LOGINShare
บทที่ 628
Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 629
“เธอกล้าดียังไงที่พยายามหลบหลีกฉัน?! เธอต้องเชื่อฟังทุกอย่างที่ฉันพูด! ถ้าเธอยังทำแบบนั้นไม่ได้ละก็ ฉันจะทำให้มั่นใจเลยว่าควาร์ริงตันจะหายไปจากเมืองเมย์เบอร์รี่แน่!” ยูนัสคำรามอย่างฉุนเฉียว ขณะที่เขากระชากผมของกีย่าอย่างแรงด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา บังคับให้เธอเข้าไปกอด แต่อย่างไรก็ตาม กีย่าไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งนั้นเลย “ปล่อยฉันไปนะไอ้คนวิกลจริต!” ขณะที่กีย่าดิ้นรนอย่างหมดหวังเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ เธอก็เริ่มเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว… และในขณะนั้น ก็ได้ยืนเสียงตบดังขึ้นมา กีย่าเพิ่งตบหน้าของยูนัส “…เธอ…เธอตีฉันเหรอ? เธอกล้าตีฉันจริง ๆ เหรอ?” ยูนัสช็อกและโกรธมาก จนเขาแทบจะรู้สึกได้ว่าตัวเองพร้อมจะกระอักเลือดออกมาได้ คนอื่นทำได้เพียงแค่จ้องมองด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้นเท่านั้นกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็น “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม กีย่า?!” เป็นแทมมี่และผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ทำลายความเงียบลง ขณะที่พวกเธอดึงกีย่าไปจากยูนัสด้วยความพยายามของพวกเธอที่จะปกป้องเธอ “…คุกเข่าลง…คุกเข่าลงต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างงั้น เธอจะเสียใจกับมันอย่างแน่นอน!” ยูนัสคำราม
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 630
ผู้หญิงที่ว่านี้ก็คือ ซาเวีย เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอรู้สึกอึดอัดอย่างมาก เมื่อเธอได้ยินโยเอลเอ่ยถึงกีย่าว่าน้องสะใภ้! “แม่งเอ้ย! พวกมันเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วจริง ๆ ใช่ไหม?! นี่คือครั้งที่สองที่แกพยายามมาก่อเรื่องที่งานเลี้ยงวันเกิดของ! ฉันจะทุบตีพวกแกทุกคนจนตายเลย ถ้ามันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำ!” ยูนัสตะคอกใส่อย่างฉุนเฉียว ตอนนั้นบอดี้การ์ดตระกูลหลงทุกคนที่อยู่ที่นั่น ก็มาล้อมรอบโยเอลและคนของเขาไว้ พวกเขาดูเหมือนจะมีกันอย่างน้อยร้อยคนได้ นี่ช่างเป็นฉากที่ยิ่งใหญ่มากจนนักธุรกิจ และคนดังทั้งหมดที่นั่นถึงกับตกตะลึงกันไปตาม ๆ กัน “ตายจริง! นายมีคนมากมายขนาดนี้กับนายเชียว! ฉันกลัวมากเลย! ช่วงเวลาแห่งคำถาม! นายรู้ไหมว่าตระกูลไหนมีคนมากมายกว่ากับพวกเขาในเมืองเมย์เบอร์รี่?” โยเอลกล่าว พร้อมกับหัวเราะ มือของเขาสอดไว้ในกระเป๋ากางเกง ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง เสียงผิวปากก็ดังขึ้นมา ตามมาหลังจากนั้น กลุ่มคนขนาดใหญ่ก็เริ่มวิ่งเข้ามาจากทางประตูหลักโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า! ผู้ชายประมาณห้าถึงหกร้อยคนก็มาล้อมภายนอกของอาคารไว้เช่นกัน พวกเขาทุกคนทำงานให้ตระกูลคลอฟอร์ด ด้วยจำนว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 631
แม้คนตระกูลหลงคนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยความโกรธกับการยั่วยุของโยเอลเช่นกัน แต่พวกเขาก็รู้กันดีที่จะไม่พูดอะไรในสถานการปัจจุบันของพวกเขา “ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้น คุณไลล์ โปรดควบคุมคนของคุณด้วย!” ผู้ใหญ่ของตระกูลหลงคนหนึ่งกล่าว แซคยิ้มก่อนจะกล่าวเพิ่มเติม “ใช่ โยเอล หยุดทำตัวหยาบคายขนาดนี้ได้แล้ว!” โยเอลเพียงแค่เอาแต่เงียบเท่านั้น เมื่อเขาถูกบอกให้ทำแบบนั้น ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็กำลังยืนอยู่ตรงหัวมุมของสนามกอล์ฟข้างหลังโรงแรมของเขา ดูเหมือนว่าเขากำลังรอใครบางคนอยู่ “เฮลิคอปเตอร์กำลังมาใช่ไหม?” เจอรัลด์ถามผ่านโทรศัพท์ของเขา “พวกเราจะมาถึงเร็วนี้ครับ!” เดรกและไทสันตอบกลับพร้อมกัน เจอรัลด์ไม่ต้องการจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ในวันนี้เลยจริง ๆ แต่แซคก็ยืนกรานให้เขาทำแบบนี้ เขาจำเป็นต้องปรากฏตัวอย่างมีอำนาจเพื่อยับยั้งพวกตระกูลหลง ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องอยู่ในสถานะที่เรียกร้องความสนใจจากผู้คน เนื่องจากว่าเขาจะเผชิญหน้ากับตระกูลหลงอยู่ดี เจอรัลด์จึงตกลง เขาไม่ได้แคร์ใด ๆ อีกต่อไปแล้วที่จะรักษาการทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจ ขณะที่เขารอพาหนะของเขา เจอรัลด์ก็มองไปรอบ ๆ สนามกลอ์ฟ กลุ่มค
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 632
“ใครจะไปรู้ล่ะ? ฉันได้ยินมาว่าเขารู้จักคนค่อนข้างเยอะ! ถ้าฉันจะเดานะ เขาอาจจะมาที่นี่…เพื่อเก็บลูกกอล์ฟให้พวกเขาหรือเปล่า? ฮ่าฮ่า!” คริสเตนกล่าว “นั่นฟังดูมีเหตุผล ฉันจำได้เขาบอกว่าเขากำลังทำธุรกิจของตัวเองอยู่ ตอนที่พวกเราพบกันครั้งสุดท้ายที่การชุมนุมของชั้นเรียนพวกเรา! ช่างน่าขัน!” ลูซิลล์พูดเยาะเย้ย เมื่อเจอรัลด์ยังคงอยู่มัธยมต้น สามคนในกลุ่มนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา และคนที่สี่ก็เป็นครูของเขาเอง พวกเขาพบเขาครั้งสุดท้ายก็ตอนที่เจอรัลด์กลับไปที่บ้านเก่าของเขาเพื่อฉลองวันเกิดของเขา วันที่พวกเขาพบกันก็บังเอิญเป็นวันเกิดของเชสเช่นกัน และวันที่เจอรัลด์รู้ว่าผู้หญิงที่เขาชอบตอนมัธยมต้นคือเชอร์รี่ ตอนนี้ก็คบกันกับเชสอยู่ เจอรัลด์ออกจากการชุมนุมไปก่อนในตอนนั้น เพราะมีหัวข้อทั่วไปไม่มากนักให้พูดถึง ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์ก็กำลังรีบกลับไปฉลองวันเกิดของตัวเขาเองเช่นกัน หลังจากเขาจากไป เชสและคนอื่น ๆ ก็วางแผนที่จะไปเยี่ยมชมบ่อน้ำพุร้อนซันนี่กัน แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากทานมื้อค่ำและไปถึงที่นั่น พวกเขาก็พบว่าไม่มีอะไรให้ดูอีกต่อไปแล้ว เป็นตอนนั้นเอง ที่คริสเตนบอกให้พวกเขารอวันที่สามี
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 633
หลังจากพูดจบประโยค เจอรัลด์ก็แค่ยืนอยู่ด้านข้างด้วยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา ในขณะที่ความเข้าใจผิดหลายอย่างเกิดขึ้น เขาก็ไม่ได้รู้สึกจำเป็นต้องอธิบายทุกอย่างให้กับพวกเขา “เขามีปัญหาอะไรกัน?” สามีของคริสเตนถาม อารมณ์เสียอย่างชัดเจน “โอ้ อย่าไปสนเขาเลย! เขาก็กำลังทำตัวเป็นไอ้งั่งอีกครั้งแล้ว!” คริสเตนตอบกลับ รู้สึกหัวเสียพอ ๆ กัน ทันทีทันใดนั้น บางคนก็ตะโกนขึ้นมา “บ้าไปแล้ว! นั่นคือเฮลิคอปเตอร์จำนวนมาก!” “ห๋า? ไหนล่ะ?” “โอ้ว! บนนั้นพวกมันมีอย่างน้อยถึงสามสิบหกลำเลยนะและพวกมันทั้งหมดกำลังแปรรูป!” ทุกคนที่นั่นตกตะลึงไปตาม ๆ กัน แม้สถานที่แห่งนี้ส่วนใหญ่สงวนไว้ให้พวกคนมั่งคั่งก็ตาม คนเหล่านั้นที่อยู่ที่นั่นในวันนี้คือคนหนุ่มทั่ว ๆ ไป ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมพวกเขาถึงช็อกกัน แม้แต่คริสเตนและคนอื่น ๆ ต่างก็ถูกดึงดูดความสนใจไปที่เฮลิคอปเตอร์พวกนั้น “เฮลิคอปเตอร์เหล่านั้นไม่ได้ใช้โดยกองทัพหรอกเหรอ ที่รัก?” คริสเตนถาม น้ำเสียงของเธอบ่งบอกถึงความตกใจอย่างเห็นได้ชัด นักเรียนคนอื่น ๆ ของเธอก็ตกตะลึงกันเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาได้ “แน่นอนว่าไม่ แม้พวกมันจะเป็นเฮลิคอปเตอร์ที่ใช้ในทาง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 634
คริสเตนและคนอื่น ๆ รู้สึกเกินกว่าตกใจ เมื่อพวกเธอได้ยินชื่อที่ถูกตะโกนออกมา เกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมพวกเขาถึงเรียกเจอรัลด์ว่า คุณคลอฟอร์ด? เฮลิคอปเตอร์เหล่านั้นมาที่นี่เพื่อรับเจอรัลด์จริง ๆ เหรอ? พวกเขาทุกคนต่างก็มีสีหน้าเจ็บปวดบนใบหน้าของพวกเขา และนี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับพวกสาว ๆ ในกลุ่ม ความเจ็บปวดที่พวกเธอรู้สึกนั้นเจ็บปวดมากเหลือเกิน ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอทั้งสามคนก็ดูถูกเจอรัลด์มาโดยตลอด พวกเธอแค่ไม่อยากจะเชื่อว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นคนที่มีอำนาจเช่นนี้ได้! “เป็นไปไม่ได้…นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน?!” ลูซิลล์กล่าว เจอรัลด์ไม่แม้แต่จะสนใจมองไปที่พวกเขาเลยด้วยซ้ำ เขาเตรียมพร้อมที่จะจากไปแล้ว “เจอรัลด์!” ลูซิลล์ตะโกนออกมา ด้วยความสิ้นหวังในน้ำเสียงของเธอ “หืม?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาหันไปมองเธอ “นาย… เฮลิคอปเตอร์เหล่านี้…พวกเขามาเพื่อรับนายเหรอ?” ลูซิลล์ถามด้วยน้ำเสียงประหม่า “ใช่!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่เชอร์รี่และคริสเตนแต่เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกง สุดท้ายเขาก็เดินไปที่เฮลิคอปเตอร์ โดยมีบอดี้การ์ดเป็นแถวคอยต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 635
“ว้าว!” แม้ว่าเมลิซซ่าจะกลัวในตอนแรก แต่เธอก็ถึงกับช็อกไปเมื่อเธอเห็นเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังบินในท้องฟ้า เมื่อดูสีหน้าของทุกคนแล้ว ตระกูลหลงก็ดูเหมือนจะจัดการรักษาหน้าของพวกเขาเอาไว้ได้ในที่สุด นี่จึงทำให้เจอร์รี่ยิ้มอย่างมีความสุข แต่อย่างไรก็ตาม ทุกคนรู้สึกผิดหวังอย่างมาก ก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะทันได้แสดงคำต่าง ๆ ในม้วนผ้าซาตินสีแดงนั้นอย่างเหมาะสม พวกมันทุกลำก็ลงจอดฉับพลันแทน “ห๋า? เกิดอะไรขึ้นกัน?” บางคนถามขึ้นมา รู้สึกช็อก “ให้ตายเถอะ? เร็ว! ไปตรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้น!” อีกคนจากด้านข้างตะโกนขึ้นมา ในขณะนั้นเองที่มองเห็นภาพที่น่าตกใจได้จากระยะไกล จุดเล็ก ๆ สีดำดูเหมือนจะก่อตัวขึ้นในท้องฟ้า และมันก็ค่อย ๆ เริ่มใหญ่ขึ้น ขณะที่มันเข้าถึงเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ กันอย่างรวดเร็ว จุดเล็ก ๆ ที่ว่านี้จริง ๆ แล้วก็คือ เฮลิคอปเตอร์สามสิบหกลำของเจอรัลด์นั่นเอง! แม้จะไม่มีเฮลิคอปเตอร์ที่ดูยิ่งใหญ่เท่าของตระกูลหลง! แต่สุดท้าย เฮลิคอปเตอร์สามสิบหกลำก็ยังคงน่าเกรงขามกว่าเพียงแค่หกลำอยู่ดี “เกิด…เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย? เฮลิคอปเตอร์เหล่านั้นเป็นของใครกัน?” ทุกคนเต็มไปด้วยความอยากร
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 636
แม้พวกโอเวนส์ไม่ได้กล่าวอะไรตั้งแต่แรก โรซาลีก็จ้องเจอรัลด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เป็นมิตรจากนาทีที่เขาปรากฎตัวแล้ว ถ้าตระกูลคลอฟอร์ดอยากจะก่อเรื่องในตอนนี้ ตระกูลโอเวนส์ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนักอยู่ดี “ผมเชื่อว่าพวกคุณบางคนอาจจะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องเข้าใจผิดระหว่างผมกับโอเวนส์กันมาแล้ว และผมมั่นใจว่าทุกคนอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทั้งหลายครับ ผมขอเสนอความจริงให้กับทุกคนครับ!” เจอรัลด์กล่าวพร้อมกับหัวเราะ ทันทีที่เขากล่าวไปแบบนั้น คนของเจอรัลด์ก็ถือเอาว่านั่นคือสัญญาณให้เริ่มเล่นวิดีโอได้ มันฉายอยู่บนจอใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านหน้าสถานที่ ในวิดีโอสามารถเห็นรถคันหนึ่งมาจอดอยู่บนสะพาน มันเป็นเวลากลางคืน ทั้งยูนัสและเมลิซซ่า เวย์แฮม ก็อยู่ที่นั่น ชั่วครู่ต่อมารถคันหนึ่งก็ขับมาหาพวกเขา และผู้อำนวยการของข่าวเมย์เบอร์รี่ก็ก้าวออกมา “ลิซซ่า ฉันจะทิ้งเรื่องเกี่ยวกับโรซาลีให้เธอจัดการ งานของเธอคือ แค่ทำให้เธอและเจอรัลด์อยู่ด้วยกันในห้อง สำหรับคุณ คุณลีช งานของคุณคือเปิดเผยพวกเขาเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกัน! คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับที่เหลือ ผมจะจัดการเรื่องน
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
