เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1534
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1535
ในเวลานี้ที่โรงอาหารมีสมาชิกของฐานทัพคนหนึ่งที่มีรอยฟกช้ำทั่วมือ เขาตัวสั่นขณะถือถาดด้วยมือทั้งสองข้าง จากนั้นเขาก็เดินไปนั่งบนที่นั่งในโรงอาหารแห่งนั้น"เฮ้! ใครบอกว่าให้แกนั่งลงได้? พี่ยาเรธยังไม่มีผลไม้ไว้กินเลย รีบไปเอาผลไม้มาให้พี่ยาเรธเดี๋ยวนี้!”ชายหนุ่มหลายคนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ พูดอย่างเย็นชากับชายหนุ่มคนนี้ชายหนุ่มเหล่านี้มีสีหน้าที่ดูเย่อหยิ่งและเจ้าเล่ห์ และเห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังรังแกชายหนุ่มผู้น่าสงสารคนนี้อยู่ในบรรดาคนเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าคนที่นั่งอยู่กลางฝูงชนไม่ใช่ใครอื่นนอกจากยาเรธ ในขณะนี้ เขาเพียงแค่หรี่ตาลง และเขาก็มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าเมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขา"ตกลง! ฉันจะไปเอามาให้เดี๋ยวนี้!”ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่านี่เป็นความอัปยศอดสูสำหรับเขามาก แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ลุกขึ้นยืนในขณะที่เขาไปหาผลไม้ ก่อนจะนำมันมาวางไว้ข้าง ๆ ยาเรธทันทีที่เขานั่งลงอีกครั้ง ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างก็ตะโกนขึ้นอีกครั้ง “แกเอาผลไม้อะไรมาเนี่ย?! ไปเปลี่ยนให้มันเล็กลงกว่านี้! เร็วเข้า!”ชายหนุ่มยิ้มเยาะทันทีที่เขาพูดจบ คนรอบข้างไ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1536
หากเจอรัลด์ไม่ได้ตั้งใจมอง เขาก็คงจะจำไม่ได้ว่าชายหนุ่มคนนั้นคือเอเดน เนื่องจากเขามีบาดแผลเต็มตัวไปหมด “หืม? นั่นหัวหน้ายังเกอร์เองเหรอ?”ในขณะที่ฟินนิคและคนอื่น ๆ เห็นฮิวเบิร์ตกำลังเดินเข้ามา พวกเขาก็หยุดการกระทำของพวกเขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเล็กน้อย“คุณ… คุณคลอฟอร์ด?”สำหรับเอเดนซึ่งนอนอยู่บนพื้น ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรงทันทีที่เขาเห็นเจอรัลด์ในพริบตาเดียว น้ำตาแห่งความโศกเศร้าของเขาก็เริ่มไหลออกมาราวกับเขื่อนที่ถูกน้ำท่วมจนพังทลาย"คุณคลอฟอร์ด!”เอเดนร้องไห้ ในขณะที่เขาตะโกนเรียกเจอรัลด์“เอเดน! รีบลุกขึ้นเร็วเข้า!”เจอรัลด์รีบวิ่งไปช่วยเอเดนหากจะให้พูดตามตรง ถ้าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาคงจะจัดการกับคนเหล่านี้จนสิ้นซากไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากฮิวเบิร์ตอยู่ที่นี่ด้วย เจอรัลด์จึงเชื่อว่าเขาจะต้องมอบความยุติธรรมให้กับน้องชายของเขาได้อย่างแน่นอนแน่นอนว่าเรื่องนี้จะไม่จบลงง่าย ๆ แบบนั้น ไม่ว่าจะได้รับความยุติธรรมหรือไม่ก็ตามนี่เป็นเพียงอีกหนึ่งตัวละครของเจอรัลด์เท่านั้น ไม่ว่าใครจะถูกหรือผิด และไม่คำนึงถึงตัวตนของอีกฝ่าย ตราบใดที่ใครก็ตามที่กล้าที่จะแตะต้องน้องชายข
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1537
"แกเป็นใคร?!"ชายหนุ่มคนหนึ่งถาม.ขณะที่เขาเดินตรงเข้ามาหาเจอรัลด์ เขารู้สึกโกรธที่เห็นเจอรัลด์ทุบตีฟินนิคอย่างรุนแรงแบบนั้นสำหรับยาเรธที่เอาแต่หรี่ตาอยู่ตลอดเวลา ในที่สุดเขาก็ลืมตาขึ้นมาและมองไปที่เจอรัลด์ทันที"เขาเป็นน้องชายของฉัน ในเมื่อพวกแกกล้ารังแกน้องชายของฉัน แล้วฉันควรจะแก้แค้นแทนเขาอย่างไรดี? แล้วเมื่อกี้ใครเป็นคนลงมือ?!” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ชิ! ไอ้สารเลว! แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ฉันเป็นคนทำเอง! แล้วแกจะทำไม?” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดด้วยความโมโห“บ้าเอ๊ย! ฉันก็ทำด้วย!”ในขณะนี้ ชายหนุ่มประมาณหนึ่งโหลพากันมายืนอยู่ต่อหน้าเจอรัลด์พวกเขาทั้งหมดยืนกอดอก และบางคนก็ถึงกับหยิบอาวุธขึ้นมาดูเหมือนว่าพวกเขากำลังพยายามจะหยุดยั้งเจอรัลด์ด้วยพละกำลังที่พวกเขามี“อย่างนั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าพวกแกจะไม่ได้สำนึกผิดต่อการกระทำของตัวเองเลยใช่ไหม?” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่แยแสบนใบหน้าของเขา“ฮ่าฮ่าฮ่า! สำนึกผิดเหรอ? ถ้าแกกล้าพอก็เข้ามาจัดการพวกเราหลายสิบคนให้ได้ในคราวเดียวสิ มิฉะนั้นเราก็จะจัดการกับแกเพื่อล้างแค้นให้พี่ชายของเรา!” ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนขึ้นและพูดพร้อมกับหัวเราะไป
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1538
ยาเรธต้องอัปยศอดสูเพราะพฤติกรรมของตัวเอง และเขาไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้าเท่านี้มาก่อนสายตาของฝูงชนที่รายล้อมกำลังจับจ้องมาที่เขา โดยหวังว่าเขาจะเคลื่อนไหวและต่อสู้กับชายที่แข็งแกร่งคนนี้โดยที่พวกเขาไม่คาดคิด ยาเรธยอมจำนนต่อเจอรัลด์โดยที่เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำความอับอายในครั้งนี้ทำให้ยาเรธรู้สึกเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหวอย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกอื่น เพราะท้ายที่สุด เขาก็ไม่ต้องการให้ฟันของเขากระจัดกระจายไปทั่วพื้นแบบลูกน้องของเขา“ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น ฉันรู้สึกว่าแกจะรังแกน้องชายของฉันมากจนเกินไป แกรู้ไหมว่าจะต้องทำยังไงกับน้องชายของฉันในตอนนี้? หากไม่ทำเช่นนั้น ฉันจะกำจัดแกทิ้งทันที ไม่ว่าแกจะเป็นใคร หรือมีภูมิหลังอย่างไรก็ตาม!” เจอรัลด์พูด ขณะที่เขาจ้องมองยาเรธอย่างเย็นชาสิ่งนี้ทำให้ยาเรธถึงกับเหงื่อออกทั่วร่างกายของเขา“พี่ชาย ทำไมเราไม่ลืมมันไปซะ”สำหรับเอเดน เขารู้ภูมิหลังของยาเรธเป็นอย่างดี ดังนั้น เขาจึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา ในขณะที่เดินไปที่ด้านข้างของเจอรัลด์เจอรัลด์เพียงแค่ตบไหล่เอเดน ก่อนที่เขาจะหัวเราะเล็กน้อย“เอเดน นายลืมไปแล้วเหรอ? นายจำได้ไหมว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1539
“ผมเข้าใจว่าคุณคือ คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด ที่หัวหน้ายังเกอร์เชิญมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครูฝึกใช่ไหม?”เบอร์นาร์ดที่ยังคงเอามือไพล่หลังพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ในขณะที่มองไปที่เจอรัลด์"ถูกตัอง!"เจอรัลด์พยักหน้า“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าเราไม่ควรตัดสินหนังสือจากปกจริง ๆ! ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณจะมีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย ช่างน่าชื่นชมเสียจริง!”“แต่ผมเคยได้ยินคนพูดว่า คนที่มีพลังและความสามารถมากกว่าผู้อื่นมักจะประเมินตัวเองสูงจนเกินไป ผมอาจจะดูแลน้องชายของคุณไม่ดีตอนที่เขาฝึกฝนทักษะกับเรา อย่างไรก็ตาม คุณไม่สามารถโยนความผิดทั้งหมดไปที่หลานชายของผมได้ ถ้าคุณอยากจะตำหนิใครสักคน คุณก็ควรโทษน้องชายของคุณด้วยที่ไม่รู้จักที่ของตัวเอง! ฮ่าฮ่าฮ่า!”เบอร์นาร์ดยังคงหัวเราะ ในขณะที่เขาโบกมือเมื่อยาเรธเห็นเช่นนั้น เขาก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาเบอร์นาร์ด“ลุงครับ ถ้ามาไม่ทันผมโดนแน่…” ยาเรธรีบพูดด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว“เอาล่ะ พอได้แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ฉันอยู่ที่นี่แล้ว!” เบอร์นาร์ดพูด ขณะที่เขาตบไหล่ยาเรธในขณะเดียวกัน เขาก็ชำเลืองมองยาเรธเพื่อส่งสัญญ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1540
ทันทีที่แสงสีทองพุ่งออกมา มันก็แทงทะลุคอของยาเรธราวกับคมมีดในชั่วพริบตาเดียวดวงตาของยาเรธเบิกกว้าง แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ล้มลงกับพื้นทันที“ยาเรธ!!!”ดวงตาของเบอร์นาร์ดเบิกกว้างด้วยความตกใจเบ้าตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีนี่เป็นเพราะเขาไม่มีทางที่จะขัดขวาง หรือหยุดยั้งการโจมตีอันทรงพลังในตอนนี้ได้เลย“แกฆ่าหลานชายฉัน!!!” เบอร์นาร์ดคำรามด้วยความโกรธ“แกฆ่าเขาด้วยความผิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!”เบอร์นาร์ดไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้“ฉันได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่จำเป็นต้องตายแบบนี้เลย ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือยอมคลาน แต่แกเป็นคนขอให้เขายืนขึ้น ดังนั้นเขาจึงต้องชดใช้สำหรับการกระทำและการตัดสินใจของเขา!” เจอรัลด์พูดอย่างเฉยเมย“แก ไอ้สารเลว! แกไม่มีความเคารพต่อนิกายแห่งคำปฏิญาณเลยหรือไง?!”เบอร์นาร์ดใจสลาย ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บปวดทรมานจนเกินจะบรรยายทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็กลืนน้ำลายด้วยความสยดสยอง“นิกายแห่งคำปฏิญาณเหรอ? ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนิกายนี้มาก่อน!” เจอรัลด์ส่ายหัว ขณะที่เขาหัวเราะอย่างขมขื่น“แก ไอ้คนชั่ว! ฉ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1541
"…อะไรนะ? นี่คุณกำลังจะบอกว่าเจอรัลด์ฝึกฝนจนบรรลุอาณาจักรรูนแล้วงั้นเหรอ?” เยชัวที่งุนงงถามก่อนที่เขาจะเริ่มสั่นไปทั้งตัว “ใช่แล้วครับ! ความแข็งแกร่งของเขาไม่มีขอบเขต! คุณรู้ไหมว่าเจอรัลด์สามารถฉีกเบอร์นาร์ดออกเป็นชิ้น ๆ ได้ โดยที่เขาไม่ต้องออกแรงเลยด้วยซ้ำ! มันเป็นวิธีการตายที่แย่มาก… ตอนนี้เจอรัลด์อาจจะแข็งแกร่งจนเขาไม่รู้สึกกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายใด ๆ อีกต่อไปแล้ว!” หัวหน้าทีมที่สามตอบ ในขณะที่ตัวสั่นด้วยความกลัว “…ไม่คิดเลยว่าจะมีบุคคลที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ในเวสตัน… เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ฉันก็เริ่มรู้สึกมีแรงผลักดันมากขึ้น! ท้ายที่สุด มันจะถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งหากเขายอมตกลงเป็นหัวหน้าทีมฝึกซ้อมให้กับเรา!” เยชัวประกาศด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง เยชัวไม่ได้สนใจเรื่องความตายของเบอร์นาร์ดอีกต่อไป เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะสำคัญไปกว่าความจริงที่ว่า มีใครบางคนสามารถเข้าสู่อาณาจักรรูนได้! ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด หางตาของเยชัวก็เหลือบไปเห็นเจอรัลด์ ซึ่งเอามือทั้งสองข้างล้วงไว้ในกระเป๋าของเขา กำลังจะเดินออกจากฝูงชนอย่างช้า ๆ ด้วยเหตุนี้ เยชัวจึ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1542
"คุณคลอฟอร์ด ความจริงที่ว่าคุณสามารถเข้าสู่อาณาจักรรูนได้ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมอย่างมาก! จากที่พูดมา ผมหวังว่าคุณจะบอกผมได้ว่าตอนนี้คุณอยู่ในระดับไหนในอาณาจักรนั้น…?” เยชัวถาม “ผมขอบอกตามตรงเลยนะ ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม ผมจำได้ว่าหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เคยบอกว่าผมต้องใช้สคีโอเลียมขององค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้าง เพื่อตรวจสอบระดับการฝึกฝนของผม” เจอรัลด์ตอบ “อา ทีมมังกรมีสคีโอเลียมอยู่กับเราเสมอ หากคุณสงสัยว่าจะใช้มันเพื่อตรวจสอบระดับได้อย่างไร โดยพื้นฐานแล้วมันจะตรวจวิเคราะห์หาเนื้อหาของพลังลมปราณที่จำเป็นของบุคคลคนนั้น ด้วยข้อมูลดังกล่าว เราจะสามารถยืนยันได้ว่าแท้จริงแล้วเราอยู่ในระดับไหน ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณไม่ลองใช้มันดูล่ะครับ คุณคลอฟอร์ด” เยชัวถาม ดูเหมือนว่าเขาจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เจอรัลด์รู้สึกพึงพอใจ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ เขาได้ทำตามคำขอของเจอรัลด์ไปหมดแล้ว หลังจากได้รับการอนุมัติจากเจอรัลด์แล้ว เยชัวก็เดินไปที่ชั้นวางหนังสือที่อยู่ในห้องทำงานของเขา ก่อนที่จะเปิดสวิตช์ที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง และวินาทีต่อมา 'เสียงกริ๊ก' ของกลไกบางอ
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
