พวกเขาคือ ตระกูลจอง วิลลี่ตื่นเต้นมากกับงานนี้ อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาเห็นเจอรัลด์ สีหน้าของเขาก็มืดลงในทันที เจอรัลด์เองก็กลัวที่จะเห็นพวกเขาเช่นกัน ในอดีตเขายังคงทักทายพวกเขาด้วยความสุภาพ อย่างไรก็ตาม มารยาทดังกล่าวไม่จำเป็นอีกต่อไป“โอ้พระเจ้า ดูสิ! มีรถหรูอยู่มากมายเลย!” "จริงเหรอ? ที่ไหน? โอ้ พระเจ้านายพูดถูก!” เสียงโห่ร้อง เสียงโห่ร้องได้ยินจากภายในฝูงชนขณะที่รถแล่นผ่านไป ฝูงชนทำให้แน่ใจว่าได้แยกกันเพื่อให้รถผ่านไปได้ ขณะที่พวกเขาทำเช่นนั้น พนักงานก็เตรียมตัวต้อนรับแขกใหม่ของพวกเขา คู่สามีภรรยาวัยกลางคนก้าวออกจากรถคันแรกจูงมือกันลงมา “ยินดีต้อนรับครับ คุณซามูเอล เอ็ดเวิร์ด และคุณเจนนิเฟอร์ เอ็ดเวิร์ด พนักงานต้อนรับอย่างอบอุ่น!” ทันทีที่พนักงานเห็นทั้งคู่ ทุกคนก็โค้งคำนับทันที “ให้ตายสิฉัน คุณคือเอ็ดเวิร์ด! คุณเอ็ดเวิร์ดเป็นคนใจบุญสุนทานอันดับต้น ๆ ในซันนี่เดล!เขาเคยเป็นเศรษฐีที่นั้นด้วย! ไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี้” “รู้ใช่มั้ย? เอ็ดเวิร์ดเกษียณอายุก่อนกำหนดและเขาก็ได้เดินทางไปทั่วโลกตั้งแต่นั้น! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาอยู่ที่นี่จริง ๆ แล้ว!” “แม้แต่ทีมงานโท
ตอนนั้นเองที่คนอื่น ๆ ในตระกูลวินเทอร์ตระหนักได้ว่างานเฉลิมฉลองกำลังถูกจัดขึ้นสำหรับบุคคลที่ทรงอิทธิพลเช่นนี้ ในทางกลับกัน เจอรัลด์ถูกเบียดจากฝูงชน เขารู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังให้แซคออกไปจัดงานเต็มที่ และไม่คิดว่าจะมีคนดังมากมายมาร่วมงานด้วยขนาดนี้ เขาคาดว่าจะมีผู้มาร่วมงานเพียงสามสิบคนเท่านั้น และนี่มันชัดเจนกว่านั้นมาก! "เดี๋ยวพวกนาย! ดูสิ! นั่น คุณซีเบรียลจากซันนี่เดลไม่ใช่เหรอ?” “ไม่มีทาง นั่นมัน! แม้แต่คุณซีเบรียลก็อยู่ที่นี่ด้วย!” ฝูงชนต่างตกตะลึงอย่างต่อเนื่องกับแขกหลักของงาน“แม่คะ หนูกำลังจะไปถ่ายรูป พวกคุณช่วยจัดการเรื่องของฉันให้หน่อยได้ไหม? ไปกันเถอะ!” ฟรานซิสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังในขณะที่เขารีบออกไปพร้อมกับถือกล้องของเขา เมื่อเหล่าคนดังมาถึงที่จัดงานทีละคน ไม่มีอะไรมาทำให้ฝูงชนเงียบลงได้คุณวินเทอร์เองก็ยินดี ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นคนเหล่านี้ทางโทรทัศน์เท่านั้น ดาราดังหลายคนก็มาร่วมงานนี้ด้วยในขณะนั้น รถสปอร์ตหรูหลายคันมาถึงที่ทางเข้าและก้าวออกจากทายาทผู้มั่งคั่งของเมย์เบอร์รี่หลายคน “โอ้พระเจ้า มีผู้ชายที่น่ารักเยอะแยะเต็มไปหมด! และพวกเขาก็เ
"ฮึ! ดูแกสิ พยายามเบียดมาข้างหน้าหน้าแบบนั้น!” แซนดริลลาเย้ยหยัน ขณะที่เธอเห็นเจอรัลด์ถูกผลักไปทางด้านหลังอีกครั้ง“ให้ตายเถอะ!” เจอรัลด์คิดกับตัวเอง เขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้เลย!“เฮ้ เจอรัลด์? บางทีนายควรดูจากตรงนี้ ฉันหมายถึงดูดาราทั้งหมดนะ!” โลลิต้าแนะนำขณะที่เธอพูดอย่างนั้น แขกคนสุดท้ายก็มาถึงงานฉลอง ในห้องประชุม แซคเองก็อยู่บนเวทีแล้ว ขอบคุณแขกที่มาร่วมงานทุกคน ทันใดนั้นโทรศัพท์ของแซคก็เริ่มดังขึ้น และทุกคนก็เงียบไป แม้จะมีผู้คนมากมายในห้องประชุมกลางแจ้ง แต่ก็เงียบจนได้ยินเสียงเข็มหมุดหล่น “หลายชั่วโมงแล้ว… ใครคือ คุณคลอฟอร์ด? ทำไมเรายังไม่เห็นเขาเลย” “บางทีเขาอาจจะไม่มา? แต่มันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมครับ”“หรือเขาอาจจะอยู่ข้างในแล้ว! และเขาแค่ไม่อยากเปิดเผยตัวตน” "ฮะ? หมายความว่าเราจะไม่สามารถพบเขาได้งั้นเหรอ?” หญิงสาวบางคนพูดอย่างผิดหวัง สาว ๆ ต่างอยากเห็นหน้าตาของมหาเศรษฐีพันล้าน มากกว่าแค่เห็นเอเดนและโยเอล การที่รู้ว่าคุณคลอฟอร์ดหน้าตาเป็นอย่างไร เป็นเป้าหมายหลักของพวกเขา ตั้งแต่วินาทีที่พวกเขารู้ว่างานฉลองนี้จัดขึ้นเพื่อใคร“บ้าจริง ทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงยังไม่แ
วิลลี่คิดมาตลอดว่าเจอรัลด์เป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น เขาไม่เคยคิดว่าเจอรัลด์จะมาได้ไกลขนาดนี้ ด้วยเหตุนี้เขาถึงดูถูกเจอรัลด์อยู่เสมอในอดีต วิลลี่พยายามหลีกเลี่ยงเขาทุกทางเท่าที่จะทำได้เพียงแค่ป้องกันไม่ให้เจอรัลด์ขอความช่วยเหลือจากเขา อย่างไรก็ตาม บุคคลที่มีชื่อเสียงเหล่านี้เรียกเขาว่าคุณคลอฟอร์ด คุณคลอฟอร์ดผู้ลึกลับแห่งเมย์เบอร์รี่ กลายเป็นเจอรัลด์ในตอนนี้!ข้อเท็จจริงนี้คือ… วิลลี่กลืนน้ำลายอย่างแรง จิตใจของเขาว่างเปล่า และคิดถึงถึงสถานการณ์นั้นคล้ายกับการตบหน้าเขาอย่างแรง เขาตกใจจนมุมปากกระตุก เลลาเองก็เอามือปิดปากทั้งสองข้างเธอดูตกใจพอ ๆ กับพ่อของเธอ ไม่ต่างกันเลยกับครอบครัววินเทอร์ที่ทุกคนดูตกใจกับตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์ อย่างไรก็ตาม ลูกสาวสองคนของแว็กซ์แฮมดูอาการแย่ที่สุด พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเจอรัลด์คือ คุณคลอฟอร์ดตัวจริงไม่แปลกใจเลยที่เขารวยมาก! ทั้งหมดนี้หมายความว่าอย่างไร?! “คุณคลอฟอร์ด! คุณดูดีมาก!” ผู้หญิงสองสามคนตะโกนมาหาเขา เจอรัลด์ไม่สนใจต่อเสียงโห่ร้องชื่นชมเขาก่อนจะหันไปหาโลลิต้า และคุณลุงคุณป้าวินเทอร์ที่ยังคงตะลึงกับการเปิดเผยตัวตนของเจอรัลด์ เขา
“ให้ตายเถอะ! นั่นมัน Lamborghini Reventon! รถนั้นมีราคามากกว่า 200 ล้าน!” ทุกคนอุทานด้วยความตกใจ ในขณะนั้น เซียนนาและเซโน่ ก็ก้าวออกมาจากรถ จากนั้น เซโน่ก็โยนกุญแจรถไปให้เจอรัลด์ก่อนจะพูดว่า “นี่เพื่อน! ฉันพามันมาแล้ว ที่นายบอกฉัน!” เจอรัลด์ได้ขอความช่วยเหลือจากเซโน่เมื่อสองวันก่อน เนื่องจากเขาไม่มีรถในบริเวณนี้ และเขายังต้องการรูปแบบการคมนาคมขนส่ง เขาจึงบอกให้เซโน่ เอารถมาเจอรัลด์ยิ้ม ขณะที่เขาตบไหล่เซโน่ จากนั้นพวกเขาก็เข้าไปในห้องประชุมด้วยกัน“รถคันนั้นเป็นของคุณคลอฟอร์ดเหรอ?!” ทุกคนพูดด้วยน้ำเสียงอิจฉา หลังจากถ่ายรูปไปมากมายในที่สุดงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้น ตามที่แซคบอกไว้ว่าการฉลองครั้งนี้ยิ่งใหญ่น้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่พี่สาวของเจอรัลด์เป็นเจ้าภาพในตอนนั้นเจอรัลด์ไม่ปฏิเสธในการยอมรับความจริงข้อนั้นเพราะพี่สาวของเขาเช่าทั้งเกาะเพื่อฉลองวันเกิดของเธอ! นั่นเกินคาดมากเกินไปแม้ว่าจะเป็นวันเกิดของเธอ! งานเลี้ยงดำเนินต่อไปจนถึงประมาณบ่ายสามโมงเย็นแม้ว่า กีย่าสัญญาว่าจะมางานเลี้ยง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่มา หลังจากที่เจอรัลด์พยายามโทรหาเธอหลายครั้ง ในที่สุดเธอก็
วิลลี่รู้ว่าเจอรัลด์จงใจให้เขารอนานขนาดนั้น เพราะเขาก็เคยทำให้เจอรัลด์ผ่านการรอคอยที่ยาวนานเช่นเดียวกันในอดีตในขณะที่สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น โรลล์รอยซ์ แฟนทอม กำลังเคลื่อนไปตามถนนของยานเคน ดูเหมือนว่าจะมุ่งหน้าไปยังเมย์เบอร์รี่ หญิงสาวผู้มั่งคั่งและมีสไตล์นั่งอยู่ที่ท้ายรถ ถ้าพูดตามตรงว่า “ผู้หญิง” ก็จะเป็นการพูดเกินจริง เพราะเธอดูเหมือนหญิงสาวที่จบใหม่จากมหาวิทยาลัย “เราถึงที่นั่นหรือยัง?” หญิงสาวถามขณะที่เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอจดจ่ออยู่กับวิวนอกหน้าต่างรถ“เราใกล้จะถึงเมืองเมย์เบอร์รี่แล้วครับ คุณผู้หญิง!” คนขับรถตอบ “บอกรถที่อยู่ข้างหลังเราตามให้ทัน!” หญิงสาวสั่งเมื่อได้ยินเช่นนั้น คนขับรถก็ทำตามที่เธอสั่งโดยส่งคำสั่งผ่านเครื่องรับส่งวิทยุ ด้านหลังรถแฟนทอม มีรถมายบัคประมาณ 20 คันตามมาอย่างติด ๆ รถคันอื่นบนท้องถนนต้องหลีกทางให้กับรถที่ดูแพงกลุ่มนี้“เมืองเมย์เบอร์รี่และมหาวิทยาลัย เมย์เบอร์รี่... เป็นสถานที่สองแห่งที่ถูกทอดทิ้ง ซึ่งฉันต้องทนต่อการดูหมิ่นและความอัปยศอดสู…เฮอะ ในที่สุดฉันก็กลับมาแล้ว” หญิงสาวกล่าว ขณะที่เธอระลึกถึงและกำหมัดแน่น เธอกำแน่นจนที่เล็บยาวเกือบจิกผิว
“นั่นอาจเป็นรถของยูไรอาห์เหรอเปล่า?” ขณะนั้นฝูงชนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ทางเข้า แม้ว่าเจอรัลด์ตัดสินใจที่จะไม่ปกปิดตัวตนของเขาไว้เป็นความลับอีกต่อไป แต่เขาก็ยังรู้สึกเขินอายที่มีคนเห็นเขามากมาย เป็นเรื่องยากสำหรับเจอรัลด์ที่จะปรับตัวให้เข้ากับความสนใจที่เขาได้รับอย่างกะทันหัน หลังจากให้ความคิดกับสถานการณ์แล้ว เขาตัดสินใจที่จะไม่ขับรถเข้าไปในมหาวิทยาลัย เขากลับรถไปและจอดรถไว้ในป่าเล็ก ๆ ใกล้ ๆ กับที่เขาเคยไปในตอนนั้น จากนั้นเขาก็เริ่มเดินไปที่วิทยาลัยของเขา“เจอรัลด์?” จู่ ๆ เจอรัลด์ก็ได้ยินชื่อของเขาถูกเรียกออกมา และเขาก็ตกใจเมื่อสังเกตเห็นหญิงสาวในเครื่องแบบร่างเล็กที่เรียกเขา หญิงสาวตกใจพอ ๆ กันเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์เช่นกันผ่านไปครู่หนึ่ง เธอยิ้มเยาะก่อนจะพูดว่า “เฮ้ บังเอิญจริง ๆ เลยที่เรามาเจอกันที่นี่!” “เธอผ่านการสอบเข้ามหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ได้เหรอไม่?” เจอรัลด์ถามกลับ เขาไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่จริง ๆ“แน่นอน ฉันทำได้! อะไรนะ นายคิดว่าคนที่มีผลการเรียนแบบฉันไม่สามารถเข้ามหาวิทยาลัยนี้ได้เหรอ? ฮ่าฮ่า!” หญิงสาวพูดติดตลก ขณะที่เธอมองเจอรัลด์ต่อไปหญิงสาวที่ว่าไม่ใช่ใค
เมื่อถึงเวลานั้น เจอรัลด์ก็กลับไปที่หอพักแล้วเมื่อฮาร์เปอร์และเบนจามินเห็นเขา พวกเขาก็รีบเข้าไปกอดเขาทันที “ยินดีต้อนรับการกลับมา เจอรัลด์!” เขายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นพวกเขาเช่นกัน ในเวลาไม่นาน ทั้งสามคนก็เริ่มพูดคุย และถามไถ่กัน เจอรัลด์กลับไปที่มหาวิทยาลัยก่อนเพื่อไปพบฮาร์เปอร์และเบนจามิน เพราเขาต้องมุ่งหน้าไปที่บริษัทของเขา ขณะที่ทั้งสามคนยังคงสนทนากันต่อไป จู่ ๆ ประตูหอพักก็ถูกเปิดออกอย่างกะทันหันเจอรัลด์ตกใจ เมื่อเห็นผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคยยืนอยู่ที่ประตู “พี่!” เด็กหญิงตะโกนอย่างมีความสุข ขณะที่มองดูฮาร์เปอร์ “สวัสดีเบนจามิน! และนายต้องเป็นเจอรัลด์ใช่ไหมคะ?” “ใช่ฉันเอง ยินดีที่ได้รู้จัก! เธอคงเป็นน้องสาวของฮาร์เปอร์ใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม "ใช่แล้ว! ฉันชื่อโรแซนน์! นายหล่อมากเจอรัลด์!” โรแซนน์ตอบด้วยรอยยิ้ม “พูดถึงเรื่องนั้น พี่ชายของฉันบอกฉันว่าเขาจะพาฉันออกไปทานมื้อเที่ยงกับเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของพี่ นายจะไปกับเราด้วยเหรอเจอรัลด์?” คราวนี้โรแซนน์ถามดูเหมือนว่าฮาร์เปอร์พูดถึงเขากับน้องสาวของเขาค่อนข้างบ่อย “ฉันก็อยากทานมื้อเที่ยงด้วยกันนะ แต่ฉันไม่คิดว่า