หลังจากนั้น เจนนี่และคนอื่น ๆ ก็เอามือขึ้นมาปิดปากและหัวเราะ แม้ว่าเธอจะไม่รู้อย่างแน่ชัดว่าเจอรัลด์เป็นคนอนาถาที่น่าสมเพชจริงหรือไม่ แต่เธอก็สันนิษฐานว่ามันน่าจะเป็นความจริง เพราะเขาดูไม่เหมือนคนที่มาจากพื้นเพที่ดี เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว เธอจึงเบะปากอย่างไม่แคร์โลก “เจนนี่! เธอจะดูถูกฉันยังไงก็ได้เท่าที่เธอต้องการ แต่เธอห้ามมาดูถูกอาจารย์ของฉัน!” เพอร์ลาที่กำลังโกรธแค้นตอบโต้ "…อะไรนะ? เขาเป็นอาจารย์ของเธองั้นเหรอ?!” เจนนี่ตะโกน ขณะที่เธอและกลุ่มเพื่อนหัวเราะออกมา “พูดถึงพวกอาจารย์… ฉันได้ยินจากแม่ของฉันว่าคุณปู่ของเธอดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องธุรกิจของตัวเองอีกต่อไปแล้ว แม่ยังบอกอีกว่าเขาพาเธอไปตามหาอาจารย์ที่มีชื่อเสียงเพื่อให้มาสอนศิลปะการต่อสู้หรืออะไรสักอย่างให้เธอ… เป็นไปได้ไหมว่า… ผู้ชายคนนั้นคืออาจารย์ชื่อดังที่ปู่ของเธอหามาให้?!” เจนนี่พูด ขณะที่ยังคงเอามือปิดปากเพราะหัวเราะมากจนเกินไป ไม่กี่วินาทีหลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น ชายที่ดูแข็งแรงและมีกล้าม ซึ่งสวมแว่นกันแดดก็เดินออกมาจากทางด้านหลังของเจนนี่ ก่อนจะพูดว่า “โอ้? พี่ชายคนนี้น่ะเหรอเป็นอาจารย์? ดูจากรูปร่างที่ผอมบางข
“มะ ไม่…! หยุดนะ…!" เจนนี่ร้องออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ขณะที่เธอกลิ้งไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวด ในที่สุด เมื่อตระหนักได้ว่าเจนนี่กำลังเจ็บปวดเพียงใด เบนสันก็ปล่อยมือของเจอรัลด์ทันที ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาเจนนี่ “เป็นอะไรไป?!” เบนสันถาม ในขณะที่เขาจ้องมองเจนนี่ที่กำลังหน้าซีด เธอไม่สามารถแม้แต่จะซ่อนความเจ็บปวดอันแสนทรมานของเธอได้เลย “มัน มันเจ็บ…! ฉันรู้สึกเจ็บปวดทรมานเหมือนกำลังจะตาย…!” เจนนี่ร้องออกมา เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นไม่ได้พยายามที่จะหยุดเขาอีกต่อไปแล้ว เจอรัลด์เพียงแค่ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะจากไปพร้อมกับเพอร์ลาและยูล ในขณะเดียวกัน ป๊อปปี้ก็เข้ามาถามว่า “มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ทำไมจู่ ๆ เธอถึงเจ็บปวดโดยไม่มีสาเหตุแบบนี้” “ฉันก็ไม่รู้! ความจริงแล้วพวกเธอไม่สังเกตบ้างหรือว่า หน้าอกของเจนนี่เริ่มเจ็บตอนที่เบนสันเริ่มออกแรงมากขึ้นก่อนหน้านี้?” “มันฟังดูประหลาดจัง! ว่าแต่ว่า เดี๋ยวก่อนนะ พวกมันไปไหนแล้วล่ะ?” เบนสันซึ่งตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อถาม ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ “ฉันคิดว่าพวกมันคงจะหนีไปแล้ว เพราะพวกมันคงจะกลัวว่าเราจะสร้างปัญหา
เสียงตะโกนที่ดังขึ้นอยู่ไม่ไกลมากนัก และเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้พื้นที่บริเวณนั้นยังคงแออัดไปด้วยผู้คน แต่ตอนนี้ทุกคนได้ขยับออกจนเกิดพื้นที่ให้เดินตรงกลางได้ แน่นอนว่าคนที่พวกเขาต่างก็รู้สึกเกรงขามไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสเต็ดสัน ชายหนุ่มที่เจอรัลด์สังเกตเห็นเมื่อตอนที่เขาอยู่ที่มหาวิทยาลัย! ไม่คิดว่าเขาจะปรากฏตัวที่คฤหาสน์ฮาร์ทสโตนเช่นกัน... แต่มันไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจมากนัก เพราะคนที่กำลังฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณต่างก็แห่กันไปที่คฤหาสน์ด้วยวิธีการต่าง ๆ จากที่กล่าวมา สเต็ดสัน ซึ่งคนทั่วไปมักจะเรียกกันว่า "เด็กฝึกหัด" ก็เป็นบุคคลที่ฝึกฝนเพื่อให้ได้มาซึ่งการตรัสรู้ทางวิญญาณเช่นกัน จากสิ่งที่เจอรัลด์ได้ยินมา สเต็ตสันได้เปิดรากฐานทางจิตวิญญาณของเขาตั้งแต่อายุสามขวบ และสิ่งนั้นก็ทำให้สเต็ตสันกลายเป็นคนที่มีความสามารถอย่างแท้จริง ในเรื่องของความแข็งแกร่ง เจอรัลด์สามารถประเมินได้ว่าเขาน่าจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับจูเลียน บุคคลที่ได้รับการฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางจิตวิญญาณเช่นกัน! ด้วยเหตุนี้ จึงถือได้ว่าสเต็ดสันเป็นหนึ่งในอาจารย์ยอดฝีมือเลยก็ว่าได้ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ก
ในที่สุดคนที่เธอรอคอยมานานกว่าสิบปีก็ปรากฏตัวขึ้น ดังนั้นซีเรียลจึงอยากจะทะนุถนอมช่วงเวลาที่เธอใฝ่หามาตลอดเอาไว้ในขณะที่พวกเขาทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่อ ทั้งคู่ก็เริ่มเดินไปที่ด้านในของคฤหาสน์เดิมทีเหตุผลที่สเต็ดสันมาที่นี่ก็เพื่อเดินสำรวจรอบ ๆ และดูสถานการณ์เมื่อเขาเห็นว่าซีเรียลมีหน้าตาที่สวยมาก เขาก็ยินดีที่จะเดินไปกับเธออย่างไม่มีข้อแม้ในเวลานี้ มีเสียงของความโกลาหลดังมากจากทุ่งกว้างและว่างเปล่าที่อยู่ไม่ไกลนัก"เกิดอะไรขึ้น?"สเต็ดสันถามคนรับใช้ที่เดินตามหลังเขามาไม่ไกลนัก“นายน้อยครับ ตรงนั้นคือสังเวียนการต่อสู้ ไม่นานมานี้ มีคนจากแอฟริกาเหนือจับกระทิงดุมาได้ และส่งพวกมันมาที่นี่เพื่อต่อสู้ นี่ถือเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่น่าดึงดูดของคฤหาสน์ฮาร์ทสโตนครับ!” คนรับใช้ตอบ“ชิ! มันน่าเบื่อจะตาย การดูสัตว์ร้ายเหล่านี้ต่อสู้กันมันน่าสนใจตรงไหน? คนพวกนี้น่าเบื่อและไร้สาระมาก!”สเต็ดสันพูด ในขณะที่เขาส่ายหัวและหัวเราะอย่างขมขื่นอย่างไรก็ตาม คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะทำให้ซีเรียลรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเดิมทีคำพูดของสเต็ดสันไม่ได้มุ่งเป้าไปที่เธอ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว สถานะของซีเรียล
เจอรัลด์ไม่ใช่นักบุญ แต่เมื่อเขาทำนายว่าหายนะกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า และผู้บริสุทธิ์จำนวนมากจะตกอยู่ในอันตราย เขาก็รู้สึกว่าเขาคงไม่สบายใจหากไม่ทำอะไรสักอย่างเพื่อที่จะหยุดหายนะนั้น“พี่เจอรัลด์ เราควรทำอย่างไรกันดีครับ?” ยูลเอ่ยถาม“วิธีเดียวคือเราต้องไล่ทุกคนออกไปจากพื้นที่ตรงนี้!” เจอรัลด์ตอบอย่างเฉยเมยแน่นอน เจอรัลด์คาดหวังว่าอยู่ลึก ๆ ในใจว่าจะไม่มีเหตุการณ์อันตรายเกิดขึ้น“เดี๋ยวเราสองคนจะไปคุยกับเจ้าหน้าที่ก็แล้วกัน!” เพอร์ลากล่าวเจอรัลด์พยักหน้าเพอร์ลาและยูลเดินไปที่โต๊ะประชาสัมพันธ์จากนั้นเจอรัลด์ก็เริ่มสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบครู่ต่อมา เสียงบางอย่างเริ่มดังมาจากไมโครโฟน“ทุกคนโปรดระวัง! วัวกระทิงเหล่านี้จะนำอันตรายมาสู่ทุกคน! โปรดเริ่มอพยพโดยเร็วที่สุด!”เพอร์ลาคนตะโกนหลังจากที่เธอคว้าไมโครโฟนได้“หืม? เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"ฝูงชนรู้สึกลังเลใจ"นี่ เธอกำลังทำอะไรน่ะ?! รีบลงไปเลยนะ! อย่าให้พวกเราเสียสมาธิในการดูการต่อสู้ในสนามประลองสิ!” มีคนตะโกนขึ้นมาคนส่วนใหญ่ไม่สนใจในคำเตือนของเพอร์ลา“ซีเรียล นั่นพวกเขานี่! เพื่อนของเจอรัลด์!”ซาเวอรี่มีความประทับใจในตัวขอ
ก่อนที่จะมีใครตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...ตูม!เสียงระเบิดดังขึ้นในทันใด เพียงชั่วพริบตา กรงเหล็กก็แตกออก และการกระแทกอย่างรุนแรงในครั้งนี้ก็ส่งผลให้เศษเหล็กที่หักออกจากกรงเริ่มพุ่งกระจายออกไปทุกทิศทางชิ้นส่วนที่แตกหักเหล่านั้นฝังเข้าไปในแท่นปูนที่อยู่รอบ ๆ ลานประลอง ในเวลานี้ ความเร็วในการพุ่งตัวและแรงกระแทกของพวกมัน ทำให้ชิ้นส่วนที่แตกหักเหล่านั้นมีพลังรุนแรงมากกว่ากระสุนปืนเสียอีกหลังจากนั้นกองฝุ่นก็เริ่มหมุนวนขึ้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับว่าสวรรค์และโลกกำลังจะพังทลายลง และพื้นที่ทั้งหมดก็กำลังจะถูกทำลาย“อ๊ากกก!!!”ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวก็ดังขึ้นฝูงชนเริ่มกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทางหลังจากที่ฝุ่นจางลงแล้ว วัวกระทิงขนาดมหึมาตัวหนึ่งก็เดินออกมาจากกรงขนาดใหญ่ทุกก้าวที่มันเดินดูทรงพลังจนน่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง มันดูไม่รีบร้อน และมันก็มีเขาสีขาวอีกด้วยเมื่อมันโผล่ออกมา มันก็เริ่มไล่ล่าลูกวัวกระทิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่รอบตัวมัน“กรรรจ์!”เสียงคำรามดังสนั่นอีกครั้ง ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวจนใจสั่นอย่างควบคุมไม่ได้พวกเขาทั้งหมดไม่กล้าแม้แต่จะเค
ในขณะนั้น เขาร่ายเวทย์มนต์เพื่อโจมตีกลับทันทีจะเห็นได้ว่าชายชราคนนี้ต้องการที่จะใช้แสงดาบอันทรงของเขาพลังเพื่อโจมตี และหมายจะเจาะทะลุกระโหลกของวัวกระทิงปีศาจให้จงได้อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นก็มีแสงสีขาววาบออกมาจากเขาสีขาวของวัวกระทิงปีศาจ และแสงรูปก้นหอยก็พุ่งตรงไปที่ชายชราทันทีตูม!ลำแสงทั้งสองปะทะกัน และแสงดาบของชายชราก็สลายหายไปในชั่วพริบตา"อะไรกันเนี่ย?!"เจอรัลด์ซึ่งอยู่ห่างจากชายชราค่อนข้างไกล ยังสัมผัสได้ถึงความตื่นตระหนกในน้ำเสียงของชายชราในเวลานี้นั่นก็เป็นเพราะว่าชายชราเพิ่งจะตระหนักได้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน หลังจากที่พวกเขาได้ปะทะกันไปแล้วปังแสงรัศมีสีขาวพุ่งเข้าใส่หน้าอกของชายชราอย่างรวดเร็ว และส่งให้เขากระเด็นออกไปกระแทกกับอัฒจันทร์อย่างแรง“อ่า!”ในเวลานี้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากกับสถานการณ์อันเลวร้ายแม้แต่ชายชราที่ทรงพลังเช่นนั้นก็ยังพ่ายแพ้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น วัวกระทิงตัวนี้คือปีศาจ! มันคืออสูรกายอย่างแท้จริง!วัวกระทิงปีศาจไม่ได้สนใจผู้คนที่ยืนดูเลยแม้แต่น้อยมันเพียงแค่จ้องมองไปที่ชายชราที่นอนอยู่บนพื้นด้
วัวกระทิงปีศาจพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วในขณะเดียวกัน ทุกคนในที่เกิดเหตุก็รู้สึกหายใจติดขัด และพวกเขากำลังรอดูปฏิกิริยาโต้ตอบของสเต็ดสันพวกเขาอยากรู้ว่าสเต็ดสัน เด็กหนุ่มผู้ฝึกฝนทักษะวิชามาจะจัดการกับวัวกระทิงปีศาจอย่างไรถึงกระนั้น การที่สเต็ดสันไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อยก็สร้างความประหลาดใจให้ทุกคนเป็นอย่างยิ่ง ในทางตรงกันข้าม สเต็ดสันเพียงแค่หลับตาโดยที่มือข้างหนึ่งยังอยู่ในกระเป๋าวัวกระทิงปีศาจที่น่าสะพรึงกลัวตัวนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาของสเต็ดสันเลย!“มันมาแล้ว!”หลังจากเสียงกระแทกดังขึ้น มีเพียงเขาของวัวกระทิงปีศาจเท่านั้นที่กำลังเคลื่อนไหว เมื่อมีแสงสีขาวพุ่งออกมาจากมันฝุ่นที่ลอยขึ้นดูเหมือนจะพัดพาทุกสิ่งออกไปจากบริเวณนั้น!ผู้คนจำนวนมากถูกพัดหายไปในพริบตา และทุกคนก็เริ่มคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดซีเรียลเองก็กำลังรู้สึกกระวนกระวายใจในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็เฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าเขาอย่างเงียบ ๆนั่นก็เป็นเพราะว่าเขากำลังรู้สึกสับสน เขาสามารถบอกได้ว่าสเต็ดสันเป็นคนที่มีพรสวรรค์อย่างมากเขาได้เป็นอาจารย์อันดับต้น ๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย และเขาได้บรรลุถึงระดับการฝึกฝนระดับเ