ทันทีที่แสงสีทองพุ่งออกมา มันก็แทงทะลุคอของยาเรธราวกับคมมีดในชั่วพริบตาเดียวดวงตาของยาเรธเบิกกว้าง แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ล้มลงกับพื้นทันที“ยาเรธ!!!”ดวงตาของเบอร์นาร์ดเบิกกว้างด้วยความตกใจเบ้าตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีนี่เป็นเพราะเขาไม่มีทางที่จะขัดขวาง หรือหยุดยั้งการโจมตีอันทรงพลังในตอนนี้ได้เลย“แกฆ่าหลานชายฉัน!!!” เบอร์นาร์ดคำรามด้วยความโกรธ“แกฆ่าเขาด้วยความผิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!”เบอร์นาร์ดไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้“ฉันได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่จำเป็นต้องตายแบบนี้เลย ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือยอมคลาน แต่แกเป็นคนขอให้เขายืนขึ้น ดังนั้นเขาจึงต้องชดใช้สำหรับการกระทำและการตัดสินใจของเขา!” เจอรัลด์พูดอย่างเฉยเมย“แก ไอ้สารเลว! แกไม่มีความเคารพต่อนิกายแห่งคำปฏิญาณเลยหรือไง?!”เบอร์นาร์ดใจสลาย ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บปวดทรมานจนเกินจะบรรยายทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็กลืนน้ำลายด้วยความสยดสยอง“นิกายแห่งคำปฏิญาณเหรอ? ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนิกายนี้มาก่อน!” เจอรัลด์ส่ายหัว ขณะที่เขาหัวเราะอย่างขมขื่น“แก ไอ้คนชั่ว! ฉ
"…อะไรนะ? นี่คุณกำลังจะบอกว่าเจอรัลด์ฝึกฝนจนบรรลุอาณาจักรรูนแล้วงั้นเหรอ?” เยชัวที่งุนงงถามก่อนที่เขาจะเริ่มสั่นไปทั้งตัว “ใช่แล้วครับ! ความแข็งแกร่งของเขาไม่มีขอบเขต! คุณรู้ไหมว่าเจอรัลด์สามารถฉีกเบอร์นาร์ดออกเป็นชิ้น ๆ ได้ โดยที่เขาไม่ต้องออกแรงเลยด้วยซ้ำ! มันเป็นวิธีการตายที่แย่มาก… ตอนนี้เจอรัลด์อาจจะแข็งแกร่งจนเขาไม่รู้สึกกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายใด ๆ อีกต่อไปแล้ว!” หัวหน้าทีมที่สามตอบ ในขณะที่ตัวสั่นด้วยความกลัว “…ไม่คิดเลยว่าจะมีบุคคลที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ในเวสตัน… เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ฉันก็เริ่มรู้สึกมีแรงผลักดันมากขึ้น! ท้ายที่สุด มันจะถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งหากเขายอมตกลงเป็นหัวหน้าทีมฝึกซ้อมให้กับเรา!” เยชัวประกาศด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง เยชัวไม่ได้สนใจเรื่องความตายของเบอร์นาร์ดอีกต่อไป เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะสำคัญไปกว่าความจริงที่ว่า มีใครบางคนสามารถเข้าสู่อาณาจักรรูนได้! ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด หางตาของเยชัวก็เหลือบไปเห็นเจอรัลด์ ซึ่งเอามือทั้งสองข้างล้วงไว้ในกระเป๋าของเขา กำลังจะเดินออกจากฝูงชนอย่างช้า ๆ ด้วยเหตุนี้ เยชัวจึ
"คุณคลอฟอร์ด ความจริงที่ว่าคุณสามารถเข้าสู่อาณาจักรรูนได้ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมอย่างมาก! จากที่พูดมา ผมหวังว่าคุณจะบอกผมได้ว่าตอนนี้คุณอยู่ในระดับไหนในอาณาจักรนั้น…?” เยชัวถาม “ผมขอบอกตามตรงเลยนะ ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม ผมจำได้ว่าหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เคยบอกว่าผมต้องใช้สคีโอเลียมขององค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้าง เพื่อตรวจสอบระดับการฝึกฝนของผม” เจอรัลด์ตอบ “อา ทีมมังกรมีสคีโอเลียมอยู่กับเราเสมอ หากคุณสงสัยว่าจะใช้มันเพื่อตรวจสอบระดับได้อย่างไร โดยพื้นฐานแล้วมันจะตรวจวิเคราะห์หาเนื้อหาของพลังลมปราณที่จำเป็นของบุคคลคนนั้น ด้วยข้อมูลดังกล่าว เราจะสามารถยืนยันได้ว่าแท้จริงแล้วเราอยู่ในระดับไหน ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณไม่ลองใช้มันดูล่ะครับ คุณคลอฟอร์ด” เยชัวถาม ดูเหมือนว่าเขาจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เจอรัลด์รู้สึกพึงพอใจ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ เขาได้ทำตามคำขอของเจอรัลด์ไปหมดแล้ว หลังจากได้รับการอนุมัติจากเจอรัลด์แล้ว เยชัวก็เดินไปที่ชั้นวางหนังสือที่อยู่ในห้องทำงานของเขา ก่อนที่จะเปิดสวิตช์ที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง และวินาทีต่อมา 'เสียงกริ๊ก' ของกลไกบางอ
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้นำวิญญาณยุ่งอยู่กับการใช้เทคนิคการคำนวณแบบมังกรเก้าชีวิต ร่วมกับการใช้เข็มทิศแห่งประตูวิญญาณเพื่อให้ได้ข้อมูลที่แม่นยำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ตลอดเวลาที่เขาใช้เข็มทิศ ผู้นำวิญญาณรู้สึกราวกับว่าเขาเป็นตัวละครหลักในนิยายศิลปะการต่อสู้เรื่องหนึ่ง ท้ายที่สุด เขาสามารถเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาด ซึ่งได้รับการบันทึกไว้ในรายละเอียดที่อยู่ภายในเข็มทิศแห่งประตูวิญญาณ ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตัวอย่างเช่น ผู้นำวิญญาณได้ค้นพบว่าหน่วยมังกรได้ก่อตั้งมานานกว่าหมื่นปีแล้ว แม้ว่าก่อนหน้านี้มันจะไม่ได้มีชื่อเรียกตามนั้นก็ตาม ถึงกระนั้น มันก็ต้นกำเนิดมาจากสายเลือดเดียวกัน เขาพบว่าหน่วยมังกรส้วนใหญ่ในสมัยนั้นได้มีการทำข้อตกลงใต้ดินเช่นกัน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เขาสามารถยืนยันค่าที่อ่านได้อย่างถูกต้องแม่นยำ ผ่านเทคนิคการคำนวณแบบมังกรเก้าชีวิตที่เขาเชี่ยวชาญ เพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริงของรายละเอียดความถูกต้องทางประวัติศาสตร์ด้วยข้อมูลที่บันทึกไว้ในเข็มทิศ หลังจากสัปดาห์ที่ยาวนานนั้น ไม่เพียงแต่ผู้นำวิญญาณจะรู้ถึงตำแหน่งของเกาะเยียร์นิ่งได้เท่านั้น แต่เขายัง
ด้วยเหตุนี้ ปรมาจารย์หลายคนที่ชาวประมงจ้างมาจึงลงเอยด้วยการถูกสังหารโดยปีศาจอวตาร แม้แต่ชาวประมงที่รอดมาได้ก็ต้องพบกับจุดจบด้วยน้ำมือของสัตว์ประหลาดตัวนั้น... สุดท้ายก็เหลือแต่ชายเสียสติเพียงคนเเดียวเท่านั้น... อย่างไรก็ตาม หลังจากได้เห็นความตายทั้งหมดนั้นแล้ว เขาก็สามารถฟื้นสติปัญญา และคิดได้เหมือนคนปกติอีกครั้ง ตอนนี้เขาสามารถบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นได้แล้ว เขาพบว่าตัวเองรู้สึกโกรธสัตว์ประหลาดตัวนั้นไม่ต่างกับชาวประมงทุกคนที่ต้องสังเวยชีวิตให้กับมัน และในไม่ช้าเขาก็เกิดแรงผลักดันในการแก้แค้นเช่นกัน เมื่อความสามารถทางจิตของเขากลับคืนมา ชายผู้นี้สามารถนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขา เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็กได้ ครั้งหนึ่งเขาเคยพบกับผู้วิเศษคนหนึ่ง ซึ่งเคยเตือนเขาว่าคนต่างชาติที่หน้าตาเหมือนปีศาจจะเดินทางมายังหมู่บ้านของเขาในวันหนึ่ง ด้วยตาสามตา เท้าที่ใหญ่โต และผมที่ค่อนข้างยาว ชายผู้วิเศษคนนี้ยังกล่าวด้วยว่า เมื่อสัตว์ประหลาดตัวนั้นมาถึง การสังหารหมู่จะเกิดขึ้น และจะไม่มีใครที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้รอดชีวิตไปได้! ตามที่ชายผู้นี้กล่าวไว้ เป้าหมายของสัตว์ประหลาดคือการอ้างสิทธิ์ในเกาะแ
"ใครเหรอครับ?" เจอรัลด์ถาม “…มันคือแดริลเอง ในคืนเดียว เขาทำลายล้างตระกูลคลอฟอร์ด รวมถึงผู้ที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเขามาจนหมดสิ้น ด้วยกลวิธีบางอย่างที่ยังไม่ทราบแน่ชัด… ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็ตั้งรกรากอยู่ที่เกาะเยียร์นิ่ง ในขณะที่ก่อตั้งครอบครัวครอว์ฟอร์ดครอบครัวใหม่ขึ้นมา และครอบครัวคลอฟอร์ดอีกครอบครัวหนึ่งก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่ทศวรรษเท่านั้นในการประสบความสำเร็จ อันที่จริง มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะบอกว่าความแข็งแกร่งของตระกูลที่อยู่บนเกาะนั้นเหนือกว่าที่คลอฟอร์ดรุ่นก่อน ๆ เคยทำได้หลายเท่านัก!” “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แดริลก็ทำการริเริ่มแผนอีกแผนหนึ่งขึ้นมาในภายหลัง และแผนนั้นเรียกว่าแผนแห่งการหยั่งรู้ ดูเหมือนว่าเขาจะใช้เวลานานมากในการเตรียมการสำหรับแผนนั้น และตัวคุณเองก็มีส่วนร่วมที่จะทำให้แผนนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี นอกจากนี้แล้ว ผมคิดว่าเขายังกุมความลับบางอย่างที่ผมยังไม่ได้ค้นพบอีกด้วย…” ผู้นำวิญญาณอธิบาย "…ผมพอจะเข้าใจแล้ว เพื่อให้มันชัดเจนขึ้น คุณบอกว่าหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมักจะมีคุณปู่ของผมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ใช่หรือไม่?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่เขายังคงมีข้อกังขาอยู่เล็
วินาทีที่เขาหันไปมองหญิงสาวอีกคนหนึ่ง เปลือกตาของเจอรัลด์ก็กระตุกทันที ท้ายที่สุดแล้ว ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเคยพบกับสาวงามมากมายตลอดช่วงชีวิตของเขา เขายังคงรู้สึกทึ่งกับความงามของหญิงสาวผู้นี้ ผู้หญิงอีกคนสวมชุดกระโปรงยาวที่ดูสง่างาม เธอมีใบหน้าที่สวยงามและรูปร่างที่ดึงดูดเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าเธอจะสะดุดตา แต่เธอก็ทำตัวค่อนข้างดูห่างเหินเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่ไว้ผมหางม้า หญิงงามผู้นี้ปล่อยผมตรงที่ยาวและปลิวไสวไปทั่วทั้งสถานที่เพราะลมทะเล เธอมองเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็เบือนหน้าหนี เพราะเธอคิดว่าเขาไม่มีอะไรน่าสนใจ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเจอรัลด์จะไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นมากนัก เนื่องจากเขายังไม่ฟื้นจากความเศร้าโศกก่อนหน้านี้ จากนั้นเขาก็ถามอย่างเป็นกันเองว่า “…ใช่? มีอะไรให้ผมช่วยเหรอ?” “ฉันแอบมองคุณมาสักพักแล้ว และดูเหมือนคุณกำลังรู้สึกเศร้าหมอง คุณเป็นคนที่หล่อมาก ฉันเลยสงสัยว่าทำไมคุณถึงมีปัญหาในใจมากมาย คุณรู้หรือไม่ว่าเรือของเรากำลังจะแล่นผ่านเกาะแห่งหนึ่งในยานัมในไม่ช้านี้? เมื่อถึงเกาะแล้ว ฉันกับเพื่อนจะแวะที่นั่นกันเพื่อเข้าร่วมงานปาร์ตี้ที่ก
ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า โบ มาบาร์ท เขาเป็นทายาทเศรษฐีหนุ่มที่มีนิสัยเป็นสุภาพบุรุษ ครอบครัวมาบาร์ทเองก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่ทรงเกียรติของเมืองเจนน่า และพวกเขาเป็นเจ้าของสินทรัพย์ที่มีมูลค่าอย่างน้อยหนึ่งพันห้าร้อยล้านดอลลาร์ ด้วยเหตุนี้ จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่โบจะจบการศึกษาจากต่างประเทศ เช่น สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศส ถึงกระนั้น ตระกูลมาบาร์ทก็ยังถือว่าด้อยกว่าเมื่อเทียบกับตระกูลล็อค ซึ่งเป็นเจ้าของหน่วยมังกร ด้วยเหตุนี้ โบจึงขึ้นเรือโดยสารขนาดเล็กเพื่อเดินทางมาที่นี่ ท้ายที่สุดแล้ว เฉพาะผู้ที่มีชื่อเสียงสูงสุดเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นเรือหลักของกองเรือ ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกคนที่รู้จักเขาต่างก็ทราบดีถึงความหลงใหลของโบที่มีต่อเฟีย ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเริ่มสำรวจเจอรัลด์เช่นกัน เมื่อได้ยินคำถามของโบ โดยพวกเขาหวังว่าจะเยาะเย้ยโบหากเจอรัลด์เป็นคู่รักของเฟียขึ้นมาจริง ๆ “ฉันไม่รู้จักเขาหรอก… เซียร์เป็นคนชวนเขามาร่วมงานปาร์ตี้ที่เกาะไชรน์ด้วยกัน!” เฟียตอบพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย ในฐานะหญิงสาวจากตระกูลที่สูงส่ง ความหยิ่งยโสของเฟียทำให้เธอเกลียดความรู้สึกที่เหมือนถูกคนอื่นบงการมากที่สุด