“โอ้มายก๊อด เจอรัลด์ ทำไมนายอยู่ที่นี่ล่ะ? เดี๋ยว อย่าบอกฉันนะว่านายคือคนที่ช่วยชีวิตฉันน่ะ? แต่เกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน? ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย?” เจสลินถามด้วยความแปลกใจเจอรัลด์ตอบกลับโดยไม่รู้สึกละอายใจเลย “ใช่ ฉันช่วยเธอไว้ สำหรับที่ว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น...เธอเดินเร็วมากเกินไปในวิทยาเขต และเธอก็สะดุดก้อนหิน จากนั้นหัวของเธอก็กระแทกกับก้อนหินก้อนอื่น ฉันคือคนที่ช่วยเหลือเธอและพาเธอมาส่งที่โรงพยาบาล!”“อ่า! เป็นอย่างงั้นนี่เอง ค่อก! ค่อก!” เจสลินตอบกลับด้วยความผิดหวังเจอรัลด์รู้สึกเหมือนอยากจะหัวเราะเมื่อเขาถาม “ทำไมดูเหมือนราวกับว่าเธอผิดหวังอย่างมากที่รู้ว่าฉันคือคนที่ช่วยเธอไว้ล่ะ?”ฮึ่ม! แน่นอนว่าเป็นเช่นนั้น!เดิมทีฉันคิดว่าฉันถูกรถเฉี่ยว และมันเป็นรถหรู เจ้าของรถหรูคันนั้นยังเป็นชายหนุ่มที่หล่อมากอีกด้วยสุดท้าย มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเมื่อคืนนี้ฝนตก ผู้ชายรูปหล่อนั่งลงท่ามกลางสายฝนก่อนที่เขาจะกอดฉันเอาไว้และตบแก้มฉันเบา ๆ ในขณะที่เขาถามฉันอย่างกระวนกระวายใจ “คุณครับ คุณโอเคไหม?”เมื่อเขาเห็นว่าเธออยู่ในอาการโคม่า ชายหนุ่มที่ร่ำรวยและรูปหล่อก็อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาขณะที่เขารี
“1902! ใช่แล้วห้องนี้แหละ!”เมื่อเฮลี่เห็นมัน เธอก็ผลักประตูเปิดออก“เจสลิน พวกเรามาที่นี่เพื่อเยี่ยมเธอ!”“อลิซ! เฮลี่! พวกเธออยู่นี่แล้ว!” เจสลินกำลังกินกล้วยในเวลานี้ เธอดีใจเมื่อเธอเห็นว่าอลิซและเฮลี่อยูที่นี่ขั้นตอนต่อไปนั้นธรรมดามาก พวกเธอเริ่มถามเจสลินเกี่ยวกับอาการของเธอสุดท้าย พวกเธอกำลังพูดเกี่ยวกับสาเหตุและผล!“อะไรนะ? เจอรัลด์ช่วยเธอไว้เหรอ? แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ ถ้างั้น?” อลิซยืนขึ้นทันทีขณะที่เธออุทานออกมาด้วยความแปลกใจทุกคนต่างก็ตกใจ หากใครจะรู้สึกไวเป็นพิเศษกับคำว่า ‘เจอรัลด์’ ก็คงจะไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากอลิซหลังจากอลิซกลับมาที่หอพักเมื่อวาน เธอไม่คิดถึงสิลาหรือเรื่องอื่นใด ทั้งหมดที่เธอคิดได้ก็คือเจอรัลด์คนเดียวหัวใจของเธอบอบบช้ำอย่างรุนแรง และเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อยเธอจะทำอย่างไรถ้าเจอรัลด์เป็นคุณคลอฟอร์ดจริง?!เอาตามตรง อลิซมีความต้องการจะออกจากหอพักของเธอไป และรีบไปที่หอพักของเจอรัลด์ก่อนที่เธอจะโอบเจอรัลด์ไว้ในอ้อมแขนของเธอและบอกเขาว่าเธอเสียใจ เธอจะพยายามชดเชยหลาย ๆ สิ่งกับเขา และเธอจะปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีในอนาคตเธออยากจะเรียกร้องทุกอย่
เขาไม่ได้ถือโทรศัพท์ของเขาอย่างมั่นคง และมันก็ตกลงบนพื้นเสียงดังโครมและโทรศัพท์ของเขาก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที!เจอรัลด์มีโทรศัพท์เครื่องนี้มานานถึงสองสามปีได้แล้ว แต่เขาไม่เต็มใจที่จะเปลี่ยนมันมาโดยตลอดขณะนี้ เจอรัลด์รู้สึกตกตะลึงไปเล็กน้อยขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาจากพื้นผู้หญิงคนนั้นรีบกล่าวขึ้น “ขอโทษค่ะ! ฉันขอโทษจริง ๆ คนหล่อ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันจะชดเชยค่าโทรศัพท์มือถือให้คุณ!”เจอรัลด์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรครับ ผมจะเอามันไปที่ร้านเพื่อลองซ่อมมันดู เอ๋?!”อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ตะลึงทันทีที่เขาเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาผู้หญิงคนนั้นก็ผงะไปเช่นกัน“เป็นคุณเหรอ?”“โอ้ คุณนั่นเอง!”ทั้งสองฝ่ายอุทานออกมาด้วยความแปลกใจในเวลาเดียวกันผู้หญิงตรงหน้าของเจอรัลด์ดูมีอายุประมาณสามสิบปีได้ เธอแต่งตัวหรูหรามาก ผมของเธอยาวมาก ผิวขาว หุ่นดีมาก และใบหน้าที่สวยงาม แน่นอนว่าเธอเป็นคนประเภทที่จะทำให้ผู้อื่นต้องหันกลับมามองเธอเป็นครั้งที่สองเมื่อเธอเดินอยู่บนถนนนอกจากนี้ ยังมีเด็กหญิงที่อายุประมาณสี่ถึงห้าขวบมัดผมมวยกำลังยืนอยู่ข้างเธอด้วยพวกเธอทั้งสอ
“คุณเป็นผู้จัดการทั่วไปที่นี่เหรอครับ คุณธอร์นตัน?” เจอรัลด์ไม่สามารถซ่อนสีหน้าที่ตกใจของเขาได้ในขณะที่เขาตั้งคำถามกับวินน์ เพียงแค่แวบเดียวที่เห็นการวางตัวของเธอ เขาก็รู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของผู้หญิงที่เผด็จการของเธอ และไม่เคยมีมาก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงออร่าที่ทรงพลังเช่นนี้“ทำไมเหรอ? ดูเหมือนว่าฉันจะไม่เหมือนคนแบบนั้นสำหรับเธอเหรอ?”วินน์ขับรถไป พร้อมกับยิ้มเยาะในขณะที่มองไปที่เจอรัลด์ผ่านกระจกมองหลัง“โอ้ จริงสิ เธอควรหยุดเรียกฉันว่า ‘คุณผู้หญิง’ ได้แล้ว มันทำให้ฉันดูแก่ เนื่องจากว่าฉันแก่กว่าเธอสิบปี แค่เรียกฉันด้วยชื่อของฉันก็พอ!”วินน์ขมวดคิ้ว ดูไม่พอใจ“เอาล่ะถ้างั้น ผมจะไม่เรียกคุณว่า คุณผู้หญิงธอร์นตันอีกต่อไปแล้ว!” เจอรัลด์พยักหน้า“เฮอะ!”วินน์ค่อนข้างดูเหมือนจะขบขันกับการตอบกลับของเจอรัลด์ และเธอก็หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนานเดิมทีเจอรัลด์ต้องการมีบทสนทนาเกี่ยวกับวินน์ และครอบครัวของเธอ ต้องขอบคุณข้อสงสัยที่ค้างคาอยู่ในใจของเขามาระยะหนึ่งแล้ว นามสกุลของมินนี่คือ ธอร์นตันมันทำให้เจอรัลด์สงสัยว่าวินน์ได้เลี้ยงดูเด็กคนนี้ทั้งหมดด้วยตัวเองหรือไม่แต่เนื่องจากหัวข้อดังก
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขากลายไปเป็นไอ้หนุ่มน้อยที่ชั่วร้ายที่สุดในเมย์เบอร์รี่?“เอ่อ...แน่นอนผมเคยได้ยินเกี่ยวกับเขา! แต่ผมเคยได้ยินแต่เรื่องราวที่ดี ๆ เท่านั้นนะ!” ใบหน้าของเจอรัลด์แดงก่ำด้วยความความอับอาย“เรื่องที่ดี ๆ ที่เธอหมายถึงคืออะไร? เธอไม่รู้ว่าธุรกิจต่าง ๆ ดำเนินการกันอย่างไรใช่ไหม? นานมาแล้ว เจอรัลด์ได้ทุ่มทุนเงินจำนวนมากในองค์กรหลักของเมย์เบอร์รี่ มันอาจจะดูเหมือนเป็นการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพ แต่ธุรกิจอื่นมากมายในชุมชนเมย์เบอร์รี่ต่างก็ล้มเหลวเช่นกัน ไม่ต้องขอบคุณเขาหรอก ธุรกิจต่าง ๆ ที่ได้รับการอัดฉีดเงินทุนอย่างกะทันหันต้องประสบกับการพัฒนาบางอย่างที่มากเกินไป ซึ่งได้ส่งผลกระทบต่อความสมดุลของชุมชนธุรกิจ และแน่นอน มันยังก่อให้เกิดความท้าทายอย่างมากให้กับสถานประกอบการระดับสองและสามอย่างเราอีกด้วย! ผู้คนมากมายจากชุมชนธุรกิจเกลียดเขาจนเข้ากระดูกเลยแหละ!”เมื่อวินน์พูดจบ เจอรัลด์ก็วางช้อนซ้อมลงและลูบจมูกของเขาแน่นอน เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการลงทุนขนาดใหญ่เหล่านั้นที่วินน์กำลังพูดถึงอยู่ เขาเป็นตัวแทนของพี่สาวของเขาในการลงทุนในโครงการเหล่านั้น รวมถึงเงินทุนของโรงเรีย
ณ ตอนนี้ ผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จทางสังคมคนไหนบ้างล่ะที่ไม่มีผู้ชายอยู่เบื้องหลังของพวกเธออยู่?หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับคนสำคัญของวินน์ โดยไม่มีเหตุผลที่แน่ชัด เจอรัลด์ ก็รู้สึกถึงความผิดหวังชั่วประเดี๋ยวเดียวเขาต้องการช่วยเหลือวินน์ ไม่ใช่แค่เพราะเธอน่ารัก แต่ยังเป็นเพราะลูกของเธอ มินนี่ เด็กสาวตัวน้อยที่เขาเริ่มจะชื่นชอบอีกด้วยบางทีมันอาจเป็นเพราะเขาช่วยเหลือชีวิตของมินนี่ไว้ มันจึงให้ความรู้สึกของความเป็นพ่อสำหรับเขา ซึ่งเขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกรักของพ่อโดยอัตโนมัติในแต่ละครั้งที่พวกเขาพบกันอย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะซับซ้อนกว่าที่คิดไว้ในตอนแรกบางทีวินน์อาจไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขาเลยสำหรับความผิดหวังของเขานั้น มันเป็นเพราะเจอรัลด์คิดว่าวินน์เป้นผู้หญิงประเภทนั้นจริง ๆ แล้วทำไมมินนี่ถึงบอกว่ามีผู้ชายมาตามหาเธออยู่ตลอดด้วยล่ะ!มันเป็นชีวิตส่วนตัวของคนอื่นอยู่ดี และก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาเช่นนั้นหลังจากการซื้อของเล่นชิ้นใหม่ให้มินนี่ เจอรัลด์จึงพาเธอกลับไปแถวบ้านโดยไม่ได้อธิบายอะไร มินนี่คว้าแขนของเจอรัลด์ทันที เขาไม่รู้ว่าเธอเห็นอะไร ท่าทางที่มีความ
พูดตามตรง ทุกอย่างเกิดขึ้นเนื่องจากสิ่งต่าง ๆ ที่เขาได้ทำไปโดยไม่ได้คำนึงถึงมากนัก ซึ่งได้นำไปสู่ปฏิกิริยาลูกโซ่นับไม่ถ้วนของผลสะท้อนกลับที่ไม่ดีเมื่อเจอรัลด์ได้มาเห็นวินน์ถูกลวนลาม เขาก็รู้สึกเกลียดตัวเองอยู่ภายในอีกด้วย และทันใดนั้น เลือดของเขาก็เดือนพล่านขึ้นมา“โอ้ว ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ วินน์ เขาเป็นเด็กเลี้ยงที่เธอเลี้ยงไว้มาตลอด ใช่ไหม? นายกล้าดียังไงมาตีฉันห๊ะ! ฉันเดเมียน ไรย์นะโว้ย! คอยดูเหอะ ไอ้หนู ฉันจะถลกหนังแกทั้งเป็น!”เดเมียนยังคงสบถด่าเจอรัลด์ในขณะที่เลือดไหลอาบใบหน้าของเขาเจอรัลด์ไม่ได้เกรงกลัวต่อเขา เขาวิ่งเข้าหาเขา พร้อมจะเหวี่ยงม้านั่งในมือของเขาการที่ได้เติบโตในบ้านเกิดของเขา เจอรัลด์ได้ประสบกับความยากลำบากมาทุกรูปแบบแล้ว เขาเคยยากจนและขี้อาย แต่เขาก็ค่อนข้างเข้มแข็งเมื่อสิ่งต่าง ๆ เริ่มบานปลาย เดเมียนจึงไม่กล้าถ่วงเวลาอีกต่อไปจากนั้นเขาก็ถูกทุบด้วยม้านั่งอย่างต่อเนื่องในขณะที่เขาร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด สุดท้าย เขาก็สามารถไปที่ประตูและเผ่นหนีออกไปได้“คุณธอร์นตัน! คุณโอเคไหม?”เจอรัลด์โยนม้านั่งในมือของเขาลง และเข้าไปหาวินน์ด้วยความกังวลวินน์เช็ด
“ให้ตาย! ผมสงสัยว่าใครไปยุ่งกับ เดเมียน ไรย์ ผมคิดว่าวันนี้มันคงจบไม่สวยแน่สำหรับคน ๆ นั้น!”คนขับแท็กซี่อยู่ในอาการช็อกอย่างชัดเจนในขณะที่เขากำลังขับรถเห็นได้ชัดว่าเขารู้จัก เดเมียน ไรย์ และก็เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อนเจอรัลด์สับสนเล็กน้อย “ใครคือ เดเมียน ไรย์ และเขามาจากไหนเหรอครับ? เขามีอำนาจมากกว่า ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน จากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่อีกหรือเปล่าครับ?”เจอรัลด์ถามคนขับแท็กซี่หลังจากการแอบมองไปด้านหลังของรถ ดูเหมือนว่าเดเมียนไม่ได้ตามพวกเขามา เจอรัลด์จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก “อะแฮ่ม ผมจะกล่าวอย่างไรดี...ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน เป็นบุคคลที่มีอำนาจอย่างแท้จริงในเมย์เบอร์รี่ เขามีบริษัท เมย์เบอร์รี่ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัดทั้งหมดคอยหนุนหลังเขาอยู่ แต่สำหรับ เดเมียน ไรย์ เขามาจากตระกูลไรย์ ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในเมย์เบอร์รี่ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฮนรี่ ไรย์ อดีตผู้ก่อตั้งของไรย์ กรุ๊ป แม้ว่าบริษัทเมย์เบอร์รี่ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด จะเป็นที่หนึ่ง แต่มันก็ยังคงเป็นบริษัทต่างชาติที่ได้ก่อตั้งในเมย์เบอร์รี่มานานกว่าแค่สิบปีเอง ในทางกลับกัน ไรย์กรุ๊ป นั้นแตกต