บทที่ 1356

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงอยากจะหัวเราะที่พวกมันพยายามจับตัวเขา

“เฮอะ! ขนาดแกกำลังจะตายยังอวดดีอยู่อีกเหรอ? หน้าด้านจริง ๆ! ฉันอยากให้แกรู้เอาไว้ว่าที่ฉันพ่ายแพ้ให้กับแกในวันนั้น เพราะฉันประมาทไป! คิดไม่ถึงว่านับตั้งแต่ที่ฉันแพ้ ฉันรู้ตัวว่าฉันจะไม่มีวันลืมความอัปยศที่เกิดขึ้นในครั้งนั้นไปตลอดชีวิต! รู้เอาไว้ซะ ฉันสาบานว่าฉันจะฆ่าแกในไม่ช้าก็เร็ว เพื่อกอบกู้ชื่อเสียงของฉันคืนมา และในตอนนี้แกก็มาอยู่ในเงื้อมมือของฉันแล้ว!” เฟอร์นันโดพูดขึ้นก่อนจะไอเบา ๆ จากอาการในตอนนั้น เป็นสัญญาณชี้ชัดว่าอาการบาดเจ็บที่เจอรัลด์ทำร้ายเขาในตอนนั้นยังไม่หายดีด้วยซ้ำ

“เขาพูดถูก! เราต้องสะสางความแค้นระหว่างเราให้สิ้นซาก! คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยแกไปง่าย ๆ แน่นอน!” มาทิลดาพูดเย้ย ก่อนจะหัวเราะอย่างชั่วร้าย

แต่ทว่าการตอบโต้ของเจอรัลด์มีเพียงส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น “น่าเสียดายจริง ๆ...”

เฟอร์นันโดหรี่ดวงตาลงจากนั้นจึงเอ่ยถาม “...แกพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง? แล้วทำไมแกถึงส่ายหน้า? เมื่อฉันรู้จักแกดีแล้ว ฉันก็แค่คนธรรมดาที่แกเคยเอาชนะ ซึ่งตอนนี้ใช้แผนสกปรกที่ทำให้ความนับถือที่แกมีให้ฉันในตอนแรกลดน้อยลงไปอีก ฉ