้าตัวซึ่งแข็งแกร่งกว่าคนที่อยู่ในขั้นต้นของระดับเทพแท้จริงเสียอีก คงยากที่จะหนีไปได้เมื่อพวกมันล้อมพวกเราไว้!”วีนัสรู้สึกโมโหตอนที่เธอเหาะข้ามไป“นายน้อย พวกมันมีมากเกินไป พวกเราส่วนใหญ่ที่นี่เพิ่งอยู่ขั้นต้นของระดับเทพแท้จริง และมีไม่กี่คนที่เป็นปรมาจารย์ระดับเก้า เราไม่มีกำลังพอที่จะสู้กับฝูงหมาป่าอสูรนั่น ใครก็ตามที่ทำ คงอยากตายแน่!”เคย์ล่ารีบวิ่งไปรายงานให้เฟนด์ฟังด้วยความโมโหนับตั้งแต่ที่เฟนด์คัดเลือกเธอเข้ามาในตระกูลหลักของตระกูลวู๊ด เธอก็เติบโตจากปรมาจารย์ระดับเก้าสู่ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพหลังจากการฝึกฝนมากมาย เธอมีพรสวรรค์ที่ดีจึงได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในผู้แข่งขันของการแข่งขันนี้“ไม่จำเป็นต้องกลัวสัตว์อสูรที่อยู่ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพ แต่มันคงจะเสียเวลาเปล่าหากเราต้องส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1343
กรร!หมาป่าอสูรตัวอื่น ๆ ก็บินขึ้นด้วยเช่นกัน เขี้ยวและกรงเล็บของพวกมันบ่งบอกถึงความตาย"ดูนั่นสิ? พวกมันมีประมาณสามร้อยตัว แต่จริง ๆ มีเพียงห้าสิบหรือหกสิบตัวเท่านั้นซึ่งอย่างน้อยต้องอยู่ในระดับกึ่งเทพถึงจะสามารถบินได้ ที่สำคัญไปกว่านั้น พวกมันช้ากว่าเรา!”ภายใต้การควบคุมของเฟนด์ ดาบก็บินออกไปไกล หมาป่าอสูรห้าสิบตัวถูกทิ้งไว้ในฝุ่น"รวดเร็วมาก! อาวุธวิญญาณนี้อยู่ในระดับไหนเหรอ?”เมื่อเธอเห็นความเร็วของดาบบินที่พุ่งไป วีนัสก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมาด้วยความอยากรู้“พี่รอง นี่เป็นอาวุธวิญญาณระดับสุดยอด พลังยุทธของเฟนด์เพิ่มขึ้นอย่างมากด้วยดาบเล่มนี้ โดยพื้นฐานแล้ว พี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแม้ว่าจะมีพี่สิบคนก็ตาม!”ดาเนียลล่าอดไม่ได้ที่จะยกคางขึ้นเมื่อเธอพูดถึงเฟนด์ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความภูมิใจ“ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา?”วีนัสตกตะลึง “น้องพูดเกินจริงไปหรือเปล่าดาเนียลล่า พี่อยู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้วนะ พี่แทบจะอยู่ยงคงกระพัน!” เธอพูดอย่างสงสัยว่า “แม้ว่าฉันคนเดียวจะเอาชนะเขาไม่ได้ แต่ฉันสิบคนคงสามารถเอาชนะเขาได้แน่นอน”"พี่พูดถูก!"ดาเนียลล่าพยักหน้าหลังจากที่คิดเรื่อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1344
เฟนด์พูดไม่ออกอยู่ข้างใน เขายิ้มแหยะ ๆ แต่ไม่รับแผ่นป้ายมา “คุณหนูลำดับที่สองของตระกูลคาเบลโล ลืมเรื่องความสัมพันธ์ปัจจุบันของเราซะเถอะ ผมคงอึดอัดใจถ้าคุณมอบแผ่นป้ายให้ผม!”ชายอีกคนจากตระกูลคาเบลโลยิ้มหลังจากได้ยินเรื่องนี้ “คุณหนูลำดับที่สอง อย่าลืมว่าเขาเป็นแฟนของพี่สาวคุณ และอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นพี่เขยของคุณ” เขาพูด “เฮ้ ไม่จำเป็นต้องให้แผ่นป้ายเขาหรอก เก็บมันไว้เถอะ!”"นั่นสิ ตอนนี้นายน้อยวู๊ดคบอยู่กับคุณหนูลำดับที่หนึ่ง ทำไมเขาต้องอยากเอาแผ่นป้ายไปจากคุณด้วยล่ะ?”หญิงสาวอีกคนจากตระกูลคาเบลโลก็ก้าวออกมาข้างหน้าเช่นกัน ความตื่นเต้นแผ่ซ่านไปทั่วสีหน้าของเธอ “ฮ่า ๆ นี่มันเยี่ยมไปเลย เราไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะถูกเขารังแกหรอกเพราะเขาอยู่ฝ่ายเรา!”วีนัสจ้องหญิงสาวด้วยสายตาร้ายกาจ จากนั้นเธอก็หันไปทางเฟนด์ “คุณเป็นคนปฏิเสธเรื่องนี้เอง ไม่ใช่เพราะฉันไม่เสนอให้คุณ ดังนั้นอย่าถือสาเลยถ้าฉันขอถอนคำพูด!”หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็พลิกฝ่ามือและเก็บแผ่นป้ายไว้คนหนุ่มสาวในตระกูลคาเบลโลต่างสบตากัน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีหน้าแปลก ๆ อารมณ์ของคุณหนูลำดับที่สองคล้ายกับนายท่านของพวกเขาจริง ๆ
Latest chapter
