“พี่ชาย!” ทันทีทันใดนั้น เด็กสาวคนหนึ่งที่มัดผมหางม้าก็วิ่งออกมาจากครัในขณะที่ยังคงถือผักอยู่เธอเห็นชายหนุ่มคนนั้นเริ่มถูกลูกค้าของพวกเขากลั่นแกล้งเข่นนั้นเธอจึงหยุดสิ่งที่เธอกำลังทำเอาไว้ก่อน ก่อนจะรีบร้อนวิ่งมาช่วยพี่ชายของเธอ“ทำไมคุณถึงตีพี่ชายของฉันล่ะ?” เด็กสาวคนนั้นพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ด้วยสายตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยน้ำตา“ทำไมพวกเราตีเขางั้นเหรอ? ฮึ่ม! ดูนี่สิ! เขาทำเสื้อผ้าฉันสกปรก! ร้านอาหารของพวกเธอเป็นบ้าอะไรกัน? เธอจ้างพนักงานเสริฟ์ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างเขาเช่นนี้ได้ไง? เขาแส่หาเรื่องเองในตอนนี้! ให้ตายเถอะ! บอกฉันมา ตอนนี้เธอจะทำยังไง? ถ้าเธอไม่ควักเงินมาจ่ายเป็นค่าชดเชยล่ะก็ เตรียมตัวเห็นร้านอาหารของเธอพังยับเยินได้เลย!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างเย็นชา“อย่าทุบร้านนี้เลยครับ! ได้โปรด! ผมขอร้องคุณ!” เด็กหนุ่มคนนั้นร้องไห้ออกมา ขณะที่เขาหมอบคานอยู่แทบเท้าของพวกเขา“พี่ชาย อย่าทำแบบนั้น!” เด็กสาวคนนั้นกล่าวอย่างวิตกกังวลเด็กสาวคนนั้นดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ เองเธอเป็นเด็กสาวที่ขยันและมีเหตุมีผลนั่นจึงทำให้ทั้งหมดมันง่ายขึ้นที่จะรังแก
ชายหนุ่มถอดหมวกทรงหม้อตาลของเขาออกก่อนจะวางมันไว้ข้าง ๆ หลังจากนั้น เขาก็สะบัดก้นบุหรี่ออกจากร้านอาหารทันทีที่เขาถอดหมวกของเขาออก ทุกคนภายในร้านอาหารก็เห็นได้อย่างชัดเจน แม้ว่ารูปร่างของเขาจะผอมบาง แต่เขาก็ให้ออร่าที่น่าเกรงขามแก่ผู้คน อีกทั้งใบหน้าที่หล่อเหลานั้นประณีตเพียงใดเมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินแบบนี้ เธอก็เริ่มทำตัวกระวนกระวายใจมากขึ้น“นายต้องตาบอดแน่! นี่เป็นสินค้าของแท้! ไม่มีทางหรอกที่คนอย่างนายจะสามารถแยกแยะระหว่างของจริงกับของปลอมได้น่ะ! ทำไมนายไม่ยอมรับว่าพวกนายจะไม่ชดเชยให้ฉันกันล่ะ! ดูเหมือนว่าฉันต้องสั่งสอนบทเรียนให้นายวันนี้ซะแล้ว เพื่อไม่ให้นายลืมว่าฉันมีอำนาจแค่ไหน!”ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองแบร์ธโฮลด์ ขณะที่เธอทำท่าทางให้เขาลงมือได้แบร์ธโฮลด์และคนของเขาจึงเริ่มมุ่งหน้าไปหาชายหนุ่มคนนั้น“เอาล่ะ พอกันที ผมรู้ว่าพวกคุณทุกคนเป็นคนที่ยอดเยี่ยมกัน แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นของปลอมจริง ๆ! ทำไมผมถึงจะต้องโกหกคุณด้วยล่ะ?”ขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มคนนั้นก็คว้าชุดเดรสของผู้หญิงคนนั้นไว้และฉีกมันออก“อ๋าา!”ผู้หญิงคนนั้นเริ่มกรีดร้องออกมาเสียงดังอีกครั้ง“ดูว่าคุณเชื่อผมห
แบร์ธโฮลด์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยความกลัวผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มรู้สึกขลาดกลัวขึ้นมาเช่นกันเธอกลัวว่าชายหนุ่มคนนี้จะหักแขนเธอเช่นกัน เหมือนกับวิธีที่เขาทำกับแขนแบร์ธโฮลด์เธอตามหลังชายหนุ่มไป ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในสวนหลังบ้านในที่สุดพวกเขาก็มาถึงในกระท่อมในสวนหลังบ้านตุ้บ!ชายหนุ่มปิดประตูด้านหลังของพวกเขาอย่างเสียงดังพวกเขาทั้งคู่ตัวสั่นด้วยความตกใจกลัวแต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ท้ายที่สุดแล้ว แบร์ธโฮลด์ก็ไม่อาจปล่อยให้แขนของเขาคงสภาพแบบที่มันเป็นต่อไปได้“นายควรรักษาแขนให้ฉันนะ ไม่อย่างงั้นฉันจะไม่ปล่อยนายไป ทำไมนายไม่ไปถามคนอื่นดูล่ะว่า…”แบร์ธโฮลด์จะไม่เสียศักดิ์ศรีง่าย ๆ ขนาดนั้นหรอก ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยท่าทางที่เป็นปรปักษ์ต่อไปในสายตาของเขา“โอเค พอได้แล้ว ฉันบอกนายแล้วว่าฉันรู้ว่าพวกนายทั้งคู่มีอำนาจยังไง ดังนั้นมาพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ที่ไม่เข้าใจกันเถอะ!” ชายหนุ่มขัดจังหวะเขาก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ“ฮี่ฮี่ ตราบใดที่ทำให้แขนของผู้ชายของฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิม พวกเราจะไม่ขอค่าชดเชยใด ๆ หรอก!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวแปะ!ชายหนุ่มตบหน้าผู้หญิงคนนั้นผู้หญิงคนนั้นล้ม
แบร์ธโฮลด์คว้าจับเข้าที่แขนของผู้หญิงคนนั้นและทำให้เธอหุบปากไปหลังจากนั้น เขาก็คิดกับตัวเอง‘ฉันจะจากไปง่าย ๆ แบบนี้เหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! เขาควรถามคนอื่น ๆ ดูว่าฉันเป็นคนแบบไหนกัน ฉันอาจจะจากไปวันนี้ แต่เมื่อพรุ่งนี้มาถึง ฉันจะมาที่นี่พร้อมกับคนของฉันมากกว่านี้! เมื่อตกกลางคืน ฉันจะรื้อถอนสถานที่แห่งนี้ให้ราบคาบ หลังจากนั้นฉันจะจับไอ้เด็กเลวคนนั้นและฉันจะตัดเส้นเอ็นแขนและขาของเขาซะ! ไม่มีทางซะหรอก! ที่ฉันจะจะปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ขนาดนั้น! การทำตัวบุ่มบ่ามจะไม่ทำให้เราไปไหนได้เลย ฉันไม่สามารถต่อสู้เด็กคนนั้นซึ่งหน้าได้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็ไม่มีคนมากพออยู่กับฉัน!’“แบร์ธโฮลด์ รอเดี๋ยว!” ในตอนนี้ ชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องที่พวกเขาถูกทรมานเขาโบกมือให้แบร์ธโฮลด์“อ่า? พี่ใหญ่ มีอะไรเหรอครับ?” แบร์ธโฮลด์กล่าว“กลับมานี่ ฉันลืมบางอย่างไป!” ชายหนุ่มกล่วแบร์ธโฮลด์เดินกลับไปหาเขา“ฉันลืมบางอย่างไปเมื่อกี้นี้ ฉันไม่คิดว่าฉันจะโล่งอกถ้าฉันปล่อยนายไปง่าย ๆ แบบนั้น ใช่ไหม?” “พี่ใหญ่ นายกังวลเกี่ยวกับอะไรกันล่ะ? ฉันก็ได้สัมผัสแล้วว่านายมีสมรรถภาพสูงแค่อย่างไร ฉันจ
เด็กสาวมีสายตาที่แตกต่างไปจากเดิมเมื่อเธอมองไปที่หลังของเจอรัลด์ขณะที่เขาจากไป“ไอวี่ ลูกกำลังมองอะไรอยู่?” มาเรียอดไม่ได้ที่จะถามออกมา เมื่อเธอสังเกตุเห็นว่าลูกสาวของเธอวอกแวกแค่ไหน“อ่าา? หนูไม่ได้มองอะไรหนิค่ะ!” ไอวี่มุ้ยปากขณะที่เธอจอบกลับพร้อมกับส่ายหัวของเธอมาเรียเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความรัก และความสัมพันธ์เมื่อเธอยังเยาว์วัย ดังนั้นเธอจะไม่รู้ว่าลูกสาวของเธอกำลังคิดอะไรอยู่ได้ยังไงกัน?ถูกต้อง เจอรัลด์เป็นชายหนุ่มที่มีเสน่ห์เขามีทักษะที่น่าเหลือเชื่อมากมาย และเขาก็ปฏิบัติกับทุกคนด้วยจิตใจที่ดีเหมือนกันแน่นอน มีผู้หญิงไม่มากนักที่สามารถต้านทานผู้ชายแบบเขาได้ดังนั้นมันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ลูกสาวของเธอจะเริ่มมีความรู้สึกให้เขาแต่อย่างไรก็ตาม มาเรียถอนหายใจขณะที่เธอกล่าวขึ้นมา “ไอวี่ แม่แนะนำนิดหนึ่งนะ ลูกจะไม่มีวันสามารถคบกับเจอรัลด์ได้หรอก” เดิมทีไอวี่วางแผนที่จะปฏิเสธและโต้แย้งคำพูดของแม่ของเธอแต่เมื่อเธอเห็นทัศนคติที่แน่วแน่ของแม่ของเธอ เธอจึงตอบกลับทันที “ทำไมล่ะคะ? เจอรัลด์ไม่มีแฟนอยู่ดีหนิ!” “ใครพูดแบบนั้นล่ะ? ก็แค่มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับแฟนของเขา แ
พวกเขาทั้งคู่เข้าไปในร้านขายของเก่าโบราณมีหญิงสาวตัวสูงผมยาวคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์“ดูนี่สิ กำไลหยกอันนี้มีมูลค่าเท่าไหร่คะ?” หญิงสาวคนนั้นถามเจอรัลด์เลิกคิ้วของเขาขึ้นเล็กน้อย เมื่อเขาได้ยินเสียงของหญิงสาวคนนั้นไม่มีทางที่เธอจะอยู่ที่นี่หรอก ใช่ไหม?อีกอย่างด้านหลังของของหญิงสาวคนนั้นก็หันหลังออกไปทางพวกเขาทั้งคู่ดังนั้นเจอรัลด์จึงยังคงนิ่งเงียบ แทนที่กัน เขาเพียงนั่งลงตรงบริเวณที่ให้รอข้างกำแพงเจ้าของร้านเป็นชายร่างอ้วนที่อยู่ในช่วงวัยห้าสิบปีของเขา เขามีหนวดเคราเล็กน้อย และท่าทางชั่วร้ายที่สลักอยู่บนหน้าของเขาเขาถือกำไลหยกไว้ในมือ ขณะที่เขามองมันอยู่ครู่หนึ่งหลังจากนั้น เขาก็ส่ายหัวของเขาและพูดขึ้นมา “จริง ๆ แล้วหยกนี้ก็ค่อนข้างดีเลยนะ แต่อย่างไรก็ตาม หยกประเภทนี้มันธรรมดามากและอัตราการจำหน่ายของมันในตลาดก็ต่ำมาก ถ้าคุณต้องการขายมันจริง ๆ ล่ะก็ งั้นผมสามารถเสนอให้คุณห้าร้อยดอลลาร์แล้วกัน” เจ้าของตอบกลับ“อะไรนะ? แค่ห้าร้อยดอลลาร์เท่านั้นเหรอ? แต่…แต่ฉันค้นหามันในอินเตอร์เน็ตและฉันก็เห็นว่าหยกประเภทนี้จริง ๆ แล้วมีราคามากกว่า 50,000 ดอลลาร์เลยนะ! นี่เป็นมรด
“…อะไรนะ? ฟาซิลิตี้เป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้น?” เจอรัลด์ถามอย่างรีบร้อนทันทีที่เขาเห็นสีหน้าของนาโอมิ น้ำตาไหลอาบแก้มของเธออีกครั้ง นาโอมิเอามือป้องปาก ขณะที่เธอค่อย ๆ เริ่มอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อประมาณครึ่งปีก่อน หลังจากการหายตัวไปของเจอรัลด์แม้คลอฟอร์ดจะยับยั้งกระแสข่าวแรกได้ง่ายดายเกี่ยวกับการหายตัวไปของเจอรัลด์ จากการรั่วไหลออกสู่สาธารณะก็ตาม แต่สุดท้ายแล้วผู้คนก็ยังคงจัดการตามข่าวทันอยู่ดี จากนั้นเป็นต้นมา ข่าวลือแล้วข่าวลือเล่าก็ผุดขึ้นมาและแพร่กระจายไปทั่วเหมือนกับไฟป่า บางข่าวลือก็อ้างว่าเจอรัลด์ถูกลักพาตัวไป ข่าวลือที่ใหญ่กว่ายังพูดไว้ว่าเขาถูกฆ่าตายไปแล้วด้วยซ้ำ! ด้วยข่าวลือที่แผ่กระจายไปอย่างรวดเร็วนี้ มันก็ไม่ช้าก็เร็วก่อนที่ฟาซิลิตี้และคนรู้จักอื่น ๆ ของเจอรัลด์ไม่กี่คนจะได้ยินข่าวลือมา ฟาซิลิตี้และนาโอมิเองรู้สึกวิตกกังวลเป็นพิเศษเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เพราะเช่นนั้นฟาซิลิตี้จึงไม่เสียเวลาที่จะประกาศว่าเธอจะต้องได้รับคำอธิบายเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้อย่างละเอียด เนื่องจากครั้งหนึ่งเธอตกหลุมรักเขา มันจึงไม่แปลกอะไรจริง ๆ ที่ทำไมเธอถึงเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ที่จะตามหาเขา
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่านาโอมิดูเศร้าและโดดเดี่ยวเพียงใด เขาจึงรู้สึกสงสารเธอทันที เป็นผลให้เขาสามารถระงับความแค้นใจของเขาไว้ “…อืม…แล้วเธอล่ะ นาโอมิ? แม่เธอประสบกับอาการป่วยเป็นไหนกัน?” เจอรัลด์ถาม “อืม หลังจากกลับมาที่เมย์เบอร์รี่ภายใต้การคุ้มครองของประธานไลล์ มันไม่นานที่ฉันตระหนักได้ว่าแม่ของฉันติดเชื้ออาการป่วยแปลกประหลาดบางอย่าง แม้หลังจากการพบหมอนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครสามารถรักษาเธอได้เลย นายสามารถจินตนาการได้ อย่างไรก็ตาม การจ้างหมอนั้นไม่ได้ถูก ๆ เลย…อย่างที่เห็น ฉันลงเอยด้วยการต้องขายทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวของฉัน! ฉันมาที่จังหวัดซอลฟอร์ดเพื่อขอความช่วยเหลือจากลุงคนหนึ่ง ในระหว่างที่ฉันอยู่ที่นี่ ฉันก็พบว่ามีหมอที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้ ๆ นี้! เขามีชื่อว่าเจนคินสัน! ถึงอย่างนั้นฉันก็แทบจะไม่มีเงินพอที่จะอยู่รอดในตอนนี้ ฉันจึงไม่สามารถไปพบเขาได้จริง ๆ…” นาโอมิอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เก้อเขิน เขาถอนหายใจ จากนั้นเจอรัลด์จึงตอบกลับ “เมื่อคิดว่าเหตุการณ์เดียวจะก่อให้เกิดผลกระทบระรอกคลื่นที่ใหญ่หลวงขนาดนี้ล่ะก็… ตอนนี้แม้แต่คนที่รู้จักกับฉันก็ต้องมาแบ่งภาระของ