ใครจะไปคิดว่าคุณคลอฟอร์ดจะอยู่ที่นี่ สังสรรค์กับกลุ่มคนเช่นนี้?“โอ้? คุณซิมเมอร์แมน คุณรู้จักคนพเนจรคนนี้ เจอรัลด์ด้วยเหรอครับ?” เมอร์ฟีถามด้วยความประหลาดใจด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนที่ยานซี ซิมเมอร์แมนกล่าวทักทายเจอรัลด์ คลอฟอร์ดด้วยชื่อ เมอร์ฟีและผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นี่ต่างก็อิจฉาตาร้อนกัน ยานซีรู้จักผู้ชายคนนั้นแต่ไม่รู้จักพวกเขาได้อย่างไร?นี่มันอะไรกัน?“มันเป็นธุระบ้าอะไรของนายที่ฉันจะรู้จักใคร? ไสหัวไปให้พ้นจากสายตาของฉันซะ!” เมื่อได้ยินเมอร์ฟีเรียกเจอรัลด์ว่าอะไร ยานซีก็คำรามขึ้นมาด้วยความโกรธสีหน้าของเมอร์ฟีซีดเซียวเจอรัลด์วางตะเกียบลงก่อนจะตอบอย่างใจเย็นว่า “อ่า คุณนั่นเอง ยานซี ผมจำคุณได้จากการไปเยี่ยมเยียนที่ซันนี่เดลในครั้งที่แล้วได้ โอ้ ใช่สิ—คุณหาตั๋วของคุณเจอหรือยัง?” เขาจงใจแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตเล็กน้อย“โอ้ ครับ! ผมหาเจอแล้ว! ขอบคุณมากนะ เจอรัลด์! ขอบคุณมาก จริง ๆ!”ยานซีก้มตัวลงโค้งคำนับ เมื่อพิจารณาว่าเขามักจะโค้งคำนับยังไงต่อการปรากฏตัวของ เอเดน เบเกอร์ แล้วกับเจอรัลด์ คลอฟอร์ด ก็คงมากกว่านั้นใช่ไหมล่ะ?“ขอบคุณครับ เจอรัลด์!” ผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ข้างหล
ปัจจุบันนี้ มีล่าและเจอรัลด์อยู่ในความสัมพันธ์ที่เหนือกว่าการเป็นเพื่อนไปขั้นหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังไม่ได้ตามจีบเธออย่างจริงจัง—ที่พวกเขาทำทั้งหมดในอดีต ส่วนใหญ่ก็คือ การแชทหากันมีล่ายังคงล้อเล่นว่าเจอรัลด์เป็นแฟนกำมะลอของเธอได้อย่างไร ทำให้เขารู้สึกว่าเธอไม่เคยคิดที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลกว่านั้นและกระนั้นเอง เธอก็มักจะอาระวาดเหมือนเด็ก ๆ อยู่เล็กน้อยโดยทั่วไปแล้ว สถานะความสัมพันธ์ของพวกเขายังไม่ชัดเจนข้อความล่าสุดของมีล่าถึงเขา: “ฉันกำลังถามนาย ทำไมนายไม่ตอบล่ะ? ทุกวันนี้นายคุยกับผู้หญิงอีกคนอยู่ใช่ไหม?”ผู้หญิงเป็นสิ่งมีขีวิตที่อ่อนไหว พวกเธอสามารถจะตรวจจับการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลมได้เมื่อไม่นานมานี้ พฤติกรรมของเจอรัลด์กลายเป็นสิ่งที่น่าสงสัยมาก เมื่อก่อน เขาจะตอบกลับข้อความของเธออยู่เสมออย่างทันที แต่ปัจจุบันนี้ หนึ่งนาทีเต็มผ่านไปแล้วโดยไม่ได้ตอบใด ๆ เลยมันเป็นสถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนใจสำหรับมีล่าเจอรัลด์ไม่อยากจะโกหกต่อเธอ ยังไงซะ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรอยู่ดี“ใช่ แค่แชทกัน” นั่นคือการตอบกลับของเขา“ฮ่า นายไม่ต้องเพิ่มประโยคสุดท้ายก็ได้ แม้ว่าน
เนื่องจากความเร็วในการตอบสนองของเจอรัลด์ช้าลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีล่าจึงใช้เวลาสองสามวันที่ผ่านมาด้วยการคาดเดาอย่างกระวนกระวายใจจากนั้น เธอจึกซักถามแบบสบาย ๆ—เนื่องจากมันคงไม่ดีที่เธอไปกดดันเอารายละเอียดเช่นนั้นมากเกินไปอย่างที่คิดไว้ เจอรัลด์ได้พูดคุยกับผู้หญิงอีกคน!หัวใจของมีล่าแตกสลายด้วยความเศร้าโศก ราวกับบางอย่างได้ถูกขโมยออกไปจากใจของเธอเอง ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เธอเคยชินกับการที่มีเจอรัลด์อยู่ใกล้ ๆ เขามักจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอตอนนี้ เธอต้องแบ่งปันความสนใจของเขากับหญิงสาวอีกคนเธอไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอย่างตรงไปตรงมาขนาดนั้น แต่แทนที่ เธอได้ซักถามไปว่าเธอคือใคร เธอต้องเป็นคนน่ารักขนาดไหน...บอกใบ้ให้เจอรัลด์รู้ว่าเธอโกรธอย่างมากตอนนี้!แล้วเกิดอะไรขึ้นจากนั้นล่ะ? เจอรัลด์เริ่มพูดถึงว่าสิ่งที่ยอดเยี่ยม และจิตใจที่อ่อนโยนของเธอ!เธอจะยืนอยู่ตรงนั้นและรับสิ่งนี้ไหวหรือเปล่า?ทุก ๆ ข้อความที่เธอได้ส่งไปหลังจากนั้นถูกหยดไปด้วยน้ำกรด บอกใบ้ให้เขาได้รู้ว่าเขาเป็นแค่พี่ชายสำหรับเธอ...เธอแค่พูดอย่างงั้นไปก็เพื่อแก้เผ็ดเขาสักหน่อยเท่านั้น จากนั้นเธอก็เอาแต่ถามเกี่ยวก
หลังจากเจอรัลด์มาถึงชั้นเรียนเขาแอดชื่อ มีล่า สมิธ อีกครั้งในวีแชท“ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกเธอ!” เขาส่งข้อความให้เธอและแน่นอน เป็นฮาร์เปอร์ที่สอนเขาแบบนั้นมีล่าโกรธ และเจอรัลด์ก็รู้ดีว่าบางทีอาจเป็นเพราะตัวเขาเอง ดังนั้นเขาจึงอยากทำให้มันชัดเจนสำหรับมีล่าและคำพูดนั้นก็ใช้ได้ดีจริง ๆ ไม่นานนัก มีล่าก็ตอบกลับข้อความของเขา“อะไรล่ะ? รีบพูดมา!”“บ่ายนี้เธอว่างหรือเปล่า? มีหนังเรื่องหนึ่งที่เพิ่งจะฉายออนไลน์พร้อมบทวิจารณ์ที่ค่อนข้างดีมาก ฉันมองหาเพื่อนที่จะไปดูมันกับฉันอยู่!”นาโอมิสอนเขาเรื่องนี้เหล่าเพื่อนที่แสนดีของเจอรัลด์ต่างก็กำลังนั่งอยู่ข้างเขา คอยให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์กับเขา“โอ้ งั้นนายควรมองหาหญิงสาวที่น่ารักคนนั้นนะ ทำไมนายมามองหาฉันล่ะ?”มีล่าตอบอย่างเย็นชา“ฉันกำลังมองหาคนที่สวยและใจกว้างที่สุด โอ้ และใครบางคนที่ชอบโกรธฉันได้ง่าย ๆ ไปเป็นเพื่อนฉัน ฉันได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอด และมันดูเหมือนว่าเธอคือคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะกับเกณฑ์ทั้งหมด มิอย่างงั้น เธอจะแนะนำผู้หญิงแบบเธอได้อย่างไร?”“ไปไกล ๆ เลยนะ ฉันไม่รู้จักคนแบบนั้น!”“นั่นทำให้เธอเป็นเพียงคนเดี
“ไอ้หนุ่ม มันไม่ใช่ว่าพวกเราจะไม่ช่วยนาย แต่ถ้าพวกเราปล่อยนายเข้าไปแบบนี้และนายไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้ พวกเราอาจจะต้องใช้กำลังรุนแรงกับนายนะ ดังนั้น นายไปที่อื่นดีกว่าไหมและหาเงินมา แล้วเราค่อยมาคุยกัน!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนค่อนข้างมีอายุมากแล้ว บางทีเป็นเพราะพวกเขาเห็นเควต้าและคนอื่นตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก น้ำเสียงของพวกเขาจึงไม่ได้หยาบกระด้างเหมือนก่อนหน้านี้อืม เห็นได้ชัดว่าเควต้าเคยถูกไล่ออกไปมาแล้วครั้งหนึ่ง “คุณลินตัน และคุณลอว์เรนซ์ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ทำไมพวกขอทานเหล่านี้มายืนอยู่ด้านหน้าของโรงพยาบาลเรากันล่ะ? เฮอะ? ไม่ใช่ว่านั่นคือคนที่ฉันไล่ออกไปเพราะพวกเขาไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้หรอกหรือ? ทำไมพวกเขายังอยู่นี่กัน?”“โอ้ ดร.ควินเตโร่! ขอโทษด้วยครับ ผมจะทำให้พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!”“เร็วหน่อยนะ พวกเรากำลังทำลายภาพลักษณ์ของโรงพยาบาลเรา ไปกันเถอะ มินนี่และลินดี้ วันนี้ฉันจะพาพวกหนูไปทานบางอย่างที่อร่อย ๆ กัน ฮี่ฮี่!”ดา.ควินเตโร่ พูดขณะที่เขาเดินนำคนงามตัวน้อยทั้งสองคนไปเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองคนมองไปที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ด้วยความดูถูก“ฮี่ฮี่ ท
สิ่งที่เจอรัลด์ทำเป็นอย่างแรกก็คือติดต่อ เจน ซาร่าแม้ว่า เจนจะต้องการเงิน เธอก็ยังคงทำงานได้ ตราบใดที่เจอรัลด์ขอความช่วยเหลือของเธอ เธอจะเต็มใจช่วยแน่อย่างที่คาดไว้ เธอมาทันทีหลังจากการโทรนั้นจากนั้นเจอรัลด์ก็เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาและกดโทรออกเบอร์ของมีล่า“ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้…”โทรศัพท์ของเธอปิดไว้อีกครั้ง!เจอรัลด์จึงส่งข้อความหาเธอในวีแชทอย่างที่คาดคิด เขาถูกบล็อกและเบอร์โทรของเขาก็ถูกลบไปแล้วอึ่ย!เจอรัลด์โทษตัวเองยิ่งกว่าเดิมในตอนนี้เขาตำหนิตัวเองยิ่งกว่าเมื่อวานนี้ที่เขาได้พูดบางอย่างผิดไป เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้มีล่าฟังอย่าไรดีเกี่ยวกับความล่าช้าของเขาหลังจากที่เจอรัลด์กลับมาที่มหาวิทยาลัย เขาก็ยังไปหามีล่ามาแล้วสองสามครั้ง แต่เขาจบลงด้วยการถูกปิดประตูใส่หน้าทุกครั้งไปเธอไม่แม้แต่จะมองเขาเลยด้วยซ้ำเขากลัวว่าสงครามเย็นนี้จะคงอยู่ตลอดไปเจอรัลด์เดินเล่นไปรอบ ๆ วิทยาเขตด้วยตัวเอง และหยุดอยู่ที่สวนสาธารณะเล็ก ๆ และพักผ่อนที่นั่นครู่หนึ่งการจัดการกับปัญหาความสัมพันธ์ทำให้เขารู้สึกท่วมท้นอยู่เล็กน้อยจริง ๆสิ่งหนึ่งท
ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เจนก็ยังเป็นลูกจ้างของเขา และเนื่องจากเธอได้ขอร้องเขา ก็ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธเธอได้ดังนั้นคราวนี้ เจอรัลด์จึงเต็มที่จะช่วยเธอหลังจากการจัดเตรียมตกลงกันเรียบร้อยแล้ว เจอรัลด์ก็ไปที่โรงพยาบาลและนำอาหารไปให้ยาสมิน จากนั้น เขาก็รอให้เควต้ามาถึงก่อนจะจากไปกับเจนอาหารค่ำถูกจัดขึ้นในเลาน์ส่วนตัวที่ร้านอาหารในเมย์เบอร์รี่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอรัลด์ได้ทำแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างคุ้นชินไปกับมันแล้วแม้กระทั่งฉากเปิดก็เกือบจะเหมือน ๆ กันด้วยพวกเขาผลักเปิดประตูไปที่ห้องรับรอง“เจน ลูกอยู่ที่นี่แล้ว! ห๊ะ? ผู้ชายคนนี้คือใคร?”ภายในห้องรับรองส่วนตัว ผู้หญิงวัยกลางคนที่แต่งกายค่อนข้างทันสมัย คนที่เจอรัลด์สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นแม่ของเจน ตอนนี้กำลังจ้อมมองอย่างเย็นชาไปที่เจอรัลด์เมื่อมองไปที่ชุดที่ค่อนข้างธรรมดาของเจอรัลด์ ผู้หญิงคนนี้ก็ค่อนข้างจะดูถูกเขาไปแล้ว เธอเป็นชาวเมือง และเธอก็ดูเหมือนจะดูถูกคนในชนบทและการแต่งตัวของพวกเขา“อาา...นี่คือ เจอรัลด์ คลอฟอร์ด และเขาคือแฟน...ของหนู!”ในทางกลับกัน เจนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในหัวของเธอ และคำพูดนั้นหลุดออกมาจากปากข
เด็กสาวคนนั้นรู้จักเจอรัลด์ในอีกมุมหนึ่ง เจอรัลด์ก็ตกใจที่ได้เห็นสาวสวยคนนี้“วิตนีย์ เจนคลินส์ เหรอ?”นับตั้งแต่คราวนั้นที่เขาได้ทำร้าย วิคเตอร์ ไรท์ เขาก็ได้ตัดขาดกับวิตนีย์ไปอย่างสิ้นเชิงเธอแอบรักวิคเตอร์มาโดยตลอด แม้หลังจากที่เจอรัลด์ได้ซื้อชุดเดรสให้เธอก็ตาม ในสายตาของเธอ เจอรัลด์เทียบกันไม่ได้กับวิคเตอร์เลยและเพราะเจอรัลด์ วิตนีย์ก็เกือบจะเสียตำแหน่งในสภานักเรียนไป ดังนั้นเมื่อเขาได้บังเอิญเจอเธอไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เธอจึงมักจะเย็นชาต่อเขาเสมอใครจะไปรู้ว่าจริง ๆ แล้วพวกเขาจะได้บังเอิญมาเจอกันในวันนี้!“เจอรัลด์ นายมาทำอะไรที่นี่?”สายตาของวิตนีย์มองอย่างร้ายกาจ“เจอรัลด์ พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอ?”ตอนนี้เจนยืนอยู่ข้างเจอรัลด์ น้ำเสียงของเธอค่อนข้างคลุมเครือขณะที่เธอถาม“แน่นอนสิ ผมรู้จักเธอ พวกเรามาจากภาควิชาเดียวกัน!”เจอรัลด์ยิ้มอย่างขมขื่นจากนั้น เขาก็มองไปที่วิตนีย์ “ฉันมาที่นี่เพื่อพบพ่อแม่ของเจน!”“พบพ่อแม่ของเธองั้นเหรอ? เพื่ออะไร?”สายตาของวิตนีย์ยิ่งเยือกเย็นกว่าเดิมสมาชิกครอบครัวเจนคลินส์ทั้งสามคนมองไปทางเจอรัลด์ในเวลาเดียวกัน“เจอรัลด์คือแฟนของฉัน