ในขณะที่เจอรัลด์ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตลอดทุกวัน แต่ความพยายามของเขากลับไม่เป็นผล แม้สิบวันจะผ่านไปแล้ว เขาได้ใช้กลวิธีที่เขาคิดได้ไปทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่พบแม้แต่ร่องรอยของเรือเดินสมุทรว่าอยู่ที่ไหน “เธออยู่ไหนกันแน่ มีล่า…ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะจากฉันไปง่าย ๆ แบบนั้น!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาดึงทึ้งผมของเขาด้วยความสิ้นหวัง ณ จุดนี้ เขากำลังคิดถึงความหลังในช่วงที่เขาใช้เวลาอยู่กับมีล่า ตอนนี้เขารู้มากขึ้นกว่าเดิมว่ามีล่าได้พยายามอย่างมากเพียงแค่จะได้อยู่กับเขา ในเช้าของวันที่สิบเอ็ด เจอรัลด์นั่งอยู่บนชายหาดด้วยความงุนงง ไม่แน่ใจว่าเขาจะทำอะไรได้อีกบ้างด้วยซ้ำในการตามหาเรือลำนั้น ขณะที่เขากำลังเค้นสมองต่อไป โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกจากเจสสิก้า “สวัสดีตอนเช้า เจ้าน้องชาย!” เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มจาง ๆ ขณะที่เขาตอบกลับ “สวัสดีตอนเช้า พี่สาว พี่กลับมานอร์เบย์อย่างปลอดภัยใช่ไหม? เป็นไงบ้างล่ะครับ?” สองวันก่อนเจสสิก้ากลับมาที่ฮ่องกงเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเจอรัลด์หลังจากรู้ถึงการหายตัวไปของมีล่า ในช่วงเวลานั้น เจสสิก้าก็ได้ใช้โอ
“เฮ้ นาย!” เบธานีตะโกนเรียกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่งการ เมื่อหายจากความงุนงง จากนั้นเจอรัลด์จึงมองไปที่เด็กสาวที่ตะโกนใส่เขาก่อนจะถามขึ้นมา “ต้องการอะไรล่ะ?” เด็กสาวที่กำลังชี้มาที่เขาดูเหมือนจะอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย และแม้เธอจะดูค่อนข้างแปลกประหลาด แต่เธอก็ค่อนข้างสวยเช่นกัน “นายอยู่ตามลำพังใช่ไหม?” เด็กสาวอีกคนถาม ขณะที่เธอเอามือเท้าสะเอว เป็นเด็กสาวคนที่บอกเรื่องเจอรัลด์ให้เบธานีฟังก่อนหน้านี้ “ฉันเดาว่าเธอสามารถพูดแบบนั้นได้!” เจอรัลด์ตอบกลับในขณะที่เขาพยักหน้า “นั่นค่อนข้างน่าเวทนาที่ได้ยิน! เอางี้ไหม เบธานีต้องการชวนนายให้มาเก็บลูกเทนนิสให้พวกเรา! อย่างน้อยนายก็จะไม่โดดเดี่ยวถ้านายทำเรื่องนั้นให้พวกเรา!” เด็กสาวคนนั้นกล่าวเพิ่มเติม เจอรัลด์จำได้ว่าพี่สาวของเขาบอกเขาว่าเนื่องจากตระกูลคลอฟอร์ดนั้นใหญ่โต พร้อมกับตระกูลสาขาที่ซับซ้อนมากมาย มันจึงเป็นเรื่องปกติที่คนเหล่านั้นภายในตระกูลจะไม่รู้ว่าใครเป็นใครในหมู่รุ่นเด็ก ๆ “ถ้ามีเรื่องบางอย่างให้ชั่งใจอยู่ มันจะยิ่งแย่ลงเท่านั้นถ้านายยังคงคิดมากเกี่ยวกับมันตามลำพัง! แต่เมื่อการมาเก็บลูกเทนนิสให้พวกเรา นายจะได้ลืมเรื่องที
ไวร่าถามคำถามนั้น ขณะที่เธอช่วยเจอรัลด์เช็ดหญ้าหนามออกจากใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน “ผม…ผม อืม…ก็ไม่มั่นใจว่าผมเป็นสมาชิกครอบครัวไหน!” เจอรัลด์ตอบกลับ เมื่อได้ยินแบบนั้นไวร่าจึงเพียงหัวเราะก่อนจะพูดขึ้นมา “ฉันจะเรียกหมอมาในภายหลัง และบอกพวกเขาให้รักษาแผลของนาย…พวกเราคงไม่อยากให้นายติดเชื้อในตอนนี้หรอก ใช่ไหม?” “ไม่ ไม่เป็นไรครับ…” ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่รู้ได้ ไวร่าเพียงรู้สึกอยากจะตามใจและดูแลเจอรัลด์ให้ดี ๆ ตั้งแต่วินาทีที่เธอพบเขาแล้ว มันช่างเป็นความรู้สึกแปลก ๆ อย่างแท้จริง “งานชุมนุมจะเริ่มขึ้นเร็ว ๆ นี้ นายหญิงน้อยคะ…มันจะดีที่สุดที่คุณมุ่งหน้าไปที่นั่นเดี๋ยวนี้นะคะ” คนที่ดูเหมือนจะเป็นสาวใช้ของไวร่าพูดขึ้นมา ขณะที่เธอเดินมาหา “ดีมาก” ไวร่ากล่าว ขณะที่เธอพยักหน้าให้เจอรัลด์ก่อนจะจากไปพร้อมกับสาวใช้ของเธอ “นายหญิงน้อยเหรอ? เช่นนั้นเธอเป็นใครบางคนที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลคลอฟอร์ดสินะ!” เจอรัลด์พึมพำกับตัวเอง ขณะที่เขาเช็ดใบหน้าของเขาให้สะอาดเสร็จแล้ว ในใจของเขา เขากำลังคิดว่าช่างเป็นเรื่องโชคดีอะไรอย่างงี้สำหรับคนที่ได้แต่งงานกับภรรยาที่อ่อนโยน และมีเสน่ห์ดึงดูดเช่นนี
“ตายแล้ว! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่งานชุมนุมตระกูลคลอฟอร์ดกลายมาเป็นหละหลวมขนาดนี้? แท้จริงแล้วใคร ๆ ก็สามารถเข้าร่วมและนั่งที่ไหนก็ได้ตามที่พวกเขาต้องการงั้นเหรอ? ดูคนที่ดูน่ากระอักกระอ่วนเช่นนี้สิว่าน่าสมเพชแค่ไหน!” เจอรัลด์เพิ่งส่งข้อความหาพี่สาวของเขาเสร็จ เขาได้ยินน้ำเสียงของผู้หญิงที่กำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ เมื่อเขาหันไปมองผู้หญิงคนนั้นข้าง ๆ เขาที่แต่งหน้าหนาจัด เธอก็เพียงกรอกตาใส่เขา “ฮึ่ม! ในที่นี้ฉันคิดว่าฉันจะได้พบกับบุคคลที่มีชื่อเสียงเท่านั้นหลังจากแต่งงานเข้ามาในตระกูลคลอฟอร์ด! ฉันไม่เคยจะคิดเลยว่าต้องมานั่งโต๊ะที่นี่กับคนเช่นนี้ได้!” ผู้หญิงคนนั้นบ่นเสียงดัง เพียงเพื่อให้เจอรัลด์ได้ยินเธอ ผู้หญิงคนนั้นดูถูกเจอรัลด์มาก จนเธอดูเหมือนจะอับอายเพียงแค่ต้องนั่งข้างเขา “พอได้แล้วน่า! ระวังปากของคุณด้วย แม้ทุกคนในตระกูลจะมั่งคั่งกัน แต่บางคนก็ยังคงมีความรู้และฉลาดแหลมคมน้อยกว่าคนอื่น ๆ อยู่! นอกจากนี้ พวกเราบางคนยังเป็นเศรษฐีใหม่อีกด้วย ไม่ต้องสนใจพวกเขาหรอก!” สามีของเธออธิบาย มันชัดเจนว่าสามีของผู้หญิงที่หยาบคายคนนั้นก็รู้สึกอับอายเล็กน้อยที่ต้องร่วมโต๊ะกับเจอรัลด์ เพราะคำพ
คนที่ลุกยืนขึ้นทันทีและตะโกนใส่ผู้หญิงบ้าคนนั้นคือเบธานี “ฉันหยาบคายแล้วยังไงล่ะ? เธอจะทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้?” แซนดร้าโต้ตอบ โดยไม่ต้องการจะยอมแพ้ ทั้งสองคนดูเหมือนจะลืมไปว่าพวกเธออยู่ที่ไหนกัน ขณะที่พวกเธอยังคงโต้เถียงกันและกันต่อไป สิ่งนี้เห็นได้ชัดเจนเพราะคนอื่น ๆ ก็ถึงกับนิ่งเงียบกันไปนานแล้ว “น้องชาย!” เสียงตะโกนที่คมชัดดังขึ้นมาซึ่งทำให้ผู้หญิงที่กำลังโต้เถียงกันอยู่ถึงกับเงียบลง ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอก็รู้ว่าน้ำเสียงนั้นเป็นของใคร จากนั้นพวกเธอทั้งคู่ก็หันไปมองเจสสิก้าที่รีบร้อนเดินมาหาพวกเขากัน “พี่สาว!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาพยายามเช็ดคราบชาออกจากตัวของเขา “…พี่สาวเหรอ?” ทุกคนที่นั่นถึงกับตกตะลึงกันไปทันที เขาเรียกเจสสิก้าว่าพี่สาวของเขางั้นเหรอ? เขาเป็น… “ใครทำสิ่งนี้กัน? ใครกล้าดีมาทำให้นายน้อยของตระกูลคลอฟอร์ดต้องขายหน้า? คน ๆ นั้นต้องอยากตายแน่ ๆ!” เจสสิก้าด่าว่าด้วยความน้ำเสียงเย็นชา ซึ่งทำให้สมาชิกตระกูลคลอฟอร์ดคนอื่น ๆ ถึงกับเย็นสันหลังวาบด้วยความกลัวกัน แซนดร้าและเบธานีเองก็ถึงกับกรามค้างกว้าง พวกเธอทั้งคู่แค่ไม่อาจเชื่อหูของตัวเองได้ ‘…อะไร
“นี่คือไวร่า เจอรัลด์! แม้พวกเราไม่เคยพูดถึงเธอกับลูกมาก่อน แต่เธอก็เป็นหนึ่งคนที่ช่วยเหลือลูกจัดการเรื่องปัญหาทางการเงินของลูกตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ พวกเราเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่ที่เธอยังเป็นเด็กแล้ว!” ยูเลียที่ดูเหมือนจะไม่ได้ยินสิ่งที่ไวร่าพูดไปก่อนหน้านี้กล่าว แม้แม่ของเขาไม่ได้พูดมันออกมาโดยตรง แต่ข้อความเบื้องหลังที่เธอกำลังบอกเป็นในก็ชัดเจนมากสำหรับเจอรัลด์ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่เพียงแต่เจอรัลด์ที่ได้ยิน คนอื่น ๆ เอ่ยถึงไวร่าว่านายหญิงน้อยอยู่แล้ว แต่มันก็ยังชัดเจนเช่นกันเมื่อเห็นสีหน้าของพ่อแม่ของเขาในเวลานี้ “แม่คะ พวกเราพบกันก่อนหน้าแล้ว!” ไวร่าพูดขึ้นเสียงดังเล็กน้อย ในคราวนี้ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “โอ้ งั้นเหรอ? งั้นก็ดีเลย! ฮ่าฮ่า! เอาล่ะ ไม่ต้องพูดอ้อมค้อมอีกแล้ว! ไวร่าคือคู่หมั้นของลูก เจอรัลด์!” ดีแลนที่ดูมีความสุขมากกล่าวขึ้นมา แต่อย่างไรก็ตาม ในการตอบสนอง ยูเลียไอกระแฮ่มเบา ๆ ก่อนจะดึงแขนเสื้อของดีแลนเบา ๆ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ตระหนักดีว่าลูกชายของเขามีแฟนแล้ว ไม่เพียงแค่นั้น แต่ตอนนี้เธอยังหายไปอีกด้วย! มันจึงรู้สึกว่าเร็วเกินไปที่จะพูดถึงเรื่อ
แม้เขาจะตื่นเต้นมากที่ในที่สุดก็ได้แต่งตัวในชุดสูทสำหรับทายาทที่ร่ำรวย แต่เขาก็รู้สึกเหนื่อยล้าและอารมณ์ไม่ดีเมื่อวานนี้ เพราะเช่นนั้นเขาจึงลืมที่จะบอกคนรับใช้ว่าให้เตรียมของบางอย่างให้พร้อมก่อนเขาเข้านอน อย่างไม่คาดคิด ใครบางคนก็ได้เตรียมมันไว้เรียบร้อยแล้วโดยไม่ได้รับคำสั่งของเขาเลยด้วยซ้ำ! เมื่อมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำด้วยชุดนอนของเขา เจอรัลด์เห็นว่าของใช้ทั่วไปสำหรับสุขอนามัยส่วนบุคคลก็ถูกเตรียมไส้ให้เขาแล้วเช่นกัน เมื่อคิดย้อนกลับไป นี่ก็เป็นบ้านและครอบครัวของเขาอยู่แล้ว คนรับใช้ก็จึงจำเป็นต้องใส่ใจเรื่องเช่นนี้เป็นอย่างน้อย แต่อย่างไรก็ตาม ความคิดที่ว่าคนรับใช้เข้ามาและออกไปจากห้องของเขาในขณะที่เขานอนหลับอยู่ เพื่อเตรียมสิ่งต่าง ๆ เช่นนี้ให้เขา ก็ยังคงทำให้เจอรัลด์รู้สึกไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย แม้กระนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถ้าสาวใช้คนไหนก็ตามเข้ามาในขณะที่เขากำลังนอนเปลือยกายอยู่ล่ะ? ความคิดนั้นอย่างเดียวก็ทำให้เขาเย็นสันหลังวาบขึ้นมาแล้ว ขณะนั้นเอง เจอรัลด์ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูสามครั้งอย่างชัดเจน “ใครครับ?” เจอรัลด์ถาม “ฉันเป็นสาวใช้ค่ะ นายน้อย ฉันมีชื่อว่าเฮเลน่า ดิฉันขอทร
“พ่อเรียกลูกมาที่นี่ก็เพื่อจะหารือเหตุการณ์นี้เป็นหลัก ลูกก็โตเป็นผู้แล้วดังนั้นลูกก็ควรจะตระหนักถึงความลับทั้งหลายที่ตระกูลของเราได้รับมา!” ดีแลนกล่าว ขณะที่เขาตบไหล่ของลูกชายของเขาอย่างอ่อนโยน “เห็นไหม สัญลักษณ์นี้ก็เหมือนกับคำสาป…ผู้คนเรียกมันว่าสัญลักษณ์แห่งสหพันธ์ดวงอาทิตย์ เมื่อไหร่ก็ตามที่ใครได้รับสัญลักษณ์นี้ล่ะก็ พวกเขาจะหายไปภายในสามวัน! เมื่อคิดว่าในเวลานี้มีล่ากำลังเผชิญกับสิ่งที่อาของลูกได้เจอเมื่อยี่สิบปีก่อนนั้นล่ะก็!” พ่อของเขาอธิบาย “ตามสิ่งที่ฟินน์พูดมา คำสาปนี้จะปรากฏขึ้นอีกครั้งในทุก ๆ ยี่สิบปี และเมื่อไหร่ก็ตามที่มันปรากฏ ผู้คนก็จะหายไป เขายังพูดเช่นกันว่า ไม่มีใครที่ได้รับคำสาปนี้จะหนีจากมันได้!” เจอรัลด์ตอบกลับ เขาส่ายหัวของเขา จากนั้นดีแลนก็พูดขึ้นมา “ฟินน์พูดถูกอยู่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น แม้มันเป็นเรื่องจริงที่คนส่วนใหญ่ที่ได้รับสัญลักษณ์จะหายตัวไป แต่พ่อก็หาใครบางคนที่จัดการกับมันแล้วกลับมาได้อย่างปลอดภัยจนเจอ!” เมื่อได้ยินแบบนั้น สายตาของเจอรัลด์ก็สว่างขึ้น “หลังจากสัมภาษณ์เขา คน ๆ นั้นกล่าวว่าใครบางคนได้ช่วยเหลือเขาไว้ นอกเหนือจากนั้น พ่อก็ได้รับเบาะแ