“แน่นอน ฉันจะไปด้วย! เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่คุณเสนอให้ฉันอยู่เคียงข้างคุณ!” ควีนน่าตอบด้วยรอยยิ้มยั่วยวนเมื่อได้ยินดังนั้น เจอรัลด์จึงพยักหน้ารับให้เธอพลางส่งยิ้มจาง ๆเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่บอกเรื่องที่เขากำลังจะไปช่วยผู้หญิงในชุดขาวในคืนนี้ ถึงอย่างไรก็ตาม เขาเองก็รู้ดีว่า ถ้าเขาไม่ยอมประนีประนอมแม้แต่น้อย เขาก็คงต้องพบกับความทุกข์ทรมานยิ่งกว่านี้เป็นแน่ หากควีนน่าทำลายความพยายามของเขา ในขณะที่เขากำลังอัญเชิญจิตวิญญาณของหญิงสาวในชุดขาวล่ะก็...ประมาณหนึ่งชั่วโมงที่เจอรัลด์เอ่ยถามขึ้น “เซต นายจำได้จริง ๆ ใช่ไหมว่าถ้ำอสรพิษอยู่ที่ไหน...?”ทั้งสามคนที่ตามเซตอยู่ตอนนี้ หลังจากที่ทั้งสี่คนเข้าไปในภูเขาแล้ว ซึ่งประกอบไปด้วยโรซี่ ผู้ที่อยากเห็นถ้ำอสรพิษ ควีนน่า ผู้ที่ตกลงติดตามมาด้วยเพราะเจอรัลด์ชวนเธอ และเจอรัลด์“ผมจำได้แน่นอน! ถึงอย่างไรก็ตาม เพราะสถานที่นี้ค่อนข้างอยู่ในที่ลับ ผมยังต้องหาตำแหน่งที่แน่นอนให้ดีอีกสักนิด!” เซตตอบขณะที่เขาเกาท้ายทอยก่อนจะเดินไปบนกองก้อนหินที่อยู่ใกล้ ๆไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ร้องอุทานขึ้น “ผมเจอแล้ว! มันอยู่ตรงนั้นครับ!”หลังจากนั้นเขาจึงกระโดดลงไปอย่
นอกจากนั้นแล้ว ยังมีภาพวาดนกขนาดใหญ่ และสัตว์วิเศษอีกหลายภาพ และไม่มีใครบอกได้ว่าพวกเขาตั้งใจวาดภาพนั้นเมื่อกวาดสายตามองผ่าน ๆ ไม่นานนัก เจอรัลด์ก็พบภาพที่ค่อนข้างคุ้นตา เป็นภาพสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับค้างคาวร่างมหึมา ‘...ฉันเจอบางอย่างที่คล้ายกับที่เหมืองที่ฉันเคยช่วยยูเมะเอาไว้ และได้ศิลาสะท้อนน้ำกลับมาใช่ไหม...? เป็นค้างคาวยักษ์ที่มีศีรษะเป็นมนุษย์... ถึงตอนแรกฉันจะคิดว่ามันเป็นปีศาจค้างคาวที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างโชกโชน เพราะถูกจารึกไว้บนผนังนี้คงจะไม่เกิดคำถามอย่างเรื่องมีสัตว์โบราณบางชนิดที่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้... แต่...จะเป็นไปได้อย่างไร...? ชักจะมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นมากเกินไปซะแล้ว...’เมื่อหันไปมองที่ควีนน่า ที่หลงใหลกับทุกสิ่งที่อยู่ภายในถ้ำมาสักระยะหนึ่งแล้ว เจอรัลด์จึงเอ่ยถามขึ้น “...บอกได้ไหมว่าเป็นโลกแบบไหนที่จารึกเอาไว้บนกำแพง...? มันเป็นโลกมนุษย์จริงเหรอ?”เมื่อได้ฟังคำถามของเจอรัลด์ เธอจึงเอ่ยตอบ “จริงสิ เห็นได้ชัดว่ามันดูเหมือนเป็นโลกในตำนานที่ดำรงอยู่เมื่อหลายหมื่นปีก่อน! ฉันเรียนรู้การดำรงอยู่ของมันจากข้อมูลที่ได้รับกลับมาตอนที่ฉันยังอยู่ในจาเอลตรา ถ้าให้บอกช
ควีนน่าพยักหน้ารับแล้วตอบ “ใช่ ดูนะ กายอมตะเป็นอาณาจักรที่เคยดำรงอยู่ในตำนานเท่านั้น ว่ากันว่าใครที่เคยเข้าไปในอาณาจักรแห่งนั้น พวกเขาสามารถอยู่ได้ทั้งบนสวรรค์และโลก หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ไม่มีอะไรที่จะฆ่าพวกเขาได้จริง ๆ แม้จะว่ากันว่ามีคน ๆ หนึ่งสามารถไปถึงอาณาจักรในตำนานได้ในยุคนั้น แต่มันก็เป็นแค่ตำนานเท่านั้น!”“...หากสมมุติว่าตำนานนั้นเป็นเรื่องจริง นั่นก็น่าจะบอกเป็นนัยว่าผู้วิเศษท่านนั้นยังคงมีชีวิตอยู่ถูกไหม? แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้หรอกใช่ไหม? เขาควรจะตายไปพร้อมกับยุคของเขา!” เจอรัลด์พูดขึ้นด้วยความสงสัย“อย่างน้อยฉันก็เชื่อว่าเขาตาย ฉันเดาว่าเขาคงไม่เคยเข้ามาในอาณาจักรแห่งกายอมตะจริง ๆ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเป็นผู้วิเศษที่มีพลังแข็งแกร่ง จนท้าทายกฎของธรรมชาติได้ ทำไมผู้คนมากมายถึงเคารพเขาและเลื่อมใสเขา...” ควีนน่าอธิบาย“ผมเข้าใจแล้ว... พูดถึงจาเอลตรา คุณรู้เรื่องสมาพันธ์ซันลีกมากแค่ไหน? สมาพันธ์นั้นควรจะเป็นของจาเอลตราใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจถามคำถามที่เขาสงสัยมากที่สุด“...สมาพันธ์ซันลีกเหรอ? ถึงดูเหมือนพวกเขาจะมีฐานทัพในจาเอลตรา แต่พวกเขาไม่มีความเกี่ย
เจอรัลด์มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยนกว่าแต่ก่อน แล้วเอ่ยตอบ “ผมมีบางอย่างที่ผมจะต้องรู้ให้ได้ ผมจะไปหาคุณผมจัดการกับปัญหาเหล่านั้นเรียบร้อยแล้ว!”“ได้! งั้นฉันจะรอ!” ควีนน่าตอบพลางยิ้มออกมาหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นเพียงชั่วอึดใจ...และสิ่งต่อไปที่ทุกคนต่างรู้ เธอได้หายตัวไปแล้ว!โรซี่ก้าวไปข้างหน้าด้วยความตกใจ จากนั้นจึงหันไปมองเจอรัลด์ก่อนจะพูดขึ้น “เธอ...เธอเป็นคนหรือผี...?”“ผมคิดว่าครึ่งผีครึ่งคน!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาหันไปมองทางที่ควีนน่าหายตัวไป แล้วถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงหลังจากนั้นเขาจึงพาโรซี่กลับไปที่ shantytown เพื่อพบกับลีโอและคนอื่น ๆ เมื่อสังเหตเห็นว่าชายอีกคนไม่อยู่ เจอรัลด์จึงถามกับโมนิก้าว่าเขาไปไหนหลังจากที่ได้รับการแจ้งว่าชายคนนั้นยังไม่กลับมา เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาไม่พอใจเล็กน้อย ขณะที่เขาคิดว่า ‘เขาไปไหนของเขานะ? เกิดอะไรขึ้นเขาถึงไปนานขนาดนี้...?’หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อควีนน่ากลับมาถึงคฤหาสน์ที่เธออาศัยอยู่แล้ว คฤหาสน์ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาจากหน่วยเทวาทมิฬเมื่อเข้าไปในคฤหาสน์ ควีนน่าได้รับการต้อนรับจากพวกลูกน้องทันที ขณะที่พวกเขาตะโกนขึ้น “ยินดีต้
“...อะไรนะ? เธอหายไปเหรอ...?” ควีนน่าแผดเสียงด้วยความโกรธ“ดะ ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วยเจ้านาย...! ก่อนหน้านี้เธอยังอยู่ในห้องของเธอจริง ๆ! ทั้ง ๆ ที่ฉันยังได้ยินเธอคุยกับใครสักคนอยู่ ฉันเลยไม่ได้สนใจมากนัก เพราะฉันคิดแค่ว่าเธอคุยกับแฮตตี้อยู่! แต่เมื่อฉันเข้าไปดูเธออีกครั้ง เธอก็หายไปแล้ว ส่วนแฮตตี้ก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว!”หลังจากนั้นควีนน่าจึงหลับตาลงเพื่อตั้งสมาธิกับสิ่งที่อยู่รอบตัวเธอหลังจากนั้นไม่นานนัก เธอจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “...เท่าที่พอจะบอกได้ ต้องมีคนช่วยเธอ ฉันเชื่อว่าพวกเขาคงยังหนีไปได้ไม่ไกล ดังนั้นรีบรวมพลออกตามหาพวกเขาให้ทั่ว!”ทุกคนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แล้วรีบปฏิบัติตาม ด้วยการวิ่งออกไปตามคำสั่งของจัสมินในเวลาเดียวกันนั้นเอง จัสมินที่รู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้างพบว่าตัวเองอยู่ที่แม่น้ำสายใหญ่ ขณะที่เธอพยายามดิ้นรนต่อสู้ให้หลุดพ้นจากชายวัยกลางคนที่ลักพาตัวเธอมาตามอำเภอใจคนแปลกหน้าปรากฏตัวขึ้นภายในห้องของเธอเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน โดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาทำให้แฮตตี้หมดสติได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะพาเธอมาที่นี่ด้วยความเร็วสูงอย่างไม่น่าเชื่อ! ค
นอกเหนือจากสิ่งที่เขาพูดไปก่อนหน้านี้ จัสมินเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ขณะที่เธอเอ่ย “...เป็น... เป็นไปได้ไหมว่าคุณจะเป็นสามีของคุณป้าที่หายตัวไป...? คุณลุงของฉันกับเจอรัลด์มีส่วน...?”เขาเผยยิ้มออกมา จากนั้นชายคนนั้นจึงตอบกลับ “เธอฉลาดพอ ๆ กับคุณป้าของเธอจริง ๆ จัสมิน...”“...ถ้าอย่างนั้น เป็นความจริงเหรอคะ...?!” จัสมินร้องออกมา ขณะที่เธอปิดปากก้วยความตกใจ“...คุณ ไม่สิ คุณลุง... คุณลุงไม่ได้หายตัวไปตั้งนานแล้วหรือคะ...? ทำไมคุณลุงถึงมาปรากฏตัวเอาตอนนี้...? นอกจากนั้นหน้าตาของคุณลุงกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงคะ...?”จากสิ่งที่คุณป้าเคยบอกเธอ ปีเตอร์ คลอฟอร์ด คุณลุงของเธอ เป็นคนที่หล่อและสง่างามเลยทีเดียว ด้วยเหตุนี้ หน้าตาน่าเกลียดของเขาในตอนนี้จะทำให้ทุกคนตกใจ!“เอาเป็นว่าที่ลุงต้องเป็นแบบนี้เพราะต้องหนีเอาตัวรอด ถึงอย่างนั้นหน้าตาแบบนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไรนักหรอก มันทำให้ลุงซ่อนตัวตนที่แท้จริงของลุงเอาไว้ได้ ที่จริงแล้วต้องขอบคุณที่หน้าตาของลุงเป็นแบบนี้ ที่ทำให้ลุงสืบหาเรื่องบางอย่างได้ง่ายดาย!” ปีเตอร์ตอบ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นดังเดิม“ถ้าอย่างนั้น... หนูขอเดาว่าเจอรัลด
ดังที่ปีเตอร์ได้บอก คนกลุ่มนั้นกำลังเดินทางมาด้วยความเร็วสูง และเป็นความจริง ในไม่ช้าจัสมินก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว!หลังจากนั้นไม่นานนัก ผู้คนมากกว่าสิบคนก็เดินออกมาจากป่า และเมื่อคนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่มมองเห็นคนทั้งคู่ เขาก็รีบตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “เราเจอพวกเขาแล้ว! ล้อมพวกเขาเอาไว้เดี๋ยวนี้!”ก็สมควรแล้วที่เขาจะตื่นเต้น ถ้าทุกอย่างไปได้สวย พวกเขาจะได้รับการยกย่องที่ได้สร้างผลงานอันยิ่งใหญ่แน่นอน เพราะพวกเขาเป็นพวกแรกที่ตามหาจัสมินเจอ แม้แต่ดวงตาของชายทั้งสิบเอ็ดคนยังเป็นประกาย เมื่อคิดว่ารางวัลแห่งความสำเร็จของพวกเขาได้ยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว“ระ เราควรทำยังไงดีคะคุณลุง?! พวกมันทรงพลังมาก!” จัสมินพูดด้วยความวิตกกังวล เพราะเธออยู่กับควีนน่ามานาน เธอรู้ดีว่าคนของควีนน่าแข็งแกร่งแค่ไหน“ฮ่า ๆ! พวกมันทำอะไรเราไม่ได้หรอก ถ้าลุงหยุดพวกมันไว้ตรงที่ที่พวกมันอยู่ตอนนี้! ถอยออกมาเดี๋ยวนี้จัสมิน!” ปีเตอร์ตอบพร้อมกับเผยยิ้มออกมาจาง ๆ ขณะที่เขาเปิดกระเป๋าที่เขาพกติดตัวอยู่ตลอดเวลาออก แล้วหยิบคันธนูที่ดูราวกับว่าทำมาจากทองคำโบราณที่มีเนื้อสีดำ ลูกศรก็เช่นเดียวกันเมื่
“...ก็ในเมื่อท่านชายกับฉันกลับมาได้อย่างปลอดภัย แถมคุณยังได้เจอผู้ช่วยที่ดีแบบนี้ ไม่ดีเหรอที่เราจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำในคืนนี้...? ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังนับถือท่านชายผู้นี้เหมือนคนในครอบครัว ตั้งแต่เขาช่วยฉันออกมา!” จัสมินที่รู้ตัวว่าตัวเองเกือบจะพลั้งปากพูดออกไปเอ่ยขึ้นโชคดีที่สิ่งที่เธออธิบายจะได้ผลเพราะเจอรัลด์หัวเราะออกมาก่อนจะตอบรับ “อ๋อ เธอพูดไม่ผิดหรอก! เขาเองก็ช่วยชีวิตฉันเอาไว้เหมือนกัน เธอรู้ไหม! ตั้งแต่ฉันฟื้นขึ้นมา ฉันก็นับถือเขาเหมือนคนในครอบครัวเหมือนกัน! พูดได้ดีมาก! งั้นมากินเลี้ยงอาหารค่ำในคืนนี้กันเถอะ! ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปทำอาหาร ถ้าไม่มีใครว่าอะไรน่ะนะ!”“ฉันจะช่วยเอง!” โมนิก้ากับโรซี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างเงียบ ๆ โพล่งออกมาแทบจะพร้อมกัน เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเธอทั้งคู่จึงรู้สึกประหม่าเล็กน้อยโมนิกากระตือรือร้นอยากจะช่วยมาก เพราะเธอชื่นชมเจอรัลด์มาสักพักหนึ่งแล้ว เธอนับถือทั้งพลังที่แข็งแกร่งและนิสัยที่เข้มแข็ง และแน่นอนว่าหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาก็มีส่วนด้วยเช่นกันส่วนโรซี่นั้น ถึงเธอจะรู้จักกับเจอรัลด์ได้ไม่นานนัก แต่เธอก็สนใจเขามาก เพราะเขาไม่เพียงเป็นทายาท