สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอีโก้สูงเช่นนั้นอย่างอลิซ นั่นก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นการพลาดโอกาสที่ยิ่งใหญ่สำหรับเธอ เจอรัลด์เพียงไม่สามารถเพิกเฉยต่อความจริงที่ว่า เขาเป็นคนผิดอย่างแท้จริงในตอนนั้น เขาส่ายหัวของเขา จากนั้นก็มุ่งหน้าออกไปเอาไวน์แดงสองขวดที่พวกเธอขอ ด้วยความประหลาดใจ เมื่อพวกเธอทั้งคู่ได้เครื่องดื่มและเริ่มดื่มไวน์ ฮิลลารีจึงบอกให้เจอรัลด์ช่วยพวกเธอเก็บกระเป๋าของพวกเธอเช่นกัน ราวกับว่าเขาทำงานให้พวกเธอเป็นการส่วนตัวหรืออะไรบางอย่าง โชคดีอลิซมีสิ่งอื่นอยู่ในใจของเธอ ดังนั้นสายตาของเธอจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับเขาเลย เมื่อเขาเก็บของทุกอย่างให้พวกเธอเสร็จแล้ว ไวน์แดงทั้งสองขวดก็ว่างเปล่า แม้อลิซจะมึนเมาอย่างชัดเจนในเวลานี้ แต่เธอก็ยังคงยืนกรานที่จะดื่มไวน์แดงอีก เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากฟังคำสั่งของเธอ และในขณะที่เจอรัลด์เตรียมที่จะจากไปในที่สุด อย่างไรก็ตามอลิซก็เริ่มอาเจียนก่อนจะล้มลงกับพื้นไป! เห็นได้ชัดว่าเธอดื่มมากเกินไปและเร็วเกินไป ฮิลลารีเองก็เข้านอนไปแล้วเมื่อหมดขวดที่สอง และตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียงอย่างหมดสติไป “ดื่ม! ฉันยังอยากดื่มอยู่!” อลิซพูดระหว่
มันเช้าตรู่วันต่อมา เมื่ออลิซตื่นขึ้นมาในที่สุด แม้เธอดื่มไวน์แดงในคืนก่อนไปมาก แต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงแทนที่จะหัวของเธอ เธอสลัดมันออกไปแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เธอพยายามที่จะลุกขึ้น ก่อนที่เธอจะสามารถทำแบบนั้น อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกได้ทีนทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อดึงผ้าห่มออกไป เธอตะโกนขึ้นนมาทันที รู้สึกตื่นตระหนกกับสิ่งที่เธอกำลังเห็น! “ฮิลลารี! ฮิลลารี!” “เป็นอะไรไป อลิซ…?” ฮิลลารีตอบกลับอย่างค่อนข้างมึนงง เมื่อถูกเสียงตะโกนของอลิซปลุก “ฉันสวมเสื้อผ้าชุดอื่นเมื่อพวกเราดื่มกันคืนที่แล้ว ใช่ไหม? ดูสิ! ทำไมฉันถึงอยู่ในชุดนอนตอนนี้ล่ะ? เธอเป็นคนสวมพวกมันให้ฉันหรือเปล่า?” อลิซถาม “…ไม่ ฉันไม่คิดว่างั้นนะ…ฉันไม่รู้สึกตัวหลังจากดื่มไปมากขนาดนั้นเมื่อคืน…เธอยังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่หรือเปล่า…? ใครจะไปสวมชุดนอนให้เธ…เดี๋ยวนะ ถ้ามีคนช่วยเธอเปลี่ยนชุดนอนจริง ๆ ล่ะก็ งั้นพวกเขาก็ต้องถอดเสื้อผ้าเก่าทั้งหมดของเธอก่อนสิ ใช่ไหม?” ฮิลลารีกล่าว ตอนนี้กำลังเริ่มรู้สึกประหม่า ขณะที่เธอรีบร้อนบอกอลิซให้ตรวจดูว่าเธอรู้สึกว่ามีอะไรแปลกหรือผิดปกติกับร่างกายของเธอบ้างไหม “เอาล่ะ ตอนนี้
ตามปกติแล้วโนอาไม่เคยมีความมุทะลุและกล้าหาญที่จะขอเฟนเดอร์สันเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการแต่งงานของลูกชายของเขาเลย ท้ายที่สุดแล้วเฟนเดอร์สันก็ยังคงเป็นตระกูลที่เกี่ยวข้องหลักของตระกูลชุยเลอร์อยู่ดี อย่างไรก็ตาม เนื่องจากงานใหญ่เช่นนี้ถูกจัดขึ้นในวันนี้ โนอาจึงตัดสินใจถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ในที่สุด เพียงเพื่อจะดูว่านายท่านผู้เฒ่าจะตอบกลับอย่างไร จากการตอบสนอง ไบรสันขมวดคิ้วด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมา “นายกำลังเสนอการแต่งงานระหว่างแจสมินกับยาเอลใช่ไหม?” “อืม ฉันเกรงว่าเรื่องนี้มีใจความอยู่ที่สิ่งที่แจสมินต้องพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้วการแต่งงานก็เป็นเรื่องของคนหนุ่มสาว! นายควรปล่อยให้เด็ก ๆ จัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเขาเอง!” เมื่อได้ยินแบบนี้จึงทำให้โนอาหัวเสียเล็กน้อย เนื่องจากเขารู้ว่าข้อเสนอของเขาเพิ่งถูกปฏิเสธไปอย่างอ้อม ๆ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม หลานสาวของไบรสันก็ไม่ได้ให้ความสนใจในตัวยาเอลเลย ทั้งนั้นอย่างเห็นได้ชัด “ในฐานะพ่อแม่ ตามปกติแล้วพวกเราก็เป็นพ่อสื่อแม่สื่อให้ลูก ๆ ของเราอยู่แล้ว ท่านเฟนเดอร์สัน ผมเชื่อจริง ๆ ว่าตรา
แม้ดาริลไม่ได้ปรากฏตัวมาสักพักหนึ่งแล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าสัญญาการแต่งงานจะสิ้นสุดลงไป ความจริงแล้วแม้ว่าดีแลนจะเป็นปรปักษ์ต่อเฟนเดอร์สันมาก แต่เขาก็ไม่ได้ส่งใครมายุติสัญญาอย่างเป็นทางการ ตราบใดที่สัญญาการแต่งงานไม่ได้ถูกยกเลิก งั้นมันก็เป็นกฏที่ยังคงใช้ได้จนถึงวันที่ตระกูลคลอฟอร์ดเลือกที่จะยอมรับมัน!” ไบรสันอธิบายก่อนจะมองไปที่โนอา “นายเข้าใจในสิ่งที่ฉันหมายถึงตอนนี้ใช่ไหม โนอา?” “…เมื่อคิดว่าตระกูลคลอฟอร์ดและเฟนเดอร์สันมีประวัติศาสตร์เช่นนี้ล่ะก็…อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทั้งสองตระกูลยังคงขัดแย้งต่อกันและกันอยู่ งั้นสัญญาการแต่งงานก็ควรถูกยกเลิกไปโดยอัตโนมัติหรือเปล่า ท่านเฟนเดอร์สัน?” โนอาตอบกลับอย่างค่อนข้างไม่เต็มใจ “แม้มันเป็นเรื่องจริงที่ทั้งดีแลนและแดริลมีการทะเลาะกันครั้งใหญ่ในตอนนั้น แต่ฉันไม่คิดว่าลูกชายของเขาจะมีความกล้า หรือมุทะลุที่จะแก้ไข หรือขัดต่อกฏที่พ่อของเขาตั้งขึ้นมาหรอกนะ!” “…ดีมาก ท่านเฟนเดอร์สัน ผมจะแค่แกล้งทำเป็นว่าผมไม่เคยนำเรื่องนี้ขึ้นมาพูด แต่อย่างไรก็ตาม จำไว้นะครับว่าพวกเราต่อสู้กับคลอฟอร์ดมาหลายปีแล้ว พวกเราจะไม่มีวันเลิกแค้นตระกูลคลอฟอร์ด
ในชั่วพริบตา ผู้คนมากมายก็มาชุมนุมกันที่งานเลี้ยงแล้ว พี่น้องเฟนเดอร์สันทั้งสองคนรับผิดชอบกับการทักทายและให้ความบันเทิงแก่แขกด้านนอก “คุณมาที่นี่เร็วจังนะครับ คุณชุยเลอร์!” แขกส่วนใหญ่ที่ไปทักทายโนอากล่าวขึ้นมาทันทีที่พวกเขาเห็นเขา มันชัดเจนว่าสำหรับแขกทั้งหลาย พี่น้องเฟนเดอร์สันทั้งสองคนไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยเมื่อเทียบกับโนอา เมื่อเห็นแบบนั้นลูกชายคนที่สองของครอบครัวเฟนเดอร์สันจึงทำได้เพียงแค่โบกมือให้ด้วยความขุ่นเคืองเท่านั้น เป็นตอนนั้นเองเมื่อใครบางคนตะโกนขึ้นมาฉับพลัน “ตระกูลหลงจากยานเคนส่งรูปปั้นหยกขาวมาที่นี่!” “…ฮะ? ตระกูลหลงจากยานเคนงั้นเหรอ?” ทุกคนถึงกับประหลาดใจที่ได้ยินแบบนั้น ทำไมตระกูลหลงถึงจะมาที่นี่เพียงเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้ด้วยล่ะ แม้สองตระกูลจะลงรอยกันดี ด้วยตระกูลหลงยังเคยช่วยเหลือตระกูลเฟนเดอร์สันมาก่อนด้วยซ้ำ แต่ทั้งสองตระกูลก็ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ต่อกันและกันมานานมากแล้ว นายท่านผู้เฒ่าของเฟรเดอร์สันเองส่วนใหญ่ก็เชิญสมาชิกและผู้สืบทอดโดยตรงของตระกูลเฟนเดอร์สันมาที่งานเลี้ยงนี้เท่านั้น ตระกูลหลงจึงถือว่าเป็นการเกี่ยวดองจากต่างถิ่น ทุกคนรู้
ตอนนี้เจอรัลด์หงุดหงิดเกินกว่าจะพูดได้ แผนการในตอนแรกที่จะใช้ประโยชน์จากงานเลี้ยงวันเกิดเฟนเดอร์สัน เพื่อช่วยเควต้าตอนนี้จึงตกอยู่ในความเสี่ยง เมื่อคิดว่าเขาจะพบทั้งอลิซและซาเวียพร้อมกัน! จึงมีปัญหาที่คาดไม่ถึงมากมายกำลังผุดขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ถ้าหญิงสาวคนใดคนหนึ่งจำเขาได้ล่ะ สถานการณ์ก็จะเริ่มแย่ลงอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์เพิ่งทำแก้วไวน์แตกและผู้คนมากมายก็มองมายังทิศทางของเขากันแล้ว! ให้ตายเถอะ! เจอรัลด์กลัวมากจนเขาก้มหน้าลงทันที และเริ่มเก็บเศษแก้วที่แตกออกจากบนพื้น “…เอ๋?” ในขณะที่เจอรัลด์จัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็วและรีบหนีไป เขาก็ดูเหมือนจะไปดึงดูดความสนใจของหญิงสาวอีกคนเช่นกัน หญิงสาวที่ว่านั้นกำลังยืนอยู่ข้างแจสมิน เป็นมินดี้นั่นเอง! ‘…ทำไมชายหนุ่มคนนั้นถึงดูคล้ายกันมากกับเจอรัลด์ล่ะ? นี่ไม่สมเหตุสมผลใด ๆ เลย! ทำไมผู้ชายเซ่อ ๆ คนนั้นถึงจะอยู่ที่นี่ในงานเลี้ยงวันเกิดของเฟนเดอร์สันด้วยล่ะ?’ มินดี้คิดกับตัวเอง ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดังนั้นมินดี้จึงเริ่มตามเขาไปอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ “นั่นเป็นสถานการณ์ที่เสี่ยงจริง ๆ!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาถอนหา
เมื่อเห็นว่ามินดี้แต่งตัวดีมากแค่ไหน คนดังคนนั้นจึงรู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นสมาชิกของตระกูลเฟนเดอร์สัน เช่นนั้นแทนที่จะทำตัวอวดดีต่อไป เธอจึงยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นมา “สาวน้อยคนสวย โปรดอย่าเข้าใจฉันผิดเลยค่ะ แต่ชายหนุ่มคนนี้ก็เป็นแค่คนรับจ้างทำงานที่ทำงานง่าย ๆ ให้พวกเราเอง!” “คนรับจ้างทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ งั้นเหรอ? นายไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ? กำลังเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่เนี่ย เจอรัลด์?” เธอรู้ถึงความจริงที่ว่าเขาเป็นทายาทร่ำรวยที่ทรงเกียรติ ดังนั้นทำไมเขาถึงจะจำเป็นต้องรับใช้และทำงานง่าย ๆ ให้คนดังพวกนี้ด้วยล่ะ? “ฉันจะ…อธิบายทุกอย่งให้เธอฟังในอนาคตละกัน! สำหรับตอนนี้ ฉันจำเป็นต้องใช้ห้องน้ำจริง ๆ ดังนั้นฉันจะขอตัวก่อนล่ะ!” เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด! ถ้าเขาเอาแต่ชักช้าอยู่ที่นี่ แผนการของเซร่าก็จะล้มเหลวเพราะเขาอย่างแน่นอน! “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!” ทั้งมินดี้และคนดังคนนั้นตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน มินดี้บอกได้เลยว่าเจอรัลด์กำลังปิดบังบางอย่างจากเธอ และเธอก็ไม่ใช่คนที่ชอบถูกเก็บความลับไว้ ยิ่งเขาอยากจะจากไปมากเท่าไหร่ เธอยิ่งปฏิเสธที่จะปล่อยเขาไปมากขึ้นเท่านั้น ค
เจอรัลด์เองก็กำลังสงสัยสิ่งเดียวกัน มันดูราวกับว่าความขัดแย้งบางอย่างกำลังเกิดขึ้น ทุกอย่างดูเหมือนดำเนินไปด้วยดีก่อนหน้านี้ แล้วสิ่งต่าง ๆ ลงเอยแบบนี้ไปได้ยังไงกัน? ขณะที่เจอรัลด์จ้องมองเหตุการณ์ด้วยความงงงวย เขาก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังคุกเข่าอยู่ในฝูงชน สมาชิกของตระกูลที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเฟนเดอร์สันก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความเดือดดาล และแม้แต่ท่านเฟนเดอร์สันเองก็มีสีหน้าน่ากลัวบนใบหน้าของเขา “เป็นเธอ! สาวใช้ของบาปหนาคนนั้นจากตอนนั้น! รีบบอกพวกเรามาว่าเซร่าอยู่ที่ไหน! ถ้าเธอพูดความจริง พวกเราจะพิจารณาในการไว้ชีวิตเธอ!” “จำไว้นะ! ตระกูลคลอฟอร์ดและเฟนเดอร์สันทะเลาะกันครั้งใหญ่ในตอนนั้นก็เพราะเธอ! พวกเราตระกูลในเครือ เป็นคนที่ทนทุกข์กับการสูญเสียมากที่สุด เพราะการต่อสู้นั้น! ลูกชายที่น่าสงสารที่เติบโตขึ้นมาในความวุ่นวายเช่นนี้ก็เพราะเธอ! ท่านเฟนเดอร์สัน ถ้าเธอกำลังซ่อนเซร่าไว้ที่ไหนก็ตาม พวกเราต้องการให้เธอส่งหล่อนมาให้พวกเราซะ!” “ถูกต้อง! มอบเธอมา เพื่อที่พวกเราจะได้ให้คำอธิบายต่อตระกูลของพวกเรา!” สมาชิกตระกูลในเครือมากมายตอนนี้กำลังรวมตัวรอบ ๆ ท่านเฟนเดอร์สันก