หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็จากไปพร้อมกับเพอร์ลาเป็นอีกครั้งที่ซีเรียลรู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก ในขณะที่เธอจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเจอรัลด์ ขณะที่เขากำลังจะเดินจากไปหากครั้งแรกหรือครั้งที่สองเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ แล้วครั้งที่สามจะเป็นเรื่องบังเอิญด้วยหรือไม่?อย่างไรก็ตาม หากรักแท้ของเธอไม่ใช่นายน้อยเลดเลอร์ แต่เป็นเพียงคนธรรมดาที่อยู่ต่อหน้าเธอในตอนนี้ หลายสิ่งหลายอย่างก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยสมเหตุสมผลนักซีเรียลรู้สึกใจสลายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้“ชายคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ!”ทันใดนั้น คุณบาเบลก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า"ฮะ? คุณบาเบล คุณหมายความว่าอย่างไรคะ?”ซีเรียลรู้ว่าคุณบาเบลเองก็เป็นผู้ที่มีทักษะวิชาเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขากลับประสบกับความล้มเหลวในการก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งการบำเพ็ญเพียรในขณะนั้น เขาอุทานด้วยความประหลาดใจ“คุณไม่ได้สังเกตหรอกเหรอครับ คุณซีเรียล?”คุณบาเบลมองตามหลังเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง“สังเกตอะไรเหรอคะ?”“วัวกระทิงปีศาจตัวนั้นดุร้ายมาก แม้แต่นายน้อยเลดเลอร์และคุณเมซก็ยังสู้สัตว์ร้ายตัวนั้นไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงเกิดฉากนั้นขึ้นก่อนหน้านี้แม้ว่าเขาจะไม่มีตั๋วเข้างาน แต่เจอรัลด์ก็เชื่อว่าเขาจะสามารถบุกเข้าไปได้อย่างง่ายดาย โดยอาศัยความแข็งแกร่งและพลังของเขาอย่างไรก็ตาม มันไม่มีความจำเป็นเลยที่จะต้องทำอะไรแบบนั้นนอกจากนี้ เจอรัลด์ยังเข้าใจถึงความสำคัญของการปิดบังตัวตนที่แท้จริงของเขาจากประสบการณ์ที่ผ่านมามากมายเขาจะไม่ทำตัวบุ่มบ่ามขนาดนั้นเด็ดขาด"คุณคลอฟอร์ด ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำเรื่องที่คุณมอบหมายให้ผมทำไม่สำเร็จ!”เทอร์เรนซ์ได้แต่ตำหนิตัวเอง“ลุงเชอร์วิน ไม่จำเป็นต้องขอโทษผมหรอกครับ ความจริงแล้ว ดูจากสถานการณ์ปัจจุบัน มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะได้เข้าร่วมเทศกาลใต้ดิน โดยใช้ชื่อของตระกูลเชอร์วิน ทำไมไม่ให้ผมพาจูเลียนไปหาครอบครัวที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลครอบครัวอื่นดูล่ะครับ เพื่อที่เราจะได้ดำเนินการทุกอย่างได้ง่ายดายยิ่งขึ้น” เจอรัลด์กล่าว“ท่านหมายความว่าท่านต้องการให้เราเข้าร่วมกับตระกูลแวดดี้ใช่หรือไม่? เนื่องจากท่านได้ทำลายล้างตระกูลดันไปหมดแล้ว ภายในเมืองเจนน่า ตระกูลที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลเพียงตระกูลเดียวที่เราสามารถพึ่งพาได้คือตระกูลแวดด
เจอรัลด์กำลังนึกถึงวัวกระทิงปีศาจที่เขาเห็นในวันนี้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่คฤหาสน์ฮาร์ทสโตนให้จูเลียนฟังโดยพื้นฐานแล้ว เจอรัลด์ไม่เคยพบเจอสัตว์อสูรประเภทนี้มาก่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สัตว์อสูรที่สามารถแสดงเวทมนต์ปีศาจได้ความรู้ของเจอรัลด์ในด้านนี้ ยังคงจำกัดอยู่เพียงความเข้าใจเกี่ยวกับการครอบครองวิญญาณอสูรเท่านั้นเนื่องจากกำลังจะถึงเวลาค่ำในไม่ช้า เจอรัลด์จึงต้องรีบเดินทางไปร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของซีเรียลเจอรัลด์จึงขอให้จูเลียนไปกับเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้คุยกันต่อในระหว่างการเดินทางปรากฏว่าบนโลกนี้ นอกจากคนจำนวนน้อยที่ฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางจิตวิญญาณแล้ว ยังมีสัตว์อสูรบางตัวที่มีเวทมนต์รวมอยู่ด้วยอย่างไรก็ตาม พวกมันส่วนใหญ่มักจะอาศัยอยู่ใต้ดินหรือในถ้ำบางแห่งเป็นเรื่องยากมากที่คนธรรมดาจะมีโอกาสได้เห็นพวกมันแต่หากคนธรรมดาคนไหนมีโอกาสได้พบเจอกับพวกมันโดยบังเอิญ พวกเขาก็จะต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอนดังนั้นจึงมีข้อมูลน้อยมากเกี่ยวกับสัตว์อสูรเหล่านั้นสัตว์อสูรที่สามารถรวบรวมพลังลมปราณที่จำเป็นได้นั้นก็เป็นที่รู้จักกันในนามของอาจารย์
“แล้ว… แล้วเจอรัลด์คนนั้นล่ะ? ในเมื่อเธอตัดสินใจเลือกนายน้อยเลดเลอร์เป็นรักแท้ของเธอแล้ว ทำไมวันนี้เธอถึงเชิญเจอรัลด์มาที่นี่อีกล่ะ?” ซาเวอรี่ถาม ขณะที่เธอยิ้มซีเรียลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตอบว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ฉันแค่รู้สึกสงสัยในตัวเจอรัลด์มาก ไม่ใช่เพียงเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงบ่ายวันนี้เท่านั้น ฉันยังอยากจะเจอเขาอีกครั้ง เพื่อที่ฉันจะได้รู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่ อันที่จริง ในตอนแรกฉันเคยคิดที่จะจับคู่เธอกับเขาด้วยซ้ำ ฮ่าฮ่าฮ่า! แต่พอมาคิดดูแล้ว ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้มาจากสังคมเดียวกันกับเราอยู่ดี ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจเชิญทั้งสองคนมาที่นี่ เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับสิ่งที่พวกเขาทำให้ฉันในวันนี้!” ซีเรียลพูดขณะที่เธอหายใจเข้าลึกและยิ้มออกมา“เธอนี่มันแย่มากเลยนะ! ฮึ่ม! ซีเรียล เธอกำลังคิดที่จะผลักผู้ชายที่เธอคิดว่าไม่ได้มาตรฐานมาให้ฉัน เหมือนเธอกำลังทิ้งขยะอย่างนั้นเหรอ?! ฉันไม่ต้องการมัน! ชิ!"ซาเวอรี่เริ่มปะทะคารมกับซีเรียลขณะที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกันอยู่ ซาเวอรี่ก็ชี้ไปข้างหน้า“ซีเรียล ดูสิ! เจอรัลด์อยู่ที่นี่แล้ว!” ซาเวอรี่ตะโกนจากนั้นซีเรียลก็
“นายน้อยเลดเลอร์หล่อเหลือเกิน…! ฉันคงจะมีความสุขมากถ้าได้เป็นแฟนกับเขาสักวัน…!” หญิงสาวคนหนึ่งในฝูงชนคร่ำครวญ จากนั้นสเต็ดสันก็พูดว่า “ผมเชื่อว่าคงจะมีคนเข้าใจผิดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผมทิ้งซีเรียลไปก่อนหน้านี้… ผมไม่คิดว่าคุณจะประสบกับอันตรายแบบนั้น แผนที่ผมคิดไว้ก็คือผมจะล่อวัวกระทิงปีศาจออกไปจากที่เกิดเหตุเพื่อช่วยชีวิตทุกคน!” "…ฉันคิดอยู่แล้วเชียว!" ซีเรียลตอบ ‘นั่นน่ะสิ… ทำไมฉันถึงมองเขาแบบนั้น? ฉันยังไม่ถูกผลักตกจากแท่นสูงนั้นด้วยซ้ำ ตอนที่สเต็ดสันหายไปจากที่นั่น… ไม่มีทางที่เขาจะรู้เกี่ยวกับอันตรายที่ฉันจะต้องเผชิญในเวลาต่อมา…’ ซีเรียลคิดกับตัวเอง เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมากหลังจากได้ยินคำอธิบายจากสเต็ดสัน ด้วยเหตุนี้ งานปาร์ตี้วันเกิดในช่วงกลางคืนจึงดำเนินต่อไป เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ถูกเพิกเฉยเหมือนเคย... ไม่นานหลังจากนั้น ชายวัยกลางคนก็เดินเข้ามาในงาน… เมื่อมองไปที่ซีเรียลและนายน้อยเลดเลอร์จากระยะไกล เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างพึงพอใจ ในขณะนั้น คุณบาเบลเดินไปทางด้านหลังของชายวัยกลางคน สายตาของเขาดูเต็มไปด้วยความเกรงขามที่มีต่อชายคนนั้น ในขณะที่เขากระซิบว่า “ท่านอาจารย์…!
เมื่อเจอรัลด์ลุกขึ้นยืนเพื่อดูยาคอฟ เขาก็พบว่าทุกคนกำลังมองไปที่สเต็ดสัน ซึ่งยืนขึ้นอย่างน่าประหลาดใจเช่นกัน ในขณะที่เขาพูดว่า “อา คุณแวดดี้! พ่อของผมฝากแสดงความนับถือด้วยนะครับ!” ยาคอฟเองก็เดินไปหาสเต็ดสันด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม เขาไม่ได้ให้ความสนใจคนอื่นที่อยู่ในงานเลยแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็ตบไหล่สเต็ดสันและพูดว่า “เธอโตขึ้นมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สเต็ดสัน! ฉันหวังว่าเธอจะแสดงความสามารถพิเศษของเธอให้ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคนอีกครั้งในเทศกาลใต้ดินปีนี้!” หลังจากพูดคุยทักทายกับสเต็ดสันสักพัก เหล่าชายหนุ่มที่อยู่ในฝูงชนก็เข้ามาแนะนำตัวเองเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่ายาคอฟไม่ได้กระตือรือร้นที่จะทำความรู้จักกับพวกเขามากนัก เนื่องจากไม่มีใครสำคัญเท่ากับสเต็ดสันในสายตาของเขา สำหรับซีเรียล หลังจากที่เธอตระหนักได้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้คิดที่จะแนะนำตัวเองเหมือนผู้ชายคนอื่น เธอก็รู้สึกสมเพชเขาขึ้นมาทันที ท้ายที่สุด ผู้ชายคนอื่นนั้นโดดเด่นกว่ามากเมื่อเทียบกับเจอรัลด์ ในขณะที่ซีเรียลมั่นใจแล้วว่าเขาสามารถแบ่งปันโลกของตัวเองกับกลุ่มเพื่อนของเขาได้เป็นอย่างดี แต่แท้จริงแล้ว เขาไม่ได้อยู่ในโลกเด
แม้จะไม่มีใครรู้ความจริงว่าเหตุใดอาจารย์แวดดี้จึงเรียกเจอรัลด์เข้าพบเป็นการส่วนตัว แต่อย่างน้อยพวกเขาก็เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ชอบเจอรัลด์เป็นอย่างมาก ถึงกระนั้น การได้รับรู้เรื่องนั้นก็ทำให้หลายคนรู้สึกโล่งใจ เพราะดูเหมือนสิ่งต่าง ๆ จะเป็นไปตามที่พวกเขาคาดหมายไว้ ในขณะที่ยาคอฟ ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวที่มักจะเคร่งขรึม และจริงจังทุกครั้งที่ต้องจัดการกับเรื่องสำคัญเกี่ยวกับสมาชิกในครอบครัว แต่เขาก็มีข้อบกพร่องที่ทราบกันดีอยู่ประการหนึ่ง ซึ่งเกี่ยวข้องกับวิธีที่เขาปฏิบัติต่อลูกหลานของเขาเอง เพื่ออนาคตของลูก เขาจะยอมให้พวกเขาแต่งงานกับคนที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะทางสังคมเท่าเทียมกันเท่านั้น จากที่กล่าวมา สำหรับเขาแล้ว มีเพียงบุคคลที่โดดเด่นอย่างสเต็ดสันเท่านั้นที่คู่ควรกับลูกสาวของเขา อย่างน้อยก็ในตอนนี้ และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะต้องเข้ามายุ่งวุ่นวายกับการกำจัดคู่ครองที่ไม่เหมาะสม ซึ่งพยายามจะตามจีบลูกสาวของเขาด้วย หลังจากที่เจอรัลด์ถูกพาไปที่ทะเลสาบ ซึ่งตั้งอยู่ในสวนหลังบ้าน ยาคอฟก็หันมาพูดกับเขาทันทีว่า “เงื่อนไขของเธอเป็นอย่างไร?” "เงื่อนไข?" เจอรัลด์ถาม ในขณะที
แม้ว่าทุกอย่างจะไม่ราบรื่นอย่างที่เขาคิดไว้แต่แรก แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้รู้สึกกังวลมากนักสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในตอนนี้คือ เจอรัลด์จะต้องต่อสู้ฝ่าฟันกับอุปสรรคเพื่อหาทางเข้างานเทศกาลให้ได้ แม้จะคิดเช่นนั้น แต่เจอรัลด์ก็ยังมีความมั่นใจเล็กน้อยว่าในที่สุดแล้วทุกอย่างก็จะเป็นไปอย่างราบรึ่น ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับแผนการต่อไป เจอรัลด์ซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะหลัง โดยหลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาก่อนจะสั่งว่า “…เพอร์ลา หยุดรถก่อน!” "…ฮะ? มีอะไรเหรอคะอาจารย์?” เพอร์ลาถามอย่างตกตะลึง เจอรัลด์มองสำรวจรอบตัวเขาอยู่ชั่วขณะ จากนั้นจึงตอบว่า “…เรากำลังถูกใครบางคนสะกดรอยตาม… และดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ห่างจากเราไม่มากนัก!” "อะไรกัน? เป็นไปได้ไหมว่ายาคอฟอาจจะส่งคนมาฆ่าเรา? ไอ้สารเลว!” เพอร์ลาคำราม "ฉันก็สงสัยอยู่เหมือนกัน เพราะคนที่ตามเรามานั้นมีรัศมีพลังที่แข็งแกร่งมาก ฉันได้เฝ้าสังเกตการณ์พวกคนพิเศษที่ฉันเจอที่คฤหาสน์แวดดี้ก่อนหน้านี้แล้ว และเท่าที่ฉันสามารถบอกได้ ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าไม่มีใครพิเศษพอที่จะมีรัศมีพลังที่รุนแรงเท่าคนคนนี้” เจอรัลด์อธิบายโดยยังคงจดจ่ออยู่กับสภาพแวดล้อมรอบกายเขา “ง