แชร์

บทที่ 285

ผู้แต่ง: โพธิ์สองหู
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
“ให้ตาย! ผมสงสัยว่าใครไปยุ่งกับ เดเมียน ไรย์ ผมคิดว่าวันนี้มันคงจบไม่สวยแน่สำหรับคน ๆ นั้น!”

คนขับแท็กซี่อยู่ในอาการช็อกอย่างชัดเจนในขณะที่เขากำลังขับรถ

เห็นได้ชัดว่าเขารู้จัก เดเมียน ไรย์ และก็เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อน

เจอรัลด์สับสนเล็กน้อย “ใครคือ เดเมียน ไรย์ และเขามาจากไหนเหรอครับ? เขามีอำนาจมากกว่า ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน จากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่อีกหรือเปล่าครับ?”

เจอรัลด์ถามคนขับแท็กซี่

หลังจากการแอบมองไปด้านหลังของรถ ดูเหมือนว่าเดเมียนไม่ได้ตามพวกเขามา เจอรัลด์จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

“อะแฮ่ม ผมจะกล่าวอย่างไรดี...ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน เป็นบุคคลที่มีอำนาจอย่างแท้จริงในเมย์เบอร์รี่ เขามีบริษัท เมย์เบอร์รี่ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัดทั้งหมดคอยหนุนหลังเขาอยู่ แต่สำหรับ เดเมียน ไรย์ เขามาจากตระกูลไรย์ ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในเมย์เบอร์รี่ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฮนรี่ ไรย์ อดีตผู้ก่อตั้งของไรย์ กรุ๊ป แม้ว่าบริษัทเมย์เบอร์รี่ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด จะเป็นที่หนึ่ง แต่มันก็ยังคงเป็นบริษัทต่างชาติที่ได้ก่อตั้งในเมย์เบอร์รี่มานานกว่าแค่สิบปีเอง ในทางกลับกัน ไรย์กรุ๊ป นั้นแตกต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 286

    ห้างนี้คนพลุกพล่านมากเจอรัลด์เดินดูไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ว่าจะซื้อแบรนด์ไหนดีเขาแค่ต้องการโทรศัพท์ที่ทนทานสุดท้าย สายตาของเขาก็ถูกตรึงอยู่กับรุ่นโทรศัพท์รุ่นหนึ่ง มันเป็นรุ่นที่มีคุณภาพที่ดีมากพร้อมกับป้ายราคา 2,830 ดอลลาร์มันเป็นโทรศัพท์ราคาแพง“คุณครับ ผมขอดูโทรศัพท์เครื่องใหม่นี้ให้ละเอียดกว่านี้หน่อยได้ไหมครับ? ขอบคุณครับ!”เจอรัลด์ถามพนักงานขายหญิงอย่างสุภาพพนักงานขายหญิงคนนั้นเห็นเจอรัลด์เดินมองหาอยู่เกือบครึ่งค่อนวันแล้ว จากวิธีที่เจอรัลด์แต่งตัว เธอก็รู้ว่าเขาน่าจะเลือกหยิบโทรศัพท์เครื่องที่ถูกกว่านี้แต่อย่างไรก็ตาม เธอคิดว่าเขาแค่กำลังพยายามจะรักษาหน้าเอาไว้เนื่องจากเขาเดินดูไปรอบ ๆ ในห้องสรรพสินค้าที่มีชื่อเสียง พนักงานขายหญิงคนนั้นจึงคิดว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อกำลังแสร้งทำเป็นมองไปรอบ ๆ จากนั้น เธอคาดหวังไว้ว่าเขาจะทำเป็นราวกับว่าโทรศัพท์เครื่องนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการและเขาคงจะซื้อโทรศัพท์ที่ไม่มียี่ห้ออื่น ๆ ที่มีราคา 50 ดอลลาร์แทนและหลบจากไปเงียบ ๆ เธอเคยเห็นคนแบบนี้มามากมายแล้วเมื่อเจอรัลด์ที่ดูโทรม ๆ เดินมาทางร้านของเธอ เธอจึงดูถูกเขาเธอรู้สึกแปลกใจเ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 287

    “ฟิ้ว! เฮเวิร์ด พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอ?”พนักงานขายหญิงคนนั้นถามขณะที่เธอยิ้มเยาะให้เจอรัลด์เฮเวิร์ดนั้นค่อนข้างเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่คนในพื้นที่แห่งนี้มีข่าวลือว่าจะมีการพัฒนาครั้งใหญ่ในฝั่งตะวันตกของยอร์คนอร์ท เมาน์เทน หมู่บ้านที่เฮเวิร์ดอาศัยอยู่ คือหมู่บ้านยอร์คนอร์ท จะถูกย้ายไปในอนาคตอันใกล้นี้ พื้นที่แห่งนี้ก็จะถูกพัฒนาให้เข้าสู่เขตการค้าหลักหลังจากกลายมาเป็นคนร่ำรวยจากค่าชดเชยการรื้อถอน เฮเวิร์ดก็มีบทบาทมากขึ้นในพื้นที่รอบ ๆ นี้ เขาเปลี่ยนโทรศัพท์ของเขาที่นี่อยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นเขาจึงได้รู้จัดพนักงานขายสาวมากขึ้น“โอ้ ไม่หรอกครับ พวกเราเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นจากมัธยมปลายเท่านั้นเอง!”เฮเวิร์คส่ายหัวของเขาจากนั้น เขาก็เมินเจอรัลด์และหันไปหามาร์กี้ และยิ้มให้“มาร์กี้ โทรศัพท์เครื่องนั้นที่คุณแนะนำล่ะ? ผมขอดูได้ไหม ผมจะซื้อให้เพื่อนผมแต่ละคน!” เฮเวิร์คกล่าวเห็นได้ชัดว่า เพื่อน ๆ ที่เขากำลังอ้างถึงนั้นก็คือลิเลียนและชารอนหญิงสาวทั้งคู่เป็นคนสวย และพวกเธอก็เหมาะสมกับรสนิยมของเฮเวิร์ด แต่เรื่องก็คือว่าสาว ๆ ทั้งสองดูเหมือนจะสนใจในตัวเขาเหมือนกัน ซึ่งมันทำให้เขาก

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 288

    “สุดติ่ง กระดิ่งแมวจริง ๆ คุณเพิ่งพูดว่าไงนะมาร์กี้? โทรศัพท์นี้ราคา 2,830 ดอลลาร์งั้นเหรอ? นั่นบ้าไปแล้ว!”ในเวลาเดียวกันนี้ เสียงร้องที่แปลกใจของเฮเวิร์ดก็ดังมาจากร้านโทรศัพท์มือถือที่อยู่ไม่ไกลกันมากนักจนสามารถได้ยินได้ชารอนและลิเลียนที่ยืนอยู่ข้างเขาต่างก็ตื่นตระหนกไปเล็กน้อยเช่นกันแน่นอนว่าพวกเขาต้องตกใจกับราคาของโทรศัพท์นั้นกันพวกเขาได้ลองใช้ฟังก์ชันและคุณสมบัติต่าง ๆ ของโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้น ซึ่งทั้งหมดนั้นมันยอดเยี่ยมมากจริง ๆ คุณภาพของกล้องโทรศัพท์มือถือนั้นชัดเจนและคมชัด และสำหรับหญิงสาวที่น่ารักอย่างชารอนและลิเลียนนั้น การที่มีโทรศัพท์มือถือที่มาพร้อมกับกล้องที่ยอดเยี่ยมจึงเป็นสิ่งสำคัญมากที่สุดกว่าสิ่งอื่นใดพวกเธอต่างก็มองไปที่เฮเวิร์ดอย่างคาดหวัง รอให้เขาซื้อมันให้เธอคนละเครื่องหน้าผากของเฮเวิร์ดเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่ไหลอาบลงมา“ไม่ดีกว่า มันแพงมากเกินไป มันมากกว่า 1,500 ดอลลาร์ต่อหนึ่งเครื่อง เกือบจะ 6,000 ดอลลาร์สำหรับสองเครื่องเลยนะ โทรศัพท์รุ่นนี้ราคาแพงมากเกินไป!”เฮเวิร์ดปาดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาเป็นการได้รับการยืนยันแล้วว่าบ้านของเขาจะถูกรื้อถ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 289

    “ใครจะไปคิดว่าเจอรัลด์จะเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้? ฮ่าฮ่า ถ้าพวกเราไม่ได้พบกับเขาโดยบังเอิญในวันนี้ละก็ เขาอาจจะแวะดูร้านขายโทรศัพท์แต่ละร้าน และจากนั้นก็ทำเป็นเหมือนกับว่าเขาจะซื้อมันก็ได้!”“ใช่ไหมล่ะ และจากนั้นเขาก็จะลงเอยด้วยการไม่ซื้อมัน ฉันเคยได้เห็นคนตีหน้าอย่างเขามามากมายเกินไป!”หญิงสาวทั้งสองเปลี่ยนกันเย้ยหยันเจอรัลด์“ฉันหวังว่านายจะฉลาดให้มากขึ้นนะ เจอรัลด์ ครอบครัวของนายยากจนกว่าคนอื่น ๆ และในอนาคต นายจะมีจุดเริ่มต้นในอาชีพของนายที่ต่ำกว่าคนอื่น ๆ แม้แต่เฮเวิร์ด ที่กำลังจะได้รับค่าชดเชยของเขาจากการรื้อถอนของบ้านของเขาก็ยังไม่กล้าจะซื้อโทรศัพท์พวกนี้สักเครื่อง แต่นายยังคิดที่จะซื้อมันอีกสักเครื่องงั้นเหรอ? หยุดอวดอ้างได้แล้ว!” ชารอนอุทานออกมาพูดตามตรง ความสนใจของเธออยู่ที่เฮเวิร์ดมาโดยตลอดก่อนหน้านี้เธอไม่เคยอยากจะให้ความสนใจใด ๆ กับเจอรัลด์เลยตอนนี้ที่แม้แต่เฮเวิร์ดก็ยังหัวเราะเยาะเจอรัลด์ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะทำตามและเยาะเย้ยเขาด้วยคำพูดหนึ่งหรือสองคำบ้างจากนั้น เธอก็ส่ายหัวของเธอด้วยความดูถูก“เฮเวิร์ด เนื่องจากว่าคุณก็มาถึงที่นี่แล้ว ฉันเพิ่งจะได้ขออนุญาต

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 290

    นั่นมันน่าเหลือเชื่อ!เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะถูกลอตเตอรี่?และเขาได้เงินรางวัลเท่าไหร่ล่ะ?เห็นได้ชัดว่าคำถามนั้นได้รบกวนลิเลียนและชารอนเป็นอย่างมากพวกเธอกระวนกระวายและต้องการจะรู้คำตอบให้ได้มันไม่สำคัญสำหรับพวกเธอว่าเงินนั้นจะถูกขโมยหรือปล้นมาหรือไม่ พวกเธอหวังเพียงแค่ว่าเขาจะไม่ได้แค่ถูกลอตเตอรี่เท่านั้นไม่อย่างงั้น มันคงจะมากเกินไปสำหรับพวกเธอที่จะจัดการได้!“ฉันยังมีเรื่องต่าง ๆ ให้ทำ ต้องไปแล้ว!”เจอรัลด์เมินคำถามของพวกเขาเนื่องจากว่าเขาไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของพวกเขาเขาหันหลังกลับและเดินจากไปอย่างเย็นชา ทิ้งให้พวกเขาจ้องมองตามด้วยสายตาที่เบิกกว้างและอ้าปากค้างกันขณะที่เขาเดินออกจากประตูไป เจอรัลด์ก็โทรหา แซค ไลล์ ด้วยโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ของเขาทันทีเขาเล่าเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ลำบากที่เขากำลังเผชิญอยู่ให้เขาฟังและมันคงจะดีมากถ้าเขาสามารถมารับเขาได้ เขาจะอธิบายเรื่องนี้เพิ่มเติมเมื่อพวกเขาได้พบกันและพวกเขาจะหาวิธีเพื่อแก้ปัญหาเรื่องนี้ทันทีที่เป็นไปได้แซคตกใจมากเมื่อเขาทราบข่าวนี้เขาต้องลงมือเดี๋ยวนี้ทันทีเจอรัลด์วางสายและส่งตำแหน่งของเขาไปให้เขา จากนั้น เขาจ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 291

    มีเสียงตะโกนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบของผู้คนลูกน้องของเดเมียนหยุดชะงัก เมื่อพวกเขากำลังจะทำร้ายคนขับแท็กซี่ผู้คนมองไปทางที่ของเสียงตะโกนทันทีเขาคือเจอรัลด์ขณะที่ยืนที่นี่คนเดียวและเห็นคนขับแท็กซี่ก็ไม่ยอมให้ข้อมูล ถึงแม้ว่าเขาจะถูกทำร้ายจนปางตาย แต่เจอรัลด์ก็รู้สึกขอบคุณเขาตอนนี้ ไม่เพียงแค่เขาหมดสติเท่านั้น แต่ครอบครัวของเขาก็ถูกลากเข้าไปในความชุลมุนนี้ด้วย และเขากำลังจะถูกดึงเส้นเอ็นของเขาออกและถูกตัดโดยลูกน้องของเดเมียนแม้ว่าเจอรัลด์จะไร้มนุษยธรรมเขาก็ยังคงยืนหยัดต่อสู้กับความรุนแรงนี้!เจอรัลด์เดินฝ่าผู้คน“ผมคือคนที่คุณตามหาแล้วทำไมคุณถึงทรมานคนขับ”เจอรัลด์จ้องไปที่เดเมี่ยนอย่างเย็นชา“ ฮ่า! ไอ้สารเลวฉันแน่ใจว่าเมื่อพบคุณในนรกดูเหมือนว่าความกล้าของฉันจะถูกต้อง!”เดเมียนยิ้มอย่างเหยียดหยามเมื่อเห็นเจอรัลด์ ก่อนหน้านี้ เดเมียนสั่งให้คนของเขาบุกเข้าไปในบ้านของ วินน์ ธอร์นตัน เพื่อที่พวกเขาจะได้จับเจอรัลด์และวินน์ได้เขาจำเป็นต้องที่จะต้องสอนทั้งสอง และให้บทเรียนที่ดีแต่จังหวะนั้นจู่ ๆ แท็กซี่ก็เร่งเครื่องและขับออกไปมันดึงดูดความสนใจโดยเฉพาะจาก เดเมียน ไรย์ ที

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 292

    “เข้าใจแล้ว ฉันเดาว่าเขากลัวจนหมดปัญญา นั่นคือเหตุผลที่เขาถึงอ้างชื่อของ แซค ไลล์ แต่ทำไมเขาถึงไม่บอกว่าเขาคือ เจอรัลด์ คลอฟอร์ด ไปเลยล่ะ?”“คนหนุ่มสาวสมัยนี้พวกเขาชอบเที่ยวอ้างไปทั่ว พวกเขาไม่รู้หรือว่ามีบางคนที่ไม่สามารถยุ่งด้วยได้เลย?”ผู้คนรอบข้างส่ายหัวและถอนหายใจแต่ไม่มีใครกล้าออกมาแสดงความยุติธรรม พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะอัดวิดีโอตอนที่ เดเมียน ไรย์ เมื่ออยู่ใกล้ ๆ ผู้โหดร้ายเจอรัลด์ถูกบอดี้การ์ดสองสามคนรั้งไว้“ฮ่าฮ่า กดหัวของมันเอาไว้ให้แน่น ฉันจะทุบหัวมันจนเลือดหัวมันออกมา!”เดเมียนหยิบไม้ขึ้นมา เขาชูไม้ขึ้นสูงพร้อมที่จะเหวี่ยงและทุบเสียงพึมพำ!ทันใดนั้น รถหรูกว่าสามสิบคันก็แล่นเข้ามารถคันหนึ่งเบรกอย่างแรง และปัดหางตรงไปที่คนที่กำลังมุงดูจากนั้นทีมบอดี้การ์ดชุดดำก็ลงมาจากรถบรรยากาศเป็นไปอย่างตึงเครียดบอดี้การ์ดที่ท่าทางว่องไวมากสองคนรีบพุ่งเข้ามาที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว และด้วยการโจมตีถึงสามครั้ง พวกเขาสามารถต่อสู้กับเดเมียน และบังคับให้เขานอนลงกับพื้น“แกกล้ายุ่งกับฉัน พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันคือ เดเมียน ไรย์ ลูกพี่ลูกน้องของ เฮนรี่ ไรย์ แห่งไรย์ กรุ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 293

    สถานที่นั้นมีคนมากขึ้นเรื่อย ๆเดเมียน ไรย์ ก็รู้สึกตะลึงมากขึ้นเช่นกันเขาเป็นคนที่สั่งให้คนของเขาตามเจอรัลด์ และผลก็คือ เกือบครึ่งหนึ่งของเมย์เบอรรี่ ไม่ว่าจะเป็นทหาร หรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ หรือแม้แต่นักธุรกิจระดับสูง ก็มาที่นี่แทนแม้แต่ลูกพี่ลูกน้องของเขาเอง เฮนรี่ ไรย์ ก็อยู่ในที่เกิดเหตุ เขารู้สึกอับอายอย่างมากในทางกลับกัน เจอรัลด์ไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป หลังจากถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายถ้าเขาอยู่ต่อไป ตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผยอย่างแน่นอนยิ่งไปกว่านั้นคนขับยังหมดสติ และไม่มีใครดูแลเขา เขาเดินเข้าไปหากลุ่มบอดี้การ์ดแล้วสั่งให้ ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน ที่เพิ่งมาถึงทำอะไรบางอย่างกับเรื่องนี้พวกเขาขับรถทันที โดยหลีกเลี่ยงฝูงชนและส่งคนขับไปขึ้นรถโรงพยาบาลส่วนเรื่องที่เหลือเจอรัลด์เชื่อว่าฟลินท์จะดูแลได้“ให้ตายเถอะพวกเขาทั้งหมดอยู่ที่นี่จริง ๆ!”ในที่สุดเฮเวิร์ด และคนอื่น ๆ ก็สามารถฝ่าฝูงชนได้หลังจากใช้ความพยายามอย่างหนักเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้าพวกเขา พวกเขาก็ถูกจับลิเลียนและชารอนอ้าปากกว้าง“นั่นไม่ใช่ ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน หรือ?”เฮเวิร์ดเห็นฟลินท์ที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงกล

บทล่าสุด

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1786

    พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1785

    เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1784

    ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1783

    ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1782

    “เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1781

    “หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1780

    ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1779

    "สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1778

    เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ

DMCA.com Protection Status