วอลเลซมีท่าทางเหลือเชื่อบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาจับแก้มที่บวมเป่งของเขาเอาไว้ตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นคนที่มีคุณหลงหนุนหลังอยู่! “โอ้ ขอโทษนะคุณควินเนนส์! มือของผมรู้สึกคันนิดหน่อยน่ะวันนี้ ดังนั้นผมจึงห้ามตัวเองไม่ให้ตบคุณได้!” เจอรัลด์พูดเยาะเย้ย ทันทีที่วอลเลซได้ยินเช่นนี้ เขาก็ลุกยืนขึ้นอีกครั้งทันที ความกวนประสาทของคน ๆ นี้! วอลเลซเข้าประจำที่ ดูเหมือนพร้อมที่จะตีเจอรัลด์กลับ แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เพียงถลึงตามองไปที่วอลเลซต่อไปพร้อมกับมือข้างหนึ่งสอดไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขา เขาไม่ได้ขยับแม้แต่นิดเดียว เป็นตอนนั้นเองที่วอลเลซเริ่มจะคิดได้ขึ้นมาฉับพลัน เขาตระหนักได้ว่าไม่ว่าใครจะหนุนหลังเขาอยู่ เขาก็จะยังคงจัดการกับเจอรัลด์อยู่ในตอนนี้ ผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่! และพี่สาวของเขาก็ยิ่งยอดเยี่ยมกว่าที่เขาเป็นอีกด้วยซ้ำ! นอกเหนือจากภูมิหลังครอบครัวของพวกเขา ตระกูลคลอฟอร์ดก็ไม่ได้ห่างไกลกันมากเกินไปในแง่ของความมั่งคั่ง และอำนาจเมื่อเทียบกับตะกูลหลง ถ้าวอลเลซตีเจอรัลด์จริง ๆ ในตอนนี้ บางทีตระกูลหลงก็จะไม่สามารถ หรือค่อนข้างไม่เต็มใจที่จะปกป้องเขาหรอก! ท
“อืม นี่ช่างเหมาะสมดี! ฉันมองหาโอกาสที่จะได้พูดคุยกันดี ๆ กับเธออยู่!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขารู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย เจอรัลด์รู้สึกถึงการจู่โจมของอารมณ์ที่ยากจะเข้าใจในขณะนั้น “โอ้? นายอยากจะพูดถึงเรื่องอะไรกันล่ะ?” ซาเวียถามด้วยท่าทางที่อวดดี และเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็เริ่มเดินไปหาเขาก่อนจะพูดขึ้นมา “นายรู้ไหม ฉันสงสัยอะไรบางอย่าง ฉันมั่นใจว่านายตระหนักดีว่าฉันไม่ใช่ซาเวียคนเดิมที่นายเคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว ก่อนหน้านี้ ฉันทำได้เพียงแค่ฝันเอาเท่านั้นที่จะใช้ชีวิตหรูหราอย่างพวกนายที่เป็นคนมั่งคั่งทำกัน เมื่อคิดว่าความฝันนั้นจะกลายมาเป็นจริงในวันหนึ่งขึ้นมา! ฉันในตอนนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลที่มั่งคั่งและมีอิทธิพลแล้ว เจอรัลด์ นายอาจจะทำให้ฉันอับอายขายหน้าในอดีต แต่ตอนนี้ฉันก็เท่าเทียมกันกับนายแล้ว บอกฉันมาสิ เจอรัลด์! นายรู้สึกยังไงเกี่ยวกับเรื่องนั้น?” “ฉันไม่ถืออะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากจะทำสิ่งต่าง ๆ ให้ชัดเจนกับเธอ ถ้าเธอคิดว่าฉันทำให้เธอผิดหวัง และเธอถือโทษโกรธแค้นฉัน ก็มาเล่นงานฉัน และฉันคนเดียวเท่านั้น! อย่าแก้แค้นกับคนรอบตัวฉัน!” เจอรัลด์ตอบ “ฮ่า
เมื่อคิดว่าเขายังรอให้เธอมาหาเขาด้วยซ้ำ แทนที่จะคิดในทางกลับกัน! ในขณะนั้น ซาเวียก็ยกมือของเธอขึ้น และตบหน้าเจอรัลด์อย่างแรง เจอรัลด์ไม่ได้ตอบโต้ แต่แทนที่เขาแค่พูดขึ้นมา “ถ้านี่ช่วยให้เธอระบาย และปลดปล่อยความโกรธที่ยับยั้งไว้ทั้งหมดได้ งั้นก็เชิญและตีฉันต่อได้เลย! เมื่อเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็หวังว่าพวกเราทั้งคู่จะสามารถจบกัน และไม่มีอะไรติดค้างกันและกันอีกต่อไปแล้ว!” “ได้เลย!” ซาเวียตะโกน ขณะที่เธอยกมือของเธอขึ้นอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทันได้ตบเขา เธอก็หยุดชะงักไป จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ วางมือลงอีกครั้ง “นายคิดว่าฉันจะปล่อยให้นายจบมันได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ? อย่าแม้แต่จะฝันเลยด้วยซ้ำ นายคิดจริง ๆ เหรอว่าการตบหน้าไม่กี่ครั้งจะสามารถแก้ไขทุกอย่างได้ ในเมื่อนายทำให้ฉันเจ็บปวดอย่างสาหัสขนาดนั้นในอดีต?” ซาเวียกล่าว ขณะที่เธอสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะกลับมาแสดงท่าทีที่เย็นชาและไม่แยแสของเธอ “งั้นเธอต้องการอะไรล่ะ?” เจอรัลด์ถาม “โอ้ ไม่มีอะไรมาก เมื่อพูดแล้วก็เจอรัลด์ ฉันได้ยินมาว่านายมีเพื่อนผู้หญิงค่อนข้างมากตั้งแต่ที่พวกเราเลิกกัน หนึ่งในพวกเธอชื่อเควต้า ใช่ไหม?”
ไม่นานเจอรัลด์ก็มาถึงยังที่นั่งของเขา แม้ขณะที่เขานั่งลง นักธุรกิจที่มั่งคั่งไม่กี่คนก็ยังดื่มอวยพรให้กับยูนัสกันไม่เสร็จเสียที ในขณะนั้น ซาเวียก็มองไปที่เจอรัลด์ บอกใบ้ให้เขาด้วยสายตาของเธอ เพื่อให้เขาลงมือได้ “แค่ดูที่พวกเขากำลังทำกันสิ! คอยดูตอนที่พี่สาวอุปถัมภ์ของฉันกลับมาเถอะ!” โยเอลกล่าวอย่างไม่พอใจ เจอรัลด์เพียงสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ของเขาขึ้นมาและเดินไปหาซาเวีย “…น้องชาย? กำลังทำอะไรอยู่น่ะ?” โยเอล “อย่าไปยุ่งเลย คุณคลอฟอร์ดรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่แน่นอน!” แซคกล่าวแม้ว่าเขาก็ค่อนข้างประหลาดใจมากเกินไป เมื่อเห็นเจอรัลด์มุ่งหน้าไปหาเธอ อย่างไรก็ตาม เขารู้จักเจอรัลด์ดีพอที่จะรู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรแบบนี้ โดยไม่มีจุดประสงค์แน่ “อ่า คุณคลอฟอร์ด คุณมาที่นี่เพื่อจะขอดื่มอวยพรเช่นกันงั้นเหรอครับ?” ทันทีที่นักธุรกิจที่นั่นเห็นเขา พวกเขาก็หลีกทางให้เขากันทันที พวกเขาต่างก็เหมือนกันกับวอลเลซ โดยไม่คำนึงถึงว่าพวกเขามีตระกูลหลงหนุนหลังพวกเขาอยู่หรือไม่ พวกเขาก็ไม่สามารถทำให้เจอรัลด์ขุ่นเคืองใจได้อยู่ดี หลังจากที่พวกเขารีบไปยืนอยู่ด้านข้างกัน เจอรัลด์ก็ยืนอยู่ต่อห
“สำหรับคำขอสุดท้ายของฉัน มันก็ค่อนข้างง่ายมากเหมือนกัน ทั้งหมดที่นายต้องทำก็คือ สอนบทเรียนให้คน ๆ หนึ่งโดยการบังคับให้เขาปิดร้านของเขาไปอย่างถาวรซะ นอกจากนี้ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนที่แย่มากอยู่แล้ว ดังนั้นนายก็ไม่ได้ถูกทำให้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเหมือนกัน!” ซาเวียกล่าว “แล้วคน ๆ นี้เป็นใครกันแน่ล่ะ?” เจอรัลด์ถาม “เขามีชื่อว่า ฮิว ลินช์ เขามาจากหมู่บ้านเดียวกันกับพ่อแม่ของฉัน และเขาก็เคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อของฉันในอดีต แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อเริ่มต้นธุรกิจในเมย์เบอร์รี่ เขายืมเงินไปจากครอบครัวของฉัน 10,000 ดอลลาร์ หลังจากกลายมาประสบความสำเร็จในสุด ฮิวก็ไม่เคยคิดที่จะจ่ายหนี้ที่เขาเป็นหนี้พวกเราเลย และนั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับเขาเหมือนกัน! นายจำตอนที่ฉันเล่าให้นายฟังว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากฉันขอลากลับบ้านไปในช่วงปีสองได้ไหม? กลับกลายเป็นว่าฮิวคือ คนที่จ้างคนให้มาทุบตีพ่อของฉันน่ะสิ!” ซาเวียตอบขณะที่เธอค่อย ๆ เงียบลงหลังจากอธิบายสถานการณ์ เธอกำลังพูดถึงอดีตของพวกเขาไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตามปกติแล้วก็นั่นคงจะทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดอยู่ “ฉันจำได้ แต่ทำไมเธอถึงขอให้
การกระทำของเอเดนค่อนข้างสร้างเสียงเอะอะโวยวาย และคนที่อยู่ที่นั่นหลาย ๆ คนก็หันมามองที่โต๊ะของเจอรัลด์กัน นี่รวมถึงชายวัยกลางคนจากก่อนหน้านี้ด้วย แม้เขาไม่ได้พูดอะไรก็ตาม เหล่าเจ้านายที่ก่อตั้งบาร์ปกติหรือคาราโอเกะกันที่นี่ ปกติจะมีภูมิหลังหรืออิทธิพลที่ยิ่งใหญ่บางอย่างหนุนหลังพวกเขาอยู่ มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ผู้คนจะพยายามสร้างความยุ่งเหยิงในสถานที่เหล่านี้ ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมชายวัยกลางคนคนนั้นถึงไม่ได้สนใจทั้งสามคนมากเกินไปนัก ในขณะที่สิ่งนี้เกิดขึ้น หญิงสาวที่นั่งอยู่โต๊ะในอีกฝั่งหนึ่งของบาร์ก็ถามขึ้นมา “เอ๋ นั่นไม่ใช่ผู้ชายก่อนหน้านี้หรอกเหรอ?” เมื่อได้ยินความโกลาหลที่เพิ่งเกิดขึ้น หญิงสาวคนนั้นจึงแอบมองดูว่าเกิดอะไรขึ้น และเธอก็ถึงกับช็อกไปเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์ “ห๋า? เธอรู้จักหนึ่งในคนเหล่านั้นเหรอ ทีน่า?” หญิงสาวอีกคนที่นั่งโต๊ะด้วยกันถามขึ้นมา มีชายหญิงคนอื่นเก้าคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะเดียวกันนี้ และกลุ่มนี้ก็มาที่บาร์เพื่อสนุกกัน “ฉันรู้!” ทีน่าตอบขณะที่เธอพยักหน้า หนึ่งในผู้ชายของกลุ่มกระแอมไอขึ้นมาก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างค่อนข้างอิจฉา “เนื่องจากทีน่ากำลังทำงานในกองก
มันชัดเจนว่า พวกเขาเพลิดเพลินกับการเฝ้ามองความเคราะห์ร้ายของคนอื่น ทีน่าเองก็กำลังคิดถึงว่าทั้งฝ่ายที่เกี่ยวข้องไม่ใช่คนดี เธอไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับพวกเขาโดยตรง เพราะพวกเขาจะต่อสู้ด้วยกันเอง อย่างไรก็ตาม เธอก็พร้อมที่จะโทรเรียกตำรวจมาถ้าสิ่งต่าง ๆ เริ่มวุ่นวายมากเกินไป ในขณะนั้น ก็ได้ยินเสียงดังโครมขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเจอรัลด์ชนแจกันตกลงไป เสียงแก้วที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ดึงดูดความสนใจของทุกคนในบาร์เอาไว้ต่อไป “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย เห็นได้ชัดว่าคุณทำมันแล้วตอนนี้! ไม่เพียงแต่คุณปฏิเสธที่จะสั่งอะไร คุณยังชนหนึ่งในแจกันที่นี่อีกด้วยซ้ำ!” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเยาะ ขณะที่เธอเอามือกอดอกไว้ เธอรู้ว่าทั้งสามคมตรงหน้าเธอไม่ได้มีเจตนาที่ดี “ให้ตาย! มันก็แค่แจกัน! พวกเราจะชดใช้มันให้!” โยเอลตะโกนใส่เป็นการตอบกลับ “ฉันดีใจที่คุณจะเต็มใจทำแบบนั้น! แต่ฉันขอถามเจ้านายของฉันเกี่ยวกับราคาที่แน่นอนที่คุณจะต้องชดเชยก่อนละกันนะคะ!” ผู้หญิงคนนั้นตอบ ขณะที่เธอมองไปทางที่ฮิวกำลังยืนอยู่ก่อนหน้านี้ แต่อย่างไรก็ตาม ฮิวก็เริ่มเดินมาทางกลุ่มแล้ว “ทั้งหมดนี่หมายความว่ายังไงกัน?” “บอสคะ! สามค
“…เดี๋ยวนะ บางคนกำลังเดินอยู่หน้าเทียโกมา…บ้าจริง! นั่นคือ ผู้ชายที่ออกไปก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?” “ใช่แล้ว! เขาไปข้างนอกเพื่อเรียกใครบางคนมา แต่เมื่อคิดว่าคนที่เขามีอยู่ในใจคือ เทียโกแล้วล่ะก็ จริง ๆ แล้ว มันเป็นอย่างงั้นจริง ๆ เหรอเนี่ย?” คนบางคนที่อยู่ในบาร์เริ่มพูดคุยถึงสถานการณ์โดยการกระซิบกระซาบกัน คนอื่น ๆ เพียงแค่จ้องไปที่ฉากนั้นด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้น สิ่งเดียวที่คงที่คือ ตอนนี้ทุกคนรู้สึกเต็มไปด้วยความไม่เชื่อกัน ไม่นานหลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงดังก้องขึ้นมา และฝีเท้าเสียงดังหลายก้าวก็ตามมาในไม่ช้า กลุ่มบอดี้การ์ดขนาดใหญ่ที่แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำเดินเข้ามาในบาร์กัน ในหมู่พวกเขา ก็มีชายหนุ่มหลายคนที่แต่งกายเหมือนกับทายาทที่ร่ำรวยเช่นกัน มันเป็นฉากที่น่าประทับใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว ฮิวเองก็รู้สึกตกตะลึงไป ผู้ชายในชุดดำมีอารมณ์ที่แตกต่างกัน เมื่อเทียบกับคนที่เขาเคยเห็นมา แม้แต่กลุ่มของคนหนุ่มที่ร่ำรวยก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่เขาจะไม่กล้าไปทำให้ขุ่นเคืองใจได้ “คุณคลอฟอร์ด ผู้ชายที่ผมพามาที่นี่มีชื่อว่าเทียโก เขาเป็นผู้หนุนหลังของฮิว!” เอเดนกล่าว ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าก่อน