ขณะที่ฮิโระเข้ามาใกล้เจอรัลด์มาก แต่เจอรัลด์แค่เพียงยกมือขึ้น แล้วใช้หลังมือตบหน้าฮิโระ ทั้งที่เจอรัลด์ไม่ได้ใช่เรี่ยวแรงมากมายนัก แค่ใช้กำลังแรงเฉื่อยจากการยกมือขึ้นตบฮิโระเท่านั้น ก็ทำให้ฮิโระหมุนค้างอยู่ในอากาศถึงสองรอบ ก่อนจะตกลงมาบนโต๊ะกาแฟ ซึ่งทำให้โต๊ะแตกเป็นเสี่ยง ๆ!ตอนนี้แก้มของเขาบวมเป่ง ขณะที่เขาถ่มฟันที่หักหลายซี่ออกมา ในตอนนั้นเองเขาถึงได้รู้สึกตัวว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น ฮิโระทั้งตกใจและสับสนเกินกว่าจะรับไหวคน ๆ นี้แข็งแกร่งแบบนี้มาตลอดเลยอย่างนั้นหรือ?! ฮิโระไม่อาจต้านทานการโจมตีที่กะทันหันและทรงพลังจนคาดไม่ถึงได้แม้แต่น้อย! เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?!มาถึงตอนนี้ ไททัสรู้สึกตกใจมาก จนเขาทำได้เพียงกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหวาดกลัว ขณะที่เขาเดินถอยหลังไปแม้แต่โรซี่ก็รู้สึกได้ว่าเปลือกตาของเธอกำลังกระตุกอยู่ ตอนนี้ความสามารถของเจอรัลด์ได้ปรากฏออกมาชัดเจนแล้ว และมันเกินกว่าที่เธอคาดการณ์เอาไว้มาก“...กะ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันเป็นผู้นำของกลุ่มแคฟฟิน!” ไททัสพูดขึ้นเสียงดัง เมื่อเขาได้สติกลับคืนมา“กลุ่มแคฟฟินนี้ กลุ่มแคฟฟินนั้น... ผมชักจะเริ่มสับสนกับสิ่งที่คุณพูดมาซะแล้ว! น
คงไม่มีใครเชื่อคำพูดของเจอรัลด์ หากพวกเขาไม่ได้ยินคำพูดของเขากับหูตัวเองถึงอย่างนั้น แม้ว่าโรซี่จะได้ฟังข้อเสนอของเขาอย่างชัดเจนอยู่แล้วในเวลานี้ และรู้ว่าเช็คพิเศษนั้นเป็นเรื่องจริง แต่เธอก็ยังรู้สึกกังวลว่าเจอรัลด์จะแค่คุยโวถึงเธอจะไม่รู้ว่าเขาทำอย่างไรถึงได้เช็คนั้นมา แต่โรซี่อยากรู้ว่าเขาจะเต็มใจจ่ายเงินให้เธอจริง ๆ หรือเปล่า ถ้าเธอเขียนจำนวนเงินห้าพันล้านดอลลาร์ลงไปในเช็ค ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่โรซี่ไม่กล้าแม้แต่จะเขียนลงไปในตอนนั้นไททัสเองก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง“ผ่านมาแล้วสองนาที คุณคิดออกหรือยัง? ถ้าคิดออกแล้ว งั้นก็เอาเลย กรอกจำนวนเงินตามที่คุณต้องการลงไปในเช็คเลย” เจอรัลด์พูดเสริมพร้อมเผยยิ้มออกมาจาง ๆ“คุณเป็นคนยื่นข้อเสนอนี้ถูกไหม? ฉันกรอกจำนวนเงินที่ฉันต้องการลงไปในเช็คเท่าไรก็ได้ใช่ไหม? ไม่มีการมาเอาคืนนะ?” โรซี่บ่นพึมพำด้วยความรำคาญ“ก็ตามที่ผมพูดไป เท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณอยากได้เลย!”“...ได้! คุณรวยนักใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นฉันจะเขียนลงไปในเช็คห้าพันล้านดอลลาร์!” โรซี่บอก ทั้งที่ยังคงคิดว่าเจอรัลด์แค่คุยโว้ไปอย่างนั้นในใจของเธอ เธออยากรู้ว่าเขาดูละครโทรทัศน์มากเกินไป
ยิ่งไปกว่านั้น การที่คนธรรมดาทั่วไปจะหยิบยื่นเช็คเงินสดให้กับใครสักคน อีกทั้งยังบอกเขาอีกให้เขากรอกตัวเลขลงไปมากเท่าไรก็ได้ตามที่ต้องการ... เขาต้องร่ำรวยแค่ไหนกันถึงได้พูดแบบนั้นออกมาได้เมื่อรู้ว่าก่อนหน้านี้เขาเกินทำให้ชายผู้แข็งแกร่งผู้นี้ต้องขุ่นเคือง ในตอนนี้ไททัสจึงรู้สึกเหมือนกำลังจะตายจริง ๆถึงอย่างนั้นก็ตาม แม้ว่าเจอรัลด์จะแค่เมินเฉยต่อไททัส ขณะที่มือของเขาจับลูกบิดประตู ทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงใครอีกคนร้องเรียกดังขึ้นจากด้านหลัง “พี่ชาย!”นั่นคือฮิโระ และชายที่ได้รับบาดเจ็บที่พยายามลุกขึ้นยืนให้ได้ ในที่สุดก็ล้มลงกับโซฟา ก่อนจะพูดเสริมขึ้น “ผม... ผมใช้พละกำลังทั้งหมดที่ผมมีต่อสู้กับคุณก่อนหน้านี้ เพราะคิดว่าคุณคงไม่อาจต้านทานการโจมตีของผมได้... แต่เมื่อสักครู่นี้คุณทรงพลังมากเหลือเกิน...! บอกผมทีเถอะพี่ชาย ก่อนหน้านี้คุณใช้พละกำลังกับผมไปเท่าไรกัน...?”เมื่อหันกลับไปมองฮิโระอย่างไม่สนใจนัก เจอรัลด์เพียงตอบกลับไป “พละกำลังเหรอ...? ผมแทบไม่ได้ใช้เลย! บอกตามตรงว่าผมแค่โบกมือเท่านั้นเอง!”“...อะไรนะ?!” ฮิโระอุทานออกมาด้วยความตกใจ ขณะที่เจอรัลด์เดินออกจากประตูไปโดยไม่ได้
“...เขาเป็นใครเหรอคะ...?” ยูเมะเอ่ยถาม แววตาของเธอเปลี่ยนเป็นจริงจังนับตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอได้พบกับเขา ยูเมะบอกได้เลยว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนธรรมดา แม้จะเป็นเรื่องจริงที่เจอรัลด์เป็นทายาทของตระกูลที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพลมากที่สุดในโลกก็ตาม คุณย่าของเธอก็คงไม่ต้องคิดหาวิธีมากมาย และวางกับดักเพียงเพื่อจับเขาถ้าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น ให้ตายเถอะ คุณย่าของเธอกลับเลือกที่จะร่วมมือกับประตูมิติแห่งการพิพากษา เพื่อจัดการกับเจอรัลด์!สิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่างทำให้เกิดคำถามขึ้น แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริงที่การฝึกของเจอรัลด์ในตอนนี้นั้นได้เหนือกว่าเพื่อนของเขาไปมาก แต่มีความเป็นไปได้มากว่าอีเร็ตจะจัดการกับเขาได้ง่ายที่สุด หรือกล่าวเป็นนัยคือ ไม่มีความจำเป็นที่พวกประตูมิติแห่งการพิพากษาซึ่งมีความแข็งแกร่งกว่า เมื่อเทียบกับครอบครัวของยูเมะแล้ว จะต้องมาร่วมมือกับพวกกันเทอร์เพียงเพื่อจัดการเจอรัลด์ เพราะท้ายที่สุดแล้ว จำเป็นด้วยหรือที่จะต้องรวมพลังกัน หากทั้งสองฝ่ายต่างมีความสามารถมากพอที่จะจับตัวเขาได้เอง?ด้วยเหตุนี้ จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคำพูดของอีเร็ตถึงทำให้ยูเมะอยากรู้อีเร็ตพยักหน้ารับจากนั้นจึ
“...เธอสำคัญมากเลยเหรอคะ...? แม้แต่เจอรัลด์ก็ยังตามหาเธอ... พูดตามตรงนะคะ ถ้าในตอนนั้นคุณย่าไม่หลอกล่อเขาด้วยดอกแด้ด แอนนี่ส์ ตอนนี้เขาก็คงตามหาเธอพบแล้ว!” ยูเมะพูดขึ้นด้วยความสงสัย“แน่นอนว่าเขายังคงตามหาเธออยู่! เพราะผู้หญิงในชุดขาวคนนี้เป็นคนรักของเจอรัลด์!” อีเร็ตตอบกลับขณะที่เธอหรี่ตาลง“...เธอคือ...ของเจอรัลด์ อะไรนะคะ? แต่... เธออยู่ในโลงศพนั้นมาไม่ต่ำกว่าหลายหมื่นปีไม่ใช่เหรอคะ?” ยูเมะเอ่ยถาม ส่ายหน้าด้วยความไม่เชื่อ“ถ้าจะให้ละเอียดกว่านี้ เธอชื่อไซล่า ล็อคแลนด์ และเธอคือคนรักของเจอรัลด์เมื่อชาติที่แล้ว! ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เลิกขัดจังหวะฉัน แล้วให้ฉันอธิบายให้ละเอียดก่อนที่เธอจะถามอะไรเพิ่มเติม! เธอจะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อฉันอธิบายจบ!” อีเร็ตตอบกลับ ขณะที่เธอวาดแขนไปไขว้หลังเอาไว้ ก่อนจะเริ่มเดินไปเดินมาขณะที่เธอค่อย ๆ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยูเมะฟัง...ยูเมะตั้งใจฟังที่อีเร็ตเล่า “ถึงฉันจะมั่นใจว่าแกรู้อยู่แล้วว่าตระกูลของเราเป็นตระกูลเก่าแก่ ฉันไม่คิดว่าฉันเคยบอกแกเรื่องอารยธรรมอันศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่มานับแสนปีมาแล้ว... มันเป็นที่รู้จักกันในนามอารยธรรมโบราณอันยิ่งใหญ่!”
เมื่อคิดเช่นนั้น ทันใดนั้นเอง ยูเมะก็รู้สึกเริ่มอิจฉาผู้หญิงที่เจอรัลด์ตกหลุมรักขึ้นมา เธอสลัดความคิดนั้นออกแล้วเอ่ยถามขึ้น “...แล้ว...คุณย่าพาผู้หญิงในชุดขาวมา เพื่อให้เจอรัลด์คิดที่จะมาหาเราอย่างนั้นเหรอคะ...?”“ใช่ เพราะสุดท้ายแล้ว นั่นก็เป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในการล่อเจอรัลด์ให้มาติดกับเรา! ถ้าโชคดี เราคงจับตัวเขาได้ในที่สุด! แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาจะหลบหนีไปจากเราได้หลายครั้งแบบนี้! ฉันรอรับข่าวดีจากเฟลตันนานแล้วนะ แต่คิดว่าเขาคงหนีไปได้อีกแล้ว!”“...จะว่าไป คุณย่าคะ... วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลัง...ซ่อนอยู่ในร่างของเขาเหรอคะ...? นั่นก็หมายความว่าพอคุณย่าจับเขาได้ คุณย่าจะทำร้าย หรือฆ่าเจอรัลด์เหรอคะ...?” ยูเมะถามขึ้นอีเร็ตส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นจึงตอบกลับมา “อย่างที่แกบอก เราต้องการแค่วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังเท่านั้น ไม่ว่าเราจะฆ่าเขาหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับเขาทุกอย่าง!”เมื่อเธอได้ยินดังนั้น ยูเมะก็ทรุดลงเสียงดัง ‘ตุบ’ ทันที ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น “ได้โปรดเถอะค่ะคุณย่า หนูขอร้อง... ได้โปรดอย่าฆ่าเจอรัลด์! เขาไม่เพียงแต่เป็นคนดีเท่านั้น แต่เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้อ
“เพราะแบบนี้ ตอนนี้ฉันถึงหวังให้แกเข้าใจสิ่งที่ฉันกังวลมาโดยตลอด! ความแข็งแกร่งของเขาพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นสัญญาณเตือนอย่างชัดเจนว่าต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้ว!” อีเร็ตพูดเสริมขึ้น สีหน้าของเธอเคร่งขรึมเมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้ว ยูเมะที่อ้าปากค้างอยู่สักพักในสภาพตกตะลึง ทำได้เพียงพยักหน้ารับเท่านั้นหลังจากได้รู้เรื่องทั้งหมดนี้แล้ว ยูเมะรู้สึกราวกับว่าได้เปิดโลก หลังจากงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นเธอจึงเอ่ยถามขึ้น “แล้ว... ต้นกำเนิดของตระกูลเราเป็นมายังไงคะคุณย่า...? นอกจากนั้นหนูยังสงสัยเกี่ยวกับเรื่องที่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่หลบหนีมาจากอารยธรรมโบราณอันยิ่งใหญ่มาได้... พวกเขาหนีไปที่ไหนคะ...?”“อ๋อ พวกเขาหนีกระจัดกระจายกันไป! ขณะที่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่บางคนยังคงอยู่บนโลกนี้ แต่ส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะหนีไปสถานที่ที่เรียกว่าจาเอลตราแทน เพราะมีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์มากพอที่จะทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้เพียงพอ!”“...จาเอลตราเหรอคะ? เป็นไปได้ไหมคะว่ามันไม่ได้อยู่บนโลกนี้...? ยูเมะถามด้วยความสงสัยอีเร็ตส่ายหน้าจากนั้นจึงตอบกลับไป “ถึงจะอยู่บนโลก แต่มันก็ตั้งอยู่ระหว่างช่องแคบบนโลกนี้ ! แต่ก็น้อยคนน
“อย่าได้กังวลไปเลย ตราบใดที่เจ้าช่วยจับเจอรัลด์ ข้าจะต้องได้รับความสามารถในการเดินทางไปมาระหว่างโลกกับเจลเอลตรา เพราะเหตุนี้ ข้ามั่นใจว่าจะเปลี่ยนตระกูลของเจ้าให้มีพลังอำนาจมากที่สุดได้แน่นอนโดยไม่มีปัญหาอะไรเลย! อีกทั้งเจ้าก็รู้ภูมิหลังข้าแล้วไม่ใช่หรือ? ฮ่า ๆ ๆ! รู้สึกว่าการที่เจอรัลด์บังเอิญปลดปล่อยข้าออกมาในตอนนั้น... คงเป็นรางวัลที่พระเจ้าประทานให้ข้า สำหรับการที่ข้าต้องถูกกักขังมานานนับพันปีเป็นแน่!”เมื่อหันกลับมา อีเร็ตมองชิ้นหยกที่ก่อนหน้านี้วางอยู่ใกล้กับกระถางธูป ขณะที่หยกเปล่งประกายแสงสีดำออกมา หลังจากนั้นไม่นาน แสงสีดำก็เริ่มหมุนวนอยู่ในอากาศ ก่อนจะกลายร่างเป็นเงาเลือนรางคล้ายวิญญาณเมื่อมองดูใกล้ ๆ วิญญาณที่ปรากฏนั้นเป็นชายหนุ่มที่มีจมูกงองุ้ม และคิ้วเรียวโกงอยู่เหนือดวงตาที่ฉายแววชั่วร้ายออกมาเป็นครั้งคราว ใครจะไปคาดคิดว่าวิญญาณตนนี้ ซึ่งคาดว่าอยู่มานับหมื่นปีแล้ว จะยังคงรักษารูปลักษณ์ของชายหนุ่มเอาไว้ได้!“ฉันขอพูดตรง ๆ ว่าฉันรู้สึกเสียใจที่ยอมตกลงให้ความร่วมมือกับท่านตั้งแต่แรก ท่านราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษา... แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ฉันไม่เคยเต็มใจในการตัดสินใจท