บทที่ 264

“เธอกำลังพูดถึงอะไร? เธอหมายถึงว่าเบนจามินเป็นคุณแลงดอนงั้นเหรอ? เขาเป็นคุณแลงดอนเหรอ?” เจสลินหัวเราะราวกับว่าเธอเพิ่งจะเคยได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลกนี้

“คุณแลงดอนคนไหนที่เธอกำลังพูดถึง? ฉันอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้มานานแล้วนะตอนนี้ และที่นั่นก็มีทายาทที่ร่ำรวยมากมายเช่นกันที่ได้มาทักทายฉัน แต่ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อ เบนจามิน แลงดอน มาก่อนเลยล่ะ?” เจย์เดนกอดอกและถามขึ้นมา ในขณะที่เขารู้สึกขบขันอย่างมาก

โยลันดาโต้กลับทันที “ฮึ่ม! เบนจามินไม่ใช่ทายาทที่ร่ำรวย เขาเริ่มต้นจากศูนย์ และได้เปิดร้านค้าไว้หลายแห่งในเมืองเมย์เบอร์รี่นี้แล้ว! ฉันพูดถูกไหม แฟนนี?”

แฟนนีเพียงพยักหน้าเล็กน้อย

“โอ้มายก๊อด!” เจสลินปิดปากของเธอด้วยท่าทางที่ตกใจบนใบหน้าของเธอ

“เบนจามิน นายเปิดร้านหลายร้านในเมืองเมย์เบอร์รี่งั้นเหรอ? โอ้มายก๊อด! นายเปิดร้านพวกนี้เมื่อไหร่กัน? นายเปิดร้านค้าประเภทไหน?”

เจสลินจงในถามขณะที่เธอแสร้งทำเป็นแปลกใจ

ทุกคนจับจ้องไปที่เยนจามินในเวลานี้ เบนจามินถึงกับพูดไม่ออกไปอย่างสิ้นเชิง “ฉัน...ฉัน…”

เจอรัลด์จ้องไปที่เจสลินอย่างตาขุ่นตาเขียว

เขารู้สึกว่าผู้หญิงบ้าคนนี้ดูเหมือนจะคิดอะไรบา