เขาไม่ได้ถือโทรศัพท์ของเขาอย่างมั่นคง และมันก็ตกลงบนพื้นเสียงดังโครมและโทรศัพท์ของเขาก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที!เจอรัลด์มีโทรศัพท์เครื่องนี้มานานถึงสองสามปีได้แล้ว แต่เขาไม่เต็มใจที่จะเปลี่ยนมันมาโดยตลอดขณะนี้ เจอรัลด์รู้สึกตกตะลึงไปเล็กน้อยขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาจากพื้นผู้หญิงคนนั้นรีบกล่าวขึ้น “ขอโทษค่ะ! ฉันขอโทษจริง ๆ คนหล่อ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันจะชดเชยค่าโทรศัพท์มือถือให้คุณ!”เจอรัลด์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรครับ ผมจะเอามันไปที่ร้านเพื่อลองซ่อมมันดู เอ๋?!”อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ตะลึงทันทีที่เขาเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาผู้หญิงคนนั้นก็ผงะไปเช่นกัน“เป็นคุณเหรอ?”“โอ้ คุณนั่นเอง!”ทั้งสองฝ่ายอุทานออกมาด้วยความแปลกใจในเวลาเดียวกันผู้หญิงตรงหน้าของเจอรัลด์ดูมีอายุประมาณสามสิบปีได้ เธอแต่งตัวหรูหรามาก ผมของเธอยาวมาก ผิวขาว หุ่นดีมาก และใบหน้าที่สวยงาม แน่นอนว่าเธอเป็นคนประเภทที่จะทำให้ผู้อื่นต้องหันกลับมามองเธอเป็นครั้งที่สองเมื่อเธอเดินอยู่บนถนนนอกจากนี้ ยังมีเด็กหญิงที่อายุประมาณสี่ถึงห้าขวบมัดผมมวยกำลังยืนอยู่ข้างเธอด้วยพวกเธอทั้งสอ
“คุณเป็นผู้จัดการทั่วไปที่นี่เหรอครับ คุณธอร์นตัน?” เจอรัลด์ไม่สามารถซ่อนสีหน้าที่ตกใจของเขาได้ในขณะที่เขาตั้งคำถามกับวินน์ เพียงแค่แวบเดียวที่เห็นการวางตัวของเธอ เขาก็รู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของผู้หญิงที่เผด็จการของเธอ และไม่เคยมีมาก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงออร่าที่ทรงพลังเช่นนี้“ทำไมเหรอ? ดูเหมือนว่าฉันจะไม่เหมือนคนแบบนั้นสำหรับเธอเหรอ?”วินน์ขับรถไป พร้อมกับยิ้มเยาะในขณะที่มองไปที่เจอรัลด์ผ่านกระจกมองหลัง“โอ้ จริงสิ เธอควรหยุดเรียกฉันว่า ‘คุณผู้หญิง’ ได้แล้ว มันทำให้ฉันดูแก่ เนื่องจากว่าฉันแก่กว่าเธอสิบปี แค่เรียกฉันด้วยชื่อของฉันก็พอ!”วินน์ขมวดคิ้ว ดูไม่พอใจ“เอาล่ะถ้างั้น ผมจะไม่เรียกคุณว่า คุณผู้หญิงธอร์นตันอีกต่อไปแล้ว!” เจอรัลด์พยักหน้า“เฮอะ!”วินน์ค่อนข้างดูเหมือนจะขบขันกับการตอบกลับของเจอรัลด์ และเธอก็หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนานเดิมทีเจอรัลด์ต้องการมีบทสนทนาเกี่ยวกับวินน์ และครอบครัวของเธอ ต้องขอบคุณข้อสงสัยที่ค้างคาอยู่ในใจของเขามาระยะหนึ่งแล้ว นามสกุลของมินนี่คือ ธอร์นตันมันทำให้เจอรัลด์สงสัยว่าวินน์ได้เลี้ยงดูเด็กคนนี้ทั้งหมดด้วยตัวเองหรือไม่แต่เนื่องจากหัวข้อดังก
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขากลายไปเป็นไอ้หนุ่มน้อยที่ชั่วร้ายที่สุดในเมย์เบอร์รี่?“เอ่อ...แน่นอนผมเคยได้ยินเกี่ยวกับเขา! แต่ผมเคยได้ยินแต่เรื่องราวที่ดี ๆ เท่านั้นนะ!” ใบหน้าของเจอรัลด์แดงก่ำด้วยความความอับอาย“เรื่องที่ดี ๆ ที่เธอหมายถึงคืออะไร? เธอไม่รู้ว่าธุรกิจต่าง ๆ ดำเนินการกันอย่างไรใช่ไหม? นานมาแล้ว เจอรัลด์ได้ทุ่มทุนเงินจำนวนมากในองค์กรหลักของเมย์เบอร์รี่ มันอาจจะดูเหมือนเป็นการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพ แต่ธุรกิจอื่นมากมายในชุมชนเมย์เบอร์รี่ต่างก็ล้มเหลวเช่นกัน ไม่ต้องขอบคุณเขาหรอก ธุรกิจต่าง ๆ ที่ได้รับการอัดฉีดเงินทุนอย่างกะทันหันต้องประสบกับการพัฒนาบางอย่างที่มากเกินไป ซึ่งได้ส่งผลกระทบต่อความสมดุลของชุมชนธุรกิจ และแน่นอน มันยังก่อให้เกิดความท้าทายอย่างมากให้กับสถานประกอบการระดับสองและสามอย่างเราอีกด้วย! ผู้คนมากมายจากชุมชนธุรกิจเกลียดเขาจนเข้ากระดูกเลยแหละ!”เมื่อวินน์พูดจบ เจอรัลด์ก็วางช้อนซ้อมลงและลูบจมูกของเขาแน่นอน เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการลงทุนขนาดใหญ่เหล่านั้นที่วินน์กำลังพูดถึงอยู่ เขาเป็นตัวแทนของพี่สาวของเขาในการลงทุนในโครงการเหล่านั้น รวมถึงเงินทุนของโรงเรีย
ณ ตอนนี้ ผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จทางสังคมคนไหนบ้างล่ะที่ไม่มีผู้ชายอยู่เบื้องหลังของพวกเธออยู่?หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับคนสำคัญของวินน์ โดยไม่มีเหตุผลที่แน่ชัด เจอรัลด์ ก็รู้สึกถึงความผิดหวังชั่วประเดี๋ยวเดียวเขาต้องการช่วยเหลือวินน์ ไม่ใช่แค่เพราะเธอน่ารัก แต่ยังเป็นเพราะลูกของเธอ มินนี่ เด็กสาวตัวน้อยที่เขาเริ่มจะชื่นชอบอีกด้วยบางทีมันอาจเป็นเพราะเขาช่วยเหลือชีวิตของมินนี่ไว้ มันจึงให้ความรู้สึกของความเป็นพ่อสำหรับเขา ซึ่งเขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกรักของพ่อโดยอัตโนมัติในแต่ละครั้งที่พวกเขาพบกันอย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะซับซ้อนกว่าที่คิดไว้ในตอนแรกบางทีวินน์อาจไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขาเลยสำหรับความผิดหวังของเขานั้น มันเป็นเพราะเจอรัลด์คิดว่าวินน์เป้นผู้หญิงประเภทนั้นจริง ๆ แล้วทำไมมินนี่ถึงบอกว่ามีผู้ชายมาตามหาเธออยู่ตลอดด้วยล่ะ!มันเป็นชีวิตส่วนตัวของคนอื่นอยู่ดี และก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาเช่นนั้นหลังจากการซื้อของเล่นชิ้นใหม่ให้มินนี่ เจอรัลด์จึงพาเธอกลับไปแถวบ้านโดยไม่ได้อธิบายอะไร มินนี่คว้าแขนของเจอรัลด์ทันที เขาไม่รู้ว่าเธอเห็นอะไร ท่าทางที่มีความ
พูดตามตรง ทุกอย่างเกิดขึ้นเนื่องจากสิ่งต่าง ๆ ที่เขาได้ทำไปโดยไม่ได้คำนึงถึงมากนัก ซึ่งได้นำไปสู่ปฏิกิริยาลูกโซ่นับไม่ถ้วนของผลสะท้อนกลับที่ไม่ดีเมื่อเจอรัลด์ได้มาเห็นวินน์ถูกลวนลาม เขาก็รู้สึกเกลียดตัวเองอยู่ภายในอีกด้วย และทันใดนั้น เลือดของเขาก็เดือนพล่านขึ้นมา“โอ้ว ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ วินน์ เขาเป็นเด็กเลี้ยงที่เธอเลี้ยงไว้มาตลอด ใช่ไหม? นายกล้าดียังไงมาตีฉันห๊ะ! ฉันเดเมียน ไรย์นะโว้ย! คอยดูเหอะ ไอ้หนู ฉันจะถลกหนังแกทั้งเป็น!”เดเมียนยังคงสบถด่าเจอรัลด์ในขณะที่เลือดไหลอาบใบหน้าของเขาเจอรัลด์ไม่ได้เกรงกลัวต่อเขา เขาวิ่งเข้าหาเขา พร้อมจะเหวี่ยงม้านั่งในมือของเขาการที่ได้เติบโตในบ้านเกิดของเขา เจอรัลด์ได้ประสบกับความยากลำบากมาทุกรูปแบบแล้ว เขาเคยยากจนและขี้อาย แต่เขาก็ค่อนข้างเข้มแข็งเมื่อสิ่งต่าง ๆ เริ่มบานปลาย เดเมียนจึงไม่กล้าถ่วงเวลาอีกต่อไปจากนั้นเขาก็ถูกทุบด้วยม้านั่งอย่างต่อเนื่องในขณะที่เขาร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด สุดท้าย เขาก็สามารถไปที่ประตูและเผ่นหนีออกไปได้“คุณธอร์นตัน! คุณโอเคไหม?”เจอรัลด์โยนม้านั่งในมือของเขาลง และเข้าไปหาวินน์ด้วยความกังวลวินน์เช็ด
“ให้ตาย! ผมสงสัยว่าใครไปยุ่งกับ เดเมียน ไรย์ ผมคิดว่าวันนี้มันคงจบไม่สวยแน่สำหรับคน ๆ นั้น!”คนขับแท็กซี่อยู่ในอาการช็อกอย่างชัดเจนในขณะที่เขากำลังขับรถเห็นได้ชัดว่าเขารู้จัก เดเมียน ไรย์ และก็เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อนเจอรัลด์สับสนเล็กน้อย “ใครคือ เดเมียน ไรย์ และเขามาจากไหนเหรอครับ? เขามีอำนาจมากกว่า ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน จากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่อีกหรือเปล่าครับ?”เจอรัลด์ถามคนขับแท็กซี่หลังจากการแอบมองไปด้านหลังของรถ ดูเหมือนว่าเดเมียนไม่ได้ตามพวกเขามา เจอรัลด์จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก “อะแฮ่ม ผมจะกล่าวอย่างไรดี...ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน เป็นบุคคลที่มีอำนาจอย่างแท้จริงในเมย์เบอร์รี่ เขามีบริษัท เมย์เบอร์รี่ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัดทั้งหมดคอยหนุนหลังเขาอยู่ แต่สำหรับ เดเมียน ไรย์ เขามาจากตระกูลไรย์ ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในเมย์เบอร์รี่ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฮนรี่ ไรย์ อดีตผู้ก่อตั้งของไรย์ กรุ๊ป แม้ว่าบริษัทเมย์เบอร์รี่ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด จะเป็นที่หนึ่ง แต่มันก็ยังคงเป็นบริษัทต่างชาติที่ได้ก่อตั้งในเมย์เบอร์รี่มานานกว่าแค่สิบปีเอง ในทางกลับกัน ไรย์กรุ๊ป นั้นแตกต
ห้างนี้คนพลุกพล่านมากเจอรัลด์เดินดูไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ว่าจะซื้อแบรนด์ไหนดีเขาแค่ต้องการโทรศัพท์ที่ทนทานสุดท้าย สายตาของเขาก็ถูกตรึงอยู่กับรุ่นโทรศัพท์รุ่นหนึ่ง มันเป็นรุ่นที่มีคุณภาพที่ดีมากพร้อมกับป้ายราคา 2,830 ดอลลาร์มันเป็นโทรศัพท์ราคาแพง“คุณครับ ผมขอดูโทรศัพท์เครื่องใหม่นี้ให้ละเอียดกว่านี้หน่อยได้ไหมครับ? ขอบคุณครับ!”เจอรัลด์ถามพนักงานขายหญิงอย่างสุภาพพนักงานขายหญิงคนนั้นเห็นเจอรัลด์เดินมองหาอยู่เกือบครึ่งค่อนวันแล้ว จากวิธีที่เจอรัลด์แต่งตัว เธอก็รู้ว่าเขาน่าจะเลือกหยิบโทรศัพท์เครื่องที่ถูกกว่านี้แต่อย่างไรก็ตาม เธอคิดว่าเขาแค่กำลังพยายามจะรักษาหน้าเอาไว้เนื่องจากเขาเดินดูไปรอบ ๆ ในห้องสรรพสินค้าที่มีชื่อเสียง พนักงานขายหญิงคนนั้นจึงคิดว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อกำลังแสร้งทำเป็นมองไปรอบ ๆ จากนั้น เธอคาดหวังไว้ว่าเขาจะทำเป็นราวกับว่าโทรศัพท์เครื่องนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการและเขาคงจะซื้อโทรศัพท์ที่ไม่มียี่ห้ออื่น ๆ ที่มีราคา 50 ดอลลาร์แทนและหลบจากไปเงียบ ๆ เธอเคยเห็นคนแบบนี้มามากมายแล้วเมื่อเจอรัลด์ที่ดูโทรม ๆ เดินมาทางร้านของเธอ เธอจึงดูถูกเขาเธอรู้สึกแปลกใจเ
“ฟิ้ว! เฮเวิร์ด พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอ?”พนักงานขายหญิงคนนั้นถามขณะที่เธอยิ้มเยาะให้เจอรัลด์เฮเวิร์ดนั้นค่อนข้างเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่คนในพื้นที่แห่งนี้มีข่าวลือว่าจะมีการพัฒนาครั้งใหญ่ในฝั่งตะวันตกของยอร์คนอร์ท เมาน์เทน หมู่บ้านที่เฮเวิร์ดอาศัยอยู่ คือหมู่บ้านยอร์คนอร์ท จะถูกย้ายไปในอนาคตอันใกล้นี้ พื้นที่แห่งนี้ก็จะถูกพัฒนาให้เข้าสู่เขตการค้าหลักหลังจากกลายมาเป็นคนร่ำรวยจากค่าชดเชยการรื้อถอน เฮเวิร์ดก็มีบทบาทมากขึ้นในพื้นที่รอบ ๆ นี้ เขาเปลี่ยนโทรศัพท์ของเขาที่นี่อยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นเขาจึงได้รู้จัดพนักงานขายสาวมากขึ้น“โอ้ ไม่หรอกครับ พวกเราเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นจากมัธยมปลายเท่านั้นเอง!”เฮเวิร์คส่ายหัวของเขาจากนั้น เขาก็เมินเจอรัลด์และหันไปหามาร์กี้ และยิ้มให้“มาร์กี้ โทรศัพท์เครื่องนั้นที่คุณแนะนำล่ะ? ผมขอดูได้ไหม ผมจะซื้อให้เพื่อนผมแต่ละคน!” เฮเวิร์คกล่าวเห็นได้ชัดว่า เพื่อน ๆ ที่เขากำลังอ้างถึงนั้นก็คือลิเลียนและชารอนหญิงสาวทั้งคู่เป็นคนสวย และพวกเธอก็เหมาะสมกับรสนิยมของเฮเวิร์ด แต่เรื่องก็คือว่าสาว ๆ ทั้งสองดูเหมือนจะสนใจในตัวเขาเหมือนกัน ซึ่งมันทำให้เขาก