“ฉันมั่นใจว่านายรู้ว่า เมอาเป็นคนตรงไปตรงมามากอย่างไร เจอรัลด์…ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ตอนที่เธอยังคงเป็นหัวหน้าของพวกเราแล้ว! มันคือสิ่งที่เธอเป็น เช่นนั้นโปรดอย่าจริงจังกับสิ่งที่เธอพูดเลย!” วินซี่ปลอบโยน “อืม เอาล่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับ แอบมองไปที่เมอาครั้งหนึ่งก่อนจะพยักหน้าให้วินซี่ เนื่องจากวินซี่เป็นคนเดียวที่ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี เขาจึงเลือกที่จะทำตามคำแนะนำของเธอ นอกจากนั้น ถ้าเขาต้องการจะทำให้เมอาอับอายจริง ๆ ละก็ เขาก็สามารถทำแบบนั้นได้ทุกเมื่อที่เขาพอใจ แต่อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่านั่นคงจะดูเหมือนเด็กเล็กน้อยสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงยับยั้งตัวเองจากการทำแบบนั้น ปกติเจอรัลด์ก็จะไม่โต้เถียงกันกับผู้หญิงอย่างเธออยู่ดี “ฉันหวังว่านายจะหมายความอย่างที่นายพูดนะ… เมื่อพูดแล้วก็ ถ้านายไม่ได้ยุ่งอะไรมากนักละก็ ก็มาเที่ยวกันสักหน่อย และพูดคุยกันและกันในเรื่องต่าง ๆ เถอะ! หลังจากจบการศึกษาจากมัธยมปลาย ฉันได้ถามเกี่ยวกับนายและรู้มาว่านายได้รับการตอบรับให้เข้ามหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่! ฉันบอกนายแล้วไงว่านายจะสามารถทำได้ในตอนนั้น!” วินซี่กล่าว ย้อนกลับไปสมัย
“เธอคือคนดังที่มีชื่อเสียง ยูนา ยาเมสไม่ใช่เหรอ? บ้าไปแล้ว! เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วพวกเราจะบังเอิญพบกับเธอที่นี่ได้!” เมอาอุทาน รู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด “แม้ฉันจะรู้ว่าจุดชมวิวแห่งนี้มีคนดังบางคนที่ต้องการจะมาสนุกหลังจากเข้าร่วมพิธีการงานต่าง ๆ ในเขตปกครองซอลฟอร์ดมาเยี่ยมชมเป็นครั้งคราว แต่ฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นศิลปินที่มีชื่อเสียงเช่นนี้เหมือนยูนาที่นี่เลย!” วินซี่กล่าว รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กัน ความประหลาดใจของเธอรับประกันได้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เคยศึกษาและยังก่อตั้งธุรกิจของตัวเองในเขตปกครองซอลฟอร์ดนี้ จึงมีสถานที่แค่ไม่กี่แห่งที่เธอยังไม่รู้จัก ไม่นานเสียงระเบิดหัวเราะก็ตามมา “ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ เธอไม่เคยเป็นคนประเภทที่หลงใหลคนดังหนิ ใช่ไหม เมอา? ข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวสำหรับกฏนั้นก็คือ ยูนาสินะ! เธอชื่นชมหล่อนมากขนาดนั้นในช่วงเรียนมัธยมปลายจนถึงขนาดแปะโปสเตอร์ของยูนาไว้ข้างเตียงของเธอด้วยซ้ำ!” เมื่อได้ยินแบบนั้น เมอาก็พยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะพูดขึ้น “ถูกต้อง! ฉันชอบเธอเพราะความมีระเบียบวินัยในตนเองของเธอ! ฉันเคยเห็นงานทั้งหมดของเธอแล้วและฉันก็ยังฝึกฝนตนเองตามวิธีที
‘…แม่งเอ้ย’ เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออกหลังจากเห็นแบบนั้น เขารู้ความจริงว่าชายวัยกลางคนคนนั้นโกหก ผู้ชายคนนั้นรู้เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นมากกว่านั้นอย่างแน่นอน ‘กระนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็คล้ายคลึงกันกับเควต้ามากจริง ๆ…เธออาจจะเป็นกุญแจไปสู่หนึ่งในเบาะแสหรือเปล่า…?’ และในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะวิ่งตามชายอ้วนท้วมคนนั้นไป เพื่อสอบถามเขาเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็ได้ยินเสียงเอะอ่ะขึ้นมาฉับพลันมาจากที่ไหนสักที่ใกล้ ๆ บริเวณบ่อน้ำพุร้อน “หลีกไป! คุณลินตันอยู่ที่นี่! พวกเธอทุกคนถอยไปซะ!” เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็หันหลังกลับไปดูบอดี้การ์ดสองสามคนที่กำลังเคลียร์ฝูงชนที่ยังคงพยายามจะถ่ายรูปด้วยกันกับยูนา ไม่นานก่อนที่ถัดไปทายาทร่ำรวยคนหนึ่งจะเข้ามาในจุดสนใจของผู้คน เขาเดินไปหายูนาพร้อมกับมือล้วงกระเป๋าไว้ เมื่อคนท้องถิ่นเห็นว่าใครมาถึง พวกเขาจึงถอยไปด้านข้างกันทันที เมอาเองที่รอมาค่อนข้างนานแล้วเพียงเพื่อจะได้ถ่ายรูปกับยูนา ก็กำลังจะถ่ายรูปกับเธอ เมื่อบอดี้การ์ดคนหนึ่งชนเธอ ส่งให้โทรศัพท์ของเมอาตกลงพื้น “นายคิดว่านายกำลังทำอะไรอยู่?” เมอาถามอย่างวิตกกังวล “พวกเรากำลังทำอะไรงั้นเห
ก่อนหน้านี้ยูอัฟตาบอดไปด้วยความโกรธ เพื่อแสดงสิทธิ์ความมีอำนาจเหนือ เขาเอามือข้างหนึ่งล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง เพียงเพื่อจะพิสูจน์ให้ยูนารู้ว่าเขาจะสั่งสอนบทเรียนให้เธอ โดยไม่จำเป็นต้องใช้มือทั้งคู่ของเขา ด้วยความประหลาดใจ ไม่เพียงแต่ยูนาจะรอดพ้นจากเงื้อมมือของเขาไปโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ในขณะนั้นเป็นเขาเองที่มีเลือดไหลออกจากหน้าผาก บอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดต่างก็เป็นอัมพาตไปด้วยความกลัว เมื่อพวกเขาเห็นแบบนี้ และแม้แต่บอดี้การ์ดของยูนาก็แข็งทื่ออยู่คาที่ ยูนาเองก็หน้าซีดไปหมดแล้ว นี่กลายมาเป็นฉากนองเลือดอะไรอย่างงี้ล่ะ และพวกเขาก็อยู่ที่เขตปกครองซอลฟอร์ด เช่นกัน! มันจะเป็นเรื่องยากอย่างแน่นอนที่จะบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถัดไป “อย่าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นหนีไปได้! เธอคือคนที่ทำร้ายคุณลินตัน!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา ขณะที่เขาชี้ไปที่เมอา “ฉัน…ฉันไม่ได้ทำร้ายเขา!” เมอาตอบกลับ น้ำเสียงของเธอสั่นเทาเล็กน้อย เมอาถึงกับมึนงง เธอเพียงต้องการจะยับยั้งสถานการณ์ไม่ให้เลวร้ายลงเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม มันชัดเจนว่าบอดี้การ์ดทั้งหมดของยูอัฟต่างก็จับจ้องมาที่เธอกันในตอนนี้ ในขณะเดียวกัน เ
จากนั้นกลุ่มของเมอาก็มารุมล้อมยูนากันทันที ยูนาเองก็ส่ายหัวของเธอ ขณะที่เธออธิบายอย่างค่อนข้างวิตกกังวล “แม้แต่ผู้คนที่บริษัทของฉันก็ค่อนข้างกังวลใจกันในตอนนี้ ในขณะนี้ พวกเขายังคงคิดหาวิธีที่จะแก้ปัญหากันอยู่ พวกเขายังติดต่อคุณซาไทร์ด้วยซ้ำ แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากยูอัฟได้รับบาดเจ็บจริงในครั้งนี้ บริษัทของฉันจึงค่อนข้างกังวลว่า แม้แต่คุณซาไทร์ก็จะไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์ทั้งหมดนี้ได้ดีมากนักด้วยซ้ำเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็เป็นเพียงคนดังธรรมดาคนหนึ่ง ดังนั้นเขาจะไม่ขัดแย้งกับพวกลินตัน เพียงเพราะฉันอย่างแน่นอน แม้จะเป็นเรื่องจริงที่ยูอัฟคือคนที่ก่อความขัดแย้งก่อนก็ตาม ความจริงที่ว่า เขาคือคนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บจึงทำให้ทุกอย่างยากที่จะแก้ไข!” ถ้าเพียงยูอัฟไม่ได้รับบาดเจ็บ แบร์รี่ก็คงจะจัดการปัญหานี้ได้อย่างง่ายดาย! ทุกอย่างยากที่จะได้รับการแก้ไขในตอนนี้เพราะอาการบาดเจ็บที่เขาประสบอยู่ พวกเขาไม่อาจบอกแบร์รี่ให้รบกวนพวกคลอฟอร์ดได้เหมือนกันเพราะนั่นก็ค่อนข้างเทียบเท่ากับว่าพวกเขาลาออกจากงานทันทีทันใดต่อพวกเขา แค่ไม่มีใครที่โง่พอที่จะพยายามรับผิดต่อปัญหาใหญ่เช่นนี้หรอก โดยเฉพ
“ขอบคุณมากนะที่จัดการกับสถานการณ์ได้ ยูนา! คุณรู้จักผู้คนมากมายจริง ๆ!” เมอากล่าวอย่างตื่นเต้น “ทำไมเธอถึงยังขอบคุณฉันล่ะ? ฉันควรเป็นคนที่ต้องขอบคุณพวกเธอทุกคนต่างหาก! แม้ว่าอย่างน้อยฉันอยากจะเลี้ยงอาหารให้เธอ และเพื่อนของเธออย่างเหมาะสมที่ช่วยเหลือฉัน แต่ฉันก็ปวดใจที่ต้องบอกว่าฉันต้องรีบกลับไปที่บริษัททันทีก่อน เอางี้ไหม? นี่คือเบอร์ของฉัน ถ้าเธอเผชิญกับปัญหาใด ๆ ในอนาคต ก็อย่าลังเลที่จะโทรหาฉันแล้วกัน!” มันชัดเจนว่ายูนายังคงรู้สึกขอบคุณต่อเมอาที่ก้าวเข้ามาช่วยเหลือเธอก่อนหน้านี้ เนื่องจากเธอก็รู้เช่นกันว่าเมอาเป็นแฟนคลับที่จริงใจของเธอ มันจึงสมเหตุสมผลที่ยูนาจะเป็นห่วงเธอเป็นพิเศษ หลังจากเธอทิ้งข้อมูลติดต่อของเธอไว้กับเมอา เธอก็ออกไปจากที่เกิดเหตุ “ฉันอิจฉาเธอมากเลยเมอา! เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วเธอสามารถทำให้ยูนารู้สึกดีต่อเธอได้!” วินซี่พูดขึ้นมาทันทีที่ยูนาจากไป “มันไม่ได้น่าทึ่งขนาดนั้น…ยังไง ตอนนี้ก็ไปกันเถอะ! มันคงจะน่าอายถ้าพวกเราบังเอิญเจอคนเหล่านั้นอีกครั้งในภายหลังกัน!” แม้ว่าเมอาไม่ได้แสดงมันออกมาอย่างชัดเจน แต่เธอก็มีความสุขเหลือเกิน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่
“…อ่า อย่างงั้นเหรอครับ?” เมื่อได้ยินแบบนั้น ทั้งเจอรัลด์และเควต้าก็ผิดหวังกันเล้กน้อย แบร์รี่เองก็ขมวดคิ้วขณะที่กล่าวขึ้นมา “คุณพูดว่าแม้ว่าพวกเขาจะมีอำนาจ แต่ข่าวทั้งหมดเกี่ยวกับพวกเขาก็หายไปในชั่วคืนเดียว ถูกต้องไหมครับ? ผมสงสัยว่าการเปลี่ยนแปลงที่ร้ายแรงเกิดขึ้นได้อย่างไรกันในตอนนั้น…ตระกูลเฟนเดอร์สันอาจล้มละลายหรือเปล่าครับ?” “นั่นค่อนข้างเป็นไปไม่ได้ ถ้าพวกเขาล้มละลายกันจริง ๆ พวกเขาจะปิดปากพวกนักข่าวจากการรายงานข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ได้ยังไงล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาส่ายหัวของเขา คุณเวสยิ้มหลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์พูด “คุณคลอฟอร์ดพูดถูก สำหรับคนรุ่นเก่าอย่างผม พวกเราเชื่อว่าจริง ๆ แล้วตระกูลเฟนเดอร์สันไม่ได้ล้มละลาย แต่แทนที่ พวกเรากลับคิดว่าพวกเขาเผชิญกับสิ่งที่ตรงกันข้ามกับเรื่องนั้น แทนที่จะล้มละลาย แต่ตระกูลนั้นกลับขยายอำนาจเพิ่มขึ้นแทน หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่พวกเราสันนิษฐานกัน โดยไม่คำนึงถึง ตระกูลนั้นก็ไม่เคยออกจากจังหวัดซอลฟอร์ดเลย และพวกเขาก็ยังคงอาศัยอยู่ที่นี่จนถึงทุกวันนี้กัน บางคนยังตั้งทฤษฎีว่าอสังหาริมทรัพย์มากมายที่เป็นของตระกูลใหญ่ทั้งหลายใน
“โอกาสเหรอ?” เควต้าถามด้วยความประหลาดใจ ในใจของเขา เจอรัลด์คิดว่า ‘ไกด์นำเที่ยวไม่มีใบอนุญาตคนนั้นที่ฉันพบก่อนหน้านี้ อาจจะเป็นความพยายามสุดความสามารถของพวกเราถัดไปก็ได้’ “มาคิดดูแล้ว ชายอ้วนท้วมเจ้าเล่ห์คนนั้นก็โกงฉันไปตั้งสามร้อยดอลลาร์!’ เจอรัลด์นึกถึงช่วงเวลาที่เขาได้ยินเสียงอึกทึกใกล้ ๆ กับพื้นที่บ่อน้ำพุร้อน ในขณะที่เขากำลังจะด่าทอชายคนนั้น ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงล้มเหลวที่จะได้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหญิงสาวคนนั้นจากเขา อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์มั่นใจว่าชายคนนั้นรู้เกี่ยวกับเธอมากกว่านั้นอย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้ว ชายวัยกลางคนคนนั้นก็พูดเองว่าหญิงสาวคนนั้นเคยมาที่นั่นถึงสองครั้งแล้ว หลังจากตัดสินใจแล้ว มันจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจอรัลด์ที่จะหาว่าผู้ชายคนนั้นอาศัยอยู่ที่ไหน เป็นเวลาประมาณเที่ยงวันเมื่อเจอรัลด์ และคนของเขาขับรถไปยังบ้านของไกด์นำเที่ยวที่ไม่มีใบอนุญาตคนนั้น เมื่อมาถึง โชคดีที่เขาอยู่บ้าน ไกด์นำเที่ยวคนนั้นจำเจอรัลด์ได้และกลายเป็นกระสับกระส่ายทันที ท้ายที่สุด เขาก็เพียงโกงเงินเจอรัลด์ไปสามร้อยดอลลาร์เท่านั้นเมื่อรู้เป็นอย่างดีว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนท้องถิ่