หลังจากเจอรัลด์มาถึงชั้นเรียนเขาแอดชื่อ มีล่า สมิธ อีกครั้งในวีแชท“ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกเธอ!” เขาส่งข้อความให้เธอและแน่นอน เป็นฮาร์เปอร์ที่สอนเขาแบบนั้นมีล่าโกรธ และเจอรัลด์ก็รู้ดีว่าบางทีอาจเป็นเพราะตัวเขาเอง ดังนั้นเขาจึงอยากทำให้มันชัดเจนสำหรับมีล่าและคำพูดนั้นก็ใช้ได้ดีจริง ๆ ไม่นานนัก มีล่าก็ตอบกลับข้อความของเขา“อะไรล่ะ? รีบพูดมา!”“บ่ายนี้เธอว่างหรือเปล่า? มีหนังเรื่องหนึ่งที่เพิ่งจะฉายออนไลน์พร้อมบทวิจารณ์ที่ค่อนข้างดีมาก ฉันมองหาเพื่อนที่จะไปดูมันกับฉันอยู่!”นาโอมิสอนเขาเรื่องนี้เหล่าเพื่อนที่แสนดีของเจอรัลด์ต่างก็กำลังนั่งอยู่ข้างเขา คอยให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์กับเขา“โอ้ งั้นนายควรมองหาหญิงสาวที่น่ารักคนนั้นนะ ทำไมนายมามองหาฉันล่ะ?”มีล่าตอบอย่างเย็นชา“ฉันกำลังมองหาคนที่สวยและใจกว้างที่สุด โอ้ และใครบางคนที่ชอบโกรธฉันได้ง่าย ๆ ไปเป็นเพื่อนฉัน ฉันได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอด และมันดูเหมือนว่าเธอคือคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะกับเกณฑ์ทั้งหมด มิอย่างงั้น เธอจะแนะนำผู้หญิงแบบเธอได้อย่างไร?”“ไปไกล ๆ เลยนะ ฉันไม่รู้จักคนแบบนั้น!”“นั่นทำให้เธอเป็นเพียงคนเดี
“ไอ้หนุ่ม มันไม่ใช่ว่าพวกเราจะไม่ช่วยนาย แต่ถ้าพวกเราปล่อยนายเข้าไปแบบนี้และนายไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้ พวกเราอาจจะต้องใช้กำลังรุนแรงกับนายนะ ดังนั้น นายไปที่อื่นดีกว่าไหมและหาเงินมา แล้วเราค่อยมาคุยกัน!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนค่อนข้างมีอายุมากแล้ว บางทีเป็นเพราะพวกเขาเห็นเควต้าและคนอื่นตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก น้ำเสียงของพวกเขาจึงไม่ได้หยาบกระด้างเหมือนก่อนหน้านี้อืม เห็นได้ชัดว่าเควต้าเคยถูกไล่ออกไปมาแล้วครั้งหนึ่ง “คุณลินตัน และคุณลอว์เรนซ์ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ทำไมพวกขอทานเหล่านี้มายืนอยู่ด้านหน้าของโรงพยาบาลเรากันล่ะ? เฮอะ? ไม่ใช่ว่านั่นคือคนที่ฉันไล่ออกไปเพราะพวกเขาไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้หรอกหรือ? ทำไมพวกเขายังอยู่นี่กัน?”“โอ้ ดร.ควินเตโร่! ขอโทษด้วยครับ ผมจะทำให้พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!”“เร็วหน่อยนะ พวกเรากำลังทำลายภาพลักษณ์ของโรงพยาบาลเรา ไปกันเถอะ มินนี่และลินดี้ วันนี้ฉันจะพาพวกหนูไปทานบางอย่างที่อร่อย ๆ กัน ฮี่ฮี่!”ดา.ควินเตโร่ พูดขณะที่เขาเดินนำคนงามตัวน้อยทั้งสองคนไปเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองคนมองไปที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ด้วยความดูถูก“ฮี่ฮี่ ท
สิ่งที่เจอรัลด์ทำเป็นอย่างแรกก็คือติดต่อ เจน ซาร่าแม้ว่า เจนจะต้องการเงิน เธอก็ยังคงทำงานได้ ตราบใดที่เจอรัลด์ขอความช่วยเหลือของเธอ เธอจะเต็มใจช่วยแน่อย่างที่คาดไว้ เธอมาทันทีหลังจากการโทรนั้นจากนั้นเจอรัลด์ก็เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาและกดโทรออกเบอร์ของมีล่า“ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้…”โทรศัพท์ของเธอปิดไว้อีกครั้ง!เจอรัลด์จึงส่งข้อความหาเธอในวีแชทอย่างที่คาดคิด เขาถูกบล็อกและเบอร์โทรของเขาก็ถูกลบไปแล้วอึ่ย!เจอรัลด์โทษตัวเองยิ่งกว่าเดิมในตอนนี้เขาตำหนิตัวเองยิ่งกว่าเมื่อวานนี้ที่เขาได้พูดบางอย่างผิดไป เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้มีล่าฟังอย่าไรดีเกี่ยวกับความล่าช้าของเขาหลังจากที่เจอรัลด์กลับมาที่มหาวิทยาลัย เขาก็ยังไปหามีล่ามาแล้วสองสามครั้ง แต่เขาจบลงด้วยการถูกปิดประตูใส่หน้าทุกครั้งไปเธอไม่แม้แต่จะมองเขาเลยด้วยซ้ำเขากลัวว่าสงครามเย็นนี้จะคงอยู่ตลอดไปเจอรัลด์เดินเล่นไปรอบ ๆ วิทยาเขตด้วยตัวเอง และหยุดอยู่ที่สวนสาธารณะเล็ก ๆ และพักผ่อนที่นั่นครู่หนึ่งการจัดการกับปัญหาความสัมพันธ์ทำให้เขารู้สึกท่วมท้นอยู่เล็กน้อยจริง ๆสิ่งหนึ่งท
ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เจนก็ยังเป็นลูกจ้างของเขา และเนื่องจากเธอได้ขอร้องเขา ก็ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธเธอได้ดังนั้นคราวนี้ เจอรัลด์จึงเต็มที่จะช่วยเธอหลังจากการจัดเตรียมตกลงกันเรียบร้อยแล้ว เจอรัลด์ก็ไปที่โรงพยาบาลและนำอาหารไปให้ยาสมิน จากนั้น เขาก็รอให้เควต้ามาถึงก่อนจะจากไปกับเจนอาหารค่ำถูกจัดขึ้นในเลาน์ส่วนตัวที่ร้านอาหารในเมย์เบอร์รี่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอรัลด์ได้ทำแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างคุ้นชินไปกับมันแล้วแม้กระทั่งฉากเปิดก็เกือบจะเหมือน ๆ กันด้วยพวกเขาผลักเปิดประตูไปที่ห้องรับรอง“เจน ลูกอยู่ที่นี่แล้ว! ห๊ะ? ผู้ชายคนนี้คือใคร?”ภายในห้องรับรองส่วนตัว ผู้หญิงวัยกลางคนที่แต่งกายค่อนข้างทันสมัย คนที่เจอรัลด์สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นแม่ของเจน ตอนนี้กำลังจ้อมมองอย่างเย็นชาไปที่เจอรัลด์เมื่อมองไปที่ชุดที่ค่อนข้างธรรมดาของเจอรัลด์ ผู้หญิงคนนี้ก็ค่อนข้างจะดูถูกเขาไปแล้ว เธอเป็นชาวเมือง และเธอก็ดูเหมือนจะดูถูกคนในชนบทและการแต่งตัวของพวกเขา“อาา...นี่คือ เจอรัลด์ คลอฟอร์ด และเขาคือแฟน...ของหนู!”ในทางกลับกัน เจนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในหัวของเธอ และคำพูดนั้นหลุดออกมาจากปากข
เด็กสาวคนนั้นรู้จักเจอรัลด์ในอีกมุมหนึ่ง เจอรัลด์ก็ตกใจที่ได้เห็นสาวสวยคนนี้“วิตนีย์ เจนคลินส์ เหรอ?”นับตั้งแต่คราวนั้นที่เขาได้ทำร้าย วิคเตอร์ ไรท์ เขาก็ได้ตัดขาดกับวิตนีย์ไปอย่างสิ้นเชิงเธอแอบรักวิคเตอร์มาโดยตลอด แม้หลังจากที่เจอรัลด์ได้ซื้อชุดเดรสให้เธอก็ตาม ในสายตาของเธอ เจอรัลด์เทียบกันไม่ได้กับวิคเตอร์เลยและเพราะเจอรัลด์ วิตนีย์ก็เกือบจะเสียตำแหน่งในสภานักเรียนไป ดังนั้นเมื่อเขาได้บังเอิญเจอเธอไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เธอจึงมักจะเย็นชาต่อเขาเสมอใครจะไปรู้ว่าจริง ๆ แล้วพวกเขาจะได้บังเอิญมาเจอกันในวันนี้!“เจอรัลด์ นายมาทำอะไรที่นี่?”สายตาของวิตนีย์มองอย่างร้ายกาจ“เจอรัลด์ พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอ?”ตอนนี้เจนยืนอยู่ข้างเจอรัลด์ น้ำเสียงของเธอค่อนข้างคลุมเครือขณะที่เธอถาม“แน่นอนสิ ผมรู้จักเธอ พวกเรามาจากภาควิชาเดียวกัน!”เจอรัลด์ยิ้มอย่างขมขื่นจากนั้น เขาก็มองไปที่วิตนีย์ “ฉันมาที่นี่เพื่อพบพ่อแม่ของเจน!”“พบพ่อแม่ของเธองั้นเหรอ? เพื่ออะไร?”สายตาของวิตนีย์ยิ่งเยือกเย็นกว่าเดิมสมาชิกครอบครัวเจนคลินส์ทั้งสามคนมองไปทางเจอรัลด์ในเวลาเดียวกัน“เจอรัลด์คือแฟนของฉัน
แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่เลี้ยงเด็กชาย เธอคงไม่มีเด็กเลี้ยงแบบเจอรัลด์ แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ได้ยอมรับเองว่าเจอรัลด์เป็นแฟนของเธอ!จากนั้นวิตนีย์ก็ไม่เคารพเขาอีกต่อไป เธอจ้องไปที่เขาอย่างทระนงตัวราวกับว่าเธอกำลังล้อเลียนเขาว่าเป็นเด็กเลี้ยงของหญิงสาว!หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด สีหน้าพ่อแม่ของเจนก็เปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว พวกเขาเชื่อจริง ๆ ว่าเจอรัลด์เป็นเด็กเลี้ยงแม่ของเจนชี้ไปที่เจอรัลด์และพูดว่า “เจน อธิบายมาเดี๋ยวนี้ เกิดอะไรขึ้นกับเจอรัลด์คนนี้? เขาเป็นเด็กเลี้ยงจริง ๆ หรือเปล่า?”“ไม่ค่ะ แม่! หนูอธิบายได้!” เจนเริ่มหัวเสียการปฏิเสธการแต่งงานเป็นเพียงเรื่องธรรมดา แต่เรื่องต่าง ๆ ได้เปลี่ยนไปในทางที่ผิด“แม่ไม่ฟังคำอธิบายของเธอ แค่บอกแม่มาว่าเขาใช่ หรือไม่ใช่?” แม่ของเจนถามอย่างฉุนเฉียววิตนีย์กอดอกและเดินไปยืนข้าง ๆ คริสเตียน เธอยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลนะ คริสเตียน นายจำเพื่อนที่ยากจนที่ฉันเคยเล่าให้นายฟังได้ไหมคนที่อยู่ในหลักสูตรเดียวกับฉัน? ผู้ชายที่ถูกเขี่ยทิ้งโดยแฟนเก่าของเขาและจากนั้นก็ไปคบกับผู้ชายที่ร่ำรวยน่ะ!”“หลังจากนั้น เขาถูกลอตเตอรี่และก็กลายมาเป็นคนทระนงตน
“แม่คะ! หยุดนะ!” เจนเกือบจะเป็นลมเมื่อเธอเห็นแก้วสาดไป น่าเสียดาย เธอไม่สามารถหยุดเธอได้เจอรัลด์ไม่สามารถหลบได้ทันเวลา แต่โชคดี มันโดนตัวของเขาเท่านั้น เจอรัลด์ถูกปกคลุมไปด้วยใบชาและน้ำชาโดยพลัน“นายไม่คู่ควรกับลูกสาวของฉัน! ตอนนี้ไสหัวไปให้ไกลเท่าที่จะทำได้ซะ!” แม่ของเจนปาแก้วลงบนพื้นเธอยังพยายามที่จะบอกครอบครัวเจนคลินส์ด้วยเช่นกันว่าครอบครัวซาร่ามีความจริงใจอย่างยิ่งและเธอไม่ได้สนใจเกี่ยวกับชีวิตหรือความตายของไอ้งั่งที่ยากจนคนนั้น เจอรัลด์“ดูสิ เจอรัลด์! ให้ฉันถ่ายวิดีโอของนายเพื่อที่ทั้งภาควิชาจะได้รู้ว่านายน่ารังเกียจแค่ไหน!” วิตนีย์หัวเราะเสียงดังมากจริง ๆ ขณะที่ครอบครัวเจนคลินส์ต่างก็กำลังอมยิ้มเจอรัลด์คงจะไม่มีวันคาดคิดว่าแม่ของเจนจะปฏิบัติต่อเขาแบบนั้น เธอไม่รู้ที่จะปฏิบัติต่อใครบางคนแบบนั้นต่อที่สาธารณะได้อย่างไร?เจอรัลด์หยิบเอาใบชาบนเสื้อของเขาออกและเหลือบมองผู้คนไปทั่วห้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิตนีย์“วิตนีย์ ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งเธอได้รู้ว่าฉันไม่ใช่ไอ้งั่งที่ยากจนเหมือนที่เธอคิดว่าฉันเป็น และได้รู้ว่าฉันร่ำรวยโคตร ๆ ? เธอจะทำอย่างไร?”“และพวกคุณทั้งหมดที่เกลียดคนยาก
เขาไม่ได้ตำหนิปฏิกิริยาของพวกเขา“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจอรัลด์ ฉันไม่รู้ว่านายเป็นคนแบบนี้ ทำไมนายไม่หาของเล่นที่ดูสมจริงกว่าอันนี้ล่ะ?”“ฉันไม่อยากพูดถึงคน ๆ นี้อีกต่อไปแล้วจริง ๆ คริสเตียน ไปกันเถอะ พวกเราจะไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นด้วยรถมาเซราติของเธอ! ไปกันเถอะ เจน!”“จากวันนี้เป็นต้นไป นายจะเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจที่สุดในภาควิชาของเรา เจอรัลด์! โปรดช่วยฉันโดยการไสหัวไปซะตอนนี้ได้ไหม!” วิตนีย์ปากุญแจรถแลมบอร์กินีลงบนพื้นเจนไม่กล้าจะขัดเจตจำนงของเจอรัลด์ และเธอก็ไปกับพวกเขา“คุณซาร่าครับ คุณอยากจะไปดูรถคันใหม่ของคริสเตียนไหม?” พ่อของคริสเตียนถาม“แน่นอนสิค่ะ! ไปดูกันสักหน่อยเถอะค่ะ! ส่วนเธอ โปรดออดไปจากที่นี่ซะ!” แม่ของเจนเดินไปข้าง ๆ เจอรัลด์และผลักเขาเจอรัลด์สูดหายใจลึกและหยิบกุญแจรถของเขาขึ้นมา เขาตามพวกเขาออกไปพวกเขากำลังยืนล้อมรอบรถแลมบอร์กินีรีเวนตัน และพูดคุยเกี่ยวกับรถนั้นอยู่“นี่คือรถคันที่ฉันพูดถึงไง คริสเตียน มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ร่ำรวยโคตร ๆ ในโรงเรียนของเรา และเขาต้องกำลังทานอาหารที่ร้านนี้แน่!” วิตนีย์ตื่นเต้นเมื่อได้เห็นรถคันนี้เธออยากจะเป็นเพื่อนกับ