เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1410
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1411
เจอรัลด์เดินทางมาถึงอาคารสำนักงานใหญ่ในเมืองเมย์เบอร์รี่ในช่วงเย็นของวันเดียวกัน ในขณะนั้น มีรองผู้จัดการทั่วไปสองคนของย่านเศรษฐกิจประจำการอยู่ที่นั่น แซคก็เป็นหนึ่งในนั้น และอีกคนคือวินสัน ไซโต้ หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อประธานไซโต้ เจอรัลด์รู้ดีว่าชายทั้งสองภักดีต่อตระกูลคลอฟอร์ดมาโดยตลอด โดยเฉพาะแซค ถึงกระนั้น เนื่องจากปีเตอร์เคยกล่าวไว้ว่ามีความเป็นไปได้ที่ทั้งคู่อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องในบางเรื่องเช่นกัน เจอรัลด์จึงคิดว่าเขาต้องสอบสวนทุกคนเป็นการส่วนตัว ไม่ช้าก็เร็ว “ต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ทั้งประธานไซโต้ และประธานไลล์ไม่ได้อยู่ที่นี่คืนนี้! คุณจะต้องรอจนถึงเช้าหากคุณยังต้องการจะพบพวกเขา! อย่างไรก็ตาม โปรดรู้เอาไว้ด้วยว่าถึงแม้ว่าคุณจะต้องการพบกับพวกเขา แต่พวกเขาไม่ใช่คนที่คุณจะสามารถขอพบได้ง่าย ๆ เพียงเพราะคุณต้องการเท่านั้น!” พนักงานต้อนรับที่แผนกต้อนรับพูด ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ แม้ว่าเธอจะดูสุภาพ แต่เธอก็ไม่สามารถปกปิดการดูถูกเหยียดหยามที่มีต่อเขาได้ เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาจะได้พบกับทั้งสองคนเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ใจเขาต้องการ? “โทรหาพวกเขาแล้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1412
เมื่อหันไปมองว่าใครเรียกเขา เขาเห็นว่าเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างน่ารักซึ่งเขาไม่รู้จัก... “… ‘ผู้ชายคนนั้นเหรอ?’” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ "ใช่! เธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ใช่ไหม เธอรู้จักฮาร์เปอร์ไหม?” หญิงสาวถาม "รู้จักสิ! เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน ว่าแต่ว่า… เราสองคนเคยเจอกันมาก่อนด้วยเหรอ?” เจอรัลด์ตอบ เด็กสาวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็หัวเราะก่อนจะพูดว่า “ฉันคิดไม่ผิด! เป็นเธอจริง ๆ ด้วย! ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอดูคุ้นตามาก!” “เขาเป็นใครเหรอ เวสลิน…?” เด็กผู้หญิงอีกคนในกลุ่มถาม เด็กสาวแต่ละคนถือกระเป๋าถือของตัวเอง ขณะที่พวกเธอยืนกอดอก และเริ่มมองสำรวจเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น 'แม้ว่าเขาจะดูหล่อเหลาทีเดียว แต่ดูจากเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ตอนนี้แล้ว ก็พอจะบอกได้ว่าเขาคงไม่ได้เป็นคนที่ร่ำรวยสักเท่าไร!' สาว ๆ คิดกับตัวเอง “โอ้ เขาน่ะเหรอ? เขาเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องของเพื่อนที่บ้านเกิดของฉัน! ฉันจำเขาได้แม่นยำเพราะเขาเคยเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น! บ่อยครั้งฉันมักจะเห็นเขากำลังเก็บกวาดขยะในโรงเรียนของเรา หรือแม้แต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1413
เจอรัลด์จ้องมองกลับมาที่เธอ จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนต์ เขาทนกับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ ความจริงแล้ว เขาไม่ได้ไปที่นั่นเพื่อนอนหรือดูแลเรื่องที่พัก เขาแค่ไปที่นั่นเพราะเขารู้ว่าคนที่นั่นรู้ว่าเขาเป็นใคร หลังจากนั้นเขาก็สามารถบอกให้พวกเขาโทรหาแซคให้เขาได้ อย่างน้อยที่สุด เขาก็อยากให้แซครู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ โชคดีที่ครั้งนี้ทุกอย่างเป็นไปด้วยความราบรื่น และเมื่อแซครู้ว่าเจอรัลด์คือคนที่อยู่ปลายสาย เขาก็อุทานทันทีด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพ นอบน้อม และตื่นเต้น “คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ คุณคลอฟอร์ด?! นี่เป็นข่าวดีจริง ๆ!" “ฉันไม่เป็นไร ฉันอยากฟังคำอธิบายของเธอเกี่ยวกับบางเรื่อง ดังนั้นฉันจะรอการกลับมาของเธอนะแซค” เจอรัลด์ตอบอย่างเป็นกันเอง “ได้ครับ คุณคลอฟอร์ด! ผมจะรีบกลับไปทันที เพื่อรายงานเรื่องนี้ให้คุณทราบเป็นการส่วนตัว!” แซคกล่าวโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย ฟังจากสิ่งที่แซคพูด ดูเหมือนว่าข้อสันนิษฐานของปีเตอร์จะถูกต้องว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เจอรัลด์สามารถบอกได้ว่าแซคน่าจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น... เจอรัลด์บอกไ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1414
ความจริงแล้ว เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นจะต้องไว้หน้าคนกลุ่มนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สนิทสนมกับใครในนั้นเลยสักคน เลย์ลาเองก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เธอเริ่มหายใจไม่สะดวกขึ้นเรื่อย ๆ จนในวินาทีต่อมา ในที่สุดเธอก็ตะโกนออกมาว่า “…จ เจอรัลด์…?!” แม้ว่าเธอจะไม่ได้พบกับเขามาเป็นเวลานานมากแล้ว แต่เธอก็ได้ยินมาว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่มีอำนาจมาก และด้วยความที่เขามีสถานะทางสังคมที่สูงส่งเช่นนี้ เธอจะกล้าอ้างได้อย่างไรว่าครั้งหนึ่งเธอเคยผูกพันกับเขา? ด้วยเหตุนี้ เด็กหญิงผู้น่าสงสารจึงตกตะลึงจนพูดไม่ออกตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอสังเกตเห็นว่าเจอรัลด์อยู่ที่นั่นด้วย ในขณะที่เลย์ลายังไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรอีกในตอนนี้ ในทางกลับกัน เวสลินก็ประหลาดและรู้สึกโกรธไปพร้อมกัน "โอ้พระเจ้า! ช่างน่าผิดหวังจริง! เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ยังคงเป็นบ้านพักตากอากาศบนภูเขาที่ดีที่สุดในเวสตันอยู่หรือเปล่า? พวกเขาไม่เพียงแต่จ้างสาวเสิร์ฟตาบอดมาทำงานเท่านั้น แต่ฉันเดาว่าตาสีตาสาที่ไหนก็คงจะเดินเข้ามาที่นี่ได้ตามที่ใจต้องการเลยสินะ! ฉันไม่ได้ตาบอดใช่ไหมเนี่ย?!” ที่นี่ควรจะเป็นสถานที่ที่เป็นสัญลักษณ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1415
“เพื่อนของผมไม่อยากเห็นหน้าไอ้คนนี้ คุณซีลเลย์ ผมรบกวนให้คุณช่วยไล่มันออกไปจากที่นี่ได้ไหม? ยิ่งเขาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ มาตรฐานและคุณภาพของวิลล่านี้ก็ตกต่ำลงเท่านั้น!” เจอโรมกล่าว รอยยิ้มบาง ๆ ยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา “ไม่มีปัญหาครับ คุณคลอฟอร์ด! ท้ายที่สุด คุณก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนมัธยมกับลูกชายของประธานไลล์! ด้วยเหตุนี้ คำพูดของคุณจึงเปรียบเสมือนกฎหมายที่นี่! งั้นผมต้องขอตัวไปไล่เจ้าเด็กหนุ่มคนนี้ออกจากที่นี่ก่อนนะครับ!” ซีลเลย์ตอบด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเขา เขาหันไปมองเจอรัลด์แล้วเย้ยหยัน “ว่ายังไง… แกจะออกไปเอง หรือว่าฉันต้องให้คนของฉันไล่แกออกไป?” เมื่อมองดูเวสลินและคนอื่น ๆ กอดอกและมองเขาด้วยสายตาที่มีเลศนัย เจอรัลด์ก็ตอบกลับไปว่า “ฉันเนี่ยนะ? ออกไป? นายชื่อซีลเลย์ใช่ไหม นายเพิ่งมาอยู่ที่เมืองเมย์เบอร์รี่เมื่อไม่นานนี้เอง ใช่ไหม?” “…แล้วจะทำไม?” ซีลลีย์ถาม ขณะหรี่ตา "งั้นฉันขอถามหน่อย นายรู้หรือไม่ว่าเจ้าของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ คือใคร?” เจอรัลด์ถาม “ใครกันที่จะไม่รู้? เขาคือประธานแซค ไลล์ ไงล่ะ!” ซีลเลย์ตอบพร้อมกับหัวเราะ “แกกำลั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1416
หลังจากที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปที่ทางเข้าเช่นกัน เมื่อเขาไปถึงที่นั่น คุณคลอฟอร์ดอีกคนซึ่งกำลังหายใจเข้าลึก เพื่อเตรียมทักทายประธานไลล์ก็รีบวิ่งไปหาแซค ก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อรุณสวัสดิ์ครับ ลุงไลล์! ผมชื่อเจอโรม เป็นเพื่อนร่วมชั้นของมาทิโอ้ คุณลุงจำผมได้ไหมครับ?” “ค คุณคลอฟอร์ด…!” แซคตะโกน เสียงของเขาเต็มไปด้วยความยินดี ขณะที่เขามองไปข้างหน้า “คุณลุงให้เกียรติผมเกินไปแล้วครับ คุณลุงไลล์!” เจอโรมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เขาไม่รู้จะพูดอะไรด้วยซ้ำ เวสลินเองก็กำลังกัดริมฝีปากล่างของเธอเช่นกัน การที่ประธานไลล์เรียกเจอโรมว่าคุณคลอฟอร์ด… มันไม่ได้หมายความว่าเขาให้ความเคารพต่อเจอโรมมากอยากนั้นเหรอ? ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้เจอโรมดูเท่มากสำหรับผู้หญิงในกลุ่ม สำหรับซีลเลย์ แม้ว่าเขาจะค่อนข้างประหลาดใจกับพฤติกรรมของประธานไลล์ แต่ถึงกระนั้น เขาก็รู้แล้วว่า เขาไม่ควรที่จะมีปัญหากับคุณคลอฟอร์ดเป็นอันขาด เพราะแม้แต่ประธานไลล์ก็ยังเรียกเขาอย่างให้เกียรติว่าคุณคลอฟอร์ด! ราวกับว่าทั้งหมดนั้นยังน่าตกใจไม่พอ ผู้คนที่ดูมีสง่าราศรีนับสิบคนที่ติดตามแซคเข้ามาด้วย ก็พร้อมใจกันโค้งคำนับ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1417
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าคนที่เคยเป็นคนยากไร้จะกลายมาเป็นคุณคลอฟอร์ด ชายผู้มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในโลก! ให้ตายเถอะ แม้แต่ประธานแซคเองก็ยังต้องยอมคุกเข่าต่อหน้าเขา! เมื่อมองดูเจอรัลด์เดินออกไป พวกเขาทั้งหมดก็มีสีหน้าที่หวาดผวาทันที พวกเขารู้ตัวดีว่าพวกเขาคงไม่มีโอกาสที่จะเข้าไปทำความรู้จัก และตีสนิทกับเจอรัลด์ได้อีกต่อไปแล้ว เมื่อพวกเขาไปถึงที่ห้องทำงานของเจอรัลด์ แซคก็เป็นคนแรกที่เริ่มเปิดบทสนทนา ตอนนี้ดวงตาของเขาแดงก่ำ และมีน้ำตาไหลออกมา แซคพูดว่า “ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะยังคงปลอดภัยดี คุณคลอฟอร์ด… ช่างเป็นข่าวดีจริง ๆ…! ก่อนหน้านี้เราคิดว่าคุณเอง… ก็…” “คุณก็คิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับผมเหมือนกันใช่ไหม? แซค มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในช่วงที่ผ่านมา? พวกคุณกำลังถ่ายโอนทรัพย์สินของบริษัทงั้นเหรอ?” “ใช่ครับ คุณคลอฟอร์ด! ผมอยากให้คุณดูสิ่งนี้ก่อน!” แซคตอบพร้อมกับพยักหน้า ก่อนจะเปิดกระเป๋าเอกสาร และหยิบสิ่งที่ห่อด้วยผ้าสีเหลืองออกมาอย่างระมัดระวัง... ก่อนที่แซคจะได้เปิดมันออกมา เจอรัลด์ก็ดึงมันมาจากมือของเขา ตอนนี้เปลือกตาของเขากระตุกเล็กน้อย มันเป็นตราสัญลักษณ์ของบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์!
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1418
ตามที่เวสได้เล่าให้ฟัง เขาเห็นฆาตกรทำร้ายและจับคนเหล่านั้นไปจากคฤหาสน์คลอฟอร์ด อย่างไรก็ตาม เมื่อดูเวลาที่ข้อความถูกส่งมาหาไลล์แล้ว เจอรัลด์ก็นึกขึ้นได้ว่าไวร่าส่งข้อความมาในตอนบ่าย กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันเป็นเวลาหลังจากที่ครอบครัวของเขาถูกคนเหล่านั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว ด้วยเหตุนี้ มันมีความเป็นไปได้ว่าไวร่าอาจจะหลบหนีจากการถูกจับตัวได้ในครั้งแรก และเธอก็หาที่ซ่อนตัวได้ชั่วขณะ เธอจึงส่งข้อความนี้เข้ามาหาไลล์! หรือบางทีเธออาจอยู่ข้างนอก และไม่ได้กลับเข้ามาที่บ้านตอนที่เหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นกับคนในครอบครัว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไวร่าคงจะส่งข้อความแนะนำแซคว่าต้องทำอย่างไรต่อไป เนื่องจากเธอมีลางสังหรณ์ว่าเธอจะตกอยู่ในอันตรายในไม่ช้า 'มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...? แล้วคนพวกนั้นมีเหตุผลอะไรถึงทำแบบนั้น…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ในขณะที่เขากำตราสัญลักษณ์ของบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ไว้แน่น ปีเตอร์บอกเขาว่า คนที่บงการเรื่องทั้งหมดนี้คือคนที่สะกดรอยตามเขามาตลอด…แล้วคนคนนั้นต้องการอะไรจากเขากันแน่…? เมื่อมองดูสีหน้าที่งุนงงของเจอรัลด์ แซคก็ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “แม้แต่เบอร์โทรหลักของตระกูลคลอฟอร์ดก
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
