บทที่ 672

“ฉันมั่นใจว่านายรู้ว่า เมอาเป็นคนตรงไปตรงมามากอย่างไร เจอรัลด์…ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ตอนที่เธอยังคงเป็นหัวหน้าของพวกเราแล้ว! มันคือสิ่งที่เธอเป็น เช่นนั้นโปรดอย่าจริงจังกับสิ่งที่เธอพูดเลย!” วินซี่ปลอบโยน

“อืม เอาล่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับ แอบมองไปที่เมอาครั้งหนึ่งก่อนจะพยักหน้าให้วินซี่

เนื่องจากวินซี่เป็นคนเดียวที่ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี เขาจึงเลือกที่จะทำตามคำแนะนำของเธอ

นอกจากนั้น ถ้าเขาต้องการจะทำให้เมอาอับอายจริง ๆ ละก็ เขาก็สามารถทำแบบนั้นได้ทุกเมื่อที่เขาพอใจ แต่อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่านั่นคงจะดูเหมือนเด็กเล็กน้อยสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงยับยั้งตัวเองจากการทำแบบนั้น

ปกติเจอรัลด์ก็จะไม่โต้เถียงกันกับผู้หญิงอย่างเธออยู่ดี

“ฉันหวังว่านายจะหมายความอย่างที่นายพูดนะ… เมื่อพูดแล้วก็ ถ้านายไม่ได้ยุ่งอะไรมากนักละก็ ก็มาเที่ยวกันสักหน่อย และพูดคุยกันและกันในเรื่องต่าง ๆ เถอะ! หลังจากจบการศึกษาจากมัธยมปลาย ฉันได้ถามเกี่ยวกับนายและรู้มาว่านายได้รับการตอบรับให้เข้ามหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่! ฉันบอกนายแล้วไงว่านายจะสามารถทำได้ในตอนนั้น!” วินซี่กล่าว

ย้อนกลับไปสมัย