ติ้ง!อย่างที่คิดไว้ รูปภาพแคสแซนดร้า แมคเกรเกอร์ได้ถ่ายไว้และส่งผ่านให้เขาในช่วงเวลาต่อมาเจอรัลด์มองไปที่รูปถ่ายของเธอและก็แทบจะคลั่ง มันโป๊มากเกินไป! รูปถ่ายนั้นราง ๆ และแทบจะทุกส่วนของร่างกายเธอถูกเปิดเผย “อยากจะเห็นมากกว่านี้ไหมค่ะ? ผู้ชายธรรมดา แค่โทรวิดีโอกับฉันและฉันจะโชว์ทุกอย่างที่คุณอยากจะเห็น!”แคสแซนดร้าส่งอิโมจิที่ดูซุกซนแม่ง! วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?การเป็นผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่ง เจอรัลด์กจึงอยากจะตกลงกับ “ข้อเสนอ” ของแคสแซนดร้าจากนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูห้องเขา เป็นแซค ไลล์ที่ได้มาตรวจดูว่าเจอรัลด์หลับไปแล้วหรือยังเจอรัลด์ถอนหายใจอย่างโล่งอก“เรียน เจอรัลด์ คลอฟอร์ด นายกลายมาเป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ตอนนี้นายเป็นคนเจ้าชู้ คนลามก และคนเลว!” หัวใจของเจอรัลด์เต็มไปด้วยการตำหนิตัวเอง เขารู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนจากคนร้ายกลายเป็นคนที่แย่ที่สุดแล้วเจอรัลด์รีบไล่ความคิดของเขาและเปิดประตูแซคอยากจะหารือกับเจอรัลด์เกี่ยวกับการพัฒนาของเกาะที่ไม่มีใครสังเกตเห็นเพราะการวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้จะต้องพยายามกันอย่างหนักแน่นอน!การพูดคุยของพวกเขาดำเนินต่อไปจนถึงช
“พูดบางอย่างสิ!”ต้องขอบคุณฮาร์เปอร์ ตอนนี้เฮลี่ปฏิบัติต่อเจอรัลด์เหมือนกับคนในครอบครัว และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดีด้วยเจอรัลด์แปลกใจเล็กน้อยกับคำถามของอลิซ“เอ่อ...ฉันแค่มาที่นี่เพื่อให้ของบางอย่างกับใครบางคน!” เจอรัลด์ตอบตะกุกตะกักเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น สายตาของเขาก็ปะทะเข้ากับสายตาของอลิซ เธอเป็นเทพธิดาในฝูงชนในตอนนี้ อลิซก็หน้าแดงอยู่แล้วขณะที่เหลือบมองไปที่เจอรัลด์และดอกไม่ที่เขาถืออยู่ ปลายนิ้วทั้งสองของเธอสัมผัสกันไม่หยุดหญิงสาวหลายคนจากหอพักหญิงก็ไปที่ภาควิชาของพวกเขา การปรากฏตัวของเจอรัลด์ได้ทำให้อลิซ เจสลิน และผู้หญิงที่เหลือในกลุ่มของพวกเธอประหลาดใจเป็นพิเศษความประทับใจของพวกเธอที่มีต่อเจอรัลด์ก็คือเขาจริงใจโดยไม่ได้คำนึงถึงสถานะทางการเงินของเขา พวกเธอไม่เคยคิดว่าเจอรัลด์จะมาที่ภาควิชาของพวกเธอในวันนี้เลยนอกจากนี้ เจอรัลด์คนปัจจุบันก็ไม่ใช่คนที่เขาเคยเป็นอีกต่อไปแล้ว ในอดีต เพื่อที่จะปกป้องเจสลินและอลิซ จากชายหนุ่มที่ร่ำรวยจากเมย์เบอร์รี่ได้ถูกทำร้ายโดย แดนนี่ ซานเดอร์ แฟนเก่าของเจสลินและ ลุค อีวานส์ ลูกพี่ลูกน้องของเขาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็มีการแก้แค้นกันอย่า
มีล่าได้อ่านหนังสือหน้าเดียวกันในหนังสือเล่มเดียวกันมาระยะหนึ่งแล้วทันทีทันใดนั้นเพื่อนร่วมชั้นของเธอคนหนึ่งก็ตะโกนมาที่เธออย่างตื่นเต้น “มีล่า! ไปดูกันเถอะ!”“ฉันไม่สนใจ!” มีล่าขมวดคิ้ว“เธอจะไม่สนใจไปดูคนพิลึกจากภาควิชาวรรณคดีที่กำลังพยายามจะสารภาพรักต่อเทพธิดาได้อย่างไร!”“อะไรนะ?” มีล่าตกใจขณะที่ร่างกายของเธอสั่นเทาเจอรัลด์มาจากภาควิชาวรรณคดี และคนพิลึกคนนั้น...แม้ว่ามีล่าจะรู้สถานะที่แท้จริงของเจอรัลด์แต่เธอก็มักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าเจอรัลด์เป็นคนประหลาดในบางครั้ง มีล่าชอบวิธีที่เจอรัลด์ปฏิบัติตัวต่อหน้าเธอ เธอคิดเสมอว่าเขาเป็นคนเซ่อและน่ารักแต่น่าจดจำเจอรัลด์เป็นคนแรกที่มีล่านึกถึงเมื่อได้ยินคำว่าแปลกพิลึก นั่นหมายความว่าในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงเธอได้แล้วหรือเปล่า? เขาจะมาสารภาพรักกับเธอใช่ไหม?มีล่าลุกยืนขึ้นทันทีและเก้าอี้ของเธอก็ล้มลงบนพื้นขณะที่เธอวิ่งออกจากชั้นเรียนของเธอไป เธอเห็นหลุ่มคนที่กำลังยืนอยู่ตรงทางเดิน และเจอรัลด์ก็อยู่ตรงกลางกำลังถือช่อดอกไม้เป็นเขาจริง ๆ มีล่าตื่นเต้นไปแล้วแต่เธอรักษาระยะห่างเอาไว้และหัวใจของเธอก็เต้นอย่างดัง“พวกเธอคิดว่าผู้หญิงที่เ
“เอาล่ะ ฉันจะยอมรับนาย!” อลิซพูดขณะที่เธอหวีผมของเธอ“ว้า! เทพธิดาได้ยอมรับความรักของคนพิลึกเหรอ?”“ฉันไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม? อลิซคนนั้นได้ปฏิเสธผู้ชายที่ร่ำรวยมากมายแต่ยอมรับคนพิลึกนี่มาเป็นแฟนของเธองั้นเหรอ? ปกติเธอไม่แม้แต่จะมองผู้ชายร่ำรวยเหล่านั้นด้วยซ้ำ!”“นั่นหมายความว่าเทพธิดาของเราชอบคนพิลึกใช่ไหม? โธ่เอ้ย! ฉันน่าจะไปเป็นคนพิลึกนะ! ไม่ใช่ว่านี่คือรักครั้งแรกของอลิซหรือเปล่า?”ผู้ชายหลายคนต่างก็อกหักในขณะที่ผู้หญิงหลายคนก็ตกอยู่ในความเหลือเชื่อพวกเขาคิดว่าอลิซต้องบ้าไปแล้วแน่ เจอรัลด์ไม่ได้ดูดีมากแต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าอลิซที่มีมาตรฐานสูงขนาดนั้นจะตกหลุมรักกับเขาได้ แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไง อลิซก็ได้ยอมรับรักเจอรัลด์จริง เธอยังเอาดอกไม้ไปจากเขาด้วยอลิซเดินกลับไปที่ชั้นเรียนของเธอด้วยความเขินอาย“คืนนี้ต้องเป็นของนาย เจอรัลด์!” เฮลี่และคนอื่น ๆ กระโดดโลดขึ้นลงกันอย่างตื่นเต้นในขณะเดียวกัน เจสลินก็หัวเสียอย่างมาก เธอจ้องเจอรัลด์และเดินจากไป เขากำลังคิดอะไรอยู่? เจอรัลด์ควรจะรู้ว่าเจสลินชอบเขาตั้งแต่วันที่เธอเดทกับแดนนี่แล้ว เขาจะสารภาพรักต่อผู้หญิงอีกคนได้อย
เจอรัลด์ไม่เคยคิดว่านี่จะเป็นข่าวใหญ่เช่นนี้หลังจากนั้นทุกคนก็เลือกปฏิบัติต่อเขาและเขาก็ไม้แม้แต่จะรู้ว่าเขาเดินออกจากภาควิชาวิทยุกระจายเสียงมาได้อย่างไรด้วยซ้ำทำไมเขาถึงใส่ใจมากขนาดนั้นว่าอลิซกำลังคิดอะไรอยู่?ทำไมเขาถึงสนมากขนาดนั้นกับสิ่งที่คนอื่นกำลังคิด?ทำไมเขาถึงไม่อธิบายตัวเองไป?ถ้าเพียงแต่เขาได้อธิบายตัวเอง มันคงจะไม่มีปัญหามากขนาดนี้แน่!เจอรัลด์ท้อแท้อย่างมากในขณะเดียวกัน อลิซก็ส่งข้อความหาเจอรัลด์ “เฮ้ เจอรัลด์! เฮลี่และคนอื่น ๆ อยากจะไปทานมื้อเย็นด้วยกัน นายอยากจะมาด้วยกันไหม?”เจอรัลด์ถอนหายใจ เขาอยากจะบอกอลิซว่สเขาไม่ได้ชอบเธอและเขาไม่ได้ต้องการจะสารภาพรักต่อเธอและทั้งหมดนั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างเลวร้ายที่สุด แต่อย่างไรก็ตาม อลิซมีความสุขมากและเฮลี่กับคนอื่น ๆ ต่างก็ตื่นเต้นกันด้วยเหมือนกันเจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร บางทีมันอาจเป็นปัญหาของคนราศีตุลทั้งหมด พวกเขามักจะขัดแย้งกับตัวเองอยู่เสมอ!“พากเธอไปกันเถอะ! ฉันยังมีเรื่องให้ทำอยู่ ส่งบิลให้ฉันภายหลังละกัน!” เจอรัลด์ตอบกลับเจอรัลด์ตัดสินใจจะอธิบายให้กับอลิซเมื่อเรื่องทุกอย่างนี้จบลงอลิซก็สามารถร
จนกระทั่งชายคนดังกล่าวยืนออกจากรถจนหมด ทุกคนรอบข้างก็ตื่นเต้นกัน!“ว้าว! เขาหล่อมาก!” หญิงสาวบางคนกระโดดเด้งขึ้นลงด้วยความตื่นเต้นผู้ชายคนนี้สวมแว่นกันแดดและเขาก็ค่อนข้างหน้าตาดีและเท่ แม้แต่ออร่าของเขาก็น่าดึงดูดมาก!เขาเหยียดยิ้มและแนะนำตัวเอง “หวัดดีตอนบ่ายทุกคน! จริง ๆ แล้วผมอยากจะแนะนำตัวเองที่งาเลี้ยงต้อนรับในภายหลังแต่เนื่องจากพวกคุณส่วนใหญ่อยู่ที่นี่กัน ผมจะแนะนำตัวก่อนละกัน ผมมาจากนอร์ทเบย์ เคยเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยนอร์ทเบย์และตอนนี้ก็อย่างที่ทุกคนรู้ว่าพ่อของผม ไมเคิล ซีค จะมาเป็นซีอีโอคนใหม่ของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ ดังนั้น ผมจะเรียนให้จบที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่นี้!”“และแน่นอน ผมอาจจะเป็นคนรวยแต่ผมไม่ใช่คนรวยที่หยิ่งผยองแบบนั้น ถ้าพวกคุณคนไหนอยากไปเยี่ยมชมที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ อย่าลังเลที่จะเอ่ยชื่อของผม! ผมชื่อสิลา ซีค นะครับ!” จากนั้นสิลาก็ทิ้งแว่นกันแดดของเขาลงกับพื้นดูเท่อย่างมาก“ให้ตายเถอะ! เขาหล่อมากและย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ก็เป็นของเขานับแต่นี้ต่อไป!”“ฉันรักคุณ สีลา! แต่งงานกับฉันเถอะ!”“ฉันต้องการคุณเด็กน้อย สีลา!”ผู้หญิงบางคนตะโกนอย่างกล้าหาญลู
เนื่องจากพวกเขาจะไปที่ภูเขายอร์นอร์ท เจอรัลด์ก็ควรจะหยวน ๆ ให้ตัวเองบ้างหลังจากจากการพบกับแซค เจอรัลด์ก็ไปรับเควต้าและพวกเขาทั้งหมดก็ไปที่ภูเขายอร์คนอร์ท แซคได้จัดเตรียมการทุกอย่างแล้ว ดังนั้นผู้ใหญ่บ้านจึงกำลังรอการมาถึงของพวกเขาอยู่การพัฒนาของหมู่บ้านยอร์คนอร์ท ไม่เคยดีเลยเพราะสถานที่ตั้งและถนนก็ยังขรุขระ ตอนนี้ที่พวกเขารู้ว่าใครบางคนจะลงทุนในพื้นที่นี้ ผู้ใหญ่บ้านจึงรู้กังวลมากมันเป็นครั้งแรกของเจอรัลด์ในการจัดการโครงการใหญ่เช่นนี้และเขาก็กังวลเล็กน้อย หลังจากการอ่านข้อมูลที่แซคได้ให้เขาและสัมผัสกับสายลมที่ภูเขา เขาจึงรู้สึกผ่อนคลายมากมีฤดูใบไม้ผลิที่ภูเขาและน้ำตกที่ตกลงมาจากยอดเขา อากาศที่นั่นสดชื่นจริง ๆเมื่อเจอรัลด์เห็นสิ่งเหล่านี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องพัฒนาสถานที่นี้แซคเป็นผู้ดูแลสัญญาในขณะที่เจอรัลด์จะเป็นคนแรกที่ได้ลงทุนในหมู่บ้านยอร์คนอร์ท เมาน์เทนแห่งนี้ ส่วนค่าใช้จ่ายของหมู่บ้านทั้งหมดเป็นจำนวนห้าล้านดอลลาร์!เจอรัลด์ต้องจ่ายเงินเพิ่มอีกสามล้านดอลลาร์จากเงินอีกสองล้านดอลลาร์ของพี่สาวของเขา แต่มันก็คุ้มค่ามากหลังจากการลงนามในเอกสาร ผู้ใหญ่บ้านกล่าวว่ามีรายละเอียด
“เจอรัลด์เหรอ?”ลิเลียน และชารอนเดินมาและพวกเธอเหลือบมองไปที่เจอรัลด์กับเควต้าลิเลียนและชารอนอยากจะไปเที่ยวกันสักทริปก่อนที่พวกเธอจะเรียนจบและก่อนหน้านี้พวกเธอก็ได้ยินมาว่ายอร์คนอร์ท นั้นสวยงามมากแค่ไหนจากเฮเวิร์ดและเขาได้เชิญพวกเธอมาเยี่ยมชมที่นี่ เนื่องจากพวกเธอมีเวลาว่าง พวกเธอจึงตัดสินใจมาเยี่ยมชมที่เขายอร์คนอร์ท แห่งนี้กัน แต่พวกเธอไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอเจอรัลด์ที่นั่น“เธอรู้จักเขาเหรอ ลิเลียน?” หนึ่งในหญิงสาวขมวดคิ้วพวกเขาตัดสินเจอรัลด์ด้วยวิธีที่เขาแต่งกายและจากนั้นพวกเขาก็เหลือบมองไปที่เควต้าและก็คิดว่าเธอคงเป็นคนยากจนเหมือนกับเจอรัลด์ พวกเขาทั้งหมดไม่ค่อยเป็นมิตรกันเท่าไหร่“แน่นอนสิ! เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายที่ฉันพูดถึงเมื่อวานไง ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้!” ลิเลียนยิ้มเยาะคราวแล้วลิเลียนรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่าเจอรัลด์รู้จักกับยานซี ในงานรวมตัวของชั้นเรียน ทุกคนคิดว่าในที่สุดเจอรัลด์ก็กำลังก้าวหน้าแต่แล้วไม่นานหลังจากนั้นเธอก็รู้ว่ายานซียังจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำหลังจากการรวมตัวกันเมื่อผู้คนถามยานซีว่าเขารู้ไหมว่าเจอรัลด์เป็นใคร เขาตอบไม่ทันที มีข่าวลือว่ายานซี
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ