บทที่ 1330

วินาทีที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็เดินไปหาแบรดลีย์ ก่อนจะเอามือตบตามจุดต่าง ๆ ในตัวของเขาสองสามครั้ง

“…เอาล่ะ ผมตัดจุดพลังลมปราณของเขาทั้งหมดแล้ว แม้ว่าเขาจะยังมีกำลังภายในเหลืออยู่ แต่เขาก็ไม่สามารถนำมันออกมาใช้ได้ในขณะนี้ ผมจะทิ้งเขาไว้ให้คุณก็แล้วกัน” เจอรัลด์กล่าว

“ข ขอบคุณครับ อาจารย์คลอฟอร์ด! ผมทึ่งในความแข็งแกร่ง ความยิ่งใหญ่ และเทคนิคพิเศษของคุณจริง ๆ!” รูเพิร์ทพูดเยินยอ ขณะที่เขายืนอยู่ข้างเจอรัลด์

การที่ได้เห็นภาพชายวัยใกล้ห้าสิบพยายามอย่างเต็มที่ที่จะประจบประแจงคนที่อายุน้อยกว่ามาก ทำให้ทุกคนถึงกับหัวเราะเสียงดังออกมา แน่นอนว่าทัศนคติของเขาทั้งก่อนและหลัง จากที่เขาพบว่าเจอรัลด์แข็งแกร่งแค่ไหนนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง อาจจะเรียกได้ว่ามันต่างกันถึงหนึ่งส่วนแปดสิบเลยก็ว่าได้!

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์เองก็ได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มแห้ง

สิ่งที่เจอรัลด์ไม่รู้ก็คือหลังจากที่เขาได้ประสบกับอารมณ์อันแปรปรวนในวันนี้ รูเพิร์ทก็เลิกคำนึงถึงศักดิ์ศรี และภาพลักษณ์ของตัวเองอีกต่อไป สิ่งที่เขาอยากทำตอนนี้คือ รู้จักตัวตนของเจอรัลด์ให้มากขึ้นกว่าเดิม และจะมีอะไรที่ดีไปกว่าการได้ประจบประแ